是一封令人感到惭愧的信，看看吧，受益匪浅！！！！！！！！！！！同学们：

是一封令人感到惭愧的信，看看吧，受益匪浅！！！！！！！！！！！

同学们：
你们过得好吗？
本来这是一封早就应该写的信，有许多话早应该说，但是我没有去写，没有去说。不是不想，而是我知道你们非常讨厌一个空洞的说教者。所以，我在等待，等待你们自己去体会生活，等待你们来自生活的感觉，等待你们自己对生活态度的反思。这些东西只是一个时间的问题，在一学期已经结束的时候，在你们又开始新学期的时候，我觉得，这封信可以写了，这些话可以说了，我相信你们应该有了和我共同的某种感受，思想应该可以达到一种深度。
还记得大学毕业典礼上，**同学在讲大学生活感触时说了一句话：“大学里出两种人：一种是人才，一种是人渣。” 那么在大学里度过了一段时间的你们，我想问：你是人才还是人渣? 如果我没有猜错的话，你肯定会回答：我既不是人才也不是人渣，我界于这两者之间。如果是这样，我觉得：你正在向人渣堕落。你是不是觉得很极端？在这个问题上，我们就需要把它想得极端一点。在已经度过的学期当中，你是不是有许多时间都不知所措，有许多时间都在宿舍床上度过，有许多时间都用在QQ上的闲聊，有许多时间都在网络游戏里厮杀。又一学期过去了，突然发现自己没有认真听过几节课，虽然给你们上课的都是讲师以上级别的；突然发现自己没有认真读过几本书，虽然你们大学图书馆里有很多藏书；突然发现自己没有学到东西，虽然大学里有很多可以学习的东西。不要说上课听不懂，不要说教师不关心，不要说对专业不感兴趣，不要说学校太烂，堕落不需要理由，只需要借口。

如果我没有记错的话，你们每年的学费是4000元以上，再加上你们的生活费以及其它费用，大多数可以达到七八千以上，你们现在是在大学里求学，是在接受一种高额费用的教育，可是你们父母高额的投入，在你们的身上得到了多少产出？？？
你们大多数都来自农村，或者是小生意家庭，没有多少人家里有万贯家财，你们现在用的每一分钱都是父母挣来的血汗钱，甚至是到处借来的钱，其间蕴含着无比的艰辛与对你们的爱。在他们被岁月留下创痕的老脸上，还有一双对你们充满希望的眼睛，那一双浑浊甚至有一点模糊的眼睛。

希望可以变成失望，失望可以变成绝望，但是谁又是这一变化的决定者？
责任，并不是别人给你的，而是自己成熟的思想内定的。你们都说自己长大了，都说自己成熟了，但我觉得，20岁的你们只是一种表向的成熟。你对自己父母具有永远都无法推卸的责任，但是你们却在无为与堕落当中放弃了承担的使命。
一学期结束后，回到家里过年时，你的父母仍然对你宠爱有加，仍然对你充满希望，仍旧对你叮咛嘱咐，但是你却没有丝毫的歉意，根本不谈你的学习，甚至于不把成绩通知单拿给他们过目，躲在某个角落里用自己的手签上本来应该由他们来签的名字。

骗子，一个毫无责任感的骗子，一个可以成为人渣的骗子，我不想，更加不愿我的学生变成这样，我一直固执地认为：你们可以成为我的骄傲。
建造一个事物很难，摧毁一个事物却很容易，同学们，请牢记并承担起你们对父母的责任。
在大学中，许多同学都反映到了这样一个问题：不知道自己一天到底要做什么，或是做什么都不起劲。这是一个非常普遍的现象，因为你们丧失了目标。其原因如下：
第一：你们考上了大学。完成了你们在小学、初中、高中显性的终极目标。对于许多同学而言，大学是你们最后的求学阶段。读完大学就要找工作，可是这对于已经做了十二年学生的你们而言仍然显得那么遥不可及。
第二：大学里的教学方式与其它时期的教学方式完全不同。在大学里面没有任何一个教师会围绕你们转，生怕你们没有学到东西，学不学完全是自己的事，你们已经是成年人了。没有了以前的反复讲解，没有了以前做不完的作业, 你们觉得上课对自己空荡荡的，学了又怎么样，不学又怎么样？与其让自己学得这样辛苦，还不如让自己过得洒脱一点。
第三：大学里面有太多属于自己的时间。从以前的早自习到晚自习，都有老师把你们要完成的任务布置的妥妥当当，到现在的没有任何人给你讲你应该去做什么，让你们觉得茫然不知所措。你们大多数人缺乏精神的独立与良好的自控，你们根本无法去把握这些显得过多的自由。
