三姨的家住在一个巨大的沙坑边，我们可以整天待在沙土里捉“沙猴儿”，我还

三姨的家住在一个巨大的沙坑边，我们可以整天待在沙土里捉“沙猴儿”，我还把小表弟，小表妹放在沙坑上岩儿，然而扯着他们的腿快速的拉下来，惹得他们咯咯的笑个不停。只有在这时候，我才会忘记家里的爸爸妈妈，姐姐。
可是如果他们哭闹，任我怎么哄都不能使他破涕为笑，我心里也是焦躁愤怒的。有一天午后，就遇见了俩人儿不乖，按到床上又爬起来，根本不听我的指挥，看看午休无望，我一头的汗水不能休息，简直气极了，吼道:“闹吧你们，我不管你们了!”平时我或许虚张声势惯了，二人不理睬，只是眯着眼睛看我一眼，继续张开大嘴巴哭。我一跺脚，甩门而去。
天气热浪翻滚，空气中都是燃烧的节奏。树枝上，知了的鸣声此起彼伏，一条胡同里面没有一个人，谁家的大黄狗伏在树荫下呼哧呼哧伸着舌头喘气。去哪里呢，那时候根本忘记了家里还有两个小孩子，径自跑去晒谷坪去，因为我突然想来一个绝好的去处。姨姨的邻居逸飞哥哥家的晒谷坪上搭了一间草棚在一溜儿树下面，里头放了光溜溜的床板，摆满了书籍，《水浒传》，《草房子》，《白轮船》，《简爱》，《红楼梦》……，我知道都是些好书，逸飞哥哥曾经邀请我去看，可是我被两个小鬼缠得焦头烂额，哪里有机会。嘿嘿，今儿你就是翻天我也不管了。我钻进了小草庵，哇，里面别有一番洞天，也不觉得热，席地一坐捧起一本《草房子》津津有味的读起来。曹文轩叔叔写的，特别喜欢桑桑，还有蒋一轮老师，很快沉浸在那如泣如诉的故事情节里面去。
等到迷迷糊糊看不见书里面的字，探头一看，天边一轮红西沉，才想起来什么，呀，妈呀。我脑海里浮现出两张调皮的笑脸，坏了，我丢下书拔腿就跑。一脚踏进姨姨家门，就看见院子里洗衣服的大盆里放着两个小孩，他们脸上像个小丑涂抹的乱七八糟，姨姨抬头看见我，假愠的撇嘴问道:“咦，你还知道回家吗?你弟弟妹妹把桌子上你的水彩全抹到身上去了。”我怔怔的了，幸亏没有发生更可怕的事。

ผลลัพธ์ (ไทย) 1:

3 อาศัยอยู่ในขอบบังเกอร์ขนาดใหญ่ เราสามารถพักได้ทุกวันในทราย "ทรายลิง" ฉันใส่ญาติน้อย ลูกพี่ลูกน้องน้อยหินในบังเกอร์ แต่ดึงขาของพวกเขาอย่างรวดเร็วดึงลง ทำให้พวกเขายิ้มหัวตลอดเวลา เฉพาะ เวลานี้ ฉันจะลืมพ่อ และแม่ น้องสาว แต่ถ้าพวกเขาได้ร้องไห้ ฉันสามารถทำให้เขายิ้มน้ำตาผ่านวิธีการทำ หัวใจของฉัน โกรธกระสับกระส่าย วันหนึ่งในช่วงบ่าย พวกเขาได้พบสองคน misbehave และปีนขึ้นบนเตียง ไม่ได้ฟังคำสั่งของฉัน ดูตาที่แบ่งอาหารกลางวัน ฉันไม่เหลือเหงื่อ yelled โกรธมากเพียง "คุณ guys ฉันไม่สนใจสิ่งที่คุณทั้งหมด" ปกติผมอาจบลัฟฟ์ใช้ และต่อสองคนละเว้น ทุกทีที่ฉันในตา และเปิดปากใหญ่ร้องได้ ฉัน stomped เขา เท้า พวกประตู และไป 天气热浪翻滚，空气中都是燃烧的节奏。树枝上，知了的鸣声此起彼伏，一条胡同里面没有一个人，谁家的大黄狗伏在树荫下呼哧呼哧伸着舌头喘气。去哪里呢，那时候根本忘记了家里还有两个小孩子，径自跑去晒谷坪去，因为我突然想来一个绝好的去处。姨姨的邻居逸飞哥哥家的晒谷坪上搭了一间草棚在一溜儿树下面，里头放了光溜溜的床板，摆满了书籍，《水浒传》，《草房子》，《白轮船》，《简爱》，《红楼梦》……，我知道都是些好书，逸飞哥哥曾经邀请我去看，可是我被两个小鬼缠得焦头烂额，哪里有机会。嘿嘿，今儿你就是翻天我也不管了。我钻进了小草庵，哇，里面别有一番洞天，也不觉得热，席地一坐捧起一本《草房子》津津有味的读起来。曹文轩叔叔写的，特别喜欢桑桑，还有蒋一轮老师，很快沉浸在那如泣如诉的故事情节里面去。 等到迷迷糊糊看不见书里面的字，探头一看，天边一轮红西沉，才想起来什么，呀，妈呀。我脑海里浮现出两张调皮的笑脸，坏了，我丢下书拔腿就跑。一脚踏进姨姨家门，就看见院子里洗衣服的大盆里放着两个小孩，他们脸上像个小丑涂抹的乱七八糟，姨姨抬头看见我，假愠的撇嘴问道:“咦，你还知道回家吗?你弟弟妹妹把桌子上你的水彩全抹到身上去了。”我怔怔的了，幸亏没有发生更可怕的事。

