我在帮助别人中得到了快乐 七年级一班 孙文娟 在上学的路上，我不由得放

我在帮助别人中得到了快乐

七年级一班 孙文娟

在上学的路上，我不由得放慢了骑自行车的速度。

前面的人引起了我的注意。她，个子不高，留着短发，穿着一件粉红色的上衣和一条黑色的裤子。此时，路上一个人也没有，她正推着自行车一步步地向学校走去。这是怎么回事呢？这时，我才注意到她的自行车后轮胎没气了，这才明白过来。我看了一下表，现在离上课还有二十分钟，怎么办？是帮他还是不帮？我的心里好矛盾。帮她吧，可是时间太紧张了，恐怕会迟到的；不帮她吧，又感到自己有一种虚伪感，会使我的良心不安。更何况，我知道她和我在同一所学校上学呢！怎么办呢？这时，我想起了书中的一句话：“创造和奉献能够使我们体会到帮助别人的欢乐，使人快乐，使人高尚。”书中的话说得多好啊，今天我也做奉献，体会体会帮助别人的快乐，我于是便暗暗地下了决心。

我走上前去，主动地与她打招呼：“喂，我来帮你吧!” 她听后怔了一下，感到有些意外。后来也许是因为怕拖累我迟到，笑着说：“不用了，谢谢！”听了这句话，我心凉了半截，想一走了之。但是我的耳边又想起了老师的教导声：“别人遭遇困境需要帮助时，应该心血去帮助别人！”我又鼓起勇气对她说：“没关系的，或许我们还不迟到呢！”她好像被我的坚持打动了，就欣然答应了我。我们两个相视而笑。

就这样，我载着她（她把自行车放在了别村），两个人有说有笑地到了学校。当我刚踏进教室时，上课铃就响了。哈哈，真是天助我也，刚才真是有惊无险啊！

从那以后，每当在学校里见到她后，她总是对我挥挥手，或者笑一笑。没有说话。但是从她的动作中我可以看出来，她是在感谢我，虽然没有说什么话。这时，我也会向她笑一笑或者是挥一挥手，我想表达的意思是：不用客气！此时 ，我的心里乐滋滋的，因为我全运会到了帮助别人的快乐，并且还懂得了：虽然帮助别人看似生活中的小事，但是却体现着一个人的素质和品格。今后，我还要多帮助别人的！

ผลลัพธ์ (ไทย) 1:

