如果你要问，这个世界上什么东西最宝贵？我要告诉你，不是豪华的别墅，也不

如果你要问，这个世界上什么东西最宝贵？我要告诉你，不是豪华的别墅，也不是钻石玛瑙，而是时间。
今天过去了，还会有明天，明天过去了，还会有后天。于是，你也许会说时间虽然宝贵，但也不见得称得上世界上最宝贵的吧。君不见，“燕子去了，有再来的时候；杨柳枯了，有再青的时候”，而我们的时间过去了，就再也不会回来了。你看，有的同学下了课首先想到的是去玩耍，总觉得作业还会有时间去做的，于是，一下了课，教室里就再也找不到他的身影了。待到放学时，老师来催他的作业，别的同学都可以高高兴兴地背着书包回家去了。而他，只能乖乖地留在教室里，直到把作业做完了再回去。这时候，他也许会想起课间被他浪费了的时间，如果那时能珍惜时间，也就不用留下来做

ผลลัพธ์ (ไทย) 2:

ถ้าคุณต้องการที่จะขอให้สิ่งที่เป็นของโลกที่มีคุณค่ามากที่สุด? ผมอยากจะบอกคุณไม่ได้เป็นวิลล่าหรูและไม่เป็นมันโมราเพชร แต่เวลา
วันนี้ผ่านไปจะมีในวันพรุ่งนี้ไปในวันพรุ่งนี้จะมีการได้มา ดังนั้นคุณอาจจะบอกว่าถึงแม้ว่าเวลาที่มีค่า แต่ไม่จำเป็นต้องได้รับการยกย่องเป็นสิทธิที่มีค่ามากที่สุดในโลก คุณไม่เห็น "กลืนไปกลับมาอีกครั้ง; ต้นวิลโลว์และมีสีเขียวอีกครั้ง" เวลาของเราได้ผ่านก็จะไม่กลับมา คุณจะเห็นนักเรียนบางคนหลังเลิกเรียนคิดแรกคือการเล่นก็คือจะรู้สึกว่าเวลาที่จะทำผลงานได้แล้วหนึ่งหลังเลิกเรียนในห้องเรียนไม่สามารถหาเงาของเขา จนกว่าจะถึงเวลาของโรงเรียนครู Laicui งานของเขานักเรียนคนอื่น ๆ อย่างมีความสุขสามารถกลับบ้านแบกถุง และเขาสามารถเพียงเชื่อฟังอยู่ในห้องเรียนจนงานเสร็จแล้วกลับไป คราวนี้เขาอาจจะคิดว่าเขาสูญเสียไปในช่วงเวลาพักผ่อนและถ้าเวลาที่สามารถหวงแหนเวลานั้นมันไม่ได้ออกจาก

ผลลัพธ์ (ไทย) 3:

ถ้าถามว่าโลกนี้เป็นสิ่งที่มีค่ามากที่สุด ผมจะบอกคุณไม่ได้หรูหราของวิลล่าก็ไม่ใช่เพชรนิลแต่เวลา * วันนี้ผ่านไปจะมีวันพรุ่งนี้ผ่านไปจะมีวันมะรืน ดังนั้นคุณอาจจะบอกว่าเวลามันมีค่าแต่ก็ไม่ได้ถือว่ามีค่ามากที่สุดของโลก . คุณไม่เคยเห็น " กลืนไปแต่จะกลับเหี่ยวและมีเวลาที่จะเป็นสีเขียว " และเวลาของเราผ่านไปและจะไม่กลับมาอีก คุณเห็นนักเรียนบางคนลงเรียนคิดแรกคือไปเล่นรู้สึกงานจะได้มีเวลาไปทำแล้วมันเรียนห้องก็ไม่พบร่างของเขาได้ จนถึงหลังเลิกเรียนอาจารย์ให้การบ้านของเขาและเพื่อนๆสามารถยินดีแบกกระเป๋ากลับบ้าน และเขาจะเงียบๆอยู่ในห้องเรียนจนเสร็จงานกลับไป ตอนนี้เขาอาจจะนึกถึงช่วงที่ถูกเขาเสียเวลาถ้าจะถนอมเวลาก็ไม่ต้องอยู่ทำ