“啊！”寒冷如冰的手忽然紧紧地握着她的脚踝，一路向后拖，那股力量像是要

“啊！”寒冷如冰的手忽然紧紧地握着她的脚踝，一路向后拖，那股力量像是要将她拖向黑暗更深处，拖向地狱。深度的惊恐让青枫尖叫起来，忘了胸口的疼痛，挣扎着从地上爬起来。

“放开我！”青枫越是挣扎，拽着她脚踝的那只手越是用力，指甲仿佛都要戳进肉里一般，她感觉不到痛，只是被无边的恐惧笼罩，一边尖叫着一边胡乱地向那只手的方向猛踹。青枫感觉到自己已经多次踢中那只拽着她脚的手了，她明明用尽了全力，但是那只手还是如铁钳一般抓住她不放，还一点一点往后拖去。

“过来，快过来！”从黑暗中传来的叫声并没有如青枫想象中低沉沙哑，那是女子的声音，带着低喘与疯狂。

或许是恐惧给了她力量，青枫抓着地上的石砖缝隙奋力往前爬，指甲在石砖上抓出的吱吱的声音格外刺耳，就在青枫的手指几乎麻痹，快要支持不住的时候，忽然脚上一凉，鞋袜被生生拽了去，脚上的力道一松，青枫立刻朝前方狠狠地扑倒过去。

“快过来！有人要杀你！快！”急促又焦躁的吼叫声引得青枫回头看去，只见黯黑的牢房里，一双挥舞的双手仿佛随时要扑过来一般，惊得青枫再一次低叫出声，她不知道这个监牢有多大，也不知道这间牢房里还有多少人隐藏在黑暗中窥视着她，她只是本能地后缩，直到背紧贴着冰冷的石墙，无路可退。

“过来——”这声嘶吼叫得声嘶力竭。青枫紧紧地捂着耳朵，她害怕听到这样的叫声，仿佛那个可怕的人离她很近很近，随时都可以将她撕裂。

“吵什么，不想活了？”砰的一声巨响，像是脚踢在厚重的牢门上发出的声音，粗暴的低吼声从门外传来，黑暗中的双手猛地缩了回去，一下子便消失在黑暗之中。

久久，那双手都没有再出现。青枫缓缓将手放下，仔细倾听，牢房里静得她几乎能听到牢门外风吹动火焰所发出的细微声响，而那道鬼魅般的女声就这样消失得无影无踪。

难道刚才是她的幻觉？不可能，右脚上的疼痛提醒着她刚才的一切不是幻觉，而且她的鞋袜分明被那人拽了去，这牢房里肯定还有人。青枫深吸了一口气，双手紧握成拳，指甲深深地扎入掌心，希望这样的痛能让她因恐惧而狂跳不止的心稍稍平复一些。身体微微向前移了移，青枫眯起眼希望能看清前方的景物，可惜，牢房里唯一一扇小窗户只有巴掌大一点，月光根本透不进来，不管她如何努力，眼前依旧一片漆黑。

看不见人影也听不见声音，青枫却能感受到有一双幽暗的眼始终隐藏在暗处，死死地盯着她，她就像个猎物，那个人随时可以扑上来撕咬她。再次靠在冰冷的石墙上，青枫觉得浑身冰凉，胸口的沉闷让她喘不过气来，她抱着双腿蜷在墙角。她以为自己一定会在恐惧中一夜不眠，最终她还是被这两天两夜所受的苦和痛击垮，疲惫地瘫倒在黯黑冰冷的牢房里。待她的呼吸渐渐平稳，完全睡着之后，那抹令她惊恐的黑影缓缓向她靠近……

西斜的月光透过窗棂，照进华贵的里间，银白的光芒抵不过屋内温暖的橙光，那轻柔的光源不是普通的蜡烛，而是里间四个墙角里放置的夜明珠，拳头大小的珠子被坠地橙纱轻盖着，映射出淡淡的温暖橙光，既不太亮，却也足够照明，为本就装饰讲究的里屋更添了几分尊贵与奢华。

ผลลัพธ์ (ไทย) 2:

"อา!" ทันใดนั้นน้ำแข็งมือเย็นแน่นถือข้อเท้าของเธอลากตลอดทางกลับเช่นเดียวกับชนิดของแรงที่จะลากเธอลึกลงไปในความมืดลากไปนรก ขอความลึก Seifu กรีดร้องด้วยความหวาดกลัวลืมอาการเจ็บหน้าอกดิ้นรนจากพื้นดินขึ้น "ให้ฉันไป!" Seifu ดิ้นรนมากขึ้นดึงมือของเธอมากขึ้นอย่างมั่นคงข้อเท้าเล็บขุดเข้าไปในเนื้อน่าจะเป็นโดยทั่วไปเธอไม่สามารถรู้สึกเจ็บปวด แต่ถูกปกคลุมไปด้วยความกลัวไม่มีที่สิ้นสุด, กรีดร้อง ในขณะที่แบบสบาย ๆ ไปสู่มือของ Mengchuai Seifu รู้สึกว่าพวกเขาได้เตะซ้ำ ๆ มือเท้าของเธอคว้านกและเธอก็เห็นได้ชัดว่าวิ่งออกมาจากทุกอย่าง แต่มือเป็นเหมือนปากนกแก้วทั่วไปคว้าเธอไว้แน่น แต่ยังนิด ๆ หน่อย ๆ เลื่อน ไป "มามา!" มาร้องจากความมืดและไม่ลึก Seifu แหบจินตนาการมันเป็นเสียงของผู้หญิงกับอ้าปากค้างต่ำและความบ้าคลั่ง บางทีความกลัวให้ความแข็งแรงของเธอ Seifu กำพื้นดิ้นรนที่จะคลานไปข้างหน้ารอยแตกอิฐเล็บจับออกเสียงส่งเสียงดังเอี้ยอิฐที่รุนแรงโดยเฉพาะอย่างยิ่งเป็นอัมพาตเกือบนิ้ว Qingfeng จะไปสนับสนุนเขา เมื่อจู่เท้าเย็นถุงเท้าดึงขึ้นในการดำรงชีวิตและการใช้ชีวิตแรงของเท้าของเพลง, Qingfeng ทันทีโยนตัวเองอย่างรุนแรงไปทางด้านหน้าในอดีตที่ผ่านมา "Come on! มันกำลังจะฆ่าคุณ! ด่วน!" ถี่กังวลเสียงคำรามอีกครั้งดึงดูด Qingfeng หันกลับไปมองและเห็น Anhei ของเซลล์ของเขาคู่โบกมือราวกับว่าพร้อมที่จะกระโดดออกมาเป็นทั่วไปตะลึงอีกครั้ง Seifu ต่ำ เรียกว่าออกมาเธอก็ไม่ได้รู้ว่าจากคุกนี้ไม่ทราบว่าเซลล์นี้กี่คนที่ซ่อนตัวอยู่ในความมืด peering ที่เธอเพียงแค่สัญชาตญาณหดกลับจนกว่าจะกลับมาใกล้กับกำแพงหินเย็นไม่มีทาง หนี "Come on -" มันเป็นเสียงคำรามของเสียงแหบเสียงแหบ Seifu แน่นกว่าหูของเขาเธอก็กลัวที่จะได้ยินเสียงเช่นนั้นหากมีบุคคลที่น่ากลัวปิดอย่างใกล้ชิดกับเธอเธอก็จะสามารถที่จะฉีก "สิ่งที่มีเสียงดังต้องการที่จะอยู่?" Bang Bang, เหมือนเสียงเตะประตูเซลล์บนหนาเสียงคำรามต่ำหยาบมาจากนอก, มือมืดกระชากกลับและทั้งหมดในทันที