ผมมีความสุขในการช่วยเหลือผู้อื่น เกรดเจ็ดชั้น Wenjuan แดดหนึ่ง ทางเข้าโรงเรียน ฉันไม่สามารถช่วยแต่ช้าลงความเร็วในการขี่จักรยาน เชิดจับความสนใจของฉัน เธอไม่สูง ผมสั้น การแต่งตัวในเสื้อสีชมพูและกางเกงสีดำคู่ จุดนี้ ถนนไม่เป็นส่วนตัว เธอถูกผลักดันจักรยานของเขาขั้นตอนเดินไปโรงเรียน มีอะไรเกิดขึ้น ตอนนี้ ฉันไม่ได้สังเกตของยางจักรยาน ที่รับรู้ ฉันมองตาราง 20 นาทีจากโรงเรียนตอนนี้ สิ่งควรทำ ว่าจะช่วยเขา หรือไม่ มีปัญหาหัวใจ เพื่อช่วยให้เธอ แต่เวลาถูกประสาทเกินไป และฉันกลัวฉันจะสาย ไม่ช่วยเธอ และรู้สึกความลวง จะทำให้จิตสำนึกของฉัน มากขึ้นอะไร ฉันรู้ว่า เธอและฉันอยู่ในโรงเรียนเดียวกัน เราควรทำอย่างไร ตอนนี้ นึกถึงหนังสือในประโยคที่หนึ่ง: "ความคิดสร้างสรรค์และอุทิศตนให้เราสัมผัสความสนุกของการช่วยเหลือผู้อื่น ทำให้คนมีความสุข และ ennobles "วิธีที่ดีในหนังสือเป็นว่า: ใช่ ฉันทุ่มเทวันนี้ ประสบการณ์ประสบการณ์ความสุขของการช่วยเหลือผู้อื่น ฉันจะแอบใต้ดินถูกสร้างขึ้น ฉันก้าวไปข้างหน้า วันนี้ และรับการต้อนรับเธอ: "เฮ้ ฉันที่นี่เพื่อช่วยคุณ" หลังจากเธอ hesitated ประหลาดใจ ภายหลัง อาจ เพราะกลัวจับฉันยิ้มสาย และ กล่าวว่า "ไม่ ขอบคุณ "ฟังพูด หัวใจจม อยากทำให้ดี แต่หูของฉันอีก จำครูสอน: "ความยากลำบากของคนต้องการความช่วยเหลือ ควรทำงานเพื่อช่วยเหลือผู้อื่น "ฉันทำงานค่าความกล้าที่จะพูดกับเธอ: " ก็ไม่เป็นไร บางทีเรายังไม่สาย "เธอดูเหมือนจะมีใครแตะต้อง โดย insistence ของฉัน พวกเขาไปที เรายิ้มกัน ด้วยวิธีนี้ ฉันทำเธอ (เธอใส่จักรยานที่ในหมู่บ้าน), สองคนหัวเราะ และมีโรงเรียน เมื่อฉันแรกก้าวเข้ามาในห้องเรียน ระฆังรัง ฮาฮา พระเจ้าอยู่ของฉัน ที่รบกวน ตั้งแต่ นั้นมา หลัง จากได้เห็นเธอในโรงเรียน เธอเสมอคลื่นฉัน หรือรอยยิ้ม โดยไม่ต้องพูด แต่สามารถเห็นจากการกระทำของเธอ เธอได้ยังฉัน แม้ว่ามันไม่ได้พูดอะไร จุดนี้ ฉันจะยิ้ม และโบกมือให้เธอ ฉันต้องการกล่าวคือ: คุณ จุดนี้ เหรียญของฉัน เพราะเกมของฉันเพื่อความสุขของการช่วยเหลือผู้อื่น และยัง ได้เรียนรู้ว่า: แม้มีดูเหมือนสิ่งเล็ก ๆ ในชีวิตเพื่อช่วยผู้อื่น แต่พวกเขาสะท้อนให้เห็นถึงคุณภาพและลักษณะของบุคคล ในอนาคต ยังอยากจะช่วยคนอื่น

ผลลัพธ์ (ไทย) 2:

ผมได้รับความสุขในการช่วยคนอื่น ๆ ในระดับชั้นมัธยมศึกษาปีที่นอร์แมนวิธีการในโรงเรียนผมไม่สามารถช่วย แต่ชะลอความเร็วของจักรยาน ต่อหน้าคนที่จับความสนใจของฉัน เธอไม่ได้สูงที่มีผมสั้นสวมเสื้อสีชมพูและกางเกงสีดำ ณ จุดนี้มีวิธีเป็นคนที่ไม่มีเธอเป็นขั้นตอนโดยขั้นตอนการเดินจักรยานของเขาไปโรงเรียน นี่คือวิธีการที่จะเกิดขึ้น? ในเวลานี้ผมสังเกตเห็นหลังจากยางจักรยานของเธอจะแบนมาทำความเข้าใจ ผมมองไปที่ตารางและตอนนี้มียี่สิบนาทีห่างจากโรงเรียน, วิธีการทำอย่างไร คือการช่วยให้เขาหรือไม่ช่วย? หัวใจของฉันความขัดแย้งที่ดี เพื่อช่วยให้เธอ แต่เวลาที่มีอาการทางประสาทเกินไปผมกลัวจะสาย; ไม่ได้ช่วยให้เธอพวกเขารู้สึกมีความรู้สึกของความเจ้าเล่ห์ให้มโนธรรมของฉัน มีอะไรมากกว่าที่ฉันรู้ว่าเธอและฉันไปโรงเรียนในโรงเรียนเดียวกันเกินไป! วิธีการทำมันได้หรือไม่ จากนั้นผมจำคำพูดของหนังสือเล่มนี้: "เพื่อสร้างและการอุทิศตนช่วยให้เราสามารถชื่นชมความสุขของการให้ความช่วยเหลือคนอื่น ๆ ทำให้คุณมีความสุขคนที่สูงส่ง." บอกว่าหนังสือเล่มนี้มากดีวันนี้ฉันจะเสียสละ ประสบการณ์ที่จะช่วยให้คนอื่น ๆ ได้สัมผัสกับความสุขที่ฉันดังนั้นพวกเขาจึงแอบมุ่งมั่นใต้ดิน ผมเดินขึ้นคิดริเริ่มที่จะทักทายกับเธอว่า "เฮ้ฉันจะช่วยให้คุณในขณะนี้" เธอตกใจที่จะได้ยินน้อยนิดประหลาดใจ ต่อมาอาจจะเป็นเพราะความกลัวของการมาสายจะลากฉันยิ้มและกล่าวว่า "ไม่ขอขอบคุณ!" หลังจากที่ได้ฟังคำพูดเหล่านี้ผมจมลงครึ่งหนึ่งที่จะเพียงแค่เดินออกไป แต่ฉันคิดว่าหูของครูสอนเสียง: "เมื่อคนพบความยากลำบากในความต้องการของความช่วยเหลือควรพยายามที่จะช่วยคนอื่น ๆ !" ผมพูดกับความกล้าหาญของเธอ: "เอาล่ะบางทีเราไม่ได้จะสาย" เธอ ดูเหมือนว่าจะได้รับความประทับใจจากการเรียกร้องของพวกเขาได้อย่างง่ายดายตกลงที่จะให้ฉัน เราสองคนที่จะยิ้ม ดังนั้นฉันจึงดำเนินการของเธอ (จักรยานของเธอในหมู่บ้านอื่น ๆ ) คนสองคนพูดคุยและหัวเราะไปโรงเรียน ครั้งแรกที่ผมก้าวเข้าไปในห้องเรียนระฆังโรงเรียนดัง ฮ่าฮ่าจริงๆพระเจ้าช่วยฉันเกินไปเพียงจริงๆตกใจ ah! ตั้งแต่นั้นมาทุกครั้งที่ผมเห็นเธอที่โรงเรียนเธอมักจะโบกมือให้ผมหรือหัวเราะ ไม่ได้พูด แต่ผมสามารถมองเห็นได้จากการกระทำของเธอเธอก็รู้สึกขอบคุณกับผมแม้ไม่ได้พูดอะไร ในเวลานี้ผมจะหัวเราะเยาะเธอหรือเล่นคลื่นผมอยากจะบอกก็คือ: คุณยินดีต้อนรับ! ณ จุดนี้หัวใจของฉันรู้สึกขอบคุณเพราะฉันช่วยเกมไปสู่ความสุขของคนอื่น ๆ และยังได้เรียนรู้: ในขณะที่ช่วยคนอื่นเล็ก ๆ น้อย ๆ ที่ดูเหมือนว่าในชีวิต แต่มันสะท้อนให้เห็นถึงคุณภาพของบุคคลและตัวละคร ในอนาคตผมมีมากยิ่งขึ้นเพื่อช่วยให้ผู้อื่น!

