ตำนานปีศาจ “เหนียน” เล่ากันมาว่า ปร

ตำนานปีศาจ “เหนียน”
เล่ากันมาว่า ประเทศจีนในสมัยโบราณมีปีศาจตนหนึ่ง นามว่า “เหนียน” หัวมีขนรุงรัง ดุร้ายเป็นอย่างมาก “เหนียน” อาศัยในทะเลลึกเป็นเวลายาวนาน ทุกปีพอถึงวันสิ้นปีก็จะปีนขึ้นฝั่ง มาทำร้ายผู้คนและสัตว์เลี้ยง
ดังนั้นทุกปีพอถึงวันสิ้นปี ผู้คนในหมู่บ้านบนภูเขาต่างก็อุ้มลูกจูงหลานเข้าไปในหุบเขาลึก เพื่อซ่อนตัวไม่ให้ปีศาจ “เหนียน”มาทำร้าย
วันสิ้นปีในปีนี้ คนในหมู่บ้าเถาชุนกำลังพากันหอบลูกจูงหลานไปหลบภัยบนภูเขา มีชายแก่ขอทานคนหนึ่งมาจากนอกหมู่บ้าน แขนสะพายกระเป๋า เคราขาวปลิวตามลม ตาเป็นประกาย บรรดาพี่น้องในหมู่บ้านเดียวกันล้วนปิดบ้านแน่นหนา บ้างเก็บข้าวของ บ้างต้อนวัวไล่แพะ ทั่วทุกแห่งสับสนอลหม่าน ทุกคนต่างตกอยู่ในภาวะรีบร้อนหวาดกลัว ในเวลานี้ ใครจะมีกะจิตกะใจมาสนใจชายแก่ขอทานล่ะ
มีเพียงยายแก่ที่อยู่ทางตะวันออกของหมู่บ้านให้อาหารแก่ชายแก่ อีกทั้งแนะนำให้เขารีบขึ้นเขาไปซ่อนตัวจากปีศาจ “เหนียน” ชายแก่ลูบเคราแล้วยิ้ม กล่าวว่า “ หากแม้นว่าท่านให้ข้าพักที่นี่หนึ่งคืน ข้าจะขับไล่ปีศาจเหนียนให้ท่าน ” ยายแก่มองเขาอย่างตกตะลึง เห็นเขาผมขาวหน้าแดงมีเลือดฝาด จิตใจกระปรี้กระเปร่า มีน้ำใจสูงส่ง แต่ยายแก่ก็ยังคงแนะให้เขาหลบหนีต่อไป ชายแก่ขอทานยิ้มแต่ไม่ได้พูดอะไร ยายแก่ไม่มีทางเลือก จำต้องทิ้งบ้านขึ้นเขาไปหลบภัย พอถึงเที่ยงคืน ปีศาจเหนียนก็ตรงดิ่งมายังหมู่บ้าน มันพบว่าบรรยากาศในหมู่บ้านไม่เหมือนกับทุกปี บ้านของยายทางด้านตะวันออก บนประตูแปะกระดาษสีแดง ในบ้านจุดเทียนสว่างไสว ปีศาจเหนียนตัวสั่นเทาไปหมดทั้งร่าง ส่งเสียงร้องออกมาทีหนึ่ง ปีศาจเหนียนหันไปจ้องเขม็งยังบ้านของยายแก่ชั่วครู่ ทันใดนั้นมันก็วิ่งเข้าไปอย่างบ้าคลั่ง พอเข้าไปใกล้ประตู ภายในบ้านก็มีเสียงประทัดดัง “ปัง ปัง” ขึ้นมา ปีศาจเหนียนตัวสั่นเทิ้ม ไม่กล้าเข้าไปใกล้อีก แท้จริงแล้ว ปีศาจเหนียนกลัวสีแดง แสงไฟ และเสียงประทัดที่สุด เวลานั้นเองประตูบ้านของยายแก่ก็เปิดออก มีเพียงชายชราที่ใส่ชุดยาวสีแดงยืนหัวเราะเสียงดังอยู่ เจ้าเหนียนหน้าถอดสี แล้ววิ่งหนีเตลิดเปิดเปิงไป
เช้าวันที่สองในวันปีใหม่ ผู้คนที่ไปหลบภัยกลับมาเห็นหมู่บ้านตนสงบสุขก็ตกตะลึง เวลานั้นยายแก่ก็รีบอธิบายกับพวกผู้คนในหมู่บ้านว่านี่เป็นคำสัญญาของชายแก่ขอทาน พวกชาวบ้านพร้อมใจกันมุ่งหน้าไปบ้านยายแก่ พบเพียงกระดาษสีแดงที่แปะอยู่หน้าประตูบ้านของยายแก่ ภายในสวนมีไม้ไผ่กองหนึ่งที่ยังเผาไหม้ไม่หมดยังคงส่งเสียงระเบิดเป๊าะแป๊ะ ภายในบ้านยังมีเทียนสีแดงที่ยังคงมีแสงสว่างเหลืออยู่......
