待众人离得远了些，庄络胭走到跪趴在地上的庄婕妤，弯下腰压低声音

    待众人离得远了些，庄络胭走到跪趴在地上的庄婕妤，弯下腰压低声音道：“姐姐，本宫记得当初我跪在景央宫外面时，也如你这般狼狈。”

    站直身子，庄络胭似感慨似怀念道：“那时候姐姐也如本宫现在这般看着本宫，当时的眼神本宫至今难忘呢。”说完，也不等庄婕妤说话，抬脚便走，走出两步才又回头，笑看着庄婕妤愤恨的脸，“庄婕妤虽冒犯本宫，但本宫念及姐妹之情，免去庄婕妤冒犯之罪，回头把高美国进献的人参给庄婕妤送去，让她好好养养身子，本宫瞧着庄婕妤病还没好，不然怎么连路都走不稳呢。” ...  

ผลลัพธ์ (ไทย) 3:

    อยู่ทั้งปวงจากไกลบางเครือข่าย胭จ้วงไปจ้วงคุกเข่ากราบต้นก้มลงกระซิบว่า " พี่วังนี้จำได้ว่าตอนแรกผมคุกเข่าอยู่กลางฉากนอกวังที่ยังไม่เรียบร้อยเช่นคุณ " ฮ่า    ยืนตัวตรงจวงเครือข่าย胭เหมือนอารมณ์เหมือนคิดถึงว่า " ตอนนั้นพี่ยังเป็นวังนี้เลยเข้ามาดูบ้านนี้เมื่อสายตาของวังนี้ยังจดจำ . พูดจบก็ไม่รอต้นจวงพูดและยกเท้าจะเดินสองก้าวก็หันกลับไปยิ้มมองหน้าต้นจวงไม่พอใจ " 庄婕พอใช้แม้จะขัดใจพระราชวังนี้แต่宫念นี้และความรักของพี่ชายกับน้องสาวจากต้นจวงล่วงเกินบาปกลับไปอเมริกาสูงนำโสมต้นให้จวงไปปล่อยให้เธอพักผ่อนร่างกายวังนี้ดูต้นจวงยังป่วยไม่งั้นแม้แต่จะเดินไม่มั่นคง . . . . . . . . .