หายไปในความมืด เวลานานที่มือของเขาจะไม่ปรากฏ Seifu ช้ามือลง, ฟังอย่างมือถือของเขาเพื่อที่เงียบสงบเธอเกือบจะสามารถได้ยินเสียงลมนอกเปลวไฟคุกปล่อยออกมาเสียงบอบบาง แต่ที่ถนนเสียงผู้หญิงที่น่ากลัวก็หายไปอย่างไร้ร่องรอย เธอเป็นเพียงแค่ภาพลวงตา? เป็นไปไม่ได้ปวดเท้าขวาเพื่อเตือนให้เธอทั้งหมดนี้ไม่ได้เป็นเพียงภาพลวงตาและเธอได้อย่างชัดเจนถูกรองเท้าของมนุษย์และถุงเท้าดึงขึ้นไปอย่างแน่นอนมีคนที่อยู่ในคุกนี้ Qingfeng เอาหายใจลึก ๆ มือของเขากำเป็นกำปั้นเล็บลึกลงบนฝ่ามือหวังว่าจะทำให้อาการปวดดังกล่าวของเธอกลัวหัวใจห้ำหั่นสงบเล็ก ๆ น้อย ๆ บางอย่าง ตัวไปข้างหน้าเล็กน้อยของการเปลี่ยนแปลง, หวังที่จะเห็นหน้าของ Seifu squinted ฉากที่น่าเสียดายที่มีเพียงหน้าต่างเล็ก ๆ ในเซลล์เท่านั้นปาล์มที่แสงจันทร์ก็ไม่ได้ผ่านเข้ามาไม่ว่าเธอพยายามที่ตายังมืดอยู่ . ไม่สามารถมองเห็นหรือได้ยินเงาเสียง Seifu สามารถรู้สึกถึงคู่ของตาที่มืดที่ซ่อนอยู่เสมอในเงามืดจ้องมองเธอเป็นเหมือนเกมคนที่สามารถวิ่งเสมอในการกัดของเธอ อีกครั้งกับผนังหินเย็น, Qingfeng รู้สึกหนาวเพื่อให้หน้าอกหมองคล้ำให้ลมหายใจของเธอถือขาของเธอขดตัวอยู่ในมุม เธอคิดว่าเธอจะไม่นอนทั้งคืนในความกลัวและในที่สุดเธอก็บดสองวันสองคืนความทุกข์ยากและความเจ็บปวดเหนื่อยทรุด Anhei เซลล์เย็น การหายใจของเธอค่อย ๆ จนเรียบแล้วหลับไปอย่างสมบูรณ์เงาชื่ออย่างช้า ๆ ทำให้ความหวาดกลัวของเธอที่จะใกล้ ...... เธอแสงจันทร์ตะวันตกลาดผ่านกรอบหน้าต่างหรูหราส่องเข้ามาในห้องที่มีแสงสีขาวมาถึง แต่บ้านสีส้มอบอุ่น แสงแหล่งกำเนิดแสงอ่อนที่ไม่ได้เป็นเทียนธรรมดา แต่วางไว้ในมุมระหว่างมุกสี่เรืองแสง, ลูกปัดขนาดเท่ากำปั้นล้มลงกับพื้นถูกปกคลุมด้วยเส้นด้ายสีส้มแสงทำแผนที่ออกสัมผัสของแสงสีส้มอบอุ่นไม่สว่างเกินไป แต่ยังแสงสว่างเพียงพอ ขึ้นอยู่กับการตกแต่งของห้องด้านหลังสว่างบิตโดยเฉพาะอย่างยิ่งเกี่ยวกับการมีเกียรติและความหรูหรา

