禄兴不做声，抬起头来望着黄泥墙头上淡淡的斜阳影子，他知道女人的话是不必

禄兴不做声，抬起头来望着黄泥墙头上淡淡的斜阳影子，他知道女人的话是不必认真的，不到太阳落山她就会软化起来。到底借牛是正经事——不耕田，难道活等饿死吗？这个，她虽然是女人，也懂得的。

黄黄的月亮斜挂在茅屋烟囱口上，湿茅草照成一片清冷的白色。烟囱里正蓬蓬地冒炊烟，薰得月色迷迷□□，鸡已经关在笼里了，低低地，吱吱咯咯叫着。

茅屋里门半开着，漏出一线桔红的油灯光，一个高大的人影站在门口把整个的门全塞满了，那是禄兴，叉着腰在吸旱烟，他在想，明天，同样的晚上，少了鸡群吱吱咯咯的叫声，该是多么寂寞的一晚啊！

后天的早上，鸡没有叫，禄兴娘子就起身把灶上点了火，禄兴跟着也起身，吃了一顿热气蓬蓬的煨南瓜，把红布缚了两只鸡的脚，倒提在手里，兴兴头头向蒋家走去。

黎明的天上才漏出美丽的雨过天青色，树枝才喷绿芽，露珠亮晶晶地，一碰洒人一身。树丛中露出一个个圆圆的土馒头，牵牛花缠绕着坟尖，把它那粉紫色的小喇叭直伸进暴露在黄泥外的破烂棺材里去。一个个牵了牛扛了锄头的人唱着歌经过它们。蒋家的牛是一只雄伟漂亮的黑水牛，温柔的大眼睛在两只壮健的牛角的阴影下斜瞟着陌生的禄兴，在禄兴的眼里，它是一个极尊贵的王子，值得牺牲十只鸡的，虽然它颈项上的皮被轭圈磨得稀烂。他俨然感到自己是王子的护卫统领，一种新的喜悦和骄傲充塞了他的心，使他一路上高声吹着口哨。

到了目的地的时候，放牛的孩子负着主人的使命再三叮咛他，又立在一边监视他为牛架上犁耙，然后离开了他们。他开始赶牛了。然而，牛似乎有意开玩笑，才走了三步便身子一沉，伏在地上不肯起来，任凭他用尽了种种手段，它只在那粗牛角的阴影下狡猾地斜睨着他。太阳光热热地照在他棉袄上，使他浑身都出了汗。远处的田埂上，农人顺利地赶着牛，唱着歌，在他的焦躁的心头掠过时都带有一种讥嘲的滋味。“杂种畜牲！欺负你老子，单单欺负你老子！”他焦躁地骂，刷地抽了它一鞭子。“你——你——你杂种的畜牲，还敢欺负你老子不敢？”牛的瞳仁突然放大了，翻着眼望他，鼻孔涨大了，嘘嘘地吐着气，它那么慢慢地，威严地站了起来，使禄兴很迅速地嗅着了空气中的危机。一种剧烈的恐怖的阴影突然落到他的心头。他一斜身躲过那两只向他冲来的巨角，很快地躺下地去和身一滚，骨碌碌直滚下斜坡的田陇去。一面滚，他一面听见那涨大的牛鼻孔里咻咻的喘息声，觉得那一双狰狞的大眼睛越逼越近，越近越大——和车轮一样大，后来他觉得一阵刀刺似的剧痛，又咸又腥的血流进口腔里去——他失去了知觉，耳边似乎远远地听见牛的咻咻声和众人的喧嚷声。

又是一个黄昏的时候，禄兴娘子披麻戴孝，送着一个两人抬的黑棺材出门。她再三把脸贴在冰凉的棺材板上，用她披散的乱发揉擦着半干的封漆。她那柔驯的战抖的棕色大眼睛里面塞满了眼泪；她低低地用打颤的声音告诉：

