“看书、练字、绣荷包、养花、练琴，只是这些做得都不太好，”庄络胭

   “看书、练字、绣荷包、养花、练琴，只是这些做得都不太好，”庄络胭脑袋在某人喉间摩挲几下，传递着一种不安的情绪，“但是妾想着，慢慢练总会有长进的。”

    “这些东西都是外物，当□好足以，不必过于执着，”封谨拍着她的后背，语气温柔道：“爱妃现在很好。”

    “真的？”原本低落的情绪似乎因为这么简单的一句话再度变得鲜活起来，封谨看着怀中之人抬头看着自己时闪亮的双眼，点了点头。

ผลลัพธ์ (ไทย) 2:

   "การอ่าน, การประดิษฐ์ตัวอักษร, ปักกระเป๋า, ปลูกต้นไม้, การฝึก แต่เหล่านี้จะไม่ดีมาก" หัวแดงเครือข่ายจ้วงกอดรัดคอคนหลายครั้งที่ผ่านชนิดของความไม่สงบ "แต่นางสนมต้องการ . ไปข้างหน้าและเติบโตอย่างช้า ๆ ในทางปฏิบัติมีจะเป็น ""     สิ่งเหล่านี้เป็นสิ่งแปลกปลอมเมื่อ□ดีพอไม่บ่อยเกินไป "ประทับตราเกียรติตบกลับน้ำเสียงอ่อนโยนของเธอกล่าวว่า" ตอนนี้ aifei ดีมาก "     "จริงเหรอ?" แต่เดิมดูเหมือนอารมณ์ซึมเศร้าเพราะเช่นคำง่ายๆกลายเป็นมีชีวิตอีกครั้งปิดผนึกอยากจะมองไปที่แขนของคนที่มองมาที่ตาส่องแสงในตัวเองพยักหน้า

ผลลัพธ์ (ไทย) 3:

    " อ่านหนังสือฝึกคัดลายมือและปักกระเป๋าและปลูกดอกไม้และซ้อมแค่เหล่านี้ทำไม่ค่อยดี " จวง胭เครือข่ายในไม่กี่ปากลูบหัวคนถ่ายทอดความไม่สบายใจของอารมณ์ " แต่ผมคิดและค่อยๆฝึกจะมีความคืบหน้า . " ฮ่า     " สิ่งเหล่านี้เป็นสิ่งที่ดีเมื่อ - เพียงพอต้องไม่แข็งเกินไป " จดหมายขอลูบหลังของเธอน้ำเสียงอ่อนโยนว่า " ความรักตอนนี้ดีเจ้าหญิง " ฮ่า     " จริงๆ " อารมณ์เหมือนเดิมเพราะง่ายในคำเดียวอีกครั้งกลายเป็นชีวิตในอ้อมแขนของคนถึงมองตัวเองเมื่อเงยหน้าขึ้นมองประกายตาพยักหน้า