第二天，云澈背着苏苓儿回到太苏门时，已经是正午时分。时间上，距离邪神之

第二天，云澈背着苏苓儿回到太苏门时，已经是正午时分。时间上，距离邪神之魂所说的十二个时辰，只剩下最后不到半个时辰。

昨夜他们相拥入眠，凌晨，天还未亮，云澈背着她爬上了太苏山一起看了日出，一起吃了来自太苏山的野味，他们在太苏山上留下了很多的声音与足迹……就这样不知不觉中，时间已经临近。

“澈儿，真的不考虑再多留几天吗？苓儿可是一点都不舍得你啊。”
看着趴在云澈背上，死活不肯下来的苏苓儿，苏横山无奈的笑道。对于云澈和夏倾月，他心中自然是感激的，但还没来得及怎么招待，他们便已前来辞行。

“我也很想留下，但却真的有不得不离开的理由。请岳父大人见谅……”他回首看了一眼背上的女孩，用尽可能平静的声音道：“我也舍不得苓儿。”

苏横山点了点头，他已经认定云澈和夏倾月必定是出身自圣地级别宗门的弟子，他们行动和决定，他即使有着“岳父”的头衔，也根本不敢去干涉，他看了静静趴在云澈背上，两只手儿用力抱着他脖子的女儿一眼，暗叹一声，道：“现在就要走吗？”

“是……”
“让苓儿代替我，送送你们吧。”

送云澈和夏倾月的，只有苏苓儿一个人，因为苏横山知道，云澈在意的只有苓儿，就算他亲自相送，也只是多余。

出了太苏宗门，苏苓儿陪着云澈走出了很远，一直走到再也看不到太苏门的轮廓，距离满十二个时辰，也终于到了最后的倒计时。

苏苓儿牢牢抓着云澈的手，一路上笑语嫣然，一点都没有露出悲伤的样子。到了这里，云澈的脚步停了下来，他轻轻的道：“苓儿，就送到这里吧，再远一些的话，我会担心你回去路上的安全。”
苏苓儿没有一点点的抗拒，她点了点头，笑嘻嘻的道：“嗯！我听云澈哥哥的话，你和漂亮姐姐路上一定要小心哦……唔，云澈哥哥，可不可以给我一样东西……一样……可以让我感觉到云澈哥哥一直在我身边的东西……”

她一边笑着……一颗她没有控制好的泪珠，却从眼角滑落了出来，在她稚嫩的脸上划下了一道长长的水痕。

云澈的心中一颤，然后马上被难言的酸涩充满，他蹲下身来，轻轻的褪掉苏苓儿的外衣，然后从身上脱下龙鳞宝甲，在夏倾月诧异的眸光中披在了她的身上，龙鳞宝甲会根据穿戴者的体型自行调整，即使苏苓儿的身躯很是娇小，依旧很是合度：“苓儿，这件衣服叫做龙鳞宝甲，它可以很好的保护你，你要经常把它穿在身上，就像我在你的身边保护你一样。”

把珍贵无比的龙鳞宝甲脱下，送给幻境中的苏苓儿，这看上去无比可笑，但云澈却根本无法控制……因为这是他在离开苏苓儿后，所能给她的最好的守护。
他拿出一枚紫色的空间戒指，将天毒珠里储存的各种食物、饮水全部转移到了里面，又拿出了自己平时炼制的各种丹药放入其中，并一种一种的教导着她：“这些是小回天丹，受伤的时候用……这些是青露丹，不小心中毒的话就吃掉一颗……这些是回玄丹，没有力气的时候就吃掉一颗…………将来，如果……我是说如果有哪一天，你不得不离开家门，又不断的遭遇危险，一定要记得这里面的东西，你要用这里面的东西，好好的保护好自己，好吗……”

苏苓儿听着他的话，不住的点头，再点头……

云澈没有把这枚空间戒指戴在苏苓儿的手上，因为那会太容易被人盯上，毕竟，有着巨大容量和寿命的紫色戒指即使在太苏门里，也算是相当贵重的宝物。他用金蚕丝从戒指中穿过，然后挂在了苏苓儿的脖颈上，让紫光闪闪的空间戒指没入她的里衣之下。
苏苓儿的双眸之中，泪珠正吧嗒吧嗒的滴落着，每一颗泪珠，都滴入了云澈灵魂的最深处。他把苓儿抱在怀中，轻轻的道：“苓儿，不要难过，我们又不是永远分开，等你长大了，我就会回来……回来娶你！所以，你要开心的，快乐的长大，让我回来的时候，看到一个最漂亮的苓儿……如果在将来，万一遇到什么困境，也一定不要害怕，不要绝望，要永远记得，这个世界上，有一个人即使在看不到你的时候，也在永远想着你，牵挂着你……”

