燕