阳光路十七号 (转载)她和他新婚后不到一个月，他就出去打工了，村上的男

阳光路十七号 (转载)
她和他新婚后不到一个月，他就出去打工了，村上的男人几乎全出去打工了，山上的东西实在是不能养活他们。
她在家里，种地、养猪，赡养老人，等待着他从远方来的信和寄的钱，每个月，他都会给家里寄钱，或多或少。
收到他的信的时候，她一个字一个字地读。
他的地址她早就背下来—阳光路十七号。
他在来信中说，阳光路是一条非常漂亮的路，是碎石铺满的小路，他们这里的条件相当好，住的是有阳台的房子，虽然是打工，可并不觉得苦。他说住的地方能听到悠扬的钢琴声，她还听他说起过麦当劳，以前，她只是听说过那种美式快餐，他在信中说：“什么时候来了，我带你去吃。”
于是她的想象就更加完美了，甚至出现了小说里的场景，那阳台上有杜鹃花吗？那围墙上爬满了青藤吗？这种想象让她对外面的世界充满了美好的憧憬，所以，等待着阳光路十七号的来信成了她最大的快乐。
但那年的春节，他却没有回来，他说，公司组织去海南旅游去了，机会难得，还是明年再回来吧。
她逢人便说：“我们家男人去海南旅游了！”
他们在信上的计划是那么美好：盖个新房子，买点小猪仔，再种点玉米，生一个小孩子……想着想着，她就会甜蜜地笑起来。他离家快两年了，她想他想得快发疯了。毕竟是新婚离开的啊，于是她准备动身去找他，想给他一个惊喜。
坐了三天三夜的火车，她终于到达了那个城市，那真是一个美丽的大都市，可她分不清东南西北了，于是就把写着“阳光路十七号”的纸条递给了警察，警察说：“在郊区呢，离城里还有两个多小时的车程。”
坐了两个多小时的车，她又打听这个地方，有人指给她说：“往前走，那边搭简易棚子的就是！”
她终于看到一个破牌子上写着“阳光路十七号”！
那是一个简陋的木牌子，上面粘着水泥和白灰；她看到了那简陋的房子，而刚才路过那些漂亮的小区时，她也的确看到了带阳台的房子，听到了钢琴声，可那都是别人的快乐。
“那一排房子，都是临时搭建的，”旁边的人说，“这片大楼快盖完了，这片简陋的房子也快拆除了，如果你再不来，就看不到了。这帮农民工也应该回家了，他们在这里干了快两年了，为挣钱都舍不得回家，可春节老板跑了，连路费都没给，他们没办法回家了。”
她哭了，站在那简陋的房子前，想起他说过的海南旅游，想起他说过的公司和钢琴声，想起他说过带她去吃麦当劳。她敢断定，他从来没有离开过这里，他从来没有吃过麦当劳！
没有进屋去找他，她又坐了三天三夜的火车回了家，回家后她写信给他：我想你了，回家吧。
一个月后，他带着大包小包回了家，当然，还带着一份不再新鲜的麦当劳。她让他吃，他说：“你吃，我在外面常吃。”
她含着眼泪吃完了那个叫汉堡的东西，一个小小的汉堡，要卖十块钱。吃完了，她说：“不如红薯粥好吃呢，怪不得你说吃腻了。”
整整一夜，他给她讲外面的世界，说自己的公司多好，说住的房子很漂亮……他一直说着阳光路十七号，她听着，在黑暗中流下了眼泪，最后，她握住了他的手：“因为有你，那条路应该叫阳光路。”
她一直没有说去过阳光路十七号，那是她心底一个幸福而心酸的秘密

ผลลัพธ์ (ไทย) 1:

17 ถนนพระอาทิตย์ (พิมพ์)น้อยกว่าหนึ่งเดือนหลังจากเธอแต่งงานกับเขา เขาออกไปทำงาน และเกือบทั้งหมดของคนในหมู่บ้านออกไปทำงาน สิ่งที่เขาไม่สามารถจะเลี้ยงพวกเขา เธออยู่ที่บ้าน ฟาร์ม หมูเลี้ยง สนับสนุนเก่า รอเงินเขาส่งจดหมายจากระยะไกล และ ทุกเดือน เขาจะส่งเงินน้อย หน้าแรก เมื่อฉันได้รับจดหมายของเขา และเธออ่าน Word ใน Word เธอมีภาพที่อยู่เขาวงลู 17 เขากล่าวในจดหมาย ถนนพระอาทิตย์เป็นถนนที่สวยมาก กรวดที่ปูถนน เงื่อนไขของพวกเขาที่นี่จะค่อนข้างดี อาศัยอยู่ในบ้านพัก แม้ว่ามันจะทำงาน แต่ฉันไม่รู้สึกขม เขากล่าวว่า สดสามารถได้ยินเสียงเปียโนไพเราะ เธอยังได้ยินเขาพูดว่า แมคโดนัลด์ของ ในอดีต เธอเพียงได้ยินเกี่ยวกับชนิดของอาหารฟาสต์ฟู้ดอเมริกัน เขากล่าวว่า: "มา จะพาไปกิน ” เธอมีจินตนาการฉากที่สมบูรณ์แบบมากขึ้น หรือแม้แต่ในนิยาย ระเบียงมี rhodo dendron ไม่ได้ ผนังที่ถูกปกคลุมไป ด้วยไอวี่ โปรด นี้คิดว่า อาการก็โอเธอด้านนอก โลกจะเต็มไป ด้วยสิ่งดี ดังนั้น รออาทิตย์ 17 ตัวอักษรกลายเป็น ความสุขของเธอมากที่สุด แต่ที่เป็นเทศกาลฤดูใบไม้ผลิ แต่เขาไม่กลับมา เขากล่าว บริษัทจัดเที่ยวไหหลำเพื่อรับโอกาส คุณจะดีขึ้นกลับมาอีกครั้งปีถัดไป เธอจะบอกว่า: "เราคนเดินทางไปหนาน ” พวกเขาแผนในจดหมายจะสวย: จะสร้างบ้านใหม่ ซื้อสุกรบางเด็ก ปลูกข้าวโพด คลอดลูก...... คิดถึง เธอจะได้หัวเราะเพราะ เขาได้รับจากบ้านนานกว่าสองปี เธอคิดว่า เขาบ้า คือ หลังจากที่ทุก แต่งงานไป เพื่อให้เธอพร้อมที่จะตั้งปิดหาเขา และอยากให้เขาประหลาดใจ นั่งรถไฟ 3 วัน และ 3 คืน เธอจนมาถึงเมือง เมืองขนาดใหญ่ และสวยงาม แต่เธอจะ disoriented ดังนั้นเขาเขียน "ถนนซันนี่ 17 " มอบหมายเหตุตำรวจ ตำรวจกล่าวว่า: "ในชานเมือง ยังคงมากกว่าสองชั่วโมงขับรถจากเมือง ” นั่งรถ มากกว่าสองชั่วโมงเธอถามถึงสถานที่ มันถูกชี้ออกไปเธอ: "ไปข้างหน้า ใช้ง่ายเป็นโรงอยู่ที่โน่น ” เธอเห็นอ่านเครื่องเสียในที่สุด "ซันนี่ถนน 17 " มันเป็นป้ายไม้ดิบปกคลุม ด้วยปูนซีเมนต์และปูน เธอเห็นบ้าน shabby และเมื่อผ่านชุมชนสวยงาม เธอดูระเบียงบ้าน ได้ยินเสียงเปียโน แต่ที่เป็นความสุขของผู้อื่น "แถวบ้าน ใจชั่วคราว กล่าวว่า คนถัดไป "อาคารนี้เสร็จ บ้านยังไงก็ยังอย่างรวดเร็วเอาออกถ้าคุณไม่แสดงขึ้น คุณไม่เห็นด้วย ย้ายถิ่นแรงงานควรไปหน้าแรก พวกเขาได้ทำงานเกือบสองปี เงิน กลุ่มนี้จะไม่กลับบ้าน นายเทศกาลวิ่ง แม้กระทั่งเงินไม่ได้ให้ และพวกเขาไม่สามารถกลับบ้าน ” เธอร้อง ยืนอยู่หน้าบ้านที่พึงพอใจ จำได้ว่า เขาได้กล่าวว่า ที่ไหหลำ เปียโน และจดจำว่า เขาได้กล่าวว่า บริษัท จำได้ว่า เขาได้กล่าวว่า จะพาเธอไปกินที่แมคโดนัลด์ เธอเดิมพันเขาไม่ทิ้งที่นี่ เขาไม่เคยกินที่ McDonald's ไม่เข้าบ้านมองหาเขา เธอแล้วนั่งสามวัน และคืนสามรถกลับหน้าแรก หน้าแรกหลังจากที่เขาเขียนเขา: เคยพลาดคุณ บ้าน