封谨看了眼说话的御史，似乎与贤贵妃娘家有些关系，他冷笑道：“皇

    封谨看了眼说话的御史，似乎与贤贵妃娘家有些关系，他冷笑道：“皇后德行如何，朕比你清楚，既然无子便应被废，朕记得你的妹妹出嫁十八年无子，夫家也应该休弃了她。”

    这个御史没有想到皇上竟然知道自己家中之事，面色一变，不敢再言。

    “简直不知所谓！”封谨起身拂袖怒道，“尔等各个乃朝中栋梁之才，谁知竟只知关心后宫之事，朕实在痛心！”说完，便大怒着离开大殿，留下一干面色大变面面相觑的朝臣们。

    废后之事便这么无声无息的消散了，后宫诸位妃嫔也渐渐明白过来，皇后是不会被废了，一时间最近几日动作频频的贤贵妃有些尴尬了。有时候走在外面，她隐隐觉得有人在嘲笑她，可是回头却只见到这些人恭谨的样子，渐渐的她就不爱出门了。

ผลลัพธ์ (ไทย) 3:

    จดหมายขอมองยูชิกับฮยอนพูดดูเหมือนหลวงบ้านบางความสัมพันธ์เขายิ้มเยาะ " ราชินีคุณธรรมอย่างไรผมรู้ดีถ้าไม่มีลูกก็จะเสียผมจำได้ว่าน้องสาวแต่งงาน 18 ปีไม่มีบุตรและสามีที่บ้านก็ควรปฏิเสธเธอ " ฮ่า    ยูชินี้ไม่คิดว่าฝ่าบาทควรจะรู้เองในบ้านสิ่งที่ใบหน้ากลายเป็นไม่กล้าพูด ฮ่า     " เพ้อเจ้อจัง " จดหมายขอโกรธลุกขึ้นทันที " เจ้าทุกแต่สมาชิกน้ำท่วมใครรู้ก็รู้เพียงเรื่องของการดูแลฮาเร็มผมก็เสียใจ " พูดจบก็เดินออกจากห้องโถงทิ้งความโกรธและทำงานใหญ่จ้องใบหน้าเปลี่ยนแปลงของข้าราชบริพาร ฮ่าๆ    废后อะไรก็มันเงียบหายไปฮาเร็มนางสนมทุกคนก็เข้าใจว่าพระมเหสีจะถูกปลดและย้ายบ่อยเวลาวันที่ล่าสุดของฮยอนอายพระสนมได้ บางครั้งเดินอยู่ข้างนอกเธอรู้สึกว่ามีคนกำลังหัวเราะเยาะเธอแต่กลับแต่เห็นคนเหล่านี้แสดงลักษณะค่อยๆออกไปเธอไม่ได้รัก