花儿有凋谢的一日，美人又怎么没有迟暮的那一天？    封谨轻拍

    花儿有凋谢的一日，美人又怎么没有迟暮的那一天？

    封谨轻拍着庄络胭的后背：“不过是睡莲罢了，爱妃喜欢什么花，朕让人给你送来便是，花总有谢的时候，朕倒是不是爱妃是为花谢遗憾的人。”

    “原来妾在皇上眼中不过是只知吃喝不通风花雪月的俗人，”庄络胭语带不满，可是下一刻又叹了一声，倒也清楚自己是何等人。

ผลลัพธ์ (ไทย) 1:

ดอกไม้มีสีจางลงวัน ความงาม สิ่งไม่สายในวัน ผมมี patted สวนย่านจ้วงหลัง: "เพียงน้ำลิลลี่ ภรรยาชอบใช้ ฉันจะได้ส่งถูกใช้เมื่อมีขอบคุณ ฉันไม่รักเป็นดอกไม้ขอคน ” "นางสนมถูกรู้จักกิน และดื่มในสายตาของเลย์จักรพรรดิเขาไม่โรแมนติก, " ยานลูภาษาจ้วงกับไม่พอใจ แต่ช่วงเวลาถัดไป และให้แยกกันดัง ฉันรู้

ผลลัพธ์ (ไทย) 2:

    ดอกไม้วันได้เหี่ยวอายุและความงาม, วิธีการทำในวันนั้น?     ผมอยากจะตบเบา ๆ หมู่บ้านที่ปิดผนึกซองจดหมายสีแดงกลับมา "แต่เป็นดอกบัวเติม aifei เหมือนสิ่งที่ผมส่งดอกไม้คุณเป็นคนที่ดอกไม้อยู่เสมอขอบคุณเมื่อฉันไม่ได้ aifei สำหรับดอกไม้จางหายไป แต่น่าเสียดายที่มนุษย์. "     " เมียน้อยเดิมในสายตาของจักรพรรดิ แต่ไม่มีที่ไหนเลยที่จะกินและดื่มเพียงรู้วิธีโรแมนติกฆราวาส "เครือข่ายจ้วงคำแดงด้วยความไม่พอใจ แต่ช่วงเวลาถัดไปร้องแทนพวกเขาไม่ทราบว่าสิ่งที่พวกเขาเป็นคน

ผลลัพธ์ (ไทย) 3:

    ดอกไม้มีวันเหี่ยวเฉาและความงามอีกทำไมไม่มีในช่วงเวลาสุดท้ายของวัน ฮ่า    จดหมายขอลูบบริเวณหลังหมู่บ้าน胭 " แต่เป็นดอกบัวมันรักเจ้าหญิงชอบดอกไม้อะไรผมให้คนที่ส่งคุณคือดอกไม้มักจะมีขอบคุณเวลาผมก็ไม่ได้รักเฟยเป็นดอกไม้ขอบคุณความเสียใจของพวกเขา . " ฮ่า     " เดิมเป็นนางสนมในจักรพรรดิแต่รู้เพียงว่าสายตาและโรแมนติกของฆราวาส " จวงเครือข่ายแถบภาษา胭ไม่พอใจแต่ต่อไปก็ถอนหายใจแล้วก็รู้ว่าตัวเองเป็นคนยังไง