พวกชาวบ้านดีใจเป็นล้นพ้น เฉลิมฉลองความเป็นศิริมงคลที่มาถึง ค่อยๆเปลี่ยนชุดใหม่เปลี่ยนหมวกใหม่ ไปบ้านเพื่อนเยียมทเยียนญาติสนิทมิตรสหาย เรื่องนี้แพร่ออกไปรอบหมู่บ้านอย่างรวดเร็ว ทุกคนล้วนแต่ทราบวิธีการขับไล่ปีศาจเหนียน ตั้งแต่นั้นมาในคืนวันสิ้นปี ทุกบ้านก็จะแปะคำโคลงคู่สีแดง จุดประทัดเสียงดัง แต่ละบ้านจุดไฟสว่างไสว เฝ้ารอเวลาให้ถึงวันปีใหม่ พอเช้าวันปีใหม่ ก็ไปพากันแวะเวียนไปเยี่ยมเยียนเพื่อสนิทมิตรสหาย ประเพณีนี้นี้แพร่หลายออกไปอย่างกว้างขวาง กลายเป็นประเพณีที่ยิ่งใหญ่ของประชาชนชาวจีน

ผลลัพธ์ (ไทย) 1:

ตำนานปีศาจ "เหนียน" ทุกปีพอถึงวันสิ้นปีก็จะปีนขึ้นฝั่งเล่ากันมาว่าประเทศจีนในสมัยโบราณมีปีศาจตนหนึ่งนามว่า "เหนียน" หัวมีขนรุงรังดุร้ายเป็นอย่างมาก "เหนียน" อาศัยในทะเลลึกเป็นเวลายาวนาน มาทำร้ายผู้คนและสัตว์เลี้ยง ดังนั้นทุกปีพอถึงวันสิ้นปีผู้คนในหมู่บ้านบนภูเขาต่างก็อุ้มลูกจูงหลานเข้าไปในหุบเขาลึกเพื่อซ่อนตัวไม่ให้ปีศาจ "เหนียน" มาทำร้าย วันสิ้นปีในปีนี้คนในหมู่บ้าเถาชุนกำลังพากันหอบลูกจูงหลานไปหลบภัยบนภูเขามีชายแก่ขอทานคนหนึ่งมาจากนอกหมู่บ้านแขนสะพายกระเป๋าเคราขาวปลิวตามลมตาเป็นประกาย บรรดาพี่น้องในหมู่บ้านเดียวกันล้วนปิดบ้านแน่นหนาบ้างเก็บข้าวของบ้างต้อนวัวไล่แพะทั่วทุกแห่งสับสนอลหม่านทุกคนต่างตกอยู่ในภาวะรีบร้อนหวาดกลัวในเวลานี้ ใครจะมีกะจิตกะใจมาสนใจชายแก่ขอทานล่ะมีเพียงยายแก่ที่อยู่ทางตะวันออกของหมู่บ้านให้อาหารแก่ชายแก่อีกทั้งแนะนำให้เขารีบขึ้นเขาไปซ่อนตัวจากปีศาจ "เหนียน" ชายแก่ลูบเคราแล้วยิ้มกล่าวว่า" หากแม้นว่าท่านให้ข้าพักที่นี่หนึ่งคืนข้าจะขับไล่ปีศาจเหนียนให้ท่าน "ยายแก่มองเขาอย่างตกตะลึงเห็นเขาผมขาวหน้าแดงมีเลือดฝาดจิตใจกระปรี้กระเปร่ามีน้ำใจสูงส่ง