第四：大学里的辅导员与以前的班主任完全不同。以前的班主任什么都要管，就像一个苛刻的保姆，因为他们把你看成没有长大的孩子；现在的辅导员具体的事情管的少，因为他们把你当成成年人。这一过程中，有一个非常巨大的脱节，你们在心理与智力上根本无法完成这种转型。

ผลลัพธ์ (ไทย) 1:

เป็นตัวอักษรอาย ใช้เป็นรูปลักษณ์ ประโยชน์!!!นักเรียน:มีดีไหมและนี้มีอยู่แล้วเขียนจดหมายเวลานาน มีหลายคำควรมีการกล่าวว่า ได้เขียน ไม่พูดไม่ ไม่ต้องการ แต่ฉันรู้ว่า คุณเกลียดตั้งพระที่ว่างเปล่า ดังนั้น ฉันกำลังรอ รอให้คุณสัมผัสชีวิต รอคุณจากความรู้สึกของชีวิต รอสะท้อนทัศนคติมีต่อชีวิตของคุณเอง สิ่งเหล่านี้เป็นเพียงเรื่องของเวลา ภาคการศึกษาที่มากกว่า เมื่อคุณเริ่มภาคใหม่ คิด สามารถเขียนบทความนี้ คำเหล่านี้สามารถพูด และเชื่อว่า คุณควรใช้ร่วมกับความรู้สึก ความคิดควรจะสามารถเข้าถึงความลึกของการจำพิธีจบการศึกษามหาวิทยาลัย, ** นักเรียนพูดคุยเกี่ยวกับชีวิตในมหาวิทยาลัย กล่าวว่า: "สองประเภทของบุคลากรในมหาวิทยาลัย: ช่าง ขยะ "แล้ว คุณใช้เวลาในมหาวิทยาลัย อยากถาม: ยังจะขยะหรือไม่ ถ้าฉันเดาไม่ถูกต้อง แล้วคุณจะตอบ: มีไม่มีความสามารถพิเศษหรือขยะ ฉันระหว่างทั้งสอง ถ้าเป็นกรณีนี้ ผมคิดว่า คุณเป็นขยะลง บ้างมาก ในปัญหานี้ เราต้องคิดว่า มันเล็กน้อยมาก ได้ใช้เวลาภาคการศึกษา ถ้าคุณมีจำนวนมากเวลา มีจำนวนมาก ของเวลาใช้ไปบนเตียงนอนในหอพัก ใช้เวลามากเวลาแชท QQ มีหลายครั้งในเครือข่ายต่อสู้ในเกม ภาคต่อ ก็พบว่าตัวเองไม่ได้ไม่ฟังบทเรียน ขณะปาฐกถาอาจารย์หรือชุดระดับสูงก็พบว่าตัวเองอ่านหนังสือบาง แม้ว่าคุณมีจำนวนมากของหนังสือในห้องสมุดของมหาวิทยาลัยก็พบตัวเองโดยไม่ต้องเรียนรู้บางสิ่งบางอย่าง แต่มีหลายสิ่งที่สามารถเรียนรู้ในมหาวิทยาลัย ไม่ว่า ชั้นไม่เข้าใจ ไม่ต้องพูดถึงครูไม่สนใจ ไม่พูดไม่สนใจมืออาชีพ ไม่พูดถึงโรงเรียนจะอับจน fallen ไม่มีเหตุผล เพียงต้องการแก้ตัวถ้าผมจำอย่างถูกต้อง ค่าธรรมเนียมรายปีของคุณเป็นมากกว่า 4000 หยวน รวมค่าใช้จ่ายของคุณ และอื่น ๆ ส่วนใหญ่สามารถเข้าถึงมากกว่าเจ็ดพันหรือหมื่นแปด คุณอยู่ตอนนี้เรียนที่มหาวิทยาลัย อยู่ในต้นทุนการศึกษา แต่ของพ่อแม่ป้อนสูงสูง จำนวนคุณรับ??