ผลลัพธ์ (ไทย) 2:

Sanyi ที่อาศัยอยู่ในขอบบังเกอร์ขนาดใหญ่เราสามารถอยู่ได้ตลอดทั้งวันที่จะจับทราย "ลิงทราย" ผมยังญาติของเล็ก ๆ น้อย ๆ เล็ก ๆ น้อย ๆ เกี่ยวกับญาติของเด็กหินทราย แต่ดึงขาของพวกเขา ได้อย่างรวดเร็วดึงลงกระตุ้นให้พวกเขาหัวเราะคิกคักอย่างไม่หยุดหย่อน เวลาเท่านั้นที่นี้ผมจะลืมที่บ้านแม่และพ่อของน้องสาว
แต่ถ้าพวกเขาจะร้องไห้วิธีการชักชวนตลอดเวลาผมไม่ได้ทำให้เขายิ้มผ่านน้ำตาหัวใจของฉันเป็นกังวลโกรธ บ่ายวันหนึ่งวันที่ผมได้พบกับเด็กทั้งสองประพฤติตามเตียง Youpaqilai ที่ไม่ฟังคำสั่งของฉันมองไปที่อาหารกลางวันทำลายสิ้นหวังฉันไม่สามารถทำลายเหงื่อเพียงในความโกรธตะโกน: "บาร์เมือง คุณฉันไม่สนใจคุณ! "ปกติผมอาจจะตรงไปตรงมาใช้เพื่อไม่สนใจทั้งสอง แต่สายตาของเขามองมาที่ฉันและยังคงเปิดร้องไห้ปากใหญ่ ฉันย่ำกระแทกประตูออกไป
คลื่นความร้อนอากาศไม้ลอยในอากาศคือการเผาไหม้จังหวะ สาขาเพลงจั๊กจั่นหลังจากที่อื่นซอยไม่มีคนคนหนึ่งคนสุนัขสีน้ำตาลขนาดใหญ่นอนอยู่บนสี wheezes ลิ้นห้อยออกหอบ ที่มันเป็นไปแล้วก็ลืมมีลูกสองคนที่บ้านผมก็จะไปพื้นหุบเขาอาทิตย์เพราะผมก็อยากให้เป็นสถานที่ที่ดีที่จะไป พี่ชาย Yifei ป้าเพื่อนบ้านที่บ้านท่าเรือแหลมหุบเขาอาทิตย์กระท่อมในเด็กที่หลงทางใต้ต้นไม้ใส่ภายในที่นอนเปลือยเต็มไปด้วยหนังสือ "ริมน้ำ", "บ้านหญ้า", "เรือสีขาว "" Jane Eyre "" ความฝันของ Red แมนชั่น "...... ฉันรู้ว่ามีบางหนังสือที่ดีพี่ชาย Yifei ได้เชิญฉันไปดู แต่ผมกำลังต่อสู้กับสองปีศาจน้อย Chande ที่มีโอกาส เฮ้วันนี้คุณมี earthshaking และฉันดูแล ฉันได้เข้าอาศรมเล็ก ๆ น้อย ๆ ว้าวซึ่งไม่ได้มีถ้ำไม่รู้สึกถึงความร้อนที่จะนั่งบนพื้นฐานของ "บ้านหญ้า" อ่านออกรส ลุงโจ Wenxuan เขียนโดยเฉพาะอย่างยิ่งเช่น Sang Sang ยังครูเจียงที่แช่ในเร็ว ๆ นี้เรื่องคร่ำครวญว่าภายใน
สะดุดจนมองไม่เห็นหนังสือที่คำว่าการสอบสวนเห็นท้องฟ้าสีแดงจะหายไปสิ่งที่จะคิดว่ามันใช่ OMG ฉันคิดโผล่ออกมาจากรอยยิ้มซุกซนสองที่ไม่ดีผมลดลงหนังสือวิ่ง ป้าก้าวเข้าไปในบ้านพวกเขาเห็นลานชามขนาดใหญ่ยืนอยู่ซักรีดเด็กสองใบหน้าของพวกเขาเหมือนตัวตลก smear ระเบียบป้าเงยหน้าขึ้นและเห็นฉันและปล่อยให้ริมฝีปากของขดหนึ่งไม่พอใจและถามว่า "Hey, นอกจากนี้คุณยังรู้ว่าบ้านที่พี่ชายและน้องสาวของคุณวางบนโต๊ะเช็ดสีน้ำร่างกายของคุณหายไป. "ผมจ้องและโชคดีที่ไม่ได้เกิดขึ้นสิ่งที่น่ากลัวมากขึ้น