ผลลัพธ์ (ไทย) 3:

" อ่า " เย็นมือก็จับข้อเท้าของเธอไว้แน่นตลอดทางกลับลากแรงที่เหมือนจะลากเธอให้ความมืดลึกและลากไปยังนรก ความลึกให้ Qingfeng กรีดร้องตกใจลืมเจ็บหน้าอกและดิ้นรนลุกขึ้นจากพื้นดิน ฮ่าๆ " ปล่อยฉัน " Qingfeng ยิ่งดิ้นรนดึงข้อเท้าของเธอมือนั้นยิ่งแรงเล็บราวกับจะแทงเข้าไปในเนื้อทั่วไปเธอไม่ได้รู้สึกถึงความเจ็บปวดที่ไม่มีขอบแต่ถูกความกลัวในขณะที่กรีดร้องอย่างบ้าคลั่งกับด้านมือของทิศทางเหยียบอย่างรุนแรง รู้สึกว่าตัวเองได้หลายครั้ง Qingfeng เตะในที่เธอดึงมือเท้าของเธอก็มีความพยายามที่ดีที่สุดแต่มือนั้นยังเหมือนปากนกแก้วทั่วไปจับเธอไว้ยังจุดลากไปกลับ ฮ่าๆ " มาเร็วเข้า " ออกมาจากความมืดเสียงไม่แหบต่ำเช่น Qingfeng จินตนาการมันเป็นเสียงของผู้หญิงด้วยหอบน้อยและบ้า ฮ่าๆบางทีความกลัวให้พลังของเธอ Qingfeng จับพื้นอิฐรูอิฐเพื่อไปปีนบนเล็บในจับออกเอี๊ยดเสียงอย่างแข็งกร้าวใน Qingfeng นิ้วเกือบเป็นอัมพาตเกือบจะทนไม่ได้เมื่อจู่ๆเท้าเย็นรองเท้านักเรียนได้ถูกลากไปความแข็งแรงของเท้าผ่อนคลาย Qingfeng ทันทีมองตรงไปข้างหน้าอีกครั้งอย่างดุเดือดในช่วง ฮ่าๆ " มานี่เร็ว มีคนพยายามจะฆ่าคุณเร็วเข้า " อย่างรวดเร็วและเสียงคำรามของความวิตกกังวลทำให้ Qingfeng หันกลับไปมองเธอเห็นสีเทาดำในมือถือคู่มือโบกเหมือนเตรียมจะตะปบมาทั่วไปตกใจ Qingfeng ต่ำกรีดร้องอีกครั้งเธอไม่รู้ว่าคุกนี้ใหญ่แค่ไหนไม่รู้ว่าเซลล์นี้มีกี่คนที่เข้าไปซ่อนในที่มืดเธอแค่สัญชาตญาณถอยห่างจนหลังติดผนังหินเย็นๆไม่ถอย ฮ่าๆ " มา - - " มันตะโกนจนเสียงของเขาแหบ Qingfeng แน่นปิดหูและกลัวเธอได้ยินเสียงเหมือนคนน่ากลัวอยู่ใกล้ใกล้เธอที่พร้อมจะฉีกเธอออกเป็นชิ้นๆ ฮ่าๆ " เอะอะอะไรกันและไม่อยากมีชีวิตอยู่แล้ว" ปังเสียงดังเหมือนเตะหนักประตูในคุกเสียงต่ำคำรามหยาบคายจากประตูมาความมืดในมือสะบัดกลับจู่ๆก็หายไปในความมืด ฮ่าๆนานๆมือนั้นจะไม่เกิดขึ้นอีก Qingfeng จะมือลงช้าๆและฟังให้ดีคุกเงียบเธอแทบจะได้ยินเสียงลมจากนอกคุกเปลวไฟสีสันเสียงและถนนของผีสาวก็หายตัวไปอย่างไร้ร่องรอย ฮ่าๆไม่ใช่แค่ภาพลวงตาของเธอเหรอ ไม่มีทางเท้าขวาปวดเตือนเธอได้ทุกอย่างเป็นภาพลวงตาและรองเท้าของเธอชัดเจนถูกคนลากไปมันต้องมีคนคุกQingfeng สูดหายใจเข้าลึกๆมือกำเป็นหมัดเล็บลึกเข้าไปในฝ่ามือของความเจ็บปวดนี้และหวังว่าจะทำให้เธอกลัวหัวใจเต้นอย่างบ้าคลั่งสงบลงเล็กน้อยบาง ร่างกายเล็กน้อยย้าย Qingfeng squinting หวังว่าจะเห็นทิวทัศน์ข้างหน้าแต่ในเซลล์เพียงหนึ่งหน้าต่างเล็กๆมีเพียงฝ่ามือใหญ่เป็นจุดผ่านแสงจันทร์เลยไม่เข้ามาไม่ว่าเธอจะพยายามแค่ไหนสายตายังคงเป็นสีดำ ฮ่าๆไม่ได้ดูรูปก็ไม่ได้ยินเสียง Qingfeng ก็รู้สึกว่ามีคู่ของตามืดยังคงซ่อนอยู่ในเงามืดจ้องเธอเหมือนเหยื่อคนนั้นสามารถกระโดดขึ้นมากัดเธอ อีกครั้งพิงผนังหินเย็นๆในQingfeng รู้สึกเย็นและน่าเบื่อของหน้าอกทำให้เธอหายใจไม่ออกเธอกอดขาขดในมุม เธอคิดว่าเขาจะคืนนอนไม่หลับในความกลัวและในที่สุดเธอก็ถูกสองวันสองคืนที่ทรมานและลงโทษยุบเหนื่อยล้มอยู่ในคุกมืดดำเย็น อยู่ลมหายใจของเธอค่อยๆหลับราบรื่นสมบูรณ์หลังจากที่มันทำให้เธอกลัวเช็ดเงาค่อยๆเข้ามาใกล้ . . . ฮ่าตะวันตกเฉียงแสงจันทร์ส่องเข้ามาทางหน้าต่างภายในห้องหรูหราสีเงินแต่มาถึงบ้านแสงอบอุ่นของสีส้มแสงนุ่มแสงนั้นไม่ใช่ธรรมดาเทียนแต่ภายในสี่มุมวางคืนลูกปัดมุกขนาดกำปั้นตกลงมาส้มเส้นด้ายเบาถูกปกคลุมด้วยสะท้อนของแสงส้มอ่อนอบอุ่นไม่สว่างเกินไปแต่พอแสงนี้จะให้ความสนใจกับการตกแต่งห้องเพิ่มบิตของเกียรติและความหรูหรา