云澈轻轻的话语，在云轻鸿的耳边却是字字惊雷，他的上身剧烈的晃了晃，眼前

云澈轻轻的话语，在云轻鸿的耳边却是字字惊雷，他的上身剧烈的晃了晃，眼前一片模糊，大脑几乎被疯狂涌动的血液给冲击到爆裂。

“孩子……你是我的孩子……我的孩子啊！！”

慕雨柔出一声啼血般的呼喊，挣脱云萧的搀扶，狠狠扑到云澈的身上，死命的抱紧了他，嚎啕大哭起来，那双抱着他的手臂收紧，再收紧……仿佛想要将他揉进自己的身体。那哭声之哀伤，之凄厉，几乎让整个世界都变得悲戚。

云轻鸿向前伸出了手，却是停在空中，他想说什么，但却感到嗓子里似乎堵着什么东西，他刚一开口，苦忍的眼泪就忍不住要汹涌而下……

轮回镜，那是当年他们逃亡之时，戴在儿子脖颈上的东西，因为他们乞求着这枚世代为妖皇族守护，天玄大6争夺的圣物，可以显露圣威，保护他们尚在襁褓中就只能随着他们逃亡的儿子……那玄罡，更是铁一般的证明……他所说的话……天玄大6、苍风国、流云城、萧鹰，更是他们念叨了无数次的名字……这些名字，他在讲述云萧身世时，曾经对云澈提到过，但“萧烈”这个名字，他绝对没有提起……

还有那与他年轻时相似的容貌，那种明明第一次见面，却似曾相识的感觉……还有那种几乎没有理由，甚至无法抗拒的亲近与信任感……

原来如此……原来如此……

难怪他会想要来到云家……难怪他拼了命，即使累到昏厥，也要医好他们残废的身体……难怪他对他们夫妻那么的好……难怪他不惜得罪那么强大的敌人，也要平息云家的祸患……难怪他要与云萧结拜……难怪他要提出不喊他们“义父义母”，而是“爹娘”……

原来，他是他们的孩子……他们的亲生儿子……老天将他们失却了二十多年的亲生儿子……送还到了他们的身边……

他早该想到……这个世界上，除了至亲之人，谁会无理由的对一个人如此关切，如此不惜一切的好……但是，纵然心存着无数的疑惑，他又怎么敢往这个美好到不敢碰触的方向去想……

“我的孩子……我的孩子……”慕雨柔的声音已经完全沙哑，痛哭到几乎失魂……她不是一般的女子，她是世人仰视的帝君强者，是云家的主母，她天资卓绝，身份尊贵，性情更绝非软弱之人，当年，她甚至与丈夫一起，闯入人人谈之色变的天玄大6！这份魄力和坚决，整个幻妖界都难寻第二个。

但今天，她却是泪流成海。这些年，她在思子的折磨下也不知流了多少的眼泪……这个世界上，只有一个人可以让这个连强闯天玄大6都不惧的女子如此的脆弱，也只有一个人，能让她流下如此多的眼泪……那就是她刚刚生下不久，便再也无法相见的儿子。

云澈胸前的衣服很快被泪水沾湿，那种湿润的温热感直透他的心底，让他的心脏阵阵颤，他缓缓的抬起手，扶着她不断抽动的肩膀，轻轻的道：“爹，娘，孩儿不孝……二十多年，都没能陪在你们的身边……”

“回来就好……回来……就好……”

说了短短的八个字，云轻鸿已是咬牙哽咽，再也说不出话来。

云萧呆呆的站在那里，整个人已经完全懵掉，脑海之中，只剩下一个声音在一次次的回荡……大哥，是爹娘的儿子……是爹娘的亲生儿子……

那……我呢……我……果然不是爹娘……亲生的吗……

这个事实，他其实早已知道，甚至整个妖皇城都知晓。无法使用玄罡之力，这是怎么都无法辩驳的铁证……但由于云轻鸿和慕雨柔从未承认过，所以这个人人尽知的事实，在他心里始终蒙着一层不想去揭开的纱……

而如今，这最后的一层纱，也完完全全的揭开了……他的心绪完全混乱，不知所措，甚至不知道自己还应不应该继续站在这里……而这时，他的脑中忽然回荡起云澈之前所对他说的话……

“原来，这就是大哥所要我面对的……命运转折。”他轻轻呢喃。

云澈的话，让慕雨柔顿时哭的更加大声。这些年，她承受的不仅仅是失子之痛，还有愧疚的折磨。当年是因为他们，儿子刚出生，便只能跟着他们逃亡，甚至在她腹中时便身中寒毒，为除寒毒，玄脉尽毁，一生尽废，那时，她便已是痛不欲生，愧疚到极点，想的都是若能逃出生天，一定用自己所能做到的一切去补偿，呵护保护他。但，他们最终回到了幻妖界，儿子却留在了无法回去的天玄大6，让她连陪伴和哺育都不能……