ผลลัพธ์ (ไทย) 3:

3 บ้านขอบบังเกอร์ขนาดใหญ่ที่เราสามารถอยู่ในทราย " ทรายจับลิง " " " " " " " ผมก็พาญาติ , ญาติอยู่ในบ่อทรายหินมันยังดึงขาของพวกเขาดึงลงอย่างรวดเร็วทำให้พวกเขาหัวเราะไม่หยุด แต่ในเวลานี้ผมจะลืมบ้านพ่อแม่น้องสาว

แต่ถ้าจะร้องไห้ให้ฉันวิธีที่จะทำให้สามารถทำให้เขายิ้มได้ก็ทำให้ผมโกรธ วันหนึ่งช่วงบ่ายสองก็เจอคนไม่ดีไปที่เตียงแล้วลุกขึ้นยืนโดยไม่ฟังผมสั่งดูกลางวันไม่มีความหวังในหัวของฉันเป็นเหงื่อที่พักไม่ได้ก็โกรธและตะโกนว่า :" เสียงดังแล้วคุณและผมไม่สนใจว่าคุณ ! ! ! ! ! ! ! " " " " " " " ปกติฉันอาจจะหลอกคุณ 2 คนไม่สนใจก็หรี่ตามองฉันและยังคงเปิดปากร้อง ฉันเดินไปปิดประตูและออกไป คลื่นความร้อนในอากาศ

อากาศไปเผาไหม้เป็นจังหวะ กิ่งของจั๊กจั่นร้องขึ้นซอยไม่มีคนที่บ้านสุนัขโวลต์ในร่มเงาของต้นไม้ด้วยลิ้นยื่นออกมา . . . . . . . และ . . . . . . และ . . . . . . ไปที่ไหน ? ในเวลาที่ไม่มีลืมที่บ้านมีเด็กสองคนวิ่งตรงไปผึ่งแดด谷坪ไปเพราะผมก็ต้องการที่จะมีสถานที่ที่ดีเพื่อนบ้านของป้าอี้เฟยอยู่บ้านพี่ชายของดวงอาทิตย์谷坪ขึ้นที่กระท่อมในใต้ต้นไม้แถวนั้นใส่เปลือยด้านบนของเตียงที่เต็มไปด้วยหนังสือ " 108 " , " บ้านสมุนไพร " , " เรือขาว " , " เจน " " ฝันของหอการค้าแดง " . . . . . . . . . . . . . . ฉันรู้ว่ามันเป็นหนังสือที่ดีที่พี่อี้เฟยเคยชวนฉันไปดูแต่ผมโดนเด็กสองคนผูกหางมันยังมีโอกาสที่ วันนี้คือวันของคุณ : ฉันไม่สนหรอก ผมได้เข้าไปมุงกระท่อมเล็กๆน้อยๆ , ว้าว , มันไม่ได้มีโลกอีกโลกที่ยังไม่เคยรู้สึกร้อนและทุกคนนั่งเลือกหนังสือที่สนใจอ่านหญ้าบ้าน " ลุงชอบเคา Wenxuan sangsang , เขียน ,มี蒋一轮ครูกำลังแช่อยู่ในเรื่องราวที่ร้องไห้อยู่ข้างใน

รอเบลอมองไม่เห็นในหนังสือคำที่เซ็นเซอร์ดูท้องฟ้าสีแดงล้อชุดนี้มันอะไร ! ! ! หัวของฉันโผล่ออกมาจากสองซนรอยยิ้มร้ายก็ทิ้งหนังสือก็เริ่มวิ่ง เท้าก้าวเข้ามาในบ้านป้าก็เห็นลานซักผ้าในอ่างที่ใส่เด็กสองคนบนใบหน้าของพวกเขาเหมือนตัวตลกที่ใช้ความเท็จโกรธป้าเงยหน้าขึ้นเห็นผมด้านข้างถาม : " ทำไมคุณยังรู้ว่ากลับบ้านเหรอคุณน้องที่วางไว้บนโต๊ะเต็มไปถึงร่างกายของคุณด้วยสีน้ำ " " " " " " " " . . . . . . . ฉันนั่งได้ ,โชคดีที่ไม่เกิดอะไรที่น่ากลัวกว่า