ปลาบึก (อังกฤษ: Mekong giant catfis

ปลาบึก (อังกฤษ: Mekong giant catfish; ชื่อวาศาสตร์: Pangasianodon gigas) เป็นปลาน้ำจืดขนาดใหญ่ชนิดหนึ่ง ไม่มีเกล็ด อาศัยอยู่ในแม่น้ำโขงบริเวณประเทศลาว เป็นปลาที่เสี่ยงต่อการสูญพันธุ์เนื่องจากการจับปลามากเกินไป คุณภาพน้ำที่แย่ลงจากการพัฒนาและการสร้างเขื่อนบริเวณต้นน้ำ ปัจจุบัน IUCN จัดปลาบึกอยู่ในกลุ่ม Critically Endangered ซึ่งเสี่ยงต่อการสูญพันธุ์มาก
ปลาบึกถือเป็นปลาเพียงชนิดเดียวเท่านั้นที่อยู่ในสกุล Pangasinodon[1] ลักษณะภายนอกที่สามารถแยกแยะปลาบึกออกจากปลาในสกุล Pangasius ซึ่งเป็นปลาในสกุลที่ใกล้เคียงที่สุด ได้แก่ลักษณะของฟันและหนวด ปลาบึกไม่มีฟันและเกือบจะไม่มีหนวด โดยที่ปลาวัยอ่อนมีฟันและกินปลาอื่นเป็นอาหาร แต่เมื่อโตขึ้นฟันจะหลุดไป และตาซึ่งจะอยู่ต่ำกว่ามุมปากเมื่อมองจากด้านหน้าตรง ๆ จะไม่เห็น ซึ่งแสดงให้เห็นถึงการใช้หากินตามพื้นน้ำ อีกทั้งปลาบึกมีซี่กรองเหงือกเล็กกว่า และ ปลายถุงลมจะลงถึงบริเวณช่วงท้องไม่เกินครีบก้น อีกทั้งความกว้างของปากและส่วนหัวของปลาบึกก็มีมากกว่า
อาหารของปลาบึกในธรรมชาติคือพืชชนิดต่าง ๆ เช่น ตะไคร่น้ำ แต่เมื่อนำมาเลี้ยงก็สามารถรับอาหารชนิดอื่นได้ สามารถโตได้ถึง 3 เมตรและหนัก 150-200 กิโลกรัม ใน 5 ปี ปลาที่หนักที่สุดเท่าที่เคยจับได้เป็นตัวเมีย (บางรายงานระบุผิดว่าเป็นตัวผู้) ยาว 2.7 เมตร และหนัก 293 กิโลกรัม (646 ปอนด์) เจ้าหน้าที่กรมประมงสามารถรีดไข่ได้สำเร็จแต่ปลาตัวนี้ก็ตายก่อนที่จะปล่อยกลับธรรมชาติ
ในธรรมชาติยังไม่มีผู้พบปลาวัยอ่อน ปลาบึกเป็นปลาที่อพยพว่ายน้ำจากแม่น้ำโขงในเขตประเทศจีน เพื่อที่จะไปผสมพันธุ์และวางไข่ที่ทะเลสาบเขมร โดยฤดูกาลที่ปลาอพยพมานั้น ที่อำเภอเชียงของ จังหวัดเชียงราย จะถือว่าเป็นประเพณีจับปลาบึก โดยเริ่มตั้งแต่เดือนพฤษภาคม
ปลาบึกถือเป็นอาหารที่ราคาสูงในประเทศลาว ในอดีตมีการประกอบพิธีกรรมร่วมกับการจับปลาชนิดนี้ ซึ่งมีการจับเพียงครั้งเดียวต่อปี และเนื้อปลาก็พบเห็นได้น้อยตามตลาด นอกจากเนื้อแล้ว ตับและไข่ปลาหมักเป็นอาหารรสชาติดี และนิยมเลี้ยงเป็นปลาสวยงามด้วย
ปลาบึกมีอีกชื่อเรียกหนึ่งว่า "ไตรราช

ผลลัพธ์ (ไทย) 2:

ปลาบึก (อังกฤษ: ปลาบึกแม่น้ำโขง; ชื่อวาศาสตร์: Pangasianodon gigas) เป็นปลาน้ำจืดขนาดใหญ่ชนิดหนึ่งไม่มีเกล็ดอาศัยอยู่ในแม่น้ำโขงบริเวณประเทศลาวเป็นปลาที่เสี่ยงต่อการสูญพันธุ์เนื่องจากการจับปลามากเกินไปคุณภาพน้ำ แย่ที่ลงจากการพัฒนาและการสร้างเขื่อนบริเวณต้นน้ำปัจจุบันปลาบึก IUCN จัดอยู่ในกลุ่มเสี่ยงอันตรายซึ่งเสี่ยงต่อหัวเรื่อง:
การสูญพันธุ์มากเป็นปลาปลาบึกถือเพียงชนิดเดียวเท่านั้นที่ขณะนี้ในสกุลPangasinodon [1] ลักษณะภายนอกที่สามารถ แยกแยะปลาบึกออกจากปลาในสกุลปลาสวายซึ่งเป็นปลาในสกุลที่ใกล้เคียงที่สุด ได้แก่ ลักษณะของฟันและหนวดปลาบึกไม่มีฟันและเกือบจะไม่มีหนวดโดยที่ปลาวัยอ่อนมีฟันและกินปลาอื่นเป็นอาหาร แต่เมื่อโตขึ้น ฟันจะหลุดไปและตาซึ่งจะอยู่ต่ำกว่ามุมปากเมื่อมองจากด้านหน้าตรง ๆ จะไม่เห็นซึ่งแสดงให้เห็นถึงการใช้หากินตามพื้นน้ำอีกทั้งปลาบึกมีซี่กรองเหงือกเล็กกว่าและปลายถุงลมจะลงถึง บริเวณช่วงท้องไม่เกินครีบก้นอีกทั้งปากและของความกว้างหัวส่วนของปลามีมากกว่าบึกก็บึกอาหารของปลาในธรรมชาติคือพืชชนิดต่าง ๆ เช่นตะไคร่นำมาเมื่อคุณน้ำ แต่เลี้ยงก็สามารถได้รับอาหารชนิดอื่นสามารถโต ได้ถึง 3 เมตรและหนัก 150-200 กิโลกรัมใน 5 ปีปลาที่หนักที่สุดเท่าที่เคยจับได้เป็นตัวเมีย (บางรายงานระบุผิดว่าเป็นตัวผู้) ยาว 2.7 เมตรและหนัก 293 กิโลกรัม (646 ปอนด์) เจ้าหน้าที่กรมประมงสามารถรีดไข่ ได้สำเร็จ แต่ปลาตัวนี้ก็ตายก่อนที่จะกลับธรรมชาติปล่อยธรรมชาติยังไม่มีผู้พบในปลาปลาวัยอ่อนบึกเป็นปลาที่อพยพว่าได้ยคุณน้ำจากเนชั่แม่น้ำโขงในเขตประเทศจีนเพื่อที่จะไปผสมพันธุ์ทะเลสาบเขมรโดยที่และวางไข่ฤดูกาลอพยพปลาที่มานั้นที่จังหวัดเชียงรายอำเภอเชียงของประเพณีจับปลาเป็นจะถือว่าบึกโดยเริ่มตั้งแต่เดือนพฤษภาคมบึกถือปลาเป็นอาหารที่ราคาสูงในประเทศลาวอดีตมีในหัวเรื่อง: การร่วมกับหัวเรื่อง: การจับประกอบพิธีกรรมชนิดปลามีหัวเรื่อง: การนี้ซึ่ง เพียงเดียวจับครั้งต่อปีและเนื้อปลาน้อยตั้งขึ้นก็พบเห็นได้ตามตลาดนอกจากเนื้อและตับไข่ปลาแล้วหมักรสชาติดีเป็นอาหารและด้วยสวยงามนิยมเลี้ยงเป็นปลาปลาบึกชื่อเรียกหนึ่งว่าได้มีอีก"ไตรราช