“先是……先是我那牛……我那会吃会做的壮牛……活活给牵走了……银簪子……陪嫁的九成银，亮晶晶的银簪子……接着是我的鸡……还有你……还有你也给人抬去了……”她哭得打噎——她觉得她一生中遇到的可恋的东西都长了翅膀在凉润的晚风中渐渐地飞去。

黄黄的月亮斜挂在烟囱，被炊烟薰得迷迷□□，牵牛花在乱坟堆里张开粉紫的小喇叭，狗尾草簌簌地摇着栗色的穗子。展开在禄兴娘子前面的生命就是一个漫漫的长夜——缺少了吱吱咯咯的鸡声和禄兴的高大的在灯前晃来晃去的影子的晚上，该是多么寂寞的晚上呵!

ผลลัพธ์ (ไทย) 2:

Lu Xing เงียบเงยหน้าขึ้นมองเข้าไปในเงาสลัวของดวงอาทิตย์ตั้งค่าบนผนังวงศ์เขาไม่จำเป็นต้องรู้ว่าคำพูดของผู้หญิงที่มีความร้ายแรงน้อยกว่าเธอจะนุ่มขึ้นพระอาทิตย์ตกดิน โดยวัวเป็นเรื่องที่ร้ายแรงในที่สุด - ไม่ไถไม่ได้อาศัยอยู่และเพื่อให้อดอาหารมันได้หรือไม่ นี้แม้เธอจะเป็นผู้หญิง แต่ยังเข้าใจ Xiegua ดวงจันทร์สีเหลืองบนปล่องไฟกระท่อมตามมุงเปียกเย็นของสีขาว พัฟที่จะใช้ปล่องควันบวกรมควันเดือนห้องนอนเกินไป□□ได้รับการขังไว้ในกรงไก่และกระซิบเสียงดังเอี๊ยด clucked ประตูฮัทแง้มรั่วไฟสีส้มสายน้ำมันร่างสูงที่ยืนอยู่ที่ประตูทางเข้าของประตูทั้งที่เต็มไปเต็มมันเป็น Lu Xing, ท่อดูดชะอำ Zhaoyao ลงเขาคิดว่าในวันพรุ่งนี้เดียวกัน กลางคืนเสียงดังเอี๊ยดไก่น้อย clucking เสียงซึ่งเป็นวิธีเหงาอาคืน! หลังจากวันพรุ่งนี้เช้าไก่ไม่ได้เรียกลู Xing ผู้หญิงลุกขึ้นและวางจุดไฟไหม้เตาลู Xing ยังติดตามกินอาหารร้อนผัดฟักทองเคี่ยวผ้าสีแดงผูกติดอยู่กับไก่เท้าวางลง ในมือหัวและเดินไปที่จังหวัด Hsing-Hsing รุ่งอรุณของท้องฟ้าก่อนที่เลวร้ายที่สุดของการรั่วไหลของสีที่สวยงามเพียงสเปรย์สาขาหน่อสีเขียว, น้ำค้างประกายสัมผัสโรยคน บุชที่จะเปิดเผยขนมปังรอบโลกผักบุ้งผีสิงปลายหลุมฝังศพมันเป็นทรัมเป็ตสีชมพูและสีม่วงตรงเข้าไปในโลงศพของเขาสัมผัสวงศ์รุ่งริ่งออกไปข้างนอก หนึ่งนำวัวดำเนินจอบที่ร้องเพลงผ่านพวกเขา จังหวัดวัวเป็นควายสีดำตระหง่านสวยงามตาอ่อนโยนในร่มเงาของสองเขาอ้วนอย่างรวดเร็วเอียงที่แปลก Lu Xing Xing ในสายตาของพอลก็เป็นเจ้าชายเกียรติมากมูลค่า สิบไก่เสียสละแม้ผิวที่คอมันถูกสวมใส่แอกเละ ดูเหมือนว่าเขาจะรู้สึกว่าเขาเป็นยามคำสั่งของเจ้าชาย, ความสุขและความภาคภูมิใจใหม่ที่เต็มไปด้วยหัวใจของเขาดังนั้นเขาผิวปากเสียงดังตลอดทาง ไปยังปลายทางเมื่อเด็กเจ้าของวัวของแบกภารกิจ Zaisandingning เขาและยืนอยู่ที่ด้านข้างของเขาดูวัวไถกรอบและจากนั้นทิ้งไว้ เขาเริ่มขับรถวัว