封谨处理完政事已经到亥时，他有些疲倦的靠御辇椅背上，闭眼听着雪

    封谨处理完政事已经到亥时，他有些疲倦的靠御辇椅背上，闭眼听着雪花打华盖上的簌簌声，不知怎么的就想到腊八宴时昭贤容白色狐裘上的鲜红。

    也许是因为那抹红色太过艳丽，才让他记得那么清楚。缓缓的睁开眼，封谨开口：“高德忠，离熙和宫还有多远。”

    “回皇上，过了前面的荷花池便是熙和宫了，”高德忠低声回答，转眼却发现荷花池边散发着诡异的蓝光，一闪一闪的，黑夜里显得格外骇。

    身边有两个胆小的宫女已经尖叫起来，他沉下脸道：“都闭嘴，吵吵嚷嚷成何体统？！”

ผลลัพธ์ (ไทย) 3:

    จดหมายขอจัดการกับรัฐบาลได้ haishi เขาเหนื่อยกับรถม้าหลวงเก้าอี้หลับตาฟังเสียงเล่นหิมะบนหลังคาของซูซูไม่ทราบว่าจะคิดเลี้ยงลาบาเมื่อฮยอนให้จ้าวจิ้งจอกขนสีขาวบนสีแดง ฮ่า    อาจเป็นเพราะมันเช็ดสีแดงฉูดฉาดเกินไปจะทำให้เขาจดจำได้ดี ค่อยๆลืมตาขึ้นและจดหมายขอเปิด " 高德忠จากฮีและวังไกลแค่ไหน " ฮ่า     " กลับไปที่ฝ่าบาทได้ด้านหน้าสระบัวคือฮีและวัง " 高德忠กระซิบตอบในทันทีแต่พบว่าดอกบัวที่สระกลิ่นแปลกสีฟ้ากระพริบในเวลากลางคืนโดยเฉพาะอย่างยิ่งสะดุ้ง ฮ่าๆ     2 คนขี้ขลาดนางกำนัลได้กรีดร้องเขาดึงใบหน้าว่า " หุบปากเสียงดังผิดยังไงเหรอ "