”刘兰芝对焦仲卿说：“不要再白费口舌了！记得那一年冬末，我辞别娘家嫁到

”刘兰芝对焦仲卿说：“不要再白费口舌了！记得那一年冬末，我辞别娘家嫁到你府上，侍奉时总是顺从婆婆的意旨，一举一动哪里敢自作主张呢？白天黑夜勤恳地操作，我孤孤单单地受尽辛苦折磨，总以为没有过错，终身侍奉婆婆。（我）到底还是被赶走了，哪里还说得上再回到你家来？我有绣花的齐腰短袄，上面美丽的刺绣发出光彩，红色罗纱做的双层斗帐，四角挂着香袋，盛衣物的箱子六七十个，箱子上都用碧绿色的丝绳捆扎着。样样东西各自不相同，种种器皿都在那箱帘里面。我人低贱，东西也不值钱，不配拿去迎接你日后再娶的妻子，留着作为我赠送（给你）的纪念品吧，从此没有再见面的机会了。时时把这些东西作个安慰吧，（希望你）永远不要忘记我。

ผลลัพธ์ (ไทย) 1:

"เจียวหลิวกล่าวว่า: " อย่าเสียลมหายใจของคุณ จำฤดูหนาวของปีที่ ประมูลอำลาครอบครัวแต่งงานในครอบครัวของคุณ เชื่อฟังเธอแม่ในกฎหมายของคุณที่จะให้บริการเสมอ กล้าที่จะขายมัน การดำเนินงานทั้งกลางวันและกลางคืนทำงาน ฉันคนเดียวรับความเดือดร้อนอย่างหนัก และมักจะคิดว่า มีข้อบกพร่องไม่ ตลอดชีพให้แม่ผัวเธอ (I) คือห่าง ยังคง พูดไปกลับไปที่บ้านของคุณ ผมมีปักเสื้อเอวสั้น สวยสะทำข้างต้นรุ่งโรจน์ ทำบัญชี ซองแขวนเข้ามุม เตียง Sheng เสื้อผ้ากล่องกล่องหกสิบ หรือเจ็ด สิบ ด้ายนายแดงจะมาพร้อมกับเชือกผ้าไหมสีเขียวหยก ทุกอย่างจะแตกต่างกัน เรือทั้งหมดในกล่องภายในผ้าม่าน สิ่งที่ด้อยกว่า ไร้ค่า สมควรไปพบภรรยาภรรยาในอนาคตของคุณ เก็บของฉัน (กับคุณ) ของที่ระลึก ไม่เคยมีโอกาสที่จะพบกันอีก ใช้สิ่งเหล่านี้เป็นการปลอบใจ (คุณ) ไม่เคยลืมฉัน

ผลลัพธ์ (ไทย) 3:

" " " " " " " สำหรับเจียวหลิวกล่าวว่า : " ไม่ต้องเปลืองปาก ! ! ! ! ! ! ! จำได้ว่าปีที่แล้วในช่วงปลายฤดูหนาวที่แม่ฉันไปแต่งงานกับคุณเองมักจะเชื่อฟังแม่สามีให้เลือกทุกฝีก้าวที่กล้าตัดสินใจเอง ? ? ? ? ? ? ? ในวันและคืนที่ฉันว่ายอยู่คนเดียวขยันวิ่งและถูกทรมานอย่างหนักและคิดว่าไม่ใช่ความผิดของหญิงรับใช้ตลอดชีวิต ( ฉัน ) มันก็ยังคงถูกไล่ไปบอกว่าต้องกลับไปที่บ้านของคุณเพื่อ ? ? ? ? ? ? ? ผมมีเสื้อสั้นเอวเย็บปักถักร้อย , เย็บปักถักร้อยสวยงามแวววาวบนเส้นด้ายสีแดงก็ทำท่อคู่ทำมุมสี่แขวนซองใส่กล่องกล่องหกสิบหรือเจ็ดสิบเสื้อผ้าที่ปกคลุมด้วยสีเขียวของเชือกลวดรัดขึ้น สิ่งที่แต่ละคนไม่เท่ากันเครื่องใช้ต่างๆมีม่านข้างในกล่อง ฉันเป็นคนต่ำต้อยและอาหารก็แพงไม่เหมาะที่จะไปทักทายคุณแต่งงานกับภรรยาในอนาคตอยู่ที่ผม ( กับคุณ ) เป็นของขวัญของที่ระลึกที่คุณไม่มีโอกาสได้เจอกันอีก . มักจะเอาสิ่งนี้เป็นการปลอบใจ ( และหวังว่าคุณจะไม่ลืมฉัน