如今，她的孩子回来了，如梦幻一般的回到了她的身边，他没有怨恨，没有半句怨言，他治愈了她的身体，让她得以重生，他为云家铲除祸患……甚至跪在他们面前，说着自己“不孝”……

自己的儿子不但回来了，而且是那么的优秀，还那么的善良……

这二十二年，她不知多少次的咒骂过老天，不知多少次的怨恨过命运。而此时，她几乎在用着自己所有的心念与虔诚去感激着上苍……

云澈本以为有着两个月的缓冲，自己可以做到足够镇定，但淹没在母亲的怀抱，听着母亲的哭声，感受着母亲让他流泻的眼泪，他的眼睛依旧完全的湿润。她抱的很紧，又很温暖，在这种温暖之中，在水雾凝成眼角的一滴泪液时，一种软弱的感觉，在他心间慢慢的升起……

这些年，他承受太多的苦难，经历过太多的波折甚至生死，他的意志早已如铁打般坚韧。他流过的血，比他流过的泪多上千万倍，他曾经一个人面对过一个庞大家族，曾经一个人面对过一个帝国，甚至一个人面对过整个大6……即使他被逼迫在生死边缘，依然会倔强的仰起头，带血的嘴角凝着绝不屈服的冷笑……

但这一刻，那种软弱的感觉竟是那么的清晰和不可抗拒，让他有一种忍不住想要放声大哭的冲动……

他知道，因为这是在母亲的怀中。

整整两世，直到今天，他才知道什么是母亲的怀抱……他终于不再是一个无父无母，只有遍体沙尘和枯血的无根游子……

————————————

时间仿佛变得很缓慢，没有人来打扰他们一家的团聚，整个天地之间似乎再也没有了其他。

云轻鸿毕竟是云轻鸿，不知何时，他总算能控制住自己的情感，默默的看着拥抱在一起的母子，时而微笑，时而闭目，终于，慕雨柔已经彻底嘶哑的哭泣声总算停了下来，他微舒一口气，用尽可能轻松的语气道：“雨柔，老天把我们的孩子送回来了，这是天大的喜事，你看你哭的，把澈儿和萧儿都吓坏了。”

慕雨柔抬起头，整张脸已完全被泪水染花，她轻轻的抽泣，双手捧着云澈的脸，轻柔的动作，如同在捧着易碎的珠宝，她迷蒙着眼眸，轻轻呢喃：“真好……这是我的儿子……澈儿……我的儿子……”

她的身体簌簌颤抖，把自己的脸贴在儿子的脸庞上，虽然极力不让自己再哭出声音，但眼中的珠泪却依然滚滚而落，怎么都无法停止……抱着儿子的双手也怎么都不愿松开，仿佛生怕一松手，他便又会从自己的世界里消失。

她此时的样子，还哪有半点平日里高贵淡雅的仪态。

云轻鸿向前一步，把手按在了云澈的肩膀上，他面带微笑，一开口，却是凝噎住，又过了好一会儿，才笑中带着微颤，轻轻的道：“澈儿，欢迎你回家……我们已经在梦里，等了你很久很久……”

云澈悄然散去眼角的泪痕，抬起头，轻声道：“爹，娘，对不起，孩儿回来晚了，让爹娘受了这么多年的苦。”

“不晚。”云轻鸿微笑着摇头：“回来就好。”

眼前这个优秀到让他惊叹，让慕雨白甚至不惜自降辈分也要拜把子的人，竟然是自己的亲生儿子，那种骄傲、喜悦、满足……强烈到无法形容，他甚至觉得就算要自己用死亡来交换此刻的真实，他都会含笑而去。

“雨柔，我们的儿子已经回来了，而且已经这么大，不会再跑掉了，你还要抱到什么时候。”云轻鸿爱怜的拍了拍妻子的后背：“难不成你想让儿子一回来，就跪在那里一下午吗？”

云轻鸿最后一句话瞬间见效，看着云澈一动不动了半天的跪姿，慕雨柔顿时自责心疼的差点又掉下泪来，连忙抹着眼泪，伸手把云澈扶起：“澈儿，快起来，地上凉……都怪娘，都忘了你还跪在地上。”

云澈在慕雨柔轻柔的搀扶下站起，他摇摇头，道：“没关系的娘，我这些年没在你们身边，欠你们的跪拜，就是跪上三天三夜都补不回来。”

这份骨肉相连的亲情太过珍贵，太过温暖，他愿意用自己最乖巧的一面，让他们欣慰和喜悦。身侧，云萧犹犹豫豫了好一会儿，有些怯怯的向前，道：“爹，娘，大哥，恭……恭喜你们终于一家团圆……”

“不是你们一家，是我们一家团圆！”云澈一把拉过云萧：“你这话说的，就像我们不是一家人了一样。”