“嗯……嗯！！”苏苓儿用力的点头，拼命的压抑哭声，细细的牙齿,已经将小巧的红唇深深的咬了一排牙印……

时间，开始进入了尾声的尾声，云澈松开苏苓儿，双手捧起她的脸儿，在她的额头上轻轻一吻，然后转过身去，咬紧牙齿，一步一步的走向前方……在苏苓儿的视线中越来越远……
苏苓儿没有去追赶，她双手抱在胸前，也抱着来自云澈，还残留着他的气息的龙鳞宝甲，在模糊的视线中，怔怔的看着他逐渐远去的背影。终于，她再也无法遏制，泪珠决堤而出，大喊声伴随着哭声响起在了这片空旷的大地上……

“云澈哥哥！我等你……我等你回来娶我……”

“云澈哥哥，你要想我……一定要想我……不可以不想我……”

“云澈哥哥……我会快快的长大……你一定要回来……一定……一定……一定要回来……
“云澈哥哥……我舍不得你……呜呜……呜呜呜呜……”

云澈的身影越来越远，终于在某一刻，完全消失在了她的视线之中。她缓缓的蹲到地上，捂着脸颊，呜呜的大哭了起来……她的云澈哥哥走了，就连她的灵魂，也都一起带走了……

苏苓儿的大喊随着风声传入到了云澈的耳中，让他每一步，都迈动的无比艰难，他表情痛苦，但却不敢回头，因为他怕自己一回头，就再也无法迈动脚步。

“你们之间，很奇怪。”看着云澈的表情，夏倾月轻轻的道。她无法理解，一个成年男子，和一个才十岁的少女，为什么会在短短一天的时间中，产生如此强烈的感情。
云澈仰起头，看着天空：“倾月，你相信……前世今生吗？”

夏倾月微微一怔，她默默看了云澈一会儿，轻然点头：“我相信。”

这时，他和夏倾月的周围，忽然出现了空间扭曲的涟漪。

“终于要回去了。”云澈闭上眼睛，轻轻的呢喃道：“再见……我的苓儿……”

呢喃声中，他和夏倾月的身影已同时消失在了扭曲的空间之中，随之，空间穿梭的感觉袭来，转瞬之后便又消失，刹那间，一股寒风扑面而来。
睁开眼睛，眼前已是白雪皑皑，雪白一片……他和夏倾月，已经回到了天池秘境之中，但位置却并不是天池的上方。

“呼……”云澈长长的舒了一口气，虽然，那只是幻境，少女时代的苏苓儿，也只是以邪神的力量所构造的一个幻象，但纵然如此，和苏苓儿的分开，依然让他胸腔沉闷的几欲炸开。

“再美的梦，也终究会有醒来的时候。”云澈看着前方，惆怅的道。随之，他沉下意识，对茉莉道：“茉莉，邪神的魂魄为什么要用最后的力量送我这么一场幻境呢？难道，是在读取了我的记忆之后，帮我了却我的某种遗憾吗？”

“幻境？”茉莉的声音传来：“这么说，你一直以为，你之前停留了一天的世界，只是个幻境？
“……那当然是幻境。”云澈无力的道。如果不是幻境，又怎么会出现早已离世的苏苓儿，还是少女时期的苏苓儿。

“嘿……”茉莉忽然诡异的笑了起来，似乎是发现了某种有趣的事，她缓慢的道：“原来如此，怪不得你的情绪和行为会那么异常，你竟然是把那里当成了幻境……不过，我可很负责任的告诉你，你之前所在的那个世界，绝…对…不…是…幻…境！！”

————————————

这段终于写完了，累崩了……最讨厌写这种难写，还不讨好，又不得不写的情节了！！
章节错误,点此举报(免注册),举报后维护人员会在两分钟内校正章节内容,请耐心等待,并刷新页面。

ผลลัพธ์ (ไทย) 1:

ในวันถัดไป แบกลิงเกอร์ Su กลับเมื่อ Su Yun Che จะแล้วเที่ยง เวลา จากวิญญาณชั่วร้ายว่า 12 ชั่วโมง ชั่วโมงเท่านั้นน้อยกว่าครึ่งหนึ่ง พวกเขาสวมกอดนอนคืนสุดท้าย ตอนเช้า วันก่อนรุ่งอรุณ Che ยุเธอปีนขึ้นไป sushan ดูพระอาทิตย์ขึ้นกัน กินกัน จากเกม เกินไป sushan มีเสียงมากเกินไป และเดินทางไปฟ้องเขา...... ดังนั้นรับ เวลามีออกใกล้ "Che สน ไม่จริง ๆ พิจารณาพักกี่วัน สมุนไพร แต่ไม่คุณ ” มองลงหลังยุ Che ปฏิเสธที่จะ Su หลิง Su Hengshan หัวเราะซม Che ยุนและแบบ lean ฤดูเขาถูกขอบคุณ แต่ไม่มีเวลาไป พวกเขามาร่ำลา "ฉันยังต้องการให้ ได้ไปว่าย พ่อตา ยกโทษโปรด me. ... "เขาถูกมองเป็นสาวบนด้านหลังของตา ใช้เสียงสงบ: " ผมยังเกรงใจลิง ” จุด Su Hengshan ได้พยักหน้า เขาได้พบยุ Che และร้อนราดเดือนต้องเป็นจุดเริ่มต้นตั้งแต่ประตูกรณีระดับสาวก San Diego จะดำเนินการ และเลือก เขามี "พ่อตา" ของชื่อ พื้นฐานไม่สามารถแทรกแซง นอกจากนี้ยัง ได้ดูเขาเงียบ ๆ อยู่ในหลังยุ Che ซาง สองเท่ามือบังคับค้างกับเขาคอของลูกสาวลูกชายตา ถนน เสียงถอนใจมืด: "ตอนนี้จะไปได้หรือไม่ ” “是……”"ลิงแทนฉัน ส่ง ” ส่งยุ Che และเดือนร้อนแบบ lean, Su หลิง เฉพาะบุคคล เป็น Su Hengshan ทราบ เฉพาะลิงยุน Che ราว แม้ว่าเขาเองส่ง เพียงซ้ำซ้อน เกินไปโซกะ โดนยุ Che Su ลิงเกอร์ออกมาก ได้รับเกิน Su ไปเห็นห่าง 12 ชั่วโมง และสุดท้ายนับถอยหลัง จับมือของลิงเกอร์ Su Che ยุตามหัวเราะ และยิ้มที่ฉันใกล้ชิด ไม่ได้ดูเศร้ามาก ที่นี่ Che ยืนเท้าหยุด เขาเบา ๆ ว่า "ลิง ส่งต่อ ไกลออกไป ฉันจะกังวลเกี่ยวกับความปลอดภัยในทางกลับ ”ลิงเกอร์ Su ทนหน่อย เธอพยักหน้า grinning: "ดี พี่ยุน Che คุณต้องระวังบนถนนด้วยน้องสาวสวย...... ดี พี่ยุ Che คุณช่วยฉันบางสิ่งบางอย่าง...... ...... สามารถรู้สึกสิ่งที่พี่ยุน Che ได้รับริมของฉัน...... " เธอยิ้ม...... เธอไม่ได้ควบคุมน้ำตา แต่จากมุม ออกหมด เป็นใบหน้าของเธอบริสุทธิ์บนขีดยาว Che ยุของหัวใจที่ผิดจังหวะ แล้วทันทีที่แห่งของเปรี้ยวเต็ม เขาลงไป squat เบา ๆ ของสีจางลงปิดบุตรตราลิง Su แล้ว จากร่างกายออกมังกรเซียะสมดุลสมบัติ methyl