那天，我在建国门上了地铁。这是我来中国后第一次坐地铁，以前从来没有坐过

那天，我在建国门上了地铁。这是我来中国后第一次坐地铁，以前从来没有坐过中国的地铁。车上人很多，下了地铁，上到地面时，我才发现那不是我要去的地方，因为没有找到熟悉的375路汽车站。正在我左顾右盼的时候，身后有两个小伙子主动跟我打招呼，我没有理他们。过了一会儿，他们看我还站在那里，就问我要去哪儿。我向他们打听去375路车站怎么走。他们说，375路车站在西直门，而这儿是复兴门，离西直门还远着呢。当他们知道我要回学校时，就说：“上车吧，我们正好要去颐和园方向，可以带你一段。”我犹豫了一下才上了他们的车。一路上我没有说话，因为我不想多跟不认识的人打交道。到了学校门口我下了车，掏出钱来要给他们的时候，两个小伙子笑着说：“我们又不是出租车，只是顺路送送你，怎么能要钱呢？”听了他们的话，我心里一热，忙向他们表示感谢，问他们叫什么名字，住在哪儿，可是他们已经把车发动起来，对我招招手说：“没准儿以后我们还会见面呢，回头再说吧。”说着就把车开走了。我愣在那里不知道说什么好。至今我也没有再见过这两个热情友好的小伙子。

我还要在北京学习和生活很久，和中国人打交道的日子还长着呢，可能还会遇到更多有意思的事，咱们也回头再说吧。

ผลลัพธ์ (ไทย) 1:

ในวันนั้น ผมบนรถไฟใต้ดินคนเจียนกัว นี่เป็นครั้งแรกที่ผมมาให้รถไฟใต้ดิน เมโทร จีนก็เคย รถไฟมาก มีออกรถไฟใต้ดิน บนดิน ฉันรู้ว่า จะไม่ที่อยากไป เนื่องจากมีไม่ค้นหาคุ้นเคย 375 ถนนป้ายรถเมล์ เมื่อฉันมองไปรอบ ๆ หลังสองคนใช้สวัสดีผู้ริเริ่มและพูด ไม่มีพวกเขา หลัง พวกเขาดูฉันตั้ง ถามจะไปไหน ผมถามพวกเขาเกี่ยวกับวิธีการไปสถานี 375 พวกเขากล่าวว่า ถนนสถานี 375 ใน xizhimen นี่คือ fuxingmen, xizhimen จะยังคงห่างไกล เมื่อพวกเขารู้ว่า ฉันจะกลับไปโรงเรียน กล่าวว่า, "ในรถ เราเพียงแค่จะไปพระราชวังฤดูร้อน สามารถสักครู่คุณได้ "ฉันได้บนรถยนต์ ตามแบบ และฉันไม่ได้พูดขึ้น เพราะไม่อยากจะจัดการกับคน ไม่รู้ ผมออกรถที่ประตูโรงเรียน เมื่อเงินมาให้ เด็กผู้ชายสองคนยิ้ม และกล่าวว่า: "เราไม่ได้แท็กซี่ วางปิดสำหรับคุณ และวิธีการรับเงิน "ฟังไป ฉันรู้สึกตัวร้อน ไม่ว่างขอบคุณ ถามชื่อ ที่อยู่ แต่พวกเขาได้เริ่มต้นรถ waved ฉันว่า: " บางทีเราจะเห็นกันอีกครั้ง และกลับมาอีก "กล่าวว่า ขณะที่เขาขับรถไป ฉัน froze ในมีไม่รู้จะพูดอะไร จนฉันไม่ได้เห็นผู้ชายอบอุ่น และเป็นมิตรเหล่านี้ 2ยังอยากจะเรียน และอาศัยอยู่ในปักกิ่งเป็นเวลานาน และคนจีนวันยาว และอาจพบสิ่งที่น่าสนใจมากขึ้น ดีเจรจาได้ในภายหลัง

ผลลัพธ์ (ไทย) 2:

วันนั้นผมอยู่ที่สถานีรถไฟใต้ดินใน Jianguomen ครั้งนี้เป็นครั้งแรกที่ผมมาถึงประเทศจีนหลังจากที่สถานีรถไฟใต้ดิน, ไม่เคยได้รับในสถานีรถไฟใต้ดินของจีน หลายคนในคณะกรรมการภายใต้สถานีรถไฟใต้ดินเมื่ออยู่บนพื้นดินพบว่ามันไม่ได้เป็นสถานที่ของฉันไปเพราะไม่มีทางที่จะหาที่คุ้นเคย 375 รถไม่มี คือเมื่อผมมองไปรอบ ๆ มีผู้ชายสองคนที่อยู่เบื้องหลังความคิดริเริ่มที่จะทักทายกับผมผมไม่ได้ดูแลพวกเขา หลังจากที่เด็กที่พวกเขาเห็นฉันยังคงยืนอยู่ที่นั่นและถามผมว่าจะไปที่ไหน ผมไปกับพวกเขาเพื่อหาวิธีการที่จะได้รับ 375 สถานีถนน พวกเขากล่าวว่า 375 ถนนสถานี Xizhimen และนี่คือ Fuxingmen ยังคงเป็นทางยาวออกไปจาก Xizhimen เมื่อพวกเขารู้ว่าฉันจะกลับไปที่โรงเรียนพวกเขากล่าวว่า: "รับในเราเพียงแค่ไปที่ทิศทางพระราชวังฤดูร้อนสามารถนำคุณในขณะที่." ผมลังเลมาก่อนในรถของพวกเขา ไปตามทางที่ผมไม่ได้พูดออกมาเพราะผมไม่ต้องการที่จะจัดการกับคนที่ไม่ทราบว่า ไปที่ประตูโรงเรียนผมได้รถเอาเงินที่จะให้พวกเขามีเด็กชายสองคนยิ้มและกล่าวว่า: "เราไม่ได้เป็นรถแท็กซี่ แต่วิธีการที่คุณจะได้รับการส่งเงินสามารถทำได้" หลังจากที่ได้ฟังคำพูดของพวกเขา ฉันเป็นร้อนรีบขอบคุณพวกเขาและถามพวกเขาว่าเป็นชื่อที่เด็กมีชีวิตอยู่ แต่พวกเขาได้เริ่มต้นรถและกวักมือเรียกให้ฉันกล่าวว่า :. "บางทีเราจะตอบสนองความต้องการในอนาคตกลับไปพูดคุยเกี่ยวกับมัน." จากนั้นใส่รถขับรถออกไป ผมแช่แข็งที่ผมไม่ทราบว่าสิ่งที่จะพูด จนถึงขณะนี้ผมยังไม่ได้เห็นทั้งสองชายหนุ่มที่เป็นมิตร ฉันยังต้องการที่จะศึกษาและอาศัยอยู่ในกรุงปักกิ่งเป็นเวลานานวันและการจัดการกับคนจีนยังคงทางยาวไปคุณยังอาจพบสิ่งที่น่าสนใจมากขึ้นเราจะกลับไปพูดคุยเกี่ยวกับเรื่องนี้

ผลลัพธ์ (ไทย) 3:

วันนั้นผมในช่วงที่ประตูรถไฟใต้ดิน นี่เป็นครั้งแรกที่ผมมาประเทศจีนเพื่อนั่งรถไฟใต้ดินที่ไม่เคยนั่งรถไฟใต้ดินในจีน รถไฟที่แออัดและรถไฟใต้ดินลงบนพื้นดินที่ฉันพบว่านั่นไม่ใช่ที่ที่ฉันกำลังจะไปหาเพราะไม่คุ้นเคยกับ 375 ป้ายรถเมล์ ผมกำลังมองไปรอบๆเมื่อข้างหลังมีชายหนุ่มสองคนที่จะทักทายกับผมผมไม่สนใจพวกเขา หลังจากนั้นพวกเขาก็ยังยืนมองฉันและถามว่าฉันไปที่ไหน ผมขอถาม 375 ถนนเพื่อไปที่สถานี พวกเขากล่าวว่า 375 ใน Xizhimen ถนนสถานี , และที่นี่คือการฟื้นตัวจาก Xizhimen ประตูอยู่ไกลออกไปเมื่อพวกเขารู้ว่าฉันกำลังจะกลับไปที่โรงเรียนเมื่อเขากล่าวว่า : " ขึ้นมาเราก็ต้องไปที่พระราชวังฤดูร้อนที่สามารถนำคุณในทิศทางที่ . . . . . . . ผมลังเลอยู่สักพักก่อนที่จะได้รับในรถของพวกเขา ตลอดทางผมไม่พูดเพราะผมไม่อยากพูดกับคนที่ไม่รู้จักจัดการกับ ไปที่หน้าประตูโรงเรียนฉันลงจากรถและเอาเงินไปให้เมื่อสองหนุ่มยิ้มและกล่าวว่า : " เราก็นั่งแท็กซี่ไม่ได้แค่ส่งเงินให้คุณได้อย่างไร ? ? ? ? ? ? ? " " " " " " " ฟังแล้วหัวใจฉันร้อนและกำลังจะขอบคุณพวกเขาและถามพวกเขาว่าชื่ออะไรอยู่ที่ไหนแต่พวกเขาจะรับรถกับผมโบกมือและกล่าวว่า" บางทีเราอาจจะได้พบกันอีก ? ทีหลัง . . . . . . . " " " " " " " กล่าวว่าขณะที่เธอขับรถออกไป ฉันยืนอึ้งไม่รู้จะพูดอะไร จนถึงตอนนี้ผมยังไม่เคยเห็นสองคนนี้อบอุ่นและเป็นกันเองของหนุ่ม

ผมจะอยู่ในปักกิ่งและจีนศึกษาและชีวิตยาวของผู้ติดต่อกับวันนานไปเขาอาจจะพบมากที่น่าสนใจและเราก็กลับไปเถอะ