ที่สุดของคุณได้จากชนบท ครอบครัว หรือ ธุรกิจขนาดเล็ก หลาย ๆ คนไม่ได้สูงที่บ้าน พ่อแม่ใช้ทุกสตางค์ที่คุณได้รับเงิน แม้จะยืมเงินทุก ซึ่งหนักมาก และรัก ยังมีหวังตา โคลน และแม้แต่น้อยมัวตาคู่ในปีออกจากแผลเป็นบนใบหน้าหวังได้เปลี่ยนความผิดหวัง และแห้วสามารถเปลี่ยนเป็นความสิ้นหวัง แต่ตัดสินใจนี้เป็นใครความรับผิดชอบ เพื่อคุณ แต่เขาเริ่มต้นคิดว่าผู้ใหญ่ไม่ คุณพูดว่าพวกเขาเติบโต กล่าวว่า พวกเขาเติบโต แต่ฉันคิด ว่า 20 ปีผู้ใหญ่ที่มีเพียงตาราง คุณจะไม่สามารถหนีความรับผิดชอบสำหรับพ่อแม่ แต่คุณละทิ้งภารกิจ inaction และความเสียหายภาคการศึกษาจบ Hou กลับไปปีใหม่บ้านชิ คุณพ่อแม่อยู่สัตว์เลี้ยงของคุณได้เพิ่ม ที่คุณยังหวังเต็ม อยู่คุณเตือนบอก แต่คุณจะไม่ของโทษ ไม่คุณเรียนรู้ แม้กระทั่งใส่ผลลัพธ์การแจ้งเตือนแสดงเดี่ยวพวกเขามอง ซ่อนมุมด้วยตนเองเซ็นชื่อซางถูกมือควรจะเซ็นชื่อโดยพื้นฐานไม่คนโกหก สิบแปดมงกุฎกับไม่รู้สึก หนึ่งสามารถกลายเป็นคนโกหก scumbag ไม่ต้องการให้นักเรียนของผมจะทำอย่างไรเพราะดันทุรังเชื่อว่า: คุณสามารถกลายเป็นความภาคภูมิใจของฉันได้สร้างยาก ง่ายทำลายสิ่ง เด็กชายและเด็กหญิง โปรดตระหนัก และรับผิดชอบของผู้ปกครองในวิทยาลัย นักเรียนจำนวนมากมีผลคำถาม: ไม่ทราบว่าวันใดการทำ คืออะไรแฝง นี้เป็นปรากฏการณ์ธรรมดา เพราะคุณสูญเสียเป้าหมาย สาเหตุนี้จะเป็นดังนี้:แรก: คุณไปวิทยาลัย เสร็จสมบูรณ์เป้าหมายของคุณที่ดีที่สุดในหลัก ระดับกลาง รองหลัก สำหรับนักเรียนหลายคน วิทยาลัยเป็นการศึกษาล่าสุด จบวิทยาลัยจะสามารถค้นหางาน แต่มันทำคุณยังดูเหมือนเพื่อให้ถึง 12 ปีสอง: วิธีการสอนของมหาวิทยาลัยและอื่น ๆ ระยะเวลาของการสอนอย่างสมบูรณ์ มหาวิทยาลัยที่มีครูไม่ คุณเกรงว่าคุณไม่ได้เรียนรู้บางสิ่งบางอย่าง การเรียนรู้ หรือไม่เป็นทั้งหมดของตนเอง และคุณเป็นผู้ใหญ่ ไม่ก่อนหน้าซ้ำอธิบาย ทำการบ้านก่อนคุณคิดว่า โรงเรียนตัวเองว่าง เปล่า อะไร เรียนอะไร แทนที่จะปล่อยให้ตัวเองจึงยาก ได้ให้อยู่ฟรีและง่ายสาม: ได้เวลามากเกินไปที่มหาวิทยาลัย จากการศึกษาก่อนหน้านี้ในช่วงเย็น ถูกกำหนด โดยอาจารย์ให้ทำงานอย่างสมบูรณ์ และตอนนี้หนึ่งไม่บอกคุณสิ่งที่คุณควรทำ การสูญหาย ที่สุดของคุณขาดจิตวิญญาณของความเป็นอิสระและการควบคุมที่ดี คุณเพียงแค่ไม่เข้าใจลักษณะเหล่านี้เป็นอิสระมากเกินไปPart IV: ที่ปรึกษาวิทยาลัยและอดีตครูใหญ่ได้แตกต่างกันโดยสิ้นเชิง ครูหลอดอะไรก่อน เช่นมีพี่เลี้ยงผล เพราะพวกเขาเห็นคุณเป็นปลูกไม่เด็ก ตอนนี้มียางน้อยกว่าการปรึกษา เนื่องจากพวกเขาถือว่าคุณเป็นผู้ใหญ่ ในขั้นตอนนี้ มีไม่มากยกระหว่างคุณกับที่จิตใจ และปัญญาไม่สามารถทำการแปลง

ผลลัพธ์ (ไทย) 2:

เป็นคนที่รู้สึกละอายใจของตัวอักษรที่เห็นมันได้รับประโยชน์! ! ! ! ! ! ! ! ! ! ! นักเรียน: คุณได้รับ? มันจะเป็นจดหมายที่เขียนค้างชำระนานควรมีมากที่จะพูด แต่ผมไม่ได้ไปที่จะเขียนไม่ได้บอก ไม่ต้องการ แต่ฉันรู้ว่าคุณเกลียดพระธรรมเทศนาที่ว่างเปล่า ดังนั้นฉันรอรอให้คุณได้สัมผัสกับชีวิตของคุณเองคุณรู้สึกจากชีวิตรอรอให้คุณสะท้อนให้เห็นถึงทัศนคติของตัวเองในการดำรงชีวิต สิ่งเหล่านี้เป็นเพียงเรื่องของเวลาเมื่ออยู่ในภาคการศึกษาได้สิ้นสุดลงเมื่อคุณเริ่มภาคการศึกษาใหม่ผมคิดว่าจดหมายฉบับนี้สามารถเขียนและคำพูดเหล่านี้สามารถพูดได้ผมเชื่อว่าคุณควรจะมีและฉันร่วม ความรู้สึกบางอย่างที่คิดควรจะสามารถที่จะบรรลุความลึก โปรดจำไว้ว่าการสำเร็จการศึกษาวิทยาลัยของคุณ ** เมื่อพูดถึงความรู้สึกของนักศึกษาที่อาศัยอยู่กล่าวว่าหนึ่งในประโยค "มหาวิทยาลัยสองชนิดของคนหนึ่งคือความสามารถหนึ่งคือฝา" จากนั้นในวิทยาลัยใช้เวลาบางส่วน ของคุณผมขอให้คุณมีความสามารถหรือฝาถ้าฉันไม่ผิดคุณจะตอบ :? ผมไม่ความสามารถหรือฝาภาคฉันระหว่างคนทั้งสอง ถ้าเป็นเช่นนั้นผมคิดว่าคุณกำลังฝาของลดลงที่ คุณไม่คิดว่ามันเป็นมาก? เกี่ยวกับคำถามนี้เราต้องคิดว่ามันน้อยมากเกินไป มีการใช้จ่ายภาคการศึกษาในที่ที่คุณไม่ได้มากเวลาที่มีความสูญเสียที่มีจำนวนมากของเวลาที่ใช้ในเตียงในหอพักที่มีจำนวนมากของเวลาที่ใช้ในการแชท QQ, มีเวลามากในการต่อสู้ในเกมออนไลน์ ภาคการศึกษาอีกต่อมาเขาก็พบว่าตัวเองได้โดยไม่ต้องฟังอย่างจริงจังที่จะเรียนไม่กี่แม้ว่าจะให้คุณในระดับที่สูงกว่าระดับของอาจารย์นั้นก็พบว่าตัวเองได้โดยไม่ต้องอ่านหนังสือไม่กี่ถึงแม้ว่าคุณจะมีจำนวนมากของหนังสือในห้องสมุดมหาวิทยาลัย; ก็พบว่าตัวเองได้เรียนรู้บางสิ่งบางอย่างแม้ว่ามหาวิทยาลัยมีจำนวนมากที่จะเรียนรู้ อย่าพูดว่าโรงเรียนไม่เข้าใจไม่พูดครูไม่สนใจไม่ได้บอกว่าไม่มีความสนใจที่มืออาชีพไม่ต้องพูดถึงโรงเรียนดูดตกเหตุผลเพียงข้ออ้างที่ไม่มี ถ้าฉันไม่ผิด, การเรียนการสอนประจำปีของคุณเป็น 4,000 หยวนบวกค่าใช้จ่ายนั่งเล่นของคุณและค่าใช้จ่ายอื่น ๆ ซึ่งส่วนใหญ่สามารถเข้าถึงเจ็ดหรือแปดพันหรือมากกว่าขณะนี้คุณกำลังศึกษาอยู่ที่มหาวิทยาลัยเขาจะได้รับสูง ค่าใช้จ่ายในการศึกษา แต่พ่อแม่ของคุณใช้เงินลงทุนสูงในร่างกายของคุณจะได้รับหมายเลขของการส่งออกหรือไม่ ? ? ส่วนใหญ่ของคุณจะมาจากพื้นที่ชนบทหรือครอบครัวธุรกิจขนาดเล็กไม่ได้หลายคนที่บ้านมีคนที่ร่ำรวยมหาศาลเป็นพ่อแม่ของเงินทุกที่ได้รับเงินได้ยากกับคุณในขณะนี้และยืมเงินได้ทุกที่ในระหว่างที่มีมาก ความยากลำบากและความรักคุณ ในปีที่ผ่านมาพวกเขาทิ้งรอยแผลเป็นที่ใบหน้าเก่าและคู่ของตาที่เต็มไปด้วยความหวังสำหรับคุณที่คู่ของโคลนแม้กระทั่งตาตาพร่าเล็ก ๆ น้อย ๆ หวังกลายเป็นความผิดหวังแห้วสามารถเปลี่ยนเป็นความสิ้นหวัง แต่ผู้ที่เปลี่ยนแปลงของผู้มีอำนาจตัดสินใจนี้หรือไม่? ความรับผิดชอบไม่ได้ของคนอื่น แต่ความคิดของเขาเป็นผู้ใหญ่เริ่มต้น คุณบอกว่าพวกเขาเติบโตขึ้นกล่าวว่าพวกเขาเป็นผู้ใหญ่ แต่ฉันคิดว่าคุณเพียงแค่ชนิดของรูปแบบกับผู้ใหญ่ 20 ปี พ่อแม่ของคุณเองได้ไม่สามารถที่จะปัดความรับผิดชอบของตน แต่คุณอยู่ในเฉยและล้มลงท่ามกลางภารกิจของหมีที่ถูกทิ้งร้าง หลังจากหนึ่งภาคการศึกษาปีใหม่กลับบ้านพ่อแม่ของคุณยังคงรักคุณมากคุณยังคงมีความหวังยังคงแนะนำท่านถาม แต่คุณต้องไม่น้อยขอโทษที่ไม่ได้พูดคุยเกี่ยวกับการเรียนรู้ของคุณแม้ บิลไม่ได้ผลที่ได้พบว่าพวกเขาดูซ่อนตัวอยู่ในมุมด้วยมือของเขาควรจะได้รับการลงนามโดยพวกเขาที่จะลงลายมือชื่อ โกหก, มีความรู้สึกของคนโกหกไม่มีข้อพับจะกลายเป็นฝาฉันไม่ต้องการที่ไม่ต้องการให้นักเรียนของฉันจะกลายเป็นมากขึ้นดังนั้นฉันได้รับหัวชนฝาเชื่อว่า: คุณสามารถเป็นความภาคภูมิใจของฉัน