ในฤดูร้อนราดเดือนแปลกใจของแสงใน MOU ที่วางในมีเธอของร่างกาย methyl สมบัติจะตามชุดที่ขนาดตัวเองปรับปรุง แม้แต่ลูกลิง Su ของร่างกายมีขนาดเล็ก เกล็ดมังกรยังคือ ปริญญา: "ซันหลิง นี้ชิ้นผ้าที่เรียกว่ามังกรสมดุลสมบัติ methyl สามารถดีของคุณ คุณมักใส่สวมใส่ในร่างกาย ในเดินในคุณในด้านคุ้มครองป้องกันคุณเป็น ” มังกรขนาดสมบัติล้ำค่าปิด พายุหลิง Su มันดูตลกมาก แต่ไม่ควบคุม Che ยุน...... เนื่องจากเป็นหลังจากที่เขาปล่อยลิงเกอร์ Su สามารถให้เธอผู้ปกครองที่ดีที่สุด เขาดึงออกวงแหวนพื้นที่สีม่วง วันเอชไอวีลูกปัดร้านอาหาร น้ำย้ายภายใน แล้วเอาออกอีลิกเซียร์กลั่นเขาปกติคุณใส่เข้าไป และสอนเธอ: "เหล่านี้มีด่านหลังเล็ก ๆ ได้รับบาดเจ็บเมื่อ...... ได้แก่สีเขียว Erysipelas หน้า infantile ตั้งใจพิษจากกินเดียว...... มีสีดำ ด่านเมื่อไม่มีแรงกินหนึ่ง............ ถ้าในอนาคต...... ผมหมายถึง ว่า ในวันที่กำหนดใด ๆ คุณจะต้องออกจากบ้าน และอันตรายคง ให้แน่ใจว่าจำสิ่งเหล่านี้ คุณจำเป็นต้องใช้สิ่งนี้ ป้องกัน โปรด..." ลิงเกอร์ Su ฟังเขาพูด ไม่พยักหน้าพยักหน้าอีกครั้ง...... Che Su ลิงยุนไม่ได้ใส่แหวนพื้นที่คง เนื่องจากที่จะง่ายเกินไปที่จะมีการกำหนดเป้าหมาย หลังจากที่ทุก มีกำลังมากและชีวิตของแหวนสีม่วงแม้ว่าที่ Su มีสมบัติค่อนข้างดี ไหมทองของเขาสวมใส่ในแหวน แล้ว แขวนในคอของหลิง Su ให้พื้นที่สีม่วงเงาใต้แหวนลงในเสื้อผ้าของเธอ Su ลิงตา น้ำตาจะหยด ฉีกขาดทุก ปล่อยยุ Che ในส่วนลึกของจิตวิญญาณ pitter-patter ลิงในอ้อมแขนของเขา เขาเบา ๆ: "ลิง ไม่เศร้า เราไม่เสมอต่างหาก คุณเติบโตขึ้น ฉันจะกลับมา...... กลับมา และแต่งงานกับคุณ ดังนั้นคุณควรจะมีความสุข ความสุขโต ดังนั้นเมื่อฉันมา เห็นหนึ่งหลิงสวย...... ถ้าในอนาคต ในกรณีที่คุณพบปัญหาใด ๆ ไม่ต้องกลัว ความหวัง ให้จำ ในโลกนี้ ไม่ได้คนคุณจะได้ความคิดของคุณ คิดถึง..." "ดี...... Mmm !! "ลิง Su พยักหน้า หมดหวังจากเสียงร้องของอธิปไตย ฟันบาง มีขนาดเล็กริมฝีปากสีแดงลึกเสียดสีแถวของเครื่องหมายฟัน...... เวลาที่จะเริ่มปิดใกล้จุดสิ้นสุดของ Che ยืนปล่อยลิง Su และ cupped เธอหน้าเธอเป็กบนหน้าผาก แล้ว หันไปรอบ ๆ เด็กนอนกัดฟัน ขั้นตอน ต่อหน้า...... ใน Su หลิงบรรทัดของสายตาไกลออกไป...... ลิงเกอร์ Su กับเขา เธอมือทั่วหน้าอกของเขา ไม่ถือจาก Che ยุน มีลมหายใจของเขาของมังกรจัดมาตราส่วนกลุ่มสมบัติในวิสัยทัศน์พร่าเลือน ทั้งหมดดูที่เขาค่อย ๆ กลับไป ในที่สุด เธอไม่ประกอบด้วย น้ำตาพลุ่งพล่าน ร้องเสียงร้องไห้แต่เพียงแห่งในโลกว่างเปล่า...... "พี่ยุ Che ฉันจะรอคุณ...... ผมรอการกลับมา และแต่งงานกับฉัน... " "พี่ยุ Che คุณคิดว่า ฉัน...... ทำให้ฉัน...... ไม่ต้องให้..." "พี่ยุ Che...... ฉันจะเติบโตอย่างรวดเร็ว...... คุณจะกลับมา...... ต้อง... ต้อง... ตรวจสอบให้แน่ใจว่าการกลับมา......"พี่ยุ Che...... ฉันไม่สามารถให้คุณ...... ครวญเพลง...... ครวญเพลงครวญเพลง...... " Che ยุเงาไกลออกไป และไกลออกไป และสุดท้ายบางจุด หายไปอย่างสมบูรณ์ในสายตาของเธอ Purring ร้องเธอช้า squatted ชั้น กำหน้าที่ หรือ...... พี่ชายของเธอยุ Che แม้แต่ชีวิตของเธอ ได้นำไป...... ลูกลิง Su yelled เป็นลมผ่านเข้ามาในหูยุ Che ทำให้เขาทุกขั้นตอน มีบางปัญหาที่ย้ายของเขา grimacing แต่กล้าไม่กลับ กลับ ไม่ใช้มันอีกต่อไปเพราะกลัวตัวเอง “你们之间，很奇怪。”看着云澈的表情，夏倾月轻轻的道。她无法理解，一个成年男子，和一个才十岁的少女，为什么会在短短一天的时间中，产生如此强烈的感情。 云澈仰起头，看着天空：“倾月，你相信……前世今生吗？” 夏倾月微微一怔，她默默看了云澈一会儿，轻然点头：“我相信。” 这时，他和夏倾月的周围，忽然出现了空间扭曲的涟漪。 “终于要回去了。”云澈闭上眼睛，轻轻的呢喃道：“再见……我的苓儿……” 呢喃声中，他和夏倾月的身影已同时消失在了扭曲的空间之中，随之，空间穿梭的感觉袭来，转瞬之后便又消失，刹那间，一股寒风扑面而来。 睁开眼睛，眼前已是白雪皑皑，雪白一片……他和夏倾月，已经回到了天池秘境之中，但位置却并不是天池的上方。 “呼……”云澈长长的舒了一口气，虽然，那只是幻境，少女时代的苏苓儿，也只是以邪神的力量所构造的一个幻象，但纵然如此，和苏苓儿的分开，依然让他胸腔沉闷的几欲炸开。 “再美的梦，也终究会有醒来的时候。”云澈看着前方，惆怅的道。随之，他沉下意识，对茉莉道：“茉莉，邪神的魂魄为什么要用最后的力量送我这么一场幻境呢？难道，是在读取了我的记忆之后，帮我了却我的某种遗憾吗？” “幻境？”茉莉的声音传来：“这么说，你一直以为，你之前停留了一天的世界，只是个幻境？ “……那当然是幻境。”云澈无力的道。如果不是幻境，又怎么会出现早已离世的苏苓儿，还是少女时期的苏苓儿。 “嘿……”茉莉忽然诡异的笑了起来，似乎是发现了某种有趣的事，她缓慢的道：“原来如此，怪不得你的情绪和行为会那么异常，你竟然是把那里当成了幻境……不过，我可很负责任的告诉你，你之前所在的那个世界，绝…对…不…是…幻…境！！” ———————————— 这段终于写完了，累崩了……最讨厌写这种难写，还不讨好，又不得不写的情节了！！章节错误,点此举报(免注册),举报后维护人员会在两分钟内校正章节内容,请耐心等待,并刷新页面。

ผลลัพธ์ (ไทย) 2:

วันรุ่งขึ้นถืออยุ่เด็กชลซูหลิงกลับเกินไปมันมีอยู่แล้วเที่ยง เวลาวิญญาณระยะธูกล่าวว่าสิบสองชั่วโมงมีเพียงน้อยกว่าครึ่งชั่วโมง พวกเขากอดเพื่อการนอนหลับคืนที่ผ่านมาในช่วงเช้าวันก่อนรุ่งอรุณถือไต่เมฆเธอ Che เกินไปซูฉานดูพระอาทิตย์ขึ้นกินเนื้อกวางจากซูเกินไปฉานในที่มากเกินไปของสหภาพโซเวียตที่เหลือภูเขา เสียงและการปล่อยก๊าซ ...... ดังนั้นแทบทุกครั้งที่อยู่ใกล้ "เด็กเจ๊ไม่ได้จริงๆพิจารณาอยู่อีกไม่กี่วัน? เด็กหลิง แต่ที่ไม่ได้เต็มใจที่คุณอา." เจ๊มองนอนอยู่ในด้านหลังของเมฆและไม่ยอมลงเด็กซูหลิงซู Yokoyama หัวเราะทำอะไรไม่ถูก สำหรับเมฆ Che และฤดูร้อนเทเดือนที่ใจของเขาจะขอบพระคุณเป็นธรรมชาติ แต่ไม่ได้เวลาพอที่จะวิธีการที่จะสร้างความบันเทิงให้พวกเขาได้อยู่แล้วมากล่าวคำอำลา . "ฉันยังต้องการที่จะออก แต่พวกเขาจริงๆต้องมีเหตุผลที่จะออกโปรดยกโทษให้ฉันพ่อของเจ้าสาว ...... " เขาหันกลับไปมองที่ด้านหลังของหญิงสาวด้วยเสียงสงบว่า "ฉันไม่สามารถมีลูกลิง . "โยโกยามะซูพยักหน้าเขาได้ระบุเมฆเจ๊เทฤดูร้อนและจะต้องเกิดจากสาวกได้ประตูจากระดับดินแดนศักดิ์สิทธิ์ที่กระทำและการตัดสินใจของพวกเขาแม้ว่าเขาจะมี" พ่อ "ของชื่อ แต่ยังไม่กล้าที่จะเข้าไปแทรกแซงเขา เจ๊มองกลับมาอย่างเงียบ ๆ นอนอยู่บนเมฆจับมือของเขาบังคับให้ลูกสาวของเด็กที่คอสีน้ำตาลในเร็ว ๆ นี้กล่าวว่า "ตอนนี้ไปทำ '' เป็น...... " "ขอให้เด็กหลิงแทนฉัน คุณส่งจะส่งมัน. "เจ๊ส่งเมฆเทฤดูร้อนและมีเพียงเด็กซูหลิงคนเพราะสหภาพโซเวียตYokoyama รู้เพียงดูแลเกี่ยวกับระบบคลาวด์เด็กเจ๊หลิงแม้ว่าเขาเองมือเท่านั้นที่ซ้ำซ้อน ออกจากประตูเกินไปซูซูหยุนหลิงชลกับเด็กออกจากไกลมากเขาได้มาไม่เห็นร่างของเกาะสุมาตราเกินไปจากเต็มสิบสองชั่วโมงและในที่สุดก็จะนับถอยหลังสุดท้าย ซูหลิงหยุนเด็กชลกำมือและหัวเราะไปพร้อมกันหวานไม่ได้อยู่ที่ดูเศร้าสัมผัสทั้งหมด นี่เมฆรอยเท้าของ Che หยุดเขาเบา ๆ :. กล่าวว่า "เด็กหลิงก็ส่งมาที่นี่ต่อไปออกไปบางส่วนของคำที่ฉันจะต้องกังวลเกี่ยวกับวิธีการของคุณกลับปลอดภัย" เด็กซูหลิงไม่ได้นิด ๆ หน่อย ๆ ของความต้านทานเธอ พยักหน้ายิ้ม :! "อาผมฟังคำพูดของพี่ชายชลยุนและน้องสาวที่สวยงามคุณจะต้องระมัดระวังบนท้องถนนโอ้ ...... ดีเมฆพี่ชายของเจ๊คุณสามารถให้ฉันสิ่งเดียวกัน ...... ...... จะทำให้ฉันรู้สึก เมฆพี่ชายของเจ๊ทุกสิ่งที่ฉัน ...... "เธอหัวเราะ...... เธอไม่สามารถควบคุมน้ำตาที่ดี แต่สายตาของเขาไม่เคยตกออกมาในหน้าไร้เดียงสาของเธอวาดลงเครื่องหมายน้ำยาว . หัวใจ Yun ชลตกใจแล้วเต็มไปทันทีที่มีรสเปรี้ยวเลวเขาหมอบลงเบา ๆ จางหายไปเสื้อเด็กซูหลิงและจากนั้นจะปิดสมบัติ Interfax จากร่างกายเทลงในช่วงฤดูร้อนในพีประหลาดใจ Mouguang ในร่างกายของเธอสมบัติ Interfax จะได้รับการปรับเปลี่ยนไปตามร่างกายของผู้สวมใส่เองแม้ว่าร่างกายของเด็กซูหลิงเป็นเล็กกระทัดรัดมากก็ยังเป็นระดับ "เด็กหลิงชุดนี้เรียกว่าสมบัติ Interfax ก็สามารถที่ดี ปกป้องคุณคุณควรสวมใส่มันในร่างกายที่ผมปกป้องคุณในด้านของคุณเช่น. "Interfax สมบัติล้ำค่าออกให้ภาพลวงตาเด็กซูหลิงก็ดูตลกมาก แต่เมฆ เจ๊ไม่สามารถควบคุมได้ ...... เพราะมันเป็นลูก ๆ ของเขาหลังจากที่ออกจากซูหลิงผู้ปกครองของเธอสามารถให้ดีที่สุด เขาหยิบเอาแหวนพื้นที่สีม่วง, ลูกปัดวันพิษในความหลากหลายของร้านอาหารดื่มทั้งหมดโอนไปยังภายในได้เกิดขึ้นกับทุกชนิดของความเป็นอมตะเป็นที่กลั่นปกติของพวกเขาและชนิดของการเรียนการสอน เธอ: "เหล่านี้เป็นเล็ก ๆ น้อย ๆ กลับไปวันของแดนได้รับบาดเจ็บเมื่อพวกเขามีสีเขียวที่มี ...... Roatan ตั้งใจวางยาพิษแล้วกินแดนลึกลับ ...... เหล่านี้จะกลับมาและไม่มีความพยายามเมื่อพวกเขากิน ... ......... ในอนาคตหาก ...... ผมหมายถึงถ้ามีวันหนึ่งที่คุณต้องออกจากบ้านอย่างต่อเนื่องและอยู่ในอันตรายเราต้องจำไว้ว่ามีสิ่งที่คุณต้องการที่จะใช้สิ่งนี้ภายในอย่างถูกต้องป้องกันตัวเอง โอเค ...... "เด็กซูหลิงฟังคำพูดของเขาไม่สามารถพยักหน้าพยักหน้าอีกครั้ง...... ในขณะที่พื้นที่เมฆเจ๊ไม่ได้ใส่แหวนในมือของเด็กซูหลิงเพราะมันจะง่ายเกินไปที่จะเป็น Eyeing หลังจากทั้งหมดมีความจุขนาดใหญ่ แหวนสีม่วงและชีวิตเกินไปแม้ในประตูโซเวียตได้รับการพิจารณาสมบัติที่มีค่าค่อนข้าง เขาเดินข้ามจากแหวนด้วยผ้าไหมสีทองแล้วแขวนอยู่บนคอของเด็กซูหลิงดังนั้นพื้นที่เงาสีม่วงไม่ได้เข้าแหวนภายใต้เสื้อคลุมของเธอ ตาซูหลิงในหมู่เด็กที่น้ำตาหยดกับหลุมบวกและน้ำตาทุกหยดจะลดลงในระดับความลึกของจิตวิญญาณเจ๊เมฆที่ เขาหลิงเด็กในอ้อมแขนของเขาเบา ๆ กล่าวว่า "เด็กหลิงไม่ต้องเศร้าที่เราไม่เคยแยกจากกันเพื่อให้คุณโตขึ้นผมจะกลับมา ...... กลับมาแต่งงานกับคุณเพื่อให้คุณต้องการที่จะมีความสุขและ! มีความสุขที่เติบโตขึ้นมาเพื่อให้ผมกลับมาผมเห็นอย่างใดอย่างหนึ่งของเด็กหลิงที่สวยที่สุด ...... ถ้าในอนาคตในกรณีที่มีปัญหาใด ๆ ก็ไม่ต้องกลัวที่จะไม่สิ้นหวังเราควรจำไว้ว่าในโลกนี้มีผู้ชายคนหนึ่ง แม้ว่าคุณจะไม่เห็นในเวลาที่มักจะคิดว่าการที่คุณกังวลเกี่ยวกับคุณ ...... "" อา ...... อา !! "เด็กซูหลิงบังคับพยักหน้าร้องไห้หดหู่หมดฟันบางมีขนาดกะทัดรัด ริมฝีปากกัดรอยฟันลึกในแถว ...... เวลาเริ่มเข้าสู่จุดสิ้นสุดของการสิ้นสุดซูหลิงหยุนเด็กชลปล่อยมือให้ทั่วใบหน้าเป็นธรรมของเธอเบา ๆ จูบบนหน้าผากของเธอหันแล้ว ไปฟัน clenched ขั้นตอนโดยขั้นตอนที่ไกลออกไปทางด้านหน้า ...... เด็กซูหลิงในสายตา ...... เด็กซูหลิงไม่ได้ไปจับมือของเธอทั่วหัวอกของพวกเขายังถือมังกรจากเมฆเจ๊ยังคงลมหายใจของเขา เครื่องชั่งน้ำหนักสมบัติในสายตามัว, จ้องมองมาที่เขาค่อย ๆ ถอยห่างร่าง ในที่สุดเธอก็ไม่สามารถที่จะมีน้ำตาออกมาพร้อมกับเสียงร้องร้องไห้ใหญ่ฟังในพื้นที่เปิดโล่งบนโลกนี้ ...... "น้องชายของยุนชอล! ฉันจะรอให้คุณ ...... ฉันรอให้คุณกลับมาแต่งงานกับฉัน ...... "" เมฆพี่ชายของเจ๊คุณต้องคิดว่าฉันต้องการ...... ...... ...... ฉันไม่ต้องการฉัน. "" พี่ชายของเจ๊เมฆ ...... ฉันได้อย่างรวดเร็วจะเติบโตขึ้นคุณจะต้องกลับมา ...... ...... ...... บางอย่างแน่นอน ให้แน่ใจว่าจะกลับมา ...... ...... "เมฆพี่ชายของเจ๊ ...... ฉันแบกคุณ ...... ...... ครวญเพลงครวญเพลงครวญเพลง ...... " เจ๊เมฆเงาไกลและไกลออกไปและในที่สุดในช่วงเวลาที่หายไปอย่างสมบูรณ์ในสายของเธอจากสายตา ท่ามกลางเธออย่างช้าๆ Dundao พื้นกำใบหน้าของเขาหอน ...... ร้องไห้พี่ชายของเธอ Yun ชลหายไปแม้กระทั่งจิตวิญญาณของเธอยังนำไปด้วยกัน ...... เด็กซูหลิงตะโกน กับลมผ่านเข้าไปในเมฆหูเจ๊ให้เขาขั้นตอนของขั้นตอนที่ยากมากที่ย้ายความเจ็บปวดและการแสดงออกทางสีหน้าของเขาทุกครั้ง แต่ไม่กล้าที่จะมองย้อนกลับไปเพราะเขากลัวว่าเขาหันไปรอบ ๆ ก็ไม่สามารถก้าว Midon. " ระหว่างคุณแปลกมาก "มองไปที่ใบหน้าของเมฆเจ๊เทฤดูร้อนเบา ๆ กล่าว. เธอไม่สามารถเข้าใจคนที่ปลูกและสาวเพียงปีทำไมในเวลาเพียงหนึ่งวันและผลิตความรู้สึกที่แข็งแกร่งดังกล่าว. Yun ชล มองขึ้นไปบนท้องฟ้า "เทเดือนที่คุณเชื่อว่าชีวิตที่ผ่านมา ...... ? "ฤดูร้อนเอียงลังเลเล็กน้อยและมองไปที่เธออย่างเงียบ ๆ สักครู่ Che เมฆแสงแล้วพยักหน้า" ผมเชื่อว่า "ในเวลานี้เขาและเทรอบฤดูร้อนเดือนก็ปรากฏวิปริตพื้นที่ระลอก." ในที่สุดก็กลับมา "เมฆ Che ปิดตาของคุณเบา ๆ กระซิบกล่าวว่า" ลาก่อนดี ...... ผมเด็กลิง ...... "บ่นเขาเทฤดูร้อนและในเวลาเดียวกันรูปได้หายไปในพื้นที่ของบิดตามด้วยช่องว่างตีรถรับส่งความรู้สึกในทางกลับหายไปหลังจากแฟลชแฟลชคลื่นลมพัดเย็น a. เปิดตาของเขาจะเต็มไปด้วยหิมะตา, สีขาวและฤดูร้อนเทเขา ...... เดือนได้กลับไปเป็น Tianchi Fam แต่สถานที่ไม่ได้อยู่ด้านบนสุดของทะเลสาบสวรรค์. "เรียกร้อง ...... " ถอนหายใจยาวชลยุนด้วยความโล่งอก แต่ก็เป็นจินตนาการเพียง Girls 'ซูหลิงเด็กเพียงภาพลวงตาที่มีอำนาจของคธูลูที่สร้าง แต่แม้ ดังนั้นเด็กที่แยกจากกันและซูหลิงยังคงปล่อยให้เขาหน้าอก Jiyu หมองคล้ำระเบิด. "แล้วความฝันของสหรัฐอเมริกาในที่สุดก็จะมีการตื่นขึ้นมา "เมฆเจ๊มองที่หน้าตามถนนเศร้าเขาจมลงการรับรู้จัสมินกล่าวว่า :. " จัสมิน, จิตวิญญาณของคธูลูทำไมต้องใช้ความแข็งแรงที่ผ่านมามันทำให้ผมจินตนาการดังกล่าวหรือไม่ หลังจากที่มันสามารถเป็นในความทรงจำของฉันอ่าน, ช่วยฉัน แต่ฉันเสียใจมันบางอย่าง? "" ภาพลวงตา? "เสียงของจัสมิน:" ดังนั้นคุณมักจะคิดว่าคุณอยู่วันก่อนที่โลกเพียงจินตนาการ? "...... แน่นอนว่าเป็นภาพลวงตา." เจ๊เมฆถนนหนทาง ถ้ามันไม่ได้เป็นจินตนาการ แต่ระยะเวลาจะมีการตายของเด็กซูหลิงหรือเด็กวัยรุ่นซูหลิง "เฮ้ ...... " จัสมินหัวเราะแปลกทันใดนั้นดูเหมือนว่าจะได้พบบางสิ่งบางอย่างที่น่าสนใจอย่างช้า ๆ เธอกล่าวว่า "ดังนั้นไม่น่าแปลกใจอารมณ์และพฤติกรรมของคุณจะผิดปกติมากที่คุณควรจะใส่ที่นั่นเป็นจินตนาการ ...... แต่ผมมีความรับผิดชอบสามารถบอกคุณได้ที่โลกก่อนที่คุณอย่างแน่นอน ... เมื่อ ... ไม่ได้ ... จะ ... มายากลที่อยู่อาศัย ... !! "------------ ที่สุดเขียนนี้ มากกว่าการล่มสลายเหนื่อย ...... ฉันเกลียดที่จะเขียนนี้ยากที่จะเขียนไม่โปรดและมีการเขียนพล็อต! ! ข้อผิดพลาดบทรายงาน (ลงทะเบียนฟรี), พนักงานซ่อมบำรุงจะรายงานหลังจากที่บทแก้ไขในสองนาทีโปรดอดทนและรีเฟรชหน้า