两个房间只隔着一道并不厚的墙，再加上他们说话的声音并没有压低，就算是一

两个房间只隔着一道并不厚的墙，再加上他们说话的声音并没有压低，就算是一个普通人，也可以听的清清楚楚。

“呵呵，我们可是一个字都没有落下。”云轻鸿温和的笑道：“萧儿，恭喜你有了一个好大哥。为父也感觉的道，云澈对我们一家，绝对没有半点的加害之心，至于所谓的‘缘由’，其实已经不重要了。”

慕雨柔眸光似水，欣然道：“夫君，既然他们已经义结金兰，我们就把这孩子，收为义子如何？”

云轻鸿呵呵笑道：“如果能多一个如此优秀的儿子，当然是美事一件，但这，当然要先看云澈的意思。”

云澈的胸口剧烈一起伏，然后向前一步，跪拜在地：“孩儿云澈，拜见义父、义母！”

慕雨柔和云轻鸿对视一眼，脸上都露出欣然喜悦的笑意，云轻鸿双手轻握，明显激动的叹声道：“好……好……我云轻鸿，怨了老天几十年，今天，总算是对我们一家有所补偿了，让我又多了一个儿子。”

“孩子，起来吧，地上凉。”慕雨柔起身，将云澈轻轻的扶起。看着她眼中足以融化一切的暖意，云澈几乎不受控制的道：“我可以……不称呼你们义父义母，而是和云萧一样，喊你们爹、娘吗？”

话一出口，云澈便已后悔……仅仅一天时间，他便和云萧结拜，又认了他们做义父母，已经是太过急切，这些话，更是急切的过了头。他随之解释道：“从小，我亲生父母就离开了我，而收养我的义父义母，也在我刚出生没多久之后就相继去世，我都没能来得及看清他们，一直都是爷爷把我抚养长大。所以，我从都不知道喊爹娘的感觉，所以……”

云澈的话，无意间刺到了慕雨柔的神经，她的眼眸一下子变得朦胧起来：“真是可怜的孩子……澈儿，只要你不嫌弃，以后，我们就是你的爹娘，会把你像亲身个儿子一样喜欢疼爱，你想怎么称呼我们都好。”

云轻鸿也轻轻点头。

云澈的心剧烈一跳，然后再次拜了下去，看着他们，轻轻的喊道：“爹……娘……”

虽然他极力控制，但这两声呼喊，依然带上了重重的颤音。

这是他两世以来，第一次喊出这两个对常人来说再熟悉不过的称呼……而且面对的，是自己的亲生父母……

我终于，也是有爹娘的人了……云澈闭上了眼睛，感受着那种拜于父母膝下的感觉。这一刻，他感觉自己的生命，自己的人生，一下子完整了很多很多，内心之中一直悄然存在的某种空洞、缺失感，也悄然的消失。也是在这一刻，他彻底的明白了那一直以来的缺失感究竟是什……

ผลลัพธ์ (ไทย) 1:

ห้องไม่ทั้งสองคั่น ด้วยผนังหนา ควบคู่ไปกับเสียงของพวกเขาและความดันไม่มี แม้ว่าจะเป็นบุคคลธรรมดา สามารถได้ยินเสียงชัดเจน "โอ้ เราได้โดยไม่ขาดคำ "เมฆแสงหยุดหัวเราะอ่อน: " Xiao Er ขอแสดงความยินดี คุณมีพี่น้องใหญ่ดี สำหรับผู้ปกครองรู้สึกถนน Che ยุนทั้งครอบครัว ไม่นิดของอันตราย ส่วนเรียกว่า 'เหตุผล' แต่ในความเป็นจริงไม่สำคัญ ” ยินดีที่หมู่ฝนอ่อนตาแสงเช่นน้ำ : "น้ำผึ้ง ขณะที่พวกเขาได้กลายเป็นพี่น้องสาบาน [พี่สาว], เรานำเด็กนี้ เม่นจะทำ ” เมฆไฟแขวนดังกล่าว ด้วยรอยยิ้ม: "หากคุณสามารถเช่นมีบุตรชาย แน่นอน อย่างดี แต่ว่า แน่นอน เป็น Che ยุนหมายถึง ” ยุน Che อย่าง ups และดาวน์หน้าอก แล้วเดินไปข้างหน้า และเข่าบนพื้นดิน: "เอ้อ Che ยุน พบผู้ปกครองอุปถัมภ์และแม่ adoptive ” เมฆฝนแสงหมู่นุ่มแขวนตา ใบหน้ายิ้มดีใจยิ้ม เมฆแสงแขวนมือจับ ติดตาม agitated ชัดม: "ดี...... ดี...... ผมแสงเมฆแขวน ตำหนิพระสิบ และ วันนี้ มันเป็นของเรา ให้ฉันได้ลูกชายมากกว่าหนึ่ง ” "เด็กชาย ได้ เย็น บนพื้นดิน "หมู่เกิดขึ้น HMJ, Yun Che ค่อย ๆ ยกขึ้น มองในดวงตาของเธอแข็งแรงพอที่จะละลายความอบอุ่น ยุน Che ถูกเกือบออกจากการควบคุม: "สามารถ...... เรียกผู้ปกครองอุปถัมภ์ของคุณแม่อุปถัมภ์ แต่ Yun Xiao คุณเรียกพ่อ แม่หรือไม่ ” เมื่อพูด Che ยุนมีความเสียใจ...... เพียงแค่หนึ่งวัน เขา และสาบาน Yun Xiao และรู้จักพ่อแม่อาสาสมัคร มีมากเกินไป คำเหล่านี้มีความกังวลกว่าด้านบน เขาอธิบายแล้ว: "ตั้งแต่เริ่มแรก ฉันซ้ายพ่อเกิด หลักอุปถัมภ์และรับแม่ adoptive ในผมของฉันเพิ่งตายไม่นานหลังจากเกิด ยังไม่มีเวลาที่จะเห็นพวกเขา ได้เสมอคุณตาของฉันขึ้นมา ดังนั้น ฉันไม่รู้ว่าพ่อรู้สึกอย่างไร ดังนั้น... " ยุน Che ตั้งใจซื่อหมู่ HMJ ประสาท ดวงตาของเธอก็กลายเป็นมัว: "เป็นเด็กดี...... Che บุตร ยาวคุณไม่ทราบ จากนั้น เราจะเป็นพ่อแม่ของคุณ เช่นรักคุณเหมือนลูกชาย สามารถโทรต้องดี ” เมฆไฟแขวนพยักหน้าเบา ๆ Che ยุนหัวใจกระโดด แล้วขอขอบคุณอีกครั้งลง ชมได้ นวลตะโกน: "พ่อ...... แม่..." ถึงแม้ว่าเขาพยายามอย่างหนักที่จะควบคุม แต่ร้อง ยังคงใช้นอกหนัก ตั้งแต่นี้เป็นโลกของเขา เป็นครั้งแรกสำหรับคนธรรมดาต้องตะโกนออกคุ้นเคยสองชื่อ...... และพ่อแม่ของเขาทางชีวภาพ...... ผมยังมีพ่อแม่ที่...... Che ยุนปิดดวงตาของเขา ความรู้สึกการเรียงลำดับความรู้สึกที่เข่าของผู้ปกครอง ขณะนี้ เขารู้สึกว่าชีวิต ชีวิตของตนเอง ก็ทำหลาย มากมาย ได้เงียบ ๆ ภายในเรารู้สึกบางชนิดของว่าง หายไป หายไปอย่างเงียบ ๆ ยัง ที่จุดนี้ เขาได้เข้าใจเสมอว่าความสูญเสียคืออะไร......

ผลลัพธ์ (ไทย) 2:

แยกออกจากกันด้วยกำแพงหนาพร้อมกับเสียงของพวกเขาไม่เพียง แต่สองห้องและไม่ได้ลงแม้ว่าจะเป็นคนธรรมดาคุณยังสามารถได้ยินอย่างชัดเจน "โอ้ แต่เราไม่ได้ตกอยู่คำเดียว." แสงเมฆแขวนรอยยิ้มอ่อนโยน :. "เด็กเสี่ยวขอแสดงความยินดีคุณมีความรู้สึกที่ดีของคำ แต่ยังเป็นน้องชายของผู้ปกครองเมฆ Che สำหรับครอบครัวของเราอย่างไม่อันตรายน้อยที่สุด . หัวใจเป็นสิ่งที่เรียกว่า 'เหตุผล' ในความเป็นจริงไม่มีความสำคัญอีกต่อไป " หมู่ Yurou Mouguang เหมือนน้ำมีความยินดีที่:" สามีเนื่องจากพวกเขามี Yijiejinlan เราใส่เด็กคนนี้, วิธีการปิดเป็นบุตรบุญธรรมหรือไม่ " แสงเมฆฮ่องกงหัวเราะ:". หากคุณสามารถอีกหนึ่งดังกล่าวเป็นลูกที่ดีของหลักสูตรเป็นสิ่งที่ดี แต่แน่นอนที่จะดูที่ความหมายของ Che เมฆ " หน้าอกเมฆเจ๊ยูพีเอสได้อย่างน่าทึ่งและดาวน์แล้วก้าวไปข้างหน้า ก้มลงไปที่พื้นดิน: "เมฆทารกเจ๊พบกับผู้ปกครองอุปถัมภ์ที่แม่บุญธรรม" หมู่ Yurou และเมฆไฟแขวนเป็นหนึ่งใบหน้าจะสัมผัสรอยยิ้มความสุขความยินดีของเมฆไฟแขวนมือ Qingwo ชัดตื่นเต้น Tansheng กล่าวว่า: "ดีดี ...... ...... ผมแขวนเมฆของแสงตำหนิพระเจ้าสำหรับทศวรรษที่ผ่านมาในวันนี้ก็คือว่าในที่สุดเราก็มีการชดเชยเพื่อให้ฉันมีลูกชายคนหนึ่ง." " เด็กได้รับการขึ้นบนพื้นดิน เย็น. "หมู่ Yurou ขึ้นค่อยๆยกขึ้น Che เมฆ มองไปที่ดวงตาของเธอพอที่จะละลายทุกความอบอุ่นเกือบเมฆที่ไม่สามารถควบคุม Che กล่าวว่า " ...... ฉันไม่สามารถโทรหาคุณพ่อแม่อุปถัมภ์แม่บุญธรรม แต่ชอว์และเมฆเช่นโทรหาคุณพ่อคุณแม่คุณ?" คำ การส่งออกเมฆเจ๊แล้วเสียใจ ...... เพียงหนึ่งวันเขาและเสี่ยวหยุนสาบานและรู้จักพ่อแม่ของเขาทำด้วยความชอบธรรมที่มีอยู่แล้วอย่างเร่งด่วนเกินไปคำเหล่านี้มันเป็นเรื่องเร่งด่วนมากเกินไป ครั้นแล้วเขาอธิบายว่า "ตั้งแต่วัยเด็กผมออกจากพ่อแม่ของฉันบุญธรรมและฟอสเตอร์ผู้ปกครองแม่บุญธรรมของฉันยังเกิดไม่นานหลังจากที่ผมจะต้องตายฉันไม่ได้มีเวลาที่จะเห็นพวกเขาจะได้รับ เพื่อให้คุณปู่ของฉันนำขึ้นผมไม่ทราบว่าจะเรียกพ่อและแม่รู้สึก ....... " เจ๊เมฆแล้วโดยไม่ได้ตั้งใจติดอยู่กับเส้นประสาทหมู่ Yurou ดวงตาของเธอก็กลายเป็นหมอก" จริงๆเด็กยากจนเด็ก ...... เจ๊ตราบใดที่คุณไม่คิดแล้วเราเป็นพ่อและแม่ของคุณคุณจะเองชอบบุตรชายคนหนึ่งที่ชอบความรักวิธีที่คุณต้องการที่จะเรียกพวกเราทุกคนที่ดี. " เมฆแสงยังแขวนพยักหน้าเบา ๆ . เมฆ Che หัวใจรุนแรงกระโดดแล้วลงขอบคุณอีกครั้งที่จะดูพวกเขาเบา ๆ ตะโกน: "พ่อแม่ ...... ...... " แม้ว่าเขาจะพยายามที่จะควบคุม แต่สองครั้งตะโกนยังคงวางอยู่บน vibrato หนัก . นี่คือโลกของเขาและเป็นครั้งแรกนับตั้งแต่ทั้งสองคู่ของคนธรรมดาสามัญตะโกนชื่อที่คุ้นเคย ...... และใบหน้าพ่อแม่ทางชีวภาพของตัวเอง ...... ในที่สุดผมก็มีพ่อและแม่ของมนุษย์ ...... ยุนชอลปิดตาของเขารู้สึกชนิดของการเคารพบูชาสำหรับความรู้สึกของพ่อแม่ที่หัวเข่า ตอนนี้เขารู้สึกว่าชีวิตของเขาเองในชีวิตของตัวเองเมื่อเสร็จเป็นจำนวนมากบางที่ว่างเปล่าหายไปความรู้สึกของความเป็นอยู่ภายในมีชีวิตอยู่เสมออย่างเงียบ ๆ หายไปอย่างเงียบ ๆ นอกจากนี้ในช่วงเวลานี้เขาสมบูรณ์เข้าใจความรู้สึกของการสูญเสียที่เป็นสิ่งที่ได้รับ ......

