“皇上！”淑贵妃看到封谨出来，看也不看庄络胭，只是无言的看着皇

    “皇上！”淑贵妃看到封谨出来，看也不看庄络胭，只是无言的看着皇帝，这个自己生命中唯一的男人，“皇上，求皇上轻判妾的哥哥！”

    庄络胭沉默的退后几步，站在旁边沉默的看着皇帝，她只看到他挺拔的背影，还有那毫无停顿的步伐。

    眼见着封谨上了御辇，庄络胭略福了福：“恭送皇上。”

    明黄的帝王依仗缓缓消失，淑贵妃还跪在原地，仿佛是失去了生机的木偶，不会愤怒也不会难过。甚至连站在她不远处的庄络胭，也不能牵动她半分情绪。

    庄络胭嘴巴动了动，最终只是沉默的转身扶了云夕的手，回到了屋内。对苏蕊紫这个女人，她有欣赏，有惋惜，也有不喜。但是这份不喜还不足以让她去看这种冷漠的笑话。

ผลลัพธ์ (ไทย) 3:

     " จักรพรรดิ " พระสนมซุกเห็นจดหมายขอออกมาโดยไม่มองจวงเครือข่าย胭แต่พูดไม่ออกมองจักรพรรดินี้เองคนเดียวในชีวิต " ฝ่าบาทขอร้องฝ่าบาทเป็นปาจิตตีย์เมียน้อยของพี่ " ฮ่า    จวงเครือข่าย胭เงียบไม่กี่ก้าวถอยหลังยืนเงียบมองจักรพรรดิเธอแค่เห็นเขาตรงด้านหลังและมันไม่มีหยุดก้าว ฮ่า    เห็นจดหมายของคุณ " รถม้าจวงเครือข่าย胭เล็กน้อยพรพร " พาฝ่าบาท " ฮ่า    สีเหลืองจักรพรรดิอาศัยค่อยๆหายไปและพระสนมซุกยังคุกเข่าอยู่เฉยๆเหมือนสูญเสียพลังของหุ่นจะได้ไม่เศร้าโกรธ แม้ยืนอยู่ไม่ไกลเธอจ้วง胭เครือข่ายและไม่สามารถทำให้เธออารมณ์ครึ่งคะแนน ฮ่า    จวงเครือข่าย胭ปากขยับและในที่สุดก็เงียบหันมาช่วยเมฆเย็นมือไปในบ้าน สำหรับ苏蕊紫ผู้หญิงคนนี้เธอมีชื่นชมมีเสียใจมีไม่ชอบ แต่มันไม่ชอบยังไม่เพียงพอที่จะทำให้เธอดูอารมณ์ตลก