มีคนกล่าวว่ายี่สิบปีเป็นอายุโดยเฉพาะอย่างยิ่งเป็นชีวิตเศษหนึ่งส่วนห้าเป็นหางของเยาวชนเป็นเด็กไม่มีวุฒิภาวะและเป็นชุมทาง เราก็อยู่ในวัยเข้ามหาวิทยาลัยด้วยองศาที่แตกต่างของความหวังในอนาคตมีโครงการต่างๆ , แน่นอน , มันอาจจะสับสนและหลงทาง แต่ในวัยนี้สิ่งเดียวที่เราเหมือนกันคือเราก็จะเดินไปด้วยกันตามเวลาและนี้คือไม่ต้องสงสัย ไม่ว่าเราจะใช้วิธีชีวิตเวลาจะเดินวันนึงเราทุกคนจะกลายเป็นกองดินไม่กี่ฟันเส้นผมเหมือนมาจากอนาคตด้วยเหมือนกัน ดังนั้นบางทีคุณและฉันก็ไม่มีความหมายกับแต่ละอื่นๆที่มีความหมายแต่เราอาจจะไม่พบความหมายของชีวิต , แต่ฉันหวังว่าจะสามารถตอบสนองความต้องการ
การแปล กรุณารอสักครู่..