“主子，你不要这么想，皇上待你自然是好的，与你一起进宫的花才人

    “主子，你不要这么想，皇上待你自然是好的，与你一起进宫的花才人与严才人皇上至今还未宠幸过，”晨曦收好琴，“自主子您进宫后，皇上便多宿在您这里，赏赐更是不断。进来后宫对你的臆测不断，皇上又怎么继续宿在此处。”

    “你又何必劝我，”宁贵人寡淡一笑，“后宫这么多女人，皇上要去谁那里都是天经地义，更何况昭贤容本就受宠，皇上去她那里再正常不过了。”

    想起御花园里的几句交谈，宁贵人收回望向熙和宫的方向，昭贤容虽不是多才多艺，但凭那随和的性子，皇上也是要宠爱几分的。

ผลลัพธ์ (ไทย) 3:

     " ท่านไม่คิดอย่างนั้นฝ่าบาทอยู่คุณธรรมชาติดีกับคุณเข้าวังจักรพรรดิผู้เข้มงวดดอกไม้กับผู้ที่ยังไม่ได้ครอบครองมาก่อน " รุ่งอรุณเก็บพิณ " จากเจ้านายคุณเข้าวังจักรพรรดิก็พักบนหลังจากหลายคุณที่นี่ให้มากขึ้นอย่างต่อเนื่อง เข้ามาเดาฮาเร็มกับคุณอย่างต่อเนื่องจักรพรรดิแล้วยังคงพักที่นี่ " ฮ่า     " ทำไมนายต้องให้ฉัน " 宁贵คนระอาหัวเราะ " ฮาเร็มผู้หญิงมากฝ่าบาทไปใครมีปัญหาแน่นอนนอกจากนี้จ้าวฮยอนปล่อยนี้จะรักฝ่าบาทไปที่นั่นเธอปกติดี " ฮ่า    นึกถึงสวนหลวงในไม่กี่ประโยคสนทนา宁贵คนเก็บให้ฮีและพระราชวังมองทิศทางของจ้าวฮยอนให้ถึงแม้จะไม่หลากหลายแต่ที่พิถีพิถันโดยอารมณ์จะโปรดปรานของจักรพรรดิเป็นบิต