หนึ่งเดือนต่อมา เขาเอาแพกลับบ้าน แน่นอน แต่ยัง มีแมคโดนัลด์ไม่สด ให้เขากินเธอ พูดว่า: "คุณกิน ฉันกินอยู่ ” สิ่งที่เธอกินว่า เบอร์เกอร์ ด้วยน้ำตา แฮมเบอร์เกอร์เล็กขาย 10 ดอลล่าห์ เสร็จแล้ว เธอบอก "ไม่นี้ข้าวต้มมันฝรั่งหวานอร่อย พบคุณแรง ” ตลอดคืน และเขาบอกเธอเกี่ยวกับโลกภายนอก กล่าวว่า วิธีที่ดีบริษัทฯ ว่า ที่สดในบ้านสวย...... เขามักจะกล่าวว่า ถนนซันไชน์ 17 เธอ ฟังร้องในมืด ในสุด เธอเอามือของเขา: "คุณ ถนนคือถนนซันไชน์ ” เธอได้กล่าวว่า จะได้รับดวงอาทิตย์ที่ 17 ที่เป็นความลับ ของความสุข และเศร้าของหัวใจของเธอ

ผลลัพธ์ (ไทย) 3:

ที่พักที่สวยงามเป็นอย่างมาก说说着เขายังได้รับการ阳 17 号 Kwong Road เธอ听着ในดวงตาสีเข้มในส่วนกลางของสตรีมของ泪后มากที่สุดแล้วก็เอามือของเขา : " 为กับคุณ条应该ถนนที่เรียกว่า阳 Kwong Road " การที่เธอได้รับมี没说过阳 17 号 Kwong Road ซึ่งเธอมีความสุขของ个หัวใจความลับที่น่าเศร้าแสงแดดถนนหมายเลข 17 ( พิมพ์ ) เธอและเขาแต่งงานภายในหนึ่งเดือนหลังเขาออกไปทำงานและมุราคามิผู้ชายเกือบทั้งหมดออกไปทำงานและภูเขามากที่จะให้พวกเขา เธอที่บ้านฟาร์มหมูสนับสนุนให้ผู้สูงอายุรอเขาจากที่ไกลๆจดหมายและการส่งเงินทุกเดือนเขาก็ส่งเงินกลับบ้านมากกว่าหรือน้อยกว่า * ได้รับจดหมายของเขาเมื่อเธอเป็นคำอ่าน นี่ที่อยู่ของเขาเธอได้ขึ้นใจ - แสงแดดถนนหมายเลข 17 ฮ่าเขาในจดหมายบอกว่าแสงแดดถนนสวยมากถนนเป็นกรวดบนถนนของพวกเขาที่นี่สภาพค่อนข้างดีอยู่บ้านมีระเบียงแต่ทำงานไม่ได้รู้สึกขมขื่น เขาบอกว่าอยู่ได้ยินเสียงไพเราะเสียงเปียโนที่เธอได้ยินเขาพูดถึงแมคโดนัลด์ก่อนหน้านี้เธอแค่ได้ยินพวกฟาสต์ฟู้ดอเมริกันเขากล่าวในจดหมายว่า " มาเมื่อไหร่แล้วผมจะพาคุณไปกิน " * แล้วเธอจินตนาการจะสมบูรณ์แบบมากขึ้นปรากฏในนวนิยายหรือแม้แต่ฉากที่ระเบียงมีชวนชมครับ ปีนรั้วเต็มไปด้วยไอวี่เหรอ ภาพนี้ทำให้เธอกับโลกภายนอกที่เต็มไปด้วยความฝันที่สวยงามดังนั้นรอแสงแดดหมายเลข 17 เป็นทางจดหมายเธอมีความสุขที่สุด * แต่ตอนปีใหม่แต่เขาไม่กลับเขาบอกว่าบริษัทจัดไปเที่ยวเกาะไหหลำไปโอกาสที่หายากหรือปีหน้ากลับมาใหม่อีกครั้ง เธอกล่าวว่า " เราทุกคนบ้านผู้ชายไปเที่ยวเกาะไหหลำแล้ว " ของพวกเขาในจดหมายว่าแผนนั้นสวยงามฝาบ้านใหม่และซื้อลูกหมูแล้วปลูกข้าวโพดดิบเป็นเด็ก . . . คิดถึงคิดถึงเธอจะยิ้มหวาน เขาออกจากบ้านมาเกือบสองปีเธอต้องการเขาเหลือเกิน หลังจากแต่งงานไปแล้วเธอพร้อมที่จะไปตามหาเขาและอยากให้เขาเซอร์ไพรส์ * นั่งสามวันสามคืนรถไฟเธอในที่สุดก็มาถึงในเมืองนั้นมันเป็นเมืองที่สวยงามแต่เธอสับสนได้จึงเขียน " แสงแดดถนนหมายเลข 17 " กระดาษส่งให้ตำรวจตำรวจกล่าวว่า " จากเมืองในเขตมันมีมากกว่าสองชั่วโมง " * นั่งสองชั่วโมงรถเธอถามว่าสถานที่นี้มีคนชี้ให้เธอกล่าวว่า " ไปนั่งตรงนั้นง่ายหลั่งคือ " เธอก็เห็นเป็นทำลายป้าย " แสงแดดถนนหมายเลข 17 " มันเป็นกระท่อมไม้ป้ายกาวซีเมนต์และปูนขาวเธอเห็นบ้านที่น่าสงสารและเพิ่งผ่านพื้นที่ที่สวยงามเมื่อเธอได้เห็นระเบียงของบ้านได้ยินเสียงเปียโนแต่มันเป็นความสุขของผู้อื่น *" แล้วแถวบ้านจะเป็นชั่วคราว " คนที่อยู่ข้างๆว่า " อาคารสร้างเสร็จเร็วชิ้นนี้ชิ้นนี้ของบ้านจะโทรมเร็วรื้อถ้าคุณไม่มาจะมองไม่เห็น นี้จะช่วยเกษตรกรก็ควรกลับบ้านพวกเขาทำงานที่นี่มาเกือบสองปีสำหรับเงินรายได้ทั้งหมดไม่สามารถวิ่งกลับบ้านตรุษจีนเจ้านายแม้ค่ารถไม่ได้ให้พวกเขาไม่สามารถกลับบ้านได้ " เธอร้องไห้และยืนอยู่ที่ค่ายทหารก่อนจำได้ว่าเขาบอกว่าเที่ยวเกาะไหหลำนึกถึงเขาบอกว่าเสียงเปียโนของบริษัทและนึกถึงเขาบอกว่าเขาพาเธอไปกินแมคโดนัลด์ เธอแน่ใจว่าเขาไม่เคยไปที่นี่เขาไม่เคยกินแมคโดนัลด์ . *ไม่ได้เข้ามาหาเขาเธอและนั่งสามวันสามคืนรถไฟกลับบ้านกลับบ้านเธอเขียนถึงเขาฉันคิดว่าคุณกลับบ้านเถอะ หนึ่งเดือนต่อมาเขาเอาถุงกลับบ้านแน่นอนและยังพกสำเนาไม่สดของแมคโดนัลด์ เธอทำให้เขาไปกินเขาบอกว่า " คุณกินผมนอกมักจะกิน " เธอน้ำตากินเบอร์เกอร์ที่เรียกสิ่งที่เล็กฮัมบูร์กจะขายเหรียญเงิน 10 เสร็จเธอกล่าวว่า " ข้าวต้มอร่อยกว่ามันเทศไม่น่าแปลกใจที่คุณบอกว่าเบื่อ " ' ตลอดคืนเขาพูดกับเธอเกี่ยวกับโลกภายนอกและบอกว่าบริษัทของเขาอย่างไรดีบอกว่าบ้านสวย . . . เขาได้กล่าวว่าแสงแดดถนนหมายเลข 17 เธอฟังในที่มืดลงน้ำตาไหลและในที่สุดเธอจับมือของเขา " เพราะคุณถนนที่ควรจะเรียกว่าแสงแดดถนน . " เธอเคยบอกว่าเคยไปแสงแดดถนนหมายเลข 17 ซึ่งเป็นหัวใจที่เธอมีความสุขและเศร้าเนอะลับ