怀中的人已经熟睡，封谨捋开她额前的细发，映入眼帘的是张安静的睡

    怀中的人已经熟睡，封谨捋开她额前的细发，映入眼帘的是张安静的睡颜，真是个傻女人，只知道他是她的男人，却忘记了他还是位帝王。

    等庄络胭第二天起来时，皇帝照旧已经离开，她喝着热奶茶问道：“雪停了吗？”

    “回主子，还没下了，倒是又大了些，等下去给皇后娘娘请安要多穿些。”云夕替庄络胭披上狐裘，赞叹道：“主子穿这件狐裘真漂亮，难怪皇上定要赏给主子呢。”

    庄络胭笑了笑：“哪里是我的功劳，是这件白狐裘难得才是。”难怪今天内侍监还没有送避子汤来，想必是雪下得太大的缘故。

ผลลัพธ์ (ไทย) 3:

    อ้อมแขนของคนได้หลับและจดหมายขอลูบหน้าผากของเธอก่อนเปิดซองทักทายจางเงียบหลับจริงๆเป็นผู้หญิงที่โง่เท่านั้นที่รู้ว่าเขาเป็นผู้ชายเธอลืมเขาหรือจักรพรรดิ ฮ่าๆ    จวงเครือข่าย胭วันถัดมาเมื่อจักรพรรดิยังได้ทิ้งเธอดื่มชานมร้อนถามว่า " หิมะหยุดหรือยัง " ฮ่า     " กลับไปที่อาจารย์ยังไม่ได้ลงแต่มันใหญ่ไปหน่อยรอทักทายให้ราชินีจะใส่อีก " เมฆซีจ้วง胭สำหรับเครือข่ายห่มขนสัตว์และอุทานว่า " เจ้านายใส่เสื้อขนสัตว์สวยมิน่าฝ่าบาทจะให้เจ้านาย . ฮ่า    จวงเครือข่าย胭ยิ้ม " ที่ผมทำมันเป็นจิ้งจอกขาวโจไม่ค่อยเป็น " มิน่าวันนี้ลอร์ดแชมเบอร์เลนยังไม่ได้ส่งหลีกเลี่ยงซุปย่อยต้องเป็นหิมะเพราะขนาดใหญ่เกินไป