心惶惶昨夜突感心悸。半夜无眠，披衣在客厅中来回踱步，心堵得慌慌的，延到

心惶惶
昨夜突感心悸。半夜无眠，披衣在客厅中来回踱步，心堵得慌慌的，延到脑子里一阵空白。拉开阳台上的窗帘，夜黑得深沉，夹杂着风雨不停，在暗淡的路灯光里一片冰冷。身子不由打了个寒颤，仿佛那种冰冷透过玻璃窗浸入到骨子里。也许是前世的孽，要在今生的身体里偿还，就这么折磨着生机，让剩下的岁月不得安宁。常说好人有好报，可老天只知道高高在上，又哪管人间的疾与苦。
心悸的感觉仍在。那怕是窗外万家灯火已是看不到一点光亮，睡意仍在天外飘荡。儿时的记忆已矇眬，青春的脚步早已逝去，带着伤与痛在破灭的幻想里苟延残喘，我知道我的脑子还醒着，却不知道我的心是不是睡着了，恍惚间好象把青春丢去了，留下半个灵魂在黑暗中不知所措。
我把心掰开，却发现里面塞满了愧疚。父母的生养之恩、妻子的默默付出，还有朋友的关爱之情，我拿什么去偿还呢？身已病，心已倦，此生再无求，我想把自己卖掉，却不知从哪里得到我想要的东西，我惶惶然看着自己的心正躲在不知的角落里滴血。
多年的失眠已无药可救，日日惶惶向昏黑，不觉已是朱颜瘦，痛苦是时光刮给人类的飓风，却不想折磨得人失去了方向，好在几十年的情感在记忆深处沉甸，无论如何憔悴，逼得自己仍在红尘中奔波，但我的精神世界快到了崩溃的边缘，不知道还能坚持多久。
床头的台灯开了又熄、熄了又开，此夜注定无眠……。

ผลลัพธ์ (ไทย) 1:

ตกใจหัวใจเมื่อคืน ก็รู้สึกใจสั่นหัวใจ ข้อเวลาเที่ยงคืน ห่อ ใน ห้องนั่งเล่น กลับมา ถอยหัวใจได้รับคำสาปตาย และจิตใจว่างเปล่า ดึงผ้าม่านระเบียง คืนดำลึก ผสมกับฝน และในมืด แสงโคมไฟเย็น ร่างกายไม่ youda แค่สั่น เมื่อเย็นที่ผ่านหน้าต่างเข้าไปในกระดูก บางทีอดีต ร่างกายชดใช้ในชาตินี้ ถูกทรมานเพื่อชีวิต ให้ส่วนเหลือของปีสันติภาพไม่ มักจะบอกว่า ดีดี ได้รับรางวัลพระเจ้าเท่านั้นรู้ว่าสูงข้างต้น และปล่อยให้โรคมนุษย์ และทุกข์ทรมานรู้สึกใจสั่นยังมีอยู่ แม้ไฟด้านนอกหน้าต่างมีแสงมองไม่เห็น นอนหลับอยู่ในอวกาศลอย ความทรงจำวัยเด็กยาวตาบอด ก้าวของเยาวชนไป แตกเต็มไป ด้วยบาดเจ็บและความเจ็บปวดความฝัน ฉันรู้ว่า ฉันกำลังทำงานอยู่ แต่ไม่ทราบว่า หัวใจของฉันหลับ มึนงงเช่นเยาวชนที่หายไป ออกจากครึ่งชีวิตหายไปในมืดฉันยากจนหัวใจของฉัน แต่พบว่ามันเต็มไป ด้วยความรู้สึกผิด หมีพ่อแม่ ภรรยาของความจงรักภักดีที่เงียบ และเพื่อนรักที่รัก อะไรจะคืนเงินให้ ได้ป่วย เหนื่อยล้าของหัวใจ ไม่มีอะไรอีกในชีวิตนี้ ต้องการขาย แต่ไม่ทราบว่าจะได้รับสิ่งที่ต้อง ช็อปปิ้งที่ซ่อนของเขาต้องหัวใจในมุมที่ไม่รู้จักของหยดเลือดปีนอนไม่หลับไม่มียาเสพติดสามารถบันทึก วันมีวันตกใจจะรู้สึกมืด Zhu Yanshou ความเจ็บปวดเป็นเวลาขูดถึงมนุษย์ของพายุเฮอริเคน เป็นไม่ได้ต้องทรมานมีคนสูญหายมีทิศทาง แต่สำหรับทศวรรษปีอารมณ์ในหน่วยความจำที่ลึกจมทุ่งหญ้า Haggard บังคับต่อไปได้เองในสีแดงในการทำงาน แต่ของโลกวิญญาณที่รวดเร็วในการ มีความล้มเหลวของขอบ ไม่ทราบว่า ยัง สามารถยืนยันนานโคมไฟข้างเตียง และ ออกไปอีก วาระ โดยคืนนี้นอนไม่หลับ......

ผลลัพธ์ (ไทย) 2:

หัวใจความตื่นตระหนก
เมื่อคืนก็รู้สึกใจสั่นหัวใจ กลางดึกโดยไม่ต้องนอนเดินไปมาในห้องนั่งเล่นแต่งตัวกระชากหัวใจเป็นหวางหวางส่วนขยายที่จะระเบิดสมองว่างเปล่า วาดผ้าม่านระเบียงคืนลึกผสมกับลมและฝนเก็บไว้ในแสงสลัวในทางที่หนาวเย็น ร่างกายไม่สามารถช่วยตัวสั่นเช่นถ้าแช่อยู่ในชนิดของความหนาวเย็นกับกระดูกผ่านหน้าต่าง บางทีอาจจะเป็นบาปที่ผ่านมาจะได้รับการชำระคืนในชีวิตของร่างกายนี้เพื่อทรมานชีวิตเพื่อให้ส่วนที่เหลืออีกปีของความสงบไม่มี มักจะกล่าวว่าดีหันสมควรอื่นเราสามารถรู้จักพระเจ้าสูงเหนือและที่ควบคุมโรคของมนุษย์และความทุกข์ทรมาน
รู้สึกใจสั่นยังคงมี แม้หน้าต่างสว่างคือการเห็นแสงน้อยยังคงล่องลอยบนท้องฟ้าง่วงนอน ทรงจำวัยเด็กมีความสลัวก้าวของเยาวชนที่หายไปนานกับความเจ็บปวดและความเจ็บปวดอิทธิพลในภาพลวงตาแตกฉันรู้ว่าสมองของฉันยังคงตื่น แต่ไม่ทราบว่าหัวใจของฉันไม่ได้นอนหลับดีมึนงง เช่นเยาวชนหายไปทิ้งครึ่งชีวิตจมอยู่ในความมืด
ฉันยากจนหัวใจของเขา แต่พบว่ามันเต็มไปด้วยความรู้สึกผิด ให้กำเนิดพระคุณพ่อแม่เงียบของภรรยาที่จะต้องจ่ายเช่นเดียวกับความมีน้ำใจของเพื่อนที่สิ่งที่ฉันจะไปชำระคืนได้หรือไม่ ร่างกายได้รับป่วยหัวใจเหนื่อยไม่แสวงหาชีวิตนี้ผมต้องการที่จะขายตัวเอง แต่ผมไม่ทราบว่าสิ่งที่ฉันต้องการที่จะได้รับจากการที่ผมได้ดูการเต้นของหัวใจของตัวเองเป็นที่หลบซ่อนตัวอยู่ในเลือดอย่างไร้จุดหมายมุมที่ไม่รู้จัก
ปีได้นอนไม่หลับที่รักษาไม่หายวันความหวาดกลัวที่จะมืดเพียงเพื่อหาคิ้วบางอาการปวดเป็นเวลาที่จะขูดมนุษย์พายุเฮอริเคน แต่ไม่ต้องทรมานคนสูญเสียทางของพวกเขาและโชคดีทศวรรษที่ผ่านมาของอารมณ์ความรู้สึกในความทรงจำ ลึกซีดเซียว ChenDian แล้วบังคับให้ตัวเองยังคงวิ่งไปรอบ ๆ โลกมนุษย์ แต่โลกแห่งจิตวิญญาณของฉันอยู่ใกล้ปากของการล่มสลายผมไม่ทราบว่ามันยาวสามารถถือ
โคมไฟข้างเตียงเปิดและนำออกมาใส่ออกงานเปิดอีกวาระนี้คืนนอนไม่หลับ .......

ผลลัพธ์ (ไทย) 3:

ทำให้หัวใจเมื่อคืนก็รู้สึกใจสั่น เที่ยงคืนไม่นอนห่อเดินกลับไปกลับมาอยู่ในห้องนั่งเล่นของหัวใจบล็อกจึงมีช่องว่างที่ขยายเข้าไปในจิตใจ เปิดม่านที่ระเบียงที่น่ากลัวคืนที่ลึกซึ้งและผสมกับลมและฝนหยุดในที่มืดแสงไฟถนนที่เย็น ตัวไม่ได้ไปตีเย็นราวกับมองผ่านทางหน้าต่างที่แช่ในที่เย็นถึงกระดูก อาจจะเคยเห็นในชีวิตนี้ในร่างกายของพวกเขาจะต้องจ่ายจะต้องทรมานกับชีวิตและปล่อยให้ส่วนที่เหลือของชีวิตไม่สงบ มักจะกล่าวว่าคนดีจะเหนือกว่าพระเจ้าเท่านั้นที่รู้และที่ควบคุมโรคและทุกข์ของมนุษย์รู้สึกใจสั่นอยู่ แม้แต่ในที่แสงจากหน้าต่างก็เห็นเป็นจุดของแสงที่ลอยอยู่ในท้องฟ้าง่วง ความทรงจำในวัยเด็กที่ได้ตายไปแล้วในความสลัวของเยาวชนฝีเท้าด้วยความเจ็บและปวดในหน้าอกในจินตนาการหรอกผมรู้ว่าสมองฉันยังตื่นอยู่แต่ไม่รู้ว่าหัวใจของฉันมันไม่ได้หลับเหมือนใจลอยออกไปทิ้งให้เยาวชนและครึ่งวิญญาณที่สูญเสียในที่มืดฉันให้หัวใจจะแตกแต่ก็พบว่ามันเป็นหนาตากับความรู้สึกผิด พระคุณของพ่อแม่บุตรภรรยาและจ่ายอย่างเงียบๆและเพื่อนรัก , สิ่งที่ฉันสามารถทำได้เพื่อจ่าย ? ? ? ? ? ? ? เขาป่วยหัวใจได้ไม่เหนื่อยในชีวิตนี้เราต้องการที่จะขายแต่ไม่รู้ว่าจะได้รับสิ่งที่ฉันต้องการและฉันประหวั่นหวาดกลัวมองที่หัวใจของเขาถูกซ่อนอยู่ในมุมที่ไม่รู้ว่าเลือดปีของการนอนไม่หลับได้ทุกวันไม่กลัวต่อความมืดและรู้สึกว่ามีบางใบหน้าที่เจ็บปวดคือเวลาพายุพัดให้กับมนุษย์แต่ไม่อยากทรมานคนสูญเสียทางอารมณ์เพื่อทศวรรษที่ผ่านมาในความทรงจำลึกๆจิตใจก็บังคับให้ตัวเองอยู่ในสถานที่ที่ไปมาแต่จิตวิญญาณของฉันโลกเกือบล่มสลายและไม่รู้จะทนไปได้อีกนานแค่ไหนโต๊ะโคมไฟหัวเตียงเปิดและปิด , ปิดและเปิดคืนนี้ไม่ได้นอนแน่ . . . . . . . . . . . . . .