“可是，我……我……”云萧轻轻咬了咬嘴唇，一阵失措后，面向云轻鸿和慕雨柔，低下头，失魂落魄的道：“我……我……我以后，还可以……喊你们……爹娘吗？”

他的话，让云轻鸿夫妇微微错愕，然后同时而笑，慕雨柔柔声道：“傻孩子，你一直都是爹娘的萧儿，是我们看着长大，最疼爱的儿子，又怎么会不能喊我们爹娘呢？”

“喂，云萧！你这是什么情况？我们可是结拜兄弟！”云澈一拍云萧的脑袋：“我们结拜的时候可是过誓的，我们要做一辈子的兄弟，你的爹娘就是我的爹娘，我的爹娘就是你的爹娘。这才两个月，你就不认我这个大哥了？”

“不是……我……”云萧摆手，眼神一阵迷蒙，这一刻，他忽然明白了云澈为什么要和他结拜兄弟……因为彼此的爹娘，便是自己的爹娘……这是不可以违背的誓言。甚至，他直到两个月后才与父母相认，也是为了他……只是为了他……

一股带着太多感动的暖流在他的身体里蔓延，云萧抬起头来，脸上露出了灿烂的笑：“对不起，爹，娘，大哥，是我想的太多了。最疼爱我的爹娘找到了另一个儿子，我最敬重的大哥找到了亲生的父母，我应该是最高兴的人才对！爹，娘，大哥……恭喜我们一家团圆！”

云轻鸿和慕雨柔相视而笑，云澈更是大笑一声，眼泪和悲戚之后，呈现在他们脸上的，唯有自肺腑的暖笑。

————————————

【第二遍检查的时候，现文中的“无根游子”被写成了“无根柚子”……愣是把我自己笑趴在厕所……】

ผลลัพธ์ (ไทย) 2:

Yun ชลเบา ๆ คำเมฆแสงแขวนอยู่ในหูฟ้าร้องทุกคำพูดบนร่างกายของเขาสั่นอย่างรุนแรงตาเบลอเลือดพล่านบ้าสมองเกือบจะส่งผลกระทบที่จะระเบิด "เด็ก ...... ...... คุณเป็นลูก ๆ ของฉันลูก ๆ ของฉันอา !!" หมู่ Yurou เปล่งเสียงร้องเหมือนเลือดร้องไห้, การกำจัดแขนเสี่ยวหยุนของร่างกายอย่างรุนแรงบินเมฆเจ๊จะยึดมั่นในการลงโทษของเขา , ออกมาเป็นน้ำตาคู่จับแขนของเขาแน่นแล้วกระชับ ...... ถ้าคุณต้องการที่จะถูร่างกายของเขาเอง เสียงร้องของความโศกเศร้าที่โหยหวนของเกือบทั่วโลกจะกลายเป็นความเศร้าโศก เมฆแสงแขวนเหยียดมือของเขา แต่มันก็เป็นผ้าห่มท้องฟ้าสิ่งที่เขาต้องการจะพูด แต่เสียงของเขาดูเหมือนจะรู้สึกว่าบางสิ่งบางอย่าง Duzhe เขามีเพียงหนึ่งเปิดน้ำตาไม่สามารถช่วย แต่จะทนโกรธลง ... ... กระจกวิญญาณที่เป็นปีที่พวกเขาหนีไปสวมใส่ในสิ่งที่คอของลูกชายของเขาเพราะพวกเขาขอร้องให้ในขณะที่รุ่น demon ราชองครักษ์ใหญ่ 6 Tianxuan สิ่งบริสุทธิ์ประกวดอาจจะมีการเปิดเผยในเซนต์ Granville พวกเขายังคงได้รับการคุ้มครอง ทารกสามารถหนีไปกับลูกชายของพวกเขา ...... ว่าแก๊งลึกลับมันเป็นหลักฐานที่แข็งแกร่งของคำพูดของเขา ...... ...... Tianxuan บิ๊ก 6 ประเทศลม Cang เมืองเมฆ Xiao Ying มันเป็นมนต์ของพวกเขา ชื่อมากมาย ...... ชื่อเหล่านี้เขาอยู่ในประสบการณ์ชีวิตบอกเสี่ยวเมฆเมฆ Che ได้กล่าวถึง แต่ "เสี่ยวโกหก" เป็นชื่อที่เขาอย่างไม่ได้พูดถึง ...... มีชายหนุ่มคนหนึ่งที่มีลักษณะคล้ายกันของเขา ที่เห็นได้ชัดว่าการประชุมครั้งแรก แต่ชนิดของ Deja Vu ...... มีเกือบจะไม่มีเหตุผลและความรู้สึกของความไว้วางใจและความใกล้ชิดที่ไม่อาจต้านทานแม้ ...... ...... ดังนั้นที่มัน ...... ไม่น่าแปลกใจว่าเขาจะต้องการที่จะมาที่บ้านเมฆ ...... ไม่น่าแปลกใจที่เขาเป็นคนบ้าแม้ว่าเบื่อที่จะเป็นลม แต่ยังรักษาเขาให้หายร่างกายพิการ ...... ไม่น่าแปลกใจที่เขาเป็นที่ดีเพื่อให้ทั้งคู่ ...... ไม่น่าแปลกใจที่เขาไม่ได้กลายเป็นศัตรูที่มีประสิทธิภาพ แต่ยังเพื่อระงับการระบาดไปที่บ้าน ... ... น่าแปลกใจที่เขาและเสี่ยวหยุนสาบานว่า ...... ไม่น่าแปลกใจที่เขาไม่ได้เรียกพวกเขาจะเสนอ "ผู้ปกครองอุปถัมภ์แม่อุปถัมภ์" ไม่ แต่ "พ่อและแม่" ...... กลับกลายเป็นว่าเขาเป็นลูกชายของพวกเขาเด็กของพวกเขา ...... ...... พระเจ้าจะ พวกเขาสูญเสียลูกชายยี่สิบปี ...... กลับไปด้านของพวกเขา ...... ...... เขาควรจะได้คิดว่าในโลกนี้นอกเหนือไปจากคนที่รักของผู้คนที่มีเหตุผลสำหรับความกังวลเกี่ยวกับบุคคลเพื่อไม่ให้ค่าใช้จ่ายทั้งหมด ดี ...... แต่ถึงแม้จะรู้สึกสงสัยนับไม่ถ้วนวิธีการที่เขากล้าที่จะสัมผัสที่ยอดเยี่ยมที่จะกล้าที่จะคิดเกี่ยวกับทิศทาง ...... "ลูกของฉัน ...... ลูก ๆ ของฉัน ...... " เสียงหมู่ Yurou ได้อย่างสมบูรณ์ แหบแห้งเกือบร้องไห้วิญญาณหลง ...... เธอไม่ได้เป็นผู้หญิงธรรมดาเธอเป็นโลกที่มองขึ้นไปจักรพรรดิที่แข็งแกร่งเป็นที่รักไปบ้านความสามารถพิเศษของเธอเป็นที่โดดเด่นมากขึ้นแน่นอนไม่อารมณ์ที่อ่อนแอของผู้คนแล้วเธอยัง ร่วมกับสามีของเธอลงไปในทุกคนพูดบ้า Tianxuan 6 บิ๊ก! ความกล้าหาญและเด็ดเดี่ยวของโลกปีศาจมายากลทั้งหายากที่สอง แต่วันนี้เธอเป็นทะเลของน้ำตา กว่าปีที่เธอคิดว่าเด็กอายุต่ำกว่าทรมานไม่ทราบว่าหลายน้ำตาหลั่ง ...... โลกนี้เพียงคนเดียวสามารถทำให้เรื่องนี้แม้ Jiangchuang Tianxuan บิ๊ก 6 กลัวของผู้หญิงที่เปราะบางมากและมีเพียงหนึ่งคน ปล่อยให้เธอหลั่งน้ำตาจำนวนมาก ...... ว่าเธอเพียงแค่ให้เกิดเร็ว ๆ นี้เราไม่สามารถตอบสนองบุตร Yun ชลหน้าอกผ้าเปียกได้อย่างรวดเร็วน้ำตาชนิดของความรู้สึกอบอุ่นชื้น Zhitou หัวใจของเขาเพื่อให้ระเบิดหัวใจของเขาพูดพล่อย, เขาค่อย ๆ ยกมือขึ้น, พิงไหล่ของเธออย่างต่อเนื่องกระตุก เบา ๆ กล่าวว่า "พ่อแม่ของเด็กกตัญญู ...... ยี่สิบปีที่ผ่านมาพร้อมกับล้มเหลวที่จะอยู่เคียงข้างคุณ ...... " "กลับมากลับมาเหมือน ...... ...... ...... เช่น" สั้น ๆ แปดกล่าวว่า คำเมฆแขวนแสงสำลักฟันไม่พูด เสี่ยวหยุนยืนอยู่ที่นั่น blankly ไม่รู้สมบูรณ์ของผู้คนทั้งที่ได้รับการสูญเสียความคิดเพียงหนึ่งเสียงในช่วงเวลาของการสะท้อน ...... พี่ชายของพ่อและแม่ของบุตรชายเป็นพ่อและแม่ของลูกชาย ...... ...... ว่า ...... ฉันทำฉัน ...... ...... ...... จริงๆไม่ได้เป็นพ่อและแม่ทำ ...... ความจริงนี้จริง ๆ แล้วเขารู้อยู่แล้วหรือแม้กระทั่งปีศาจอิมพีเรียลทั้งเป็นที่รู้จัก คุณไม่สามารถใช้อำนาจของแก๊งลึกลับซึ่งเป็นวิธีการที่มีหลักฐานหักล้างหักล้างไม่ได้ ...... แต่เป็นเพราะคลาวด์ของแสงแขวนและจวน Yurou ไม่เคยได้รับการยอมรับเพื่อให้ทุกคนได้สำแดงความจริงที่ว่าในหัวใจของเขาถูกปกคลุมไปเสมอกับชั้นไม่ต้องการที่จะไป ค้นพบเส้นด้าย ...... วันนี้ชั้นสุดท้ายของตาข่าย แต่ยังเปิดสมบูรณ์ ...... ใจของเขาสับสนทั้งหมดจมไม่ได้รู้ว่าพวกเขายังไม่ควรดำเนินการต่อไปยืนอยู่ที่นี่ ...... แต่ครั้งนี้สะท้อนความคิดของเขาจู่ ๆ ก็มาจากก้อนเมฆที่แล้วเจ๊คำพูดของเขา ...... "ดังนั้นนี้เป็นพี่ใหญ่ที่จะเป็น ...... บิดของโชคชะตาที่ฉันต้องเผชิญกับ." เขากระซิบเบา ๆ เมฆ Che ให้หมู่ Yurou จู่ ๆ ก็ร้องดังขึ้น กว่าปีที่เธอไม่ลูกชายหายไปเพียงแบกรับความเจ็บปวดเช่นเดียวกับความผิดของการทรมาน ปีเป็นเพราะพวกเขาลูกชายเกิดพวกเขาเพียง แต่ทำตามเที่ยวบินของพวกเขาแม้เมื่อร่างกายแล้วในครรภ์ของเธอไวรัสเย็นคือนอกเหนือไปจากไวรัสเย็นชีพจรลึกลับเป็นวาระและดีที่สุดใช้เวลาของเขาแล้วเธออยู่แล้วจมกับความเศร้าโศก ความรู้สึกผิดมากคิดว่าทุกถ้าเราหนีต้องใช้ทุกอย่างเพื่อชดเชยตัวเองสามารถทำสนใจที่จะปกป้องเขา แต่ในที่สุดพวกเขากลับไปยังโลกเวทมนตร์ปีศาจ แต่ลูกชายของเขาไม่สามารถกลับไปอยู่ในที่ใหญ่ Tianxuan 6 ดังนั้นเธอจึงไม่สามารถแม้แต่จะมาพร้อมกับการและบำรุง ...... วันนี้ลูก ๆ ของเธอกลับมาเป็นเหมือนฝันกลับไปที่ด้านข้างของเธอ เขาไม่ได้เกลียดคำร้องเรียนไม่มีเขาหายเป็นปกติร่างกายของเธอดังนั้นเธอก็สามารถที่จะเกิดอีกครั้งเขากลับบ้านเพื่อขจัดระบาดของ ...... แม้คุกเข่าอยู่ตรงหน้าของพวกเขาเขาบอกว่าเขา "กตัญญู" ...... ลูกชายของเขาไม่เพียง แต่กลับ และมันก็เป็นสิ่งที่ดีมาก แต่ยังดีดังนั้น ...... ทั้งสองปีที่ผ่านมาผมไม่ทราบว่ากี่ครั้งที่เธอได้สาปแช่งพระเจ้ากี่ครั้งที่ผมไม่ทราบชะตากรรมของความไม่พอใจ โดยขณะนี้เธอเกือบจะด้วยใจทุกความกตัญญูและความจงรักภักดีต่อพระเจ้า ...... เจ๊คิดว่าเมฆมีบัฟเฟอร์สองเดือนพวกเขาสามารถทำพอที่จะสงบ แต่จมอยู่ในอ้อมแขนของแม่ของเธอ, ฟังแม่ของเขา ร้องไห้รู้สึกแม่ของเขาที่จะให้เขาน้ำตาไหลตาของเขายังคงเปียกสมบูรณ์ ถือของเธอแน่นมากและอบอุ่นมากอยู่ในที่อบอุ่นนี้ในหมอกของของเหลวน้ำตาซีเมนต์ดวงตาของเขามีความรู้สึกของความอ่อนแอในหมู่หัวใจของเขาค่อย ๆ เพิ่มขึ้น ...... ทุกปีเหล่านี้เขาอยู่ภายใต้เกินไป ความทุกข์ทรมานมากประสบการณ์จำนวนมากของการบิดและเปลี่ยนและแม้กระทั่งชีวิตและความตายของเขาจะมีความดื้อรั้นเหมือนเหล็กดังกล่าว เลือดของเขาไหลกว่าน้ำตาไหลล้านครั้งมากขึ้นเขามีคนที่ต้องเผชิญกับครอบครัวใหญ่คนที่ต้องเผชิญกับจักรวรรดิแม้คนต้องเผชิญแม้ว่าทั้งขนาดใหญ่ 6 ...... เขาถูกบังคับให้ขอบของการเสียชีวิตที่ยังคงปากแข็งมองขึ้นคอนเดนเสทปากเลือดที่มีผลตอบแทนไม่หัวเราะเยาะ ...... แต่เวลานี้ความรู้สึกของความอ่อนแอเป็นจริงเพื่อให้ชัดเจนและไม่อาจต้านทานเพื่อให้เขามีความอดทน กระตุ้นให้อยากจะออกมาเป็นน้ำตาอาศัยอยู่ ...... เขารู้เพราะมันเป็นอยู่ในอ้อมแขนของแม่ของเธอ สองโลกทั้งโลกจนถึงวันนี้เขาไม่ได้รู้ว่าสิ่งที่แขนของแม่ ...... ว่าในที่สุดเขาก็จะไม่เป็นไม่มีพ่อและแม่ของฝุ่นเท่านั้นและเลือดแห้งมากกว่าคนหลงทางร่างกายราก...... -------- ---- เวลาที่ดูเหมือนว่าจะกลายเป็นช้ามากไม่มีใครที่จะรำคาญพวกเขาชุมนุมระหว่างโลกทั้งโลกดูเหมือนว่าจะไม่มีอื่น ๆ เมฆเมฆแสงไฟแขวนแขวนหลังจากทั้งหมดไม่ทราบว่าเมื่อในที่สุดเขาก็สามารถที่จะควบคุมอารมณ์ของเขาเงียบดูอ้อมกอดของแม่บางครั้งรอยยิ้มบางครั้งเมินและสุดท้ายหมู่ Yurou รับเสียงร้องแหบแห้งสมบูรณ์ ในที่สุดก็หยุดเขารู้สึกโล่งใจเล็กน้อยด้วยน้ำเสียงที่ผ่อนคลายเป็นกล่าวว่า "Yurou พระเจ้าส่งกลับไปยังลูกหลานของเราและนี่เป็นเหตุการณ์ที่มีความสุขขนาดใหญ่ที่คุณเห็นคุณร้องไห้เด็กเจ๊และ เด็กเสี่ยวก็กลัว. "หมู่Yurou ยกศีรษะของเขาทั้งใบหน้าได้รับการย้อมสมบูรณ์ดอกไม้น้ำตาเธอเบา ๆ ร้องไห้, มือของเธอใบหน้าเมฆเจ๊เคลื่อนไหวอ่อนโยนในขณะที่ถือเครื่องประดับที่เปราะบาง เธอได้รับในสายตาเบา ๆ กระซิบ: "ความสุข ...... นี่คือลูกชายของฉัน ...... เด็กเจ๊ลูกชายของฉัน ...... ...... " rustled สั่นร่างกายของเธอใส่ใบหน้าของเขาในการเผชิญกับลูกชายของเขาที่ติด แม้ว่าจะพยายามที่จะไม่ร้องไห้ออกมาเสียง แต่ในสายตาของ Zhu Lei ยังคงกลิ้งลงวิธีที่ไม่สามารถหยุด ...... จับมือของลูกชายของเขาและยังเป็นวิธีที่ไม่เต็มใจที่จะคลายเช่นถ้าความกลัวของการปล่อยให้ไปอีกครั้งเขาจะ หายไปจากโลกของตัวเอง การปรากฏตัวของเธอในเวลานี้ แต่ยังว่าวันธรรมดาน้อยมารยาทเกียรติและสง่างาม เมฆแขวนขั้นตอนแสงไปข้างหน้ามือบนไหล่ของเมฆเจ๊เขาก็ยิ้มเปิด แต่มันก็สำลักคอนเดนเสทและมันต้องใช้เวลาในขณะที่ก่อนที่พวกเขาสั่นสะเทือนด้วยเสียงหัวเราะเบา ๆ กล่าวว่า: "เด็กเจ๊ยินดีต้อนรับคุณกลับบ้าน ...... เรามีความฝันที่รอให้คุณมาเป็นเวลานานนาน ...... " เจ๊แยกย้ายกันไปอย่างเงียบ ๆ เมฆดวงตาของเขาน้ำตายกหัวของเขาและกระซิบ: "พ่อแม่ผมขอโทษที่รักกลับมาช่วงปลาย ปล่อยให้พ่อและแม่ได้รับความเดือดร้อนหลายปีเพื่อของความทุกข์ "". ไม่ช้า. "เมฆยิ้มและส่ายหัวแขวนแสง:" เพิ่งกลับมา. "ที่ดีที่จะให้เขาเพียงแค่นี้ที่น่าตื่นตาตื่นใจให้หมู่ฝนสีขาวแม้ที่อาวุโสต่ำได้ตั้งแต่สาบานที่เปิดออกมาเป็นลูกชายของตัวเองชนิดของความภาคภูมิใจความสุข ...... ตอบสนองอย่างยิ่งที่จะพูดไม่ได้ที่เขาจะรู้สึกว่าแม้กระทั่งการใช้งานของตนเองในช่วงเวลาของการเสียชีวิตในการแลกเปลี่ยนสำหรับจริงเขาจะยิ้มออกไป "Yurou ลูกชายของเราได้กลับมาและได้มากจะไม่ทำงานออกไปคุณต้องค้างไว้เพื่อสิ่งที่เวลา." เมฆแสงแขวนตบด้วยความรักภรรยาของเขาที่ด้านหลัง "ทำผู้เขียนที่คุณต้องการ ปล่อยให้ลูกชายของเขากลับมานั่งคุกเข่าในช่วงบ่ายหรือไม่ "เมฆแขวนแสงประโยคสุดท้ายช่วงเวลาที่มีประสิทธิภาพ, ดูเมฆ Che คุกเข่านิ่งเป็นเวลานานที่หมู่บ้าน Yurou จู่ ๆ ก็มีความสุขความสำนึกผิดและเกือบน้ำตา ได้อย่างรวดเร็วเช็ดน้ำตาถึงเมฆ Che propped :. "เด็กเจ๊ได้รับการขึ้นบนพื้นดินเย็น ...... ตำหนิแม่คุณลืมที่จะคุกเข่าลงบนพื้นดิน" ในเมฆ Che หมู่ Yurou แขนอ่อนโยนยืนขึ้น เขาส่ายหัวของเขาและกล่าว :. "ไม่เป็นไรแม่ของคุณฉันไม่ได้อยู่เคียงข้างคุณทุกปีเหล่านี้ที่คุณเป็นหนี้นมัสการจะคุกเข่าในทุกสามวันสามคืนทำให้มันกลับ." เนื้อแนบความรักที่มีค่ามากเกินไปอบอุ่นเกินไป เขายินดีที่จะใช้มากที่สุดในด้านความประพฤติดีของเขาดังนั้นพวกเขาจึงยินดีและความสุข ด้านร่างกาย, เสี่ยวหยุนลังเลสักครู่ Qieqie บางไปข้างหน้ากล่าวว่า "พ่อ, แม่, พี่ชายของคริสติน ...... ขอแสดงความยินดีในที่สุดการชุมนุม ...... " "ไม่ได้ครอบครัวของคุณเป็นครอบครัวของเรา."! เสี่ยวหยุนชล Yibalaguo เมฆ :. "คุณกำลังจะบอกว่าเหมือนกับที่เราจะไม่เหมือนกันเป็นคน" "แต่ฉัน...... ฉัน ...... " เสี่ยวหยุนเบา ๆ กัดริมฝีปากของเธอเสียใจหลังจากที่ในขณะนี้สำหรับระบบคลาวด์ ฮ่องกงและแสงหมู่ Yurou โค้งคำนับศีรษะของเขาขับรถไปฟุ้งซ่านและกล่าวว่า: ". ฉัน ...... ฉัน ...... ฉันยังจะสามารถที่จะโทรหาคุณ ...... ...... พ่อและแม่ทำ" คำพูดของเขาให้เมฆแสงคู่แขวนตะลึงเล็กน้อยและจากนั้นในเวลาเดียวกัน รอยยิ้มหมู่ที่ฝนตกเบา ๆ และเสียงดัง: "เด็กโง่คุณได้รับเสมอพ่อและแม่ของเด็กเสี่ยวเราเติบโตขึ้นมาดูลูกชายที่รักมากที่สุดวิธีการที่จะไม่เรียกพ่อและแม่ของเราทำอย่างไร" "ดี!?! สิ่งใดที่คุณเมฆ Hsiao แต่เราสาบานว่าพี่ชายของ "เจ๊เมฆยิงหัวเสี่ยวกล่าวว่า" แต่เมื่อเราได้สาบานและเราต้องทำชีวิตของพี่ชายของพ่อและแม่ของคุณเป็นพ่อและแม่ของฉัน พ่อแม่ของฉันเป็นพ่อและแม่ของคุณ. เดือนนี้คุณจะไม่รู้จักพี่ชายของฉัน? "" มันไม่ได้...... ฉัน ...... "เสี่ยวหยุนโบกมือในขณะที่ตาหมอกขณะนี้เขาก็เข้าใจ ทำไมเมฆ Che และพี่น้องของเขาสาบานว่า ...... เพราะแต่ละพ่อและแม่ก็คือพ่อและแม่ของเขา ...... นี้ไม่ได้ขัดกับคำสาบาน อันที่จริงจนสองเดือนหลังจากที่พ่อแม่ของเขามี แต่ยังสำหรับเขา ...... เพียงสำหรับเขา ...... ประทับใจเกินไปกับการแพร่กระจายคลื่นลูกที่อบอุ่นในร่างกายของเขาเสี่ยวหยุนเงยหน้าขึ้นแสดงใบหน้าของเขา รอยยิ้มที่สดใส :. "ฉันขอโทษพ่อแม่พี่ชายผมคิดว่ามากเกินไปเป็นที่รักมากที่สุดพ่อของฉันและแม่ของลูกชายอีกคนพบว่าพี่ชายของฉันพบพ่อแม่ทางชีวภาพการยอมรับมากที่สุดผมควรจะมีความสุขที่สุด "ความสามารถพิเศษสำหรับพ่อ! แม่พี่ชาย ...... ขอแสดงความยินดีครอบครัวของเรา! เมฆแขวนแสงและหมู่ Yurou จะยิ้มหัวเราะเมฆ Che คือหลังจากที่น้ำตาและความเศร้าโศกแสดงในใบหน้าของพวกเขาเท่านั้น รอยยิ้มที่อบอุ่นจากหัวใจ ------------ [ครั้งที่สองตรวจสอบเวลาที่ตอนนี้มันเป็นข้อความ "หลงราก" ถูกเขียนเป็น "ส้มโอราก" ...... ตะลึงที่จะหัวเราะเยาะตัวเองนอนอยู่ในห้องน้ำ ...... ]