อย่างไรก็ตามดูเหมือนว่าวัวตลกเจตนาเพียงสามขั้นตอนออกไปร่างกายจมลงและล้มลงกับพื้นจะไม่ให้เขาหมดทุกวิถีทางก็เป็นเพียงในเงามืดเขา squinted แตรน้ำมันดิบมีเลศนัย แสงแดดส่องร้อนในแจ็คเก็ตของเขาได้รับมันทั้งหมดออกจากเหงื่อของเขา สันเขาไกลเกษตรกรที่ประสบความสำเร็จคนขับรถ, การร้องเพลงในใจของเขาเมื่อไม่สงบที่ผ่านมาพร้อมกับรสชาติที่เยาะเย้ย "สัตว์ร้ายไฮบริด! ฉันพาลคุณฉันเพียงคนพาลคุณ!" เขาดุอดทนแปรงรมควันมันแส้ "คุณ - คุณ - คุณสัตว์ไอ้ฉันกล้าให้คุณกล้าที่จะพาล" กระทิงนักเรียนกึกขยายหันจมูกของเขาดูใหญ่ขึ้น, peeing คายก๊าซซึ่งแล้วค่อยๆ , พระบาทสมเด็จพระเจ้าอยู่หัวทรงลุกขึ้นยืนเพื่อ Lu Xing อย่างรวดเร็วดมวิกฤตอากาศ ชนิดหนึ่งของเงาความหวาดกลัวความรุนแรงก็ลดลงในใจของเขา เขาหนี Xieshen รีบวิ่งไปที่เขาว่าสองแตรยักษ์และเร็ว ๆ นี้จะไปนอนลงและร่างกายของม้วนกลิ้งลงทางลาดตรง Gulu Lu Tian ยาวไป ม้วนด้านข้างเขาได้ยินเสียงด้านข้างของวัวขนาดใหญ่เพิ่มขึ้นจมูกซิวซิวหายใจ, รู้สึกว่าคู่ของใกล้ดวงตาดุร้ายใกล้ที่ใหญ่กว่า - เป็นใหญ่และล้อแล้วเขารู้สึกว่าแทงเช่นโอเปร่า ความเจ็บปวดเค็มและช่องทางเข้าเลือดคาวไป - และเขาหมดสติไปดูเหมือนว่าหูไกลที่จะได้ยินเสียงของวัวและเสียงโห่ร้องซิ่วซิ่ว คือตอนเย็นเมื่อ Lu Xing ผู้หญิง Pimadaixiao ส่งหนึ่งที่พวกเขาดำเนินการโลงศพสีดำ ซ้ำเธอกดใบหน้าของเขาในกระดานโลงเย็นที่มีผมกระเซิงเธอหลวมในถูสีประทับตรากึ่งแห้ง เธอเชื่องนุ่มสั่นดวงตาสีน้ำตาลขนาดใหญ่ที่เต็มไปด้วยน้ำตาภายใน; เธอกระซิบด้วยเสียงสั่นบอก: "ครั้งแรกวัวครั้งแรกของฉัน ...... ...... ฉันจะทำที่จะกินวัวที่จะดึงชีวิต ...... เด็ก ...... ...... Yinzan สินสอดทองหมั้น Jiucheng เงินเด็ก Yinzan ประกาย ...... แล้วมีไก่ของฉัน ...... ...... คุณและคุณยังให้ยก ...... "เธอร้องไห้สำลักต่อสู้ - เธอรู้สึกว่าเธอจะรักสิ่งที่เคยพบค่อย ๆ เติบโตปีกและบินในสายลมเย็นชื้น Xiegua ดวงจันทร์สีเหลืองในปล่องไฟได้รับการรมควันจากควันลอย□□ผักบุ้งสีม่วงในหลุมฝังศพป้ายกองเปิดลำโพงขนาดเล็ก: foxtail กรอบแกรบส่ายพู่สีแดง Lu Xing เปิดตัวในด้านหน้าของชีวิตผู้หญิงเป็นคืนที่ยาว - ขาดไก่เสียง clucking แหลมและสูงในด้านหน้าของโคมไฟห้อยเงา Lu Xing ของคืนซึ่งเป็นวิธีการคืนเหงา Oh!

