我学写作 我的组里有4个人。我与朋友分享工作。写一下大城府 我写的时候

我学写作 我的组里有4个人。我与朋友分享工作。写一下大城府 我写的时候并没有想太多。按照老师指定的方式写。到达交货时间后 老师问谁出生在大城府。我和我的朋友都沉默了。因为没有人在大城府。但我忘记了我父亲的家在大城府。我和朋友大声笑起来。我忘记了我父亲的家乡。哈哈。

ผลลัพธ์ (ไทย) 1:

ฉันเรียนการเขียนและในกลุ่มของฉันมี 4 คน ฉันแบ่งปันงานกับเพื่อน ฉันไม่ได้คิดมากเมื่อเขียนเกี่ยวกับอยุธยา เขียนตามวิธีที่อาจารย์กำหนด เมื่อถึงเวลาคลอดแล้ว อาจารย์ถามว่าใครเกิดที่กรุงศรีอยุธยา ฉันกับเพื่อนก็เงียบ เพราะไม่มีใครอยู่อยุธยา แต่ฉันลืมไปว่าบ้านพ่อฉันอยู่ที่อยุธยา ฉันกับเพื่อนหัวเราะเสียงดัง ฉันลืมไปแล้วว่าพ่อของฉันมาจากไหน ฮ่า.

ผลลัพธ์ (ไทย) 2:

ผมเรียนเขียน ในกลุ่มผมมี 4 คน ผมแบ่งงานให้เพื่อน เขียนถึงอยุธยา ตอนเขียนก็ไม่ได้คิดอะไรมาก เขียนในลักษณะที่ครูกำหนด เมื่อถึงเวลาการส่งมอบครูได้ถามว่าใครเกิดที่อยุธยา ผมและเพื่อนๆ ก็เงียบหายไป เพราะไม่มีใครอยุธยา แต่ลืมไปว่าบ้านของพ่ออยู่ที่อยุธยา ผมกับเพื่อนหัวเราะเสียงดัง ฉันลืมบ้านเกิดของพ่อ ฮ่าฮ่า

ผลลัพธ์ (ไทย) 3:

ฉันเรียนการเขียน มีคน 4 คนในกลุ่มของฉัน. ฉันแบ่งปันงานกับเพื่อนๆ เขียนเมืองใหญ่ฉันไม่ได้คิดมากเมื่อเขียน เขียนตามวิธีที่ครูกําหนด หลังจากที่มาถึง เวลาส่งมอบ ครู ถามว่าใคร เกิดใน เมืองหลวง. ฉันและเพื่อนของฉันเงียบ เพราะไม่มีใครอยู่ในเมืองใหญ่ แต่ฉันลืมไปว่าบ้านของพ่อฉันอยู่ที่เมืองหลวง ฉันหัวเราะเสียงดังกับเพื่อน ฉันลืมบ้านเกิดของพ่อของฉัน ฮ่า ฮ่า.