伯母在厨房准备晚饭时，我来到了他的卧室，好奇地打量着这间屋子。交往这么

伯母在厨房准备晚饭时，我来到了他的卧室，好奇地打量着这间屋子。
交往这么久，还是第一次来到他的这个老家。他的卧室像其他男生的房间一样简单质朴，没有过多的摆设。也正是因此，墙上贴着的几张图片便轻而易举地吸引去了我的视线。
那多是些他和家人或朋友的合影。我还看到了他小时候和他早早过逝的父亲的合照。翻过来看的话，那些照片背面还被他简单记录了时间和事件——“和室友打完球赛。赢了。”诸如此类简洁的语言。
但也不光是照片。
我看着夹杂于其中的一张明信片，正面的图案是那举世闻名的铁塔。
顺手翻到背面来看，连那邮戳都是盖了欧洲的国家名。
我好奇地看了眼明信片上的文字，并没有过多地留意。那内容无非是自己现在在何处旅游十分开心，过得很好叫他不必挂念。
我正欲向下去看落款，身后却忽然伸来一只手，将明信片扣回到墙上。
“要吃饭了。”
我回身，看到了面无表情的他。
“哦，好。”
说着，我便向屋外走去。
“还有，”身后继续传来他的声音，“以后不要乱翻我的东西，尤其是隐私。”
我转头望着表情依旧淡然的他。
“……知道了。”
相处了这么长时日，很多时候似乎不需要一句道歉。
但我仍觉有些惭愧。
六.>>>
好在这只是一个微不足道的小插曲。饭桌上的气氛还是很融洽的，他也时不时地在他妈妈面前开我玩笑。
吃过晚饭，我和他坐在院子里的石阶上乘凉。
“啊~好紧张。”
“紧张什么。”
“和你妈妈见面啊。”我扭头看他，“不过，伯母真的是很好的人诶。”
他笑了笑：“我妈平时厉害着呢。”
“那是对你吧！你看着就不像个听话的孩子。”
“谁说的。我从小在我们村子里可是人见人爱。”
“哟，得了吧。就你那张扑克脸。”
我和他就这样坐在院子里闲扯。夏夜的微风带着粘腻的潮热扑面而来，乡村的空气中总是伴着花与青草香。
“呀，萤火虫！”
这时，我望向院子的一角，欣喜地指给他看。
不同于欢快地跑上前去的我，他只是站在原地，远远看着那群自体发光的生物，然后抬头看了看天空。
夏夜的，繁星天。
有谁能准确地说出它们的名字呢。或是指明他们来自哪个星座。
它们闪烁着光，以恒定的位置俯瞰这个世界。
像是逝去故人的眼，正静静凝望着这曾经生活过的一方土地。
七.>>>
“……要开心起来啊。”
“喝水吗。”
“……诶？”
“喝不喝水。”
“呃，不用了。”我连忙摆手。
话题转换得太快，简直让人适应不来。
“你叫什么名字。”他又忽然问道。
我一愣，欣喜瞬间在心中蔓延开来。
“叫我白泫就好啦。”
“白泫？”他倏地望向我，叫着我的名字。
“嗯嗯。”
“BaekHyun？”
又一遍。
“是啊。”我点头。
他沉默着，慢慢停下了脚步。
“我叫金钟仁。”
良久，他忽然开口做着自我介绍，之后便又继续向前走。
“我知道的啊。”
我笑了起来，追上了他的脚步。
（番外二 完）

ผลลัพธ์ (ไทย) 1:

ป้าในครัวเตรียมอาหาร ผมไปห้องนอนของเขา ดูห้องซอกแซกนาน ยังคงมาบ้านเกิดของเขาครั้งแรก เขานอนเหมือนห้องของเด็กอื่น ๆ เป็นอุปกรณ์อย่างง่าย ไม่มากเกินไป ดังนั้น จะ ใส่กี่ภาพบนผนังซึ่งง่ายต่อการดึงดูดกับสายตาของฉันรูปภาพที่มากขึ้นของเขา และครอบครัว และเพื่อนของเขาได้ ฉันเห็นเขาเป็นเด็ก และบิดาเสียชีวิตตั้งแต่รูปภาพ วิว หลังภาพเหล่านั้นถูกบันทึกเวลาและเหตุการณ์- "เล่นเกมกับเพื่อนร่วมห้องของเขาง่าย ได้รับรางวัล "ภาษาดังกล่าวง่ายขึ้นแต่มันไม่ใช่แค่รูปภาพดูในโปสการ์ด รูปเป็นด้านหน้าของโลกมีชื่อเสียงที่หอไอเฟลเปิดกว่าสามารถดู และแม้แต่ตราประทับมีครอบคลุมทุกประเทศในยุโรปฉันอยากรู้อยากเห็นเพื่อดูคำบนไปรษณียบัตร และความสนใจไม่มากเกินไป เนื้อหาเป็นอะไรมากไปกว่าตัวเองท่องเที่ยวมีความสุขมากตอนนี้อยู่ไหน ดีบอกไม่ต้องกังวลเกี่ยวกับเพื่อดูลายเซ็น เขาขยายมือหลัง โปสการ์ดปุ่มกลับบนผนัง"จะกิน ”ผมหันไปรอบ ๆ และเห็น deadpan ของเขา"โอ้ ดี ”ดังนั้น ฉันไปที่ด้านนอก", " หลังเสียง เขายังคง "ในอนาคตไม่ไปผ่านของฉัน ความเป็นส่วนตัวโดยเฉพาะอย่างยิ่ง ”ผมมองที่ใบหน้ายังคงไม่แยแสกับเขา“…… เข้าใจแล้ว ”ดังกล่าวที่เป็นเวลานาน โดยส่วนใหญ่ไม่ได้ดูเหมือนจะ ต้องขอโทษแต่ยังรู้สึกละอายใจบ้าง6. >>>โชคดี นี้เป็นเพียงเหตุการณ์น่ารำคาญ ตารางของบรรยากาศมีความสามัคคีมาก เขาอาจทำให้ความสนุกของฉันต่อหน้าแม่ของเขาหลังอาหารค่ำ เขาและนั่งบนดังในบ้านเพื่อให้เย็น"อา ประสาทดังนั้น ”"ประสาท ”"พบกับคุณแม่ "เปิดดูเขา ป้าก็ดีหนึ่งเอ๊ะ ”ยิ้ม: "แม่มักจะรุนแรง ”"ที่เหมาะสำหรับคุณ คุณไม่เหมือนเด็กดี ”"ใครบอกว่า ดิฉันเติบโตในหมู่บ้านแต่เราชื่นชอบ ”"โอ้ มา ใบหน้าของคุณโป๊กเกอร์ ”เขาและนั่งคุยในบ้าน ลมฤดูร้อนมาพร้อมกับเป่าร้อนเหนียว อากาศในชนบทจะเสมอมาพร้อมกับดอกไม้และกลิ่นหญ้า"อา หิ่งห้อย ”ที่จุดนี้ ผมมองจากมุมของลาน ยินดีชี้ออกไปแตกต่างอย่างมีความสุขวิ่งให้ฉัน เพียงยืน ดูกลุ่มของสิ่งมีชีวิตที่ส่องสว่างด้วยตนเอง และมองขึ้นท้องฟ้าคืนฤดูร้อน ดาวนอกจากนี้ที่ถูกต้องสามารถพูดชื่อของพวกเขา หรือบ่งชี้กลุ่มดาวที่พวกเขามาจากการกระพริบแสงที่คงสามารถมองเห็นโลกเช่นสายตาของเพื่อนที่หายไป เงียบ ๆ จ้องสถานที่อาศัย7. >>>“…… จะมีความสุข ”"ดื่ม ”“…… EI ”"ไม่มีน้ำดื่ม ”" Uh ไม่ "ฉันรีบหัวข้อการเปลี่ยนแปลงอย่างรวดเร็ว มันทำให้คนที่ปรับตัวเข้ากับ"คือชื่อของคุณ "เขาถามก็ฉันประหลาดใจได้ ช่วงเวลาของความสุขที่แพร่กระจายผ่านหัวใจ"เพียงโทรหาฉัน Bai Xuan ดี ”"Bai Xuan "เขาศัตรูที่ฉัน เรียกชื่อของฉัน"Mm-อืมม ”"BaekHyun ”ซ้ำแล้วซ้ำอีก"ใช่อา "ผมพยักหน้าเขาก็เงียบ และหยุดช้า"ชื่อของฉันคือ Zhongren จิน ”เป็นเวลานาน เขาก็เปิดปากของเขาทำการแนะนำแล้ว ก็"โอ้ ฉันรู้ว่า ”ฉันยิ้ม ติดกับเท้าของเขา(สองค่า)

ผลลัพธ์ (ไทย) 2:

ป้าในครัวเตรียมอาหารเย็นเมื่อผมมาถึงห้องนอนของเขาอยากรู้อยากเห็นห้องพัก
แลกเปลี่ยนมานานแล้วเป็นครั้งแรกที่เขามาถึงบ้านนี้ ห้องนอนของเขาเป็นง่ายๆเป็นบ้านนอกห้องเด็กคนอื่น ๆ ไม่ได้ตกแต่งมากเกินไป นอกจากนี้ยังเป็นเหตุผลที่ไม่กี่ภาพบนผนังใกล้กับมันได้อย่างง่ายดายดึงดูดความสนใจของฉัน
มันเป็นมากขึ้นของครอบครัวหรือเพื่อน ๆ ของเขาภาพ ฉันยังเห็นเขาเป็นเด็กและพ่อของเขาผ่านไปในช่วงต้นในภาพ หันไปแล้วภาพเหล่านั้นที่ด้านหลังของต่อไปเขาก็จะบันทึกเวลาและเหตุการณ์ที่เกิดขึ้น. - "เพื่อนร่วมห้องและจบเกมชนะ." เช่นเดียวกับภาษาที่ง่าย
แต่ไม่ได้เป็นเพียงภาพถ่าย
ผมมองไปที่การรวมอยู่ในนั้นไปรษณียบัตรรูปแบบในเชิงบวกคือการที่มีชื่อเสียงระดับโลกหอไอเฟล
ได้อย่างง่ายดายหันมามองที่ด้านหลังและแม้กระทั่งหน้าปกของประทับตราไปรษณีย์เป็นชื่อประเทศในยุโรป
ผมอยากที่จะเหลือบมองไปที่ข้อความในโปสการ์ดและความสนใจไม่มากเกินไป เนื้อหาที่มีอะไรมากไปกว่าตอนนี้เขาอยู่ที่การท่องเที่ยวมีความสุขมากดีมากบอกเขาว่าไม่ต้องกังวล
ผมพยายามที่จะแล่นเรือไปดูเบื้องหลังการจารึกลงอย่างกระทันหันเหยียดมือไปผนังด้านหลังโปสการ์ดหัวเข็มขัด
"การกิน."
ผมหันไปรอบ ๆ และเห็นเขา blankly
"โอ้ดี."
จากนั้นผมทำออกไปข้างนอก
"และ" ยังคงอยู่ข้างหลังเขามาเสียง "นี้จะไม่สับสิ่งที่ฉันเป็นส่วนตัวโดยเฉพาะอย่างยิ่ง."
ฉันหันไปรอบ ๆ และมองไปที่ใบหน้าของเขายังคงไม่แยแส
"ฉันรู้ว่า ...... ."
ร่วมกันสำหรับการดังกล่าวเป็นเวลานานหลายครั้งที่ดูเหมือนจะไม่ขอโทษ
แต่ผมก็ยังรู้สึกละอายใจบ้าง
VI. >>>
โชคดีที่นี้เป็นเพียงเหตุการณ์เล็ก ๆ น้อย ๆ บรรยากาศเป็นความสามัคคีมากบนโต๊ะนอกจากนี้เขายังเป็นครั้งคราวในด้านหน้าของแม่ของเขาดึงขาของฉัน
หลังจากรับประทานอาหารเย็นที่ผมกำลังนั่งอยู่ในคอร์ทยาร์ดและบนขั้นบันไดหินของร่มเงาของเขา
". Ah ~ ตื่นเต้นมาก"
"ไม่ไม่เป็นประสาท" ".
คุณแม่และตอบสนองอา." ผมหันไปเห็นเขา " แต่ป้าคนดีจริงๆใช่มั้ย."
เขายิ้ม "แม่ของฉันมักจะมีใครสักคน . ""
มันเป็นคุณ! คุณดูไม่ชอบเด็กไม่เชื่อฟัง. ""
ใครว่า. ผมเติบโตขึ้นมาในหมู่บ้านของเรา แต่น่ารัก. ""
โย่มา. คุณก็ไปในโป๊กเกอร์ ใบหน้า. "
ผมจึงลานและพูดเหลวไหลของเขา กับสายลมฤดูร้อนพัดเหนียวกะพริบร้อนอากาศในประเทศที่พร้อมเสมอโดยดอกมีกลิ่นหอมและหญ้า
"ใช่หิ่งห้อย!"
ณ จุดนี้ผมมองไปที่มุมหนึ่งของบ้านที่ยินดีที่จะแสดงให้เขาเห็น
ซึ่งแตกต่างอย่างมีความสุขวิ่งขึ้นอยู่กับผมเขาก็ยืนอยู่ที่นั่นมองที่กลุ่มของไกลเปล่งออกจากร่างกายของสิ่งมีชีวิตแล้วเขามองขึ้นไปบนท้องฟ้า
คืนฤดูร้อน, ดาวบนท้องฟ้า
ใครสามารถพูดได้ว่าสิ่งที่ชื่อของพวกเขา พวกเขามาจากหรือระบุกลุ่มดาว
พวกเขากระพริบแสงไปยังตำแหน่งที่คงที่สามารถมองเห็นโลก
เช่นเดียวกับดวงตาศัตรูตายของเขาก็เงียบ ๆ จ้องมองที่แผ่นดินพรรคนี้เคยอาศัยอยู่
ปกเกล้าเจ้าอยู่หัว. >>>
" ...... อาจะมีความสุขด้วยกัน."
"ดื่มมัน."
" ...... ใช่มั้ย?"
"ดื่มไม่ดื่ม."
"เอ่อไม่ได้." ผมรีบโบกมือ
กระทู้ที่เปลี่ยนแปลงอย่างรวดเร็วเกินไปคนก็ไม่ได้ปรับให้เข้ากับ
"คุณชื่ออะไร." ทันใดนั้นเขาก็ถาม
ผมประหลาดใจสักครู่ช่วงเวลาแห่งความสุขในหัวใจของการแพร่กระจาย
"โทรหาฉันร้องไห้ขาว Jiuhaola."
"สีขาวร้องไห้?" เขาแอบมองไปที่ผมเรียกชื่อของฉัน
"อืมมม."
"แบคฮยอน?"
อีกครั้ง
"ใช่ ah." ผมพยักหน้า
เขาเป็นคนที่เงียบหยุดช้า
"ชื่อของฉันคือ金钟仁."
เวลานานจู่ ๆ เขาก็ทำเช่นการแนะนำตัวเองเปิดแล้วคลิกขวาอีกครั้งเพื่อดำเนินการต่อไปก้าวไปข้างหน้า
"ฉันรู้ว่าอา."
ฉันหัวเราะเขาจมอยู่กับก้าวของเขา
(จบตอนพิเศษสอง)

ผลลัพธ์ (ไทย) 3:

ป้ากำลังเตรียมอาหารเย็นอยู่ในครัวเมื่อฉันไปที่ห้องนอนของเขาอย่างสงสัยในห้องนี้ติดต่อมานานและเป็นครั้งแรกที่เขามาที่บ้านนี้ ห้องนอนของเขาเป็นเหมือนห้องของเด็กผู้ชายที่เรียบง่ายไม่มีการตกแต่งมากเกินไป ดังนั้นผนังไม่กี่ภาพก็สามารถดึงดูดสายตาของฉันไปมันเป็นมากขึ้นและมากขึ้นในรูปของเขาและสมาชิกในครอบครัวหรือเพื่อน ฉันยังเห็นเขาเป็นเด็กและเขาต้องไปถ่ายรูปกับพ่อ พลิกดูที่ด้านหลังเขาก็ยังติดภาพที่บันทึกได้ง่ายเวลาและเหตุการณ์ - - " เล่นเกมกับเพื่อน ชนะแล้ว " " " " " " " . . . . . . . ชอบภาษาแต่ก็ไม่ได้เป็นเพียงภาพฉันมองไปที่ของพวกเขาจะถูกฝังอยู่ในโปสการ์ดที่เป็นลวดลายที่ด้านหน้าของอาคารที่มีชื่อเสียงเขาหันหลังไปมองบนฝานั้นเป็นชื่อของประเทศในยุโรปสงสัยผมมองข้อความบนโปสการ์ดและไม่ได้ดูแลมากเกินไป เนื้อหานั้นเป็นเพียงการท่องเที่ยวที่ตอนนี้เขามีความสุขมากมีความสุขที่ทำให้เขาไม่ต้องเป็นกังวลฉันกำลังจะลงเขาก็มองอยู่ข้างหลังมือโผล่ออกมาจะได้โปสการ์ดหักกลับไปที่ผนัง" " " " " " ต้องกิน " . . . . .ผมกลับเห็นใบหน้าของเขา" อืม . . . . . . . " " " " " " "แล้วผมก็เดินจากบ้าน" มีอะไร " เสียงของเขายังคงมาจากข้างหลัง " หลังจากไม่ค้นความเป็นส่วนตัวโดยเฉพาะ . . . . . . .ฉันหันไปมองเขาด้วยสีหน้ายังคงไม่แยแส" " " " " " . . . . . . . . . . . . . . " " " " " " " รู้ . . . . . . .อยู่ได้นานวันและหลายครั้งที่ดูเหมือนจะไม่จําเป็นต้องมีการขอโทษแต่ผมก็ยังรู้สึกอายที่จะ> > > > > > > > > > > 6 . . . . . . .แต่นี้เป็นเพียงเล็กน้อย . บรรยากาศของโต๊ะหรือกับแต่ละอื่นๆและนอกจากนี้เขายังได้ตลอดเวลาในหน้าแม่เขาล้อฉันเล่นหลังอาหารค่ำเขาและฉันนั่งอยู่ในบ้านนั่งบนบันได" อ่า ~ ~ ~ ~ ~ ~ ~ ตื่นเต้นจัง . . . . . . ." เครียดเรื่องอะไร . . . . . . ." และคุณจะพบแม่ . . . . . . . ฉันมองเขา " แต่ป้าก็เป็นคนดี . . . . . . . . . . . .เขายิ้มและกล่าวว่า " แม่ของผมเป็นปกติดีอยู่เลย . . . . . . ." มันเป็นสำหรับคุณ ! ! ! ! ! ! ! คุณดูไม่เหมือนเป็นเด็กที่เชื่อฟัง . . . . . . ." ใครว่า ฉันอยู่ที่หมู่บ้านของเราทุกคน " " " " " " " แต่ . . . . . . ." เฮ้ย ! ! คุณโป๊กเกอร์ใบหน้านั้น . . . . . . .ฉันและเขาก็นั่งอยู่ในลานเจ๊าะแจ๊ะ คืนที่สายลมถือเหนียวร้อนวูบวาบบนใบหน้าของเขาในอากาศในชนบทอยู่เสมอกับดอกไม้และต้นหญ้าหอม" หิ่งห้อย ! ! ! ! ! ! ! " " " " " " "เมื่อฉันมองไปที่มุมของลานที่ชี้ให้เขาดูอย่างมีความสุขวิ่งไปที่แตกต่างจากความสุขของฉันเขาได้แต่ยืนมองจากที่ไกลๆจากสิ่งมีชีวิตที่เรืองแสงแล้วเงยหน้าขึ้นมองท้องฟ้าวันคืนที่ดาวมีใครสามารถบอกได้ว่าชื่อของพวกเขา ? ที่พวกเขาจะจากหรือที่ระบุไว้ .พวกเขามีแสงกระพริบในตำแหน่งที่คงที่สามารถมองเห็นโลกใบนี้เหมือนจะผ่านไปเพื่อนที่ตากำลังจ้องมองมันอย่างที่เคยอาศัยอยู่ที่ด้านข้างของที่ดิน> > > > > > > > > > > 7 . . . . . . ." " " " " " . . . . . . . . . . . . . . จะได้มีความสุข . . . . . . ." ดื่มน้ำเหรอ . . . . . . ." " " " " " . . . . . . . . . . . . . . " " " " " " " . . . . . ? ? ? ? ? ? ?" ดื่มน้ำ " . . . . . ." ไม่ต้อง . . . . . . . . . . . . . . ฉันรีบโบกเปลี่ยนประเด็นอย่างรวดเร็วทำให้พวกเขาแทบจะไม่ตอบสนอง" เจ้าชื่ออะไร " . . . . . . เขาก็ถามทันทีผมงงกับช่วงเวลาที่แพร่กระจายในจิตใจ" เรียกฉันว่า白泫ได้แต่ . . . . . . ." " " " " " 白泫 ? ? ? ? ? ? ? " " " " " " " เขาเริ่มมองฉันเรียกชื่อของฉัน" อืม . . . . . . ." " " " " " BaekHyun ? ? ? ? ? ? ? " " " " " " "และอีกครั้ง" ใช่ . . . . . . . ฉันพยักหน้ารับความเงียบของเขาและค่อยๆหยุด" ฉันชื่อ金钟仁 " . . . . . .สักพักเขาก็พูดแนะนำตนเองทำแล้วเขาก็ย้ายอีกครั้ง" ผมรู้ . . . . . . . . . . . . . .ฉันหัวเราะและไล่ไปบนเท้าของเขา( หลังจากการจบ )