ผลลัพธ์ (ไทย) 3:

พอลซิ่งเงียบเงยหน้าขึ้นมองวงบนกำแพงแสงดวงอาทิตย์เงาเขารู้ว่าคำพูดของผู้หญิงเป็นไม่ต้องจริงจังน้อยกว่าดวงอาทิตย์ตกเธอจะนิ่มขึ้น สิ่งที่ยืมวัวเป็นธุรกิจ - ไม่ไถไม่อยู่และอดอาหารเหรอ นี้ถึงแม้ว่าเธอจะเป็นผู้หญิงก็เข้าใจ ฮ่าๆดวงจันทร์สีเหลืองผ่านกระท่อมบนปากปล่องเปียกมุงตามกลายเป็นเสี้ยวสีขาว ปล่องไฟมันรุงรังโผล่ออกมาควันคาโอรุต้องแสงจันทร์ - แฟนไก่อยู่ในกรงและที่ลุ่มต่ำเสียงกระต๊าก ฮ่าๆกระท่อมประตูแง้มออกแนวหน้าส้มของโคมไฟแสงร่างสูงยืนอยู่ที่ประตูทั้งประตูทั้งยัดด้วยนั่นคือพอลซิ่งส้อมเอวดูดในท่อและเขากำลังคิดว่าพรุ่งนี้ก็เย็นน้อยร้องกุ๊กๆไก่สารภาพว่ามันเป็นคืนที่เหงาอ่า ฮ่าๆวันมะรืนตอนเช้าไก่ไม่ได้เรียกพอลซิ่งภรรยาก็ลุกขึ้นเอาจุดบนเตาไฟซิ่งตามเขายังลุกขึ้นกินอาหารซับความร้อนเคี่ยวฟักทองใส่ไก่ผ้าสีแดงผูกสองเท้าคว่ำลงในมือซิ่งจากเชียงใหม่ไปที่บ้านของหัวหน้า ฮ่าๆเช้าฟ้ารั่วฝนก็สวยฟ้าก็พ่นบางกิ่งหน่อสีเขียวน้ำค้างเป็นประกายและสัมผัสด้วยหนึ่งคนต้นไม้ที่แสดงในแต่ละรอบดินขนมปังผักบุ้งแหลมรอบหลุมฝังศพของเขาผงสีม่วงแตรตรงเข้าไปสัมผัสกับวงเก่านอกโลงไป หนึ่งนำวัวแบกจอบคนร้องเพลงผ่านพวกเขา เชียงใหม่บ้านวัวเป็นควายสีดำตระหง่านสวยนุ่มตาใหญ่ที่แข็งแรงของฮอร์นในสองเงาลงมามองแปลกพอลพอลซิ่งซิ่งในสายตามันเป็นเกียรติมากเจ้าชายสมควรเสียสละและสิบไก่และแม้ว่ามันหนังแอกรอบคอถูกบดน่วม ดูเหมือนเขาจะรู้สึกว่าตัวเองเป็นองครักษ์ของเจ้าชายและเป็นชนิดใหม่ของความสุขและความภาคภูมิใจเต็มหัวใจของเขาทำให้ตลอดทางที่เขาผิวปากเสียงดัง ฮ่าๆถึงปลายทางเมื่อคนเลี้ยงวัวเด็กเจ้าของลบกับภารกิจซ้ำตักเตือนเขาและยืนอยู่ข้างเขาตรวจสอบบนชั้นสำหรับวัวไถและออกจากพวกเขา เขาเริ่มจับวัว อย่างไรก็ตามวัวดูเจตนาล้อเล่นไปเพียงสามก้าวร่างจะจมกับพื้นในไม่ยอมขึ้นให้เขาใช้วิธีการที่แตกต่างกันในที่หยาบมันเป็นเพียงเงาของเขาอย่างเจ้าเล่ห์มองเขาอย่างไม่ไว้ใจ ความร้อนจากแดดร้อนตามเขาไปหมดบนเสื้อทำให้เขาเหงื่อออกมา ไกลออกไปบนสันเขาและเกษตรกรเรียบร้อยแล้วขับรถวัวร้องในกระสับกระส่ายผ่านหัวใจของเขาเมื่อมีวัตถุของรสชาติ" ไอ้สัตว์ แกล้งคุณรังแกคุณลาวลาวคนเดียว " เขาสบถอย่างหงุดหงิดและสูบมันเป็นแส้แปรง " คุณ - คุณ - คุณสัตว์ลูกผสมยังกล้าแกล้งพ่อไม่กล้า " วัวก็ขยายม่านตาของตาและหันไปมองเขาและรูจมูกอืด tutted หายใจมันแล้วค่อยๆลุกขึ้นยืนอย่างสง่าผ่าเผยให้พอลซิ่งอย่างรวดเร็วดมกลิ่นในอากาศวิกฤต ชนิดรุนแรงน่ากลัวเงาหัวใจของเขาก็ล้มลง เขาเอียงตัวหลบสองให้เขาวิ่งมาที่มุมยักษ์อย่างรวดเร็วนอนลงไปและร่างกายเป็นม้วนม้วนม้วนลงทางลาดใหม่ตรงเทียนกานไป ด้านหนึ่งม้วนเขาได้ยินเสียงวัวในจมูกบวมกระตุกหายใจและคิดว่ามันเป็นดวงตาคู่ที่ดุร้ายมากขึ้นและใกล้ชิดและใกล้ชิดมากขึ้น - และล้อใหญ่เหมือนที่เขารู้สึกเหมือนเจ็บแทงและเค็มและคาวของเลือดในปากไป - เขาหมดสติและข้างหูดูเหมือนไกลได้ยินเสียงวัวกระตุกเสียงและเสียงของทุกคน ฮ่าๆเป็นอีกตอนเย็นพอลซิ่งใส่ไว้ทุกข์เครื่องแต่งกายหญิงส่งมีคนแบกโลงศพสีดำออกไป เธอซ้ำใบหน้าเย็นโลงศพในบอร์ดด้วยผมกับเธอไว้ลูบกึ่งแห้งประทับตรา เธอมันนุ่มเทรนเนอร์สั่นสีน้ำตาลดวงตานั้นเต็มไปด้วยน้ำตาเธอด้วยเสียงต่ำสั่นบอกว่าฮ่าๆ " ก่อน . . . ก่อนฉันเป็นวัว . . . ผมจะกินจะทำวัว . . . ทั้งเป็นให้ดึงไป . . . . . ปิ่นเงิน . . . สินสอดเก้า成银ประกายสีเงินปิ่น . . . . . . . แล้วไก่ของฉัน . . . และคุณ . . . และคุณก็ให้คนมารับไป . . . " เธอร้องไห้เรอ - เธอคิดว่าเธอพบความรักในชีวิตแต่สิ่งที่ปีกวิ่งในเย็นของสายลมในค่อยๆบินไป ฮ่าๆดวงจันทร์สีเหลืองผ่านปล่องควันจะถูกรมควันแฟน - และผักบุ้งในความวุ่นวายในหลุมศพผงสีม่วงเปิดลำโพงขนาดเล็กซูซู setaria สั่นเม็ดเกาลัดแฉในด้านหน้าของภรรยาเขาซิ่งเป็นคืนที่ยาวนานของชีวิต - ขาดแหลมเสียงกุ๊กๆไก่และพอลซิ่งสูงก่อนในโคมไฟห้อยเงาเย็นคงจะเหงาตอนเย็นอ่าเนอะ