ผลลัพธ์ (ไทย) 3:

สองห้องที่แยกจากถนนกำแพงหนาไม่ได้บวกกับเสียงของพวกเขาและไม่ได้ลงถ้าเป็นมนุษย์ธรรมดาแต่ยังสามารถฟังให้ชัดเจน" คือเราไม่ได้แต่พิมพ์ตก . . . . . . . 云轻鸿อ่อนโยนยิ้มและกล่าวว่า " 萧儿ยินดีด้วยนะมีพี่ชายที่ดี พ่อก็รู้สึกว่ายุนชอลครอบครัวของเราอย่างไม่มีโรคของหัวใจสำหรับสิ่งที่เรียกว่า ' ' เหตุผล ' , แต่ในความเป็นจริงมันไม่สำคัญอีกต่อไปแล้ว " " " " " " " . . . . . . .慕雨柔眸光แต่ยินดีที่จะกล่าวว่า " สามีของฉันตั้งแต่พวกเขาได้义结金兰เราก็พาเด็กรับเลี้ยงลูกอย่างไร ?云轻鸿หัวเราะและกล่าวว่า " ถ้าคุณสามารถมีบุตรที่ยอดเยี่ยมและแน่นอนเป็นสิ่งที่ดีหนึ่งแต่นี้แน่นอนจะเห็นยุนชอล " หมายถึง . . .ยุนซอลกับโวลต์รุนแรงในหน้าอกของเขาและก้าวมาคุกเข่าบนพื้น " เด็กยุนชอลดูพ่อและคุณแม่บุญธรรม ! ! ! ! ! ! ! " " " " " " "慕雨柔และ云轻鸿จ้องมองดูใบหน้ามีความสุขความสุขกับรอยยิ้มของ云轻鸿มือแสงจับที่ตื่นเต้นอย่างเห็นได้ชัดถอนหายใจและกล่าวว่า " . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . ผม云轻鸿โทษพระเจ้าสำหรับปีและเราก็เป็นครอบครัวของเราได้มีการชดเชยให้ฉันอีก " " " " " " " ลูก . . . . . . ." เด็กมันเย็นบนพื้น . . . . . . . 慕雨柔ลุกขึ้นค่อยๆพยุงฮีชอลจะเมฆ มองที่ตาของเธออบอุ่นพอที่จะละลายเลยยุนชอลแทบควบคุมและกล่าวว่า : " ผมสามารถ . . . . . . . . . . . . . . ไม่เรียกคุณพ่อคุณแม่บุญธรรมและเมฆที่เสี่ยวแต่ชอบตะโกน " พ่อและแม่ " " " " " " " ? ? ? ? ? ? ?เมฆพูดจบฮีชอลก็เสียใจ . . . . . . . . . . . . . เพียงวันเดียวที่เขาและเมฆที่เป็นพี่น้องร่วมสาบานกับเขาและพวกเขาทำให้พ่อแม่ยอมรับความชอบธรรมอยู่ด้วยอย่างคำเหล่านี้ยังเป็นกังวลมากเกินไป เขาก็อธิบายว่า : " ตอนผมเป็นเด็กที่พ่อแม่ทิ้งฉันไปและรับผมเป็นลูกคุณแม่บุญธรรมของพ่อที่ผมเกิดมาได้ไม่นานก่อนที่จะเสียชีวิตและฉันก็สามารถที่จะเห็นสิ่งที่พวกเขาจะเป็นคุณปู่พาฉันขึ้น ผมก็เลยไม่รู้จะเรียกจากพ่อแม่รู้สึกเพื่อให้ " " " " " " " . . . . . . . . . . . . . .คำพูดของเมฆที่ฮีชอลตั้งใจแทง慕雨柔ประสาทและสายตาของเธอก็กลั่นแกล้ง : " มันเป็นเด็กที่น่าสงสาร . . . . . . . . . . . . . . ซอลน้อยถ้าคุณไม่รังเกียจที่เราต่อมาคือคุณของพ่อแม่จะทำให้คุณเหมือนได้ลูกชายชอบความรักคุณจะเรียก " " " " " " " เราก็โอเค . . . . . . .云轻鸿ก็พยักหน้าเมฆหัวใจของฮีชอลเต้นอีกครั้งแล้วกราบลงและดูพวกเขาเบาๆว่า " พ่อ . . . . . . . . . . . . . . " " " " " " " แม่ . . . . . . . . . . . . . .แม้ว่าเขาพยายามจะควบคุมแต่มันก็ยังเอาสองเสียงหนัก .มันเป็นโลกที่เขาตะโกนออกมาเป็นครั้งแรกของทั้งสองชื่อที่คนทั่วไปคุ้นเคย . . . . . . . . . . . . . . และต้องเป็นพ่อแม่ของตนเอง . . . . . . . . . . . . . .ในที่สุดผมก็มีพ่อและแม่เป็นคน . . . . . . . . . . . . . . ยุนซอลหลับตาลงก็รู้สึกกราบที่เข่าในความรู้สึกของพ่อแม่ มันคือช่วงเวลาที่เขารู้สึกว่าชีวิตตนเองและชีวิตของพวกเขาก็เสร็จสมบูรณ์จํานวนมากในจิตใจได้ว่างเปล่าและเงียบมีบางความรู้สึกก็ค่อยๆหายไป ในช่วงเวลานี้เขาเข้าใจความรู้สึกที่ได้รับนั้นมันคืออะไร . . . . . . . . . . . . . .