การก่อสร้างสิ่งที่เป็นเรื่องยากที่ง่ายมากที่จะทำลายสิ่งที่นักเรียนเก็บไว้ในใจและรับผิดชอบต่อพ่อแม่ของคุณ ในวิทยาลัยนักเรียนจำนวนมากได้สะท้อนให้เห็นถึงปัญหาดังกล่าว: หนึ่งวันในท้ายที่สุดไม่ทราบว่าจะทำหรือไม่ทำอะไรอย่างจริงจัง นี้เป็นปรากฏการณ์ที่พบบ่อยมากเพราะคุณจะสูญเสียเป้าหมาย เหตุผลของเรื่องนี้จะเป็นดังนี้: ครั้งแรก: คุณเข้ารับการรักษาไปยังมหาวิทยาลัย เป้าหมายสูงสุดของการเสร็จสิ้นที่ประถมกลางและสูงโรงเรียนที่โดดเด่น สำหรับนักเรียนหลาย ๆ มหาวิทยาลัยเป็นขั้นตอนสุดท้ายของการศึกษา เสร็จสิ้นวิทยาลัยเพื่อหางานทำ แต่เรื่องนี้ได้รับการทำมานานหลายปีในแง่ของนักเรียนที่คุณยังดูเหมือนว่าจะอยู่ห่างไกล ประการที่สอง: วิธีการเรียนการสอนของมหาวิทยาลัยและวิธีการสอนครั้งอื่น ๆ ที่แตกต่างกันอย่างสิ้นเชิง ไม่มีใครในอาจารย์มหาวิทยาลัยจะหันไปรอบ ๆ คุณกลัวคุณไม่ได้เรียนรู้บางสิ่งบางอย่างไม่ได้เรียนรู้ที่จะเรียนรู้มีทั้งสิ่งที่ตัวเองคุณมีอยู่แล้วผู้ใหญ่ ไม่มีคำอธิบายซ้ำแล้วซ้ำอีกก่อนหน้านี้ไม่มีงานไม่มีที่สิ้นสุดก่อนหน้านี้คุณรู้สึกว่าระดับที่ว่างเปล่าของตัวเองได้เรียนรู้สิ่งที่ไม่ได้เรียนรู้อะไร? แทนที่จะปล่อยให้ตัวเองอย่างหนักเพื่อที่จะเรียนรู้เช่นกันอาจจะทำให้ตัวเองมีความสุขเล็ก ๆ น้อย ๆ ที่ง่ายและฟรี ที่สาม: มหาวิทยาลัยมีมากเกินไปของเวลาของตัวเอง จากก่อนหน้านี้ที่จะเรียนคืนห้องโถงศึกษาต้นคุณมีครูเพื่อให้งานได้รับการกำจัดอย่างถูกต้องของและตอนนี้ไม่มีใครที่จะบอกสิ่งที่คุณควรจะทำอย่างไรเพื่อให้คุณรู้สึกงง ส่วนใหญ่ของคุณขาดจิตวิญญาณของความเป็นอิสระและการควบคุมตนเองที่ดีและคุณก็ไม่สามารถดูเหมือนจะจับพวกเขามีอิสระมากเกินไป ที่สี่: อาจารย์วิทยาลัยและอดีตครูที่แตกต่างกันอย่างสิ้นเชิง อดีตครูสิ่งที่ควรจะเป็นหลอดเหมือนพี่เลี้ยงที่รุนแรงเพราะพวกเขาไม่เห็นว่าคุณเป็นเด็กเติบโตขึ้นสิ่งที่ผู้ให้คำปรึกษาเฉพาะบางท่อตอนนี้เพราะพวกเขาเห็นคุณเป็นผู้ใหญ่ กระบวนการนี้จะมีการตัดการเชื่อมต่อมากคุณก็ไม่สามารถประสบความสำเร็จในการเปลี่ยนแปลงทางด้านจิตใจและทางปัญญา