ผลลัพธ์ (ไทย) 3:

ยุนซอลพูดเบาๆในหู云轻鸿เป็นคำที่รุนแรงหนักส่วนบนของเขาสั่นและสายตาของเธอพร่ามัวแทบจะบ้าเลือดสมองแตกพล่านให้ตี

" " " " " " . . . . . . . . . . . . . . คุณเป็นลูกของฉัน . . . . . . . . . . . . . . ลูกฉัน ! ! ! ! ! ! ! ! ! ! ! ! ! ! " " " " " " "

慕雨柔ถุยเลือดที่ออกมาดังเหมือนตะโกนออกมาจากเมฆที่เสี่ยวช่วยให้กระโดดไปยังเมฆซอลในร่างกายพยายามที่จะกอดเขาร้องไห้เมื่อเธอกอดแขนเขาแน่นขึ้นอีก . . . . . . . . . . . . . . ราวกับต้องการให้มันเข้าไปในร่างกายของเธอ เสียงร้องที่โหยหวนของความเศร้าโศกที่เกือบจะทำให้โลกทั้งโลกกลายเป็นความเศร้าโศก

云轻鸿ไปข้างหน้ามือยื่นออกมา ,มันอยู่ในอากาศเขาอยากจะพูดแต่ดูเหมือนจะติดอยู่ในลำคอแต่รู้สึกว่าสิ่งที่เขาเพิ่งพูดน้ำตาขมแต่ก็ไม่อาจต้านทานกำลังโกรธ . . . . . . . . . . . . . .

รอบกระจกมันเป็นเมื่อพวกเขาหลบหนีเมื่อสวมรอบคอลูกๆเพราะพวกเขาอ้อนวอนพระเหรียญนี้รุ่นที่เป็นปีศาจที่ฉันต่อสู้เพื่อปกป้อง 6 ใหญ่ศักดิ์สิทธิ์ที่อาจจะแสดงให้圣威ปกป้องพวกเขายังอยู่ในวัยทารกจะเป็นลูกชายของพวกเขาหลบหนี . . . . . . . . . . . . . . แก๊งที่ฮุนมันเป็นเหล็กว่า . . . . . . . . . . . . . . สิ่งที่เขาพูด . . . . . . . . . . . . . . ฉัน 6 เขียวใหญ่ , ลม , เมฆ , เมือง萧鹰ประเทศที่พวกเขาพูดถึงชื่อของที่นับไม่ถ้วน . . . . . . . . . . . . . . ชื่อเหล่านี้ ,เขาอธิบายในเรื่องเมฆกับเมฆ " เมื่อฮีชอลพูดถึงแต่ " 萧烈 " " " " " " " ชื่อนี้เขาไม่ได้พูดถึง . . . . . . . . . . . . . .

มีอะไรกับมันเมื่อตอนที่เขายังเป็นหนุ่มที่หน้าตาคล้ายที่เราเจอกันครั้งแรกแต่ความรู้สึกที่คุ้นเคย . . . . . . . . . . . . . . ยังคงมีการจัดเรียงของเหตุผลที่น้อยมากและไม่สามารถต้านทานความรู้สึกใกล้ชิดและไว้วางใจ . . . . . . . . . . . . . .

อ้อ . . . . . . . . . . . . . . ผมเห็น . . . . . . . . . . . . . .

ไม่สงสัยเลยว่าทำไมเขาถึงอยากมาบ้านเมฆ . . . . . . . . . . . . . . ไม่แปลกเลยที่เขาจะต่อสู้แม้ว่าจะเหนื่อยจนเป็นลมไปจะรักษาพวกเขาพิการทางร่างกาย . . . . . . . . . . . . . . ไม่แปลกเลยที่เขาจะคู่กับพวกเขาแล้ว . . . . . . . . . . . . . . ไม่สงสัยเลยว่าทำไมเขาไม่ขัดใจแล้วศัตรูที่แข็งแกร่ง