ผลลัพธ์ (ไทย) 3:

ฉันกำลังช่วยคนอื่นสนุกฮ่าฮ่าชั้นเกรด 7 孙文娟ระหว่างทางไปโรงเรียนผมไม่สามารถช่วยชะลอจักรยานความเร็ว ฮ่าๆคนด้านหน้าดึงดูดความสนใจของฉัน เธอไม่สูงมีผมสั้นและสวมเสื้อสีชมพูและกางเกงสีดำ ตอนนี้ทางหนึ่งยังไม่ได้เธอกำลังเข็นจักรยานทีละขั้นตอนไปโรงเรียน นี่มันเป็นยังไง ตอนนี้ผมสังเกตเห็นเธอหลังจากจักรยานยางแบนนี่ก็เข้าใจ ผมดูนาฬิกาตอนนี้ไปเรียน 20 นาทีทำอย่างไร จะช่วยให้เขาหรือไม่ช่วยเหรอ หัวใจของฉันดีความขัดแย้ง ช่วยเธอเถอะแต่เวลาเครียดเกินไปเกรงว่าจะสายไม่ได้ช่วยเธอเลยและรู้สึกว่าตัวเองมีความเท็จจะทำให้ผมของจิตสำนึก นอกจากนี้ผมรู้ว่าเธอกับผมเรียนอยู่โรงเรียนเดียวกันเลย ทำอย่างไร เมื่อฉันนึกถึงคำพูดในหนังสือ " สร้างและอุทิศที่สามารถทำให้เรารู้สึกถึงความสุขช่วยคนอื่นและทำให้คนอื่นมีความสุขทำให้คนสูงส่ง " ในหนังสือพูดได้ดีมากวันนี้ผมก็ทำให้รู้สึกว่าช่วยให้ผู้อื่นมีความสุขผมจึงตัดสินใจแอบใต้ดิน ฮ่าๆฉันเดินไปที่ใช้งานกับเธอทักทาย " สวัสดีครับผมมาช่วยคุณเถอะ " หลังจากฟังเธอตกใจและอึ้งไปชั่วขณะรู้สึกประหลาดใจแล้วบางทีอาจเป็นเพราะกลัวสายลากฉันยิ้มและกล่าวว่า " ไม่ขอบคุณ " ได้ฟังประโยคนี้หัวใจของฉันครึ่งเย็นต้องการไป แต่หูฉันก็นึกถึงคำสอนของอาจารย์พูดว่า " ใครเจอปัญหาเมื่อต้องการความช่วยเหลือควรความพยายามไปช่วยคนอื่น " ฉันรวบรวมความกล้าและพูดกับเธอว่า " ไม่เป็นไรเราอาจยังไม่สาย . . . " ดูเหมือนเธอจะถูกฉันยืนยันได้สัมผัสก็พร้อมยอมฉัน เราสองคนยิ้มให้กันและกัน ฮ่าๆผมจึงแบกเธอ ( เธอทิ้งจักรยานไว้ในอย่าหมู่บ้าน ) สองคนพูดคุยและหัวเราะไปโรงเรียน เมื่อฉันเพิ่งก้าวเข้าสู่ห้องเรียนเมื่อระฆังดังขึ้น ฮ่าๆจริงๆฉันชอบมันเป็นประสบการณ์อ่ะ ฮ่าๆหลังจากนั้นเมื่อเห็นเธอที่โรงเรียนหลังจากเธอมักจะให้ผมโบกมือหรือยิ้ม ไม่ได้พูด แต่จากการกระทำของเธอที่ฉันสามารถเห็นเธอกำลังขอบคุณผมแต่ไม่ได้พูดอะไร แล้วฉันก็จะบอกเธอหัวเราะหรือโบกมือผมหมายถึงว่าไม่เป็นไรนะ เวลานี้ฉันปลื้มเพราะผมกีฬาแห่งชาติไปช่วยคนอื่นมีความสุขและยังช่วยให้ผู้อื่นเข้าใจแม้ว่าดูเหมือนสิ่งเล็กๆในชีวิตแต่สะท้อนให้เห็นถึงคุณภาพและลักษณะของบุคคล ในอนาคตผมจะช่วยคนอื่น .