แต่ยายแก่ก็ยังคงแนะให้เขาหลบหนีต่อไปชายแก่ขอทานยิ้มแต่ไม่ได้พูดอะไรยายแก่ไม่มีทางเลือกจำต้องทิ้งบ้านขึ้นเขาไปหลบภัยพอถึงเที่ยงคืนปีศาจเหนียนก็ตรงดิ่งมายังหมู่บ้าน มันพบว่าบรรยากาศในหมู่บ้านไม่เหมือนกับทุกปีบ้านของยายทางด้านตะวันออกบนประตูแปะกระดาษสีแดงในบ้านจุดเทียนสว่างไสวปีศาจเหนียนตัวสั่นเทาไปหมดทั้งร่าง ส่งเสียงร้องออกมาทีหนึ่งปีศาจเหนียนหันไปจ้องเขม็งยังบ้านของยายแก่ชั่วครู่ทันใดนั้นมันก็วิ่งเข้าไปอย่างบ้าคลั่งพอเข้าไปใกล้ประตูภายในบ้านก็มีเสียงประทัดดัง "ปังปัง" ขึ้นมาปีศาจเหนียนตัวสั่นเทิ้มไม่กล้าเข้าไปใกล้อีกแท้จริงแล้วปีศาจเหนียนกลัวสีแดงแสงไฟและเสียงประทัดที่สุดเวลานั้นเองประตูบ้านของยายแก่ก็เปิดออก มีเพียงชายชราที่ใส่ชุดยาวสีแดงยืนหัวเราะเสียงดังอยู่เจ้าเหนียนหน้าถอดสีแล้ววิ่งหนีเตลิดเปิดเปิงไป เช้าวันที่สองในวันปีใหม่ผู้คนที่ไปหลบภัยกลับมาเห็นหมู่บ้านตนสงบสุขก็ตกตะลึงเวลานั้นยายแก่ก็รีบอธิบายกับพวกผู้คนในหมู่บ้านว่านี่เป็นคำสัญญาของชายแก่ขอทาน พวกชาวบ้านพร้อมใจกันมุ่งหน้าไปบ้านยายแก่พบเพียงกระดาษสีแดงที่แปะอยู่หน้าประตูบ้านของยายแก่ภายในสวนมีไม้ไผ่กองหนึ่งที่ยังเผาไหม้ไม่หมดยังคงส่งเสียงระเบิดเป๊าะแป๊ะ ภายในบ้านยังมีเทียนสีแดงที่ยังคงมีแสงสว่างเหลืออยู่...พวกชาวบ้านดีใจเป็นล้นพ้นเฉลิมฉลองความเป็นศิริมงคลที่มาถึงค่อยๆเปลี่ยนชุดใหม่เปลี่ยนหมวกใหม่ไปบ้านเพื่อนเยียมทเยียนญาติสนิทมิตรสหาย เรื่องนี้แพร่ออกไปรอบหมู่บ้านอย่างรวดเร็วทุกคนล้วนแต่ทราบวิธีการขับไล่ปีศาจเหนียนตั้งแต่นั้นมาในคืนวันสิ้นปีทุกบ้านก็จะแปะคำโคลงคู่สีแดงจุดประทัดเสียงดัง แต่ละบ้านจุดไฟสว่างไสวเฝ้ารอเวลาให้ถึงวันปีใหม่พอเช้าวันปีใหม่ก็ไปพากันแวะเวียนไปเยี่ยมเยียนเพื่อสนิทมิตรสหายประเพณีนี้นี้แพร่หลายออกไปอย่างกว้างขวาง กลายเป็นประเพณีที่ยิ่งใหญ่ของประชาชนชาวจีน