纸蝶飞》94版《梁祝》观后感无言到面前，与君分杯水。心中有浓意，流出心

纸蝶飞》
94版《梁祝》观后感


无言到面前，与君分杯水。心中有浓意，流出心底醉。不论怨或缘，莫说蝴蝶梦。还你此生此世、今世前世，双双飞过万世千生去。


他修长的指尖轻轻触她的脸，为她抹上淡淡嫣红。他低眉抬手，几下便为她画好漂亮的眉。他递去一纸唇红，轻抿之下便别是一番美貌。

这是她第一次在他面前化妆，也是唯一一次为了给他看而拥有的妆容。然而那个灯火黯淡的夜晚，盛妆的她却满含热泪，很多话无法说也无从说，终究只道出一句“一定要来找我”。

画面的色调很暗，但他的眼睛却那么亮。因为啊，他已经那么肯定，自己眼前的就是天下之至美、心中之至爱。他只知道自己要定了这个扮着男装的女子，他只知道自己一定要考上秀才要有出息要有争取的资本。他的眼神温柔坚定，虽然无奈却又清醒。

因为，悲剧早就在两人相遇那一刻拉开帷幕，而今他们要做的，无非就是面对而已。

他说，有时候，做或者不做，总要有个选择。

但既然在选择之前就已经做了，那就继续做下去罢。

他说，我们刚才有点乱，必须要冷静下来。而面对着滂沱大雨，他们只用小小的枝桠就为对方倾倒于山洞之中。拥抱，不够；亲吻，不够——请让一切来得更猛烈些，因为爱上了就不需要再为其找什么冠冕堂皇的借口。

爱只是那么简单的字眼，雨水冲刷着山洞外的石观音，他也悄悄地落着泪。

走出书院的他们都明白，前路不同了、未来不同了，但要走下去的却还是那两个嬉笑着素面朝天有难同当的天真相爱着的孩子。他们思考过，为什么这个世界会是如此黑暗腐朽，而致使一泓清泉出山、未至百里就夹进污泥。

为什么像他们那样就无法生存？他们只不过是相爱一场、企盼相守。

那一年，男孩子独自坐在树下，一曲《化蝶》弹到更深人静。

又一年，女孩子在漆黑的房间里痛哭失声，弦断人亦崩。

殊不知那一碗席间清水，在见证每夜每夜的梦境时分，会否落下一滴倏忽就汇融的泪。

殊不知那一架简陋古琴，在修长十指的深情弹拨下，是否也如他的主人一样，将每一个音符记入了心肝脾肺肾？

渗入五脏的感情，终于还是要挤出苦涩的血水。

最后，祝英台哭倒在梁山伯的坟上，一句一句，念着《化蝶》的歌词；咬破手指，在墓碑上写下自己的名字。

生不同衾死同穴。生不同衾死同穴！

对面无言，席间清水。清中浓意，醉在心底。不论怨缘，蝶梦翩翩。双双飞去，还你千生。
彼时梁山伯病重提笔，未落一字却见鲜血染红纸面，一朵一朵皆是血染的寒梅。悲剧是伤、往事是毒，一寸寸侵蚀了他，他却还想挺直脊梁逆风而上。

然而终究体弱不堪，阖眼而逝。

天地变色，日月无光。地动山摇，风卷尘沙。

祝英台微笑着披一袭红纱，以决绝的姿态倒向凹陷下去的坟墓。

一切都结束了。

那一声寥远的鸡啼，来自书院每一个平静安详的清晨——你可听见？


END

ผลลัพธ์ (ไทย) 1:

แมลงผีเสื้อกระดาษความคิดเห็นรักผีเสื้อรุ่น 94เงียบก่อนแก้วน้ำ หัวใจหนัก เมาออกของด้านล่าง ตำหนิ หรือขอบ พูดอะไรฝันผีเสื้อ นอกจากนี้ ชีวิตของคุณในชีวิตนี้ ปัจจุบันและรุ่นอนาคตของชีวิตที่ผ่านมา ทั้งบินผ่านองค์พระเยซูคริสต์ พันนักเรียนนิ้วมือของเขานานสัมผัสใบหน้าของเธอ ให้เบา ๆ ขณะที่เธอโยนไฟแดง ศีรษะยก กี่สีเลือนเธอสวยงาม มอบให้เขาเป็นกระดาษชาด แสงใต้สิบมีความงดงามมากนี่คือครั้งแรกของเธอ หน้าการแต่งหน้าของเขา และเพียง เพื่อให้เขาดู ด้วยการแต่งหน้า อย่างไรก็ตาม คืนมืดไฟกับแต่งหน้าหนักเธอ tearfully ดังมากผมไม่บอกว่า มีวิธีที่ หลังทั้งหมด เพียงหนึ่งคำพูด "ได้มาให้ฉัน"โทนสีของรูปภาพจะมืดมาก แต่ตาของเขาก็สดใสดังนั้น โอ้ เขาเพื่อให้แน่ใจว่า ตาได้สวยที่สุดในโลก ที่สุดความรัก เพียงรู้ว่าจะเป็นผู้หญิง แต่งตัวเป็นผู้ชาย เขารู้เพียงว่า เขาต้องยอมรับให้นักวิชาการให้คำมั่นในการต่อสู้ในเมืองหลวง ตาอ่อนโยน และ บริษัท แม้ว่ากำพร้าแต่ตื่นตัวเนื่องจากโศกนาฏกรรมจะได้พบ คนสองคนในขณะที่เริ่มต้น และตอนนี้ พวกเขาทั้งหมดต้องทำ ไม่มีอะไรมากเขากล่าวว่า ที่บางครั้ง การไม่ทำ มักจะมีตัวเลือกแต่เนื่อง จากก่อนที่เลือกได้ มันจะยังคงทำเช่นนั้นเขากล่าวว่า เรามีเพียงเล็กน้อยของระเบียบ ต้องใจเย็น ๆ ฝน poured ลง พวกเขาใช้เพียงขนาดเล็กสาขาอยู่ในถ้ำกัน Hugs จูบเพียงพอ ไม่พอกรุณาทำในโกรธมัน โดยอยู่ในความรักกับคุณไม่จำเป็นต้องหาข้อแก้ตัวอะไร high-soundingความรักเป็นเพียงแค่เรื่องคำนั้น ชิกวนยินฝนนอกถ้ำ เขา ด้วยน้ำตาอย่างเงียบ ๆจากวิทยาลัย พวกเขาทั้งหมดทำความเข้าใจที่แตกต่างกันแอนทีเรียร์ อนาคตจะแตกต่างกัน แต่ต้องไป แต่ยังทั้งสอง giggling เผชิญหน้าไม่มี เมื่อผู้บริสุทธิ์รักของเด็ก พวกเขาคิดเกี่ยวกับ และทำไมโลกจะมืดจึง ผุ เกิดในฤดูใบไม้ผลิที่ชัดเจนมา ไม่กับ Barry ถูกครีมบัวหิมะเป็นโคลนทำไมไม่สามารถอยู่รอดเช่นนั้น พวกเขารักหวังกันปี เด็กที่นั่งใต้ต้นไม้ ผีเสื้อเป็น gēng shēn rén jìng อย่างใดอย่างหนึ่งเพียงอย่างเดียวปี สาวในห้องมืดและร้อง สายเสียคนอื่นทำลายแต่ชามระหว่างน้ำ เป็นพยานความฝันทุกคืนและทุกคืนฟ้า จะปล่อยหยดน้ำตาฮุยรงมนุษย์เป็นที่รู้กันว่า อุปกรณ์ที่ง่าย ใต้นิ้วมือยาวลึกออก เช่นนาย ทราบบันทึกในตับ และม้าม และปอด และไตหรือไม่เป็นความรู้สึก 5 ในที่สุดจะไปคั้นเลือดขมสุดท้าย รักการร้องในบทของเหลียง ประโยคโดยประโยค อ่านเนื้อเพลงผีเสื้อ กัดนิ้ว เขียนชื่อบน gravestonesควิลท์ต่าง ๆ ตายในหลุมเดียวกัน ควิลท์ต่าง ๆ ตายในหลุมเดียวกันระหว่างมื้อที่เงียบ ที่ของน้ำ หนาปานกลาง เมาในห้อง ไม่กล่าวโทษโชคชะตา ผีเสื้อฝันเต้น ทั้งบินหนี และคุณจะมีนับพันของนักเรียนเมื่อผีเสื้อเกินไปป่วยเขียน ไม่ปล่อยคำที่เห็นกระดาษเลือด มีพลัมสีเลือดหนึ่งที ปิดโศกนาฏกรรม อดีตเป็นพิษ เซาะเป็นนิ้วของเขา และเขากลับตรงกับลมอย่างไรก็ตาม เฟรล ปิดตา และผ่านโลกสี rì yuè wú guāng จับดิน และลม และฝุ่นละอองซูยิ้ม และทำเป็นเส้นด้ายสีแดง มีท่าทางเด็ดขาดต่อหลุมฝังศพจมทุกอย่างเป็นไปคุณได้ยินที่ห่อกับร้องไกลจากวิทยาลัยทุกเช้าอันหนึ่ง-สิ้นสุด

ผลลัพธ์ (ไทย) 3:

กระดาษผีเสื้อบิน " ฮ่า 94 รุ่น " ผีเสื้อ " การแสดงฮ่าฮ่าไม่พูดต่อหน้ากับจุนแบ่งถ้วยน้ำ หัวใจหัวใจเมาไหลหนาอิตาลี ไม่ว่าจะโทษหรือขอบโมบอกว่าผีเสื้อฝัน คุณยังมีชีวิตอยู่ในโลกนี้และในโลกนี้ทั้งในอดีตผ่านพระเยซูคริสต์เกิดไปพัน ฮ่าฮ่าเขาปลายนิ้วเรียวสัมผัสใบหน้าของเธอกับเธอเช็ดอ่อนสีแดง เขาจำลิฟท์มือไม่กี่ครั้งก็เป็นเธอวาดคิ้วสวย เขายื่นกระดาษไปเป็นริมฝีปากแดงเบาๆจิบแล้วอย่าเป็นอีกความงามภายใต้ ฮ่าๆนี่เป็นครั้งแรกที่เธอต่อหน้าเขาแต่งหน้าและครั้งเดียวเพื่อให้เขาเห็นและมีการแต่งหน้า แต่แสงไฟที่สลัวยามค่ำคืนเติมแต่งหน้าของเธอเต็มไปด้วยคราบน้ำตาหลายคำที่ไม่สามารถพูดก็ไม่พูดก็แค่ความเห็น " ต้องมาหาฉัน " ฮ่าๆภาพโทนมืดมากแต่ดวงตาของเขาก็สว่างมาก นั่นเพราะเขาได้แล้วว่าตัวเองปัจจุบันเป็นโลกของความงามและหัวใจแห่งรัก เขารู้เพียงว่าเขาต้องตัดสินใจนี้เป็นผู้หญิงกับผู้ชายเขารู้เพียงว่าเขาต้องผ่านการสอบบัณฑิตควรมีสัญญาต้องมีทุนสำหรับ ดวงตาของเขาอ่อนโยนมั่นคงแม้ว่าหมดหนทางแต่ตื่น ฮ่าๆเพราะโศกนาฏกรรมก่อนทั้งสองพบกันตอนนั้นม่านตอนนี้พวกเขาต้องทำไม่มีอะไรแต่หน้าเท่านั้น ฮ่าๆเขาบอกว่าบางครั้งทำหรือไม่ทำจะต้องมีการเลือก ฮ่าๆแต่เนื่องจากในการเลือกก่อนที่จะได้ทำมันต่อไป " ฮ่าๆเขาบอกว่าเราเพิ่งมีความสับสนนิดหน่อยต้องสงบสติอารมณ์ และเผชิญกับฝนตกหนักและพวกเขาจะเป็นเพียงเล็กน้อยอื่นๆทิ้งกิ่งอยู่ในถ้ำ กอด - จูบไม่เพียงพอไม่เพียงพอให้ทุกอย่างมารุนแรงมากขึ้นเพราะตกหลุมรักไม่ต้องให้มันหาข้ออ้างอะไรเสียง ฮ่าๆความรักเป็นง่ายๆเป็นคำฝนล้างภายนอกถ้ำหินเจ้าแม่กวนอิมเขาก็ค่อยๆล้มลงในน้ำตา ฮ่าๆออกจากวิทยาลัยของพวกเขาเข้าใจแตกต่างกันและอนาคตข้างหน้าที่แตกต่างกันและแต่ต้องไปก็มันสองคนหัวเราะแต่งหน้าช่วยเด็กไร้เดียงสารักกัน พวกเขาเคยคิดและทำไมโลกนี้จะเป็นความมืดทำให้เสื่อมจากฤดูใบไม้ผลิที่ดีและไม่สามารถเข้าถึงได้ในภูเขาร้อยอยู่ในตะกอน ฮ่าๆทำไมเหมือนพวกเขาจะไม่สามารถอยู่รอดได้ พวกเขาเป็นเพียงเกมและต้องการอยู่ด้วยกันรักกัน ฮ่าๆปีนั้นเด็กนั่งอยู่คนเดียวใต้ต้นไม้เพลง " ผีเสื้อ " เด้ง更深人静 ฮ่าๆอีกปีและผู้หญิงอยู่ในห้องมืดร้องสตริงก็หักยุบ ฮ่าๆไม่รู้ว่ามันชามเย็นเห็นน้ำในแต่ละและทุกๆคืนในความฝันจะตกลงมาเป็นหยดน้ำตาที่ไม่จำกัดของแต่ละอื่น ** ไม่รู้ว่ามันเป็นเครื่องบินโทรมกู่เจิ้งในสิบนิ้วเรียวดีดลงลึกไม่เหมือนเจ้านายของเขาเหมือนจะทุกโน๊ตให้หัวใจปอดม้ามไต ฮ่าห้าแทรกซึมความรู้สึกก็ยังต้องรีดเลือดขม ฮ่าๆในที่สุดคนรักร้องไห้ลงบนหลุมศพของผีเสื้อในประโยคโดยประโยคที่อ่าน " ผีเสื้อ " เนื้อเพลงกัดนิ้วบนหลุมฝังศพเขียนชื่อของเขา ฮ่าๆตายคลอดผ้าห่มกับถ้ำ ชีวิตที่แตกต่างกันกับผ้าห่มจุดตาย . ฮ่าๆตรงข้ามเงียบในระหว่างที่น้ำ ในความหมายชัดเจนเข้มข้นเมาในส่วนลึกของหัวใจ ไม่ว่าจะโทษโชคชะตา蝶梦เปียนเปียน ทั้งคู่บินไปยังคุณพันชีวิต ผีเสื้อเนอะตอนนั้นป่วยหนักปากกาไม่ล้มแต่กระดาษคำเห็นเลือดในตัวเป็นเลือดของเม เป็นโศกนาฏกรรมและอดีตคือพิษเจ็บนิ้วนิ้วกัดเซาะเขาแต่เขายังต้องการลมตรงกระดูกสันหลังและ ฮ่าๆแต่ก็อ่อนแอมากหลับตาไป ฮ่าๆโลกเปลี่ยนสีและ เขย่าโลกลมปริมาณฝุ่น ฮ่าๆคนรักยิ้มใส่袭红เส้นด้ายเพื่อปฏิเสธท่าทางไปจมอยู่สุสาน ฮ่าๆทุกอย่างก็จบ ฮ่าๆนั่นเป็นเสียงสงัดห่างไกลจากวิทยาลัยของไก่แต่ละอันเงียบสงบในตอนเช้า -- คุณสามารถได้ยินมั้ย ฮ่าฮ่าจบ