每次兒子要回宿舍，都要跟我們十八相送個好久，覺得這麼大了，怎麼還是很戀

每次兒子要回宿舍，都要跟我們十八相送個好久，覺得這麼大了，怎麼還是很戀家呢？可是他一出門我又開始想他了…… 唉！天下父母心啊！

ผลลัพธ์ (ไทย) 1:

สนแต่ละกลับไปหอพัก พูดเรา 18 ส่งเป็นเวลานาน คิดว่า มันเป็นดี อะไรฉันอยู่บ้าน แต่เขาก็ออกมาประตูผมยังเริ่มคิดถึงเขามาก...... อนิจจา ความรักโดยผู้ปกครองเป็น

ผลลัพธ์ (ไทย) 2:

ทุกครั้งที่ลูกชายของเขากลับไปยังหอพักที่จะอยู่กับเรานานฉากอำลาผมรู้สึกใหญ่ดังนั้นวิธีที่ยังรักบ้าน? แต่เขาก็ออกไปผมเริ่มที่จะชอบเขา ...... โอ้! รักของพ่อแม่ ah!

ผลลัพธ์ (ไทย) 3:

ทุกครั้งที่ลูกชายต้องกลับไปที่หอพักจะดีใจกับเรา 18 คนมานานรู้สึกว่ามันใหญ่ไปหรืออะไรมากในประเทศล่ะ แต่เขาออกไปฉันก็เริ่มคิดถึงเขา . . . อนิจจา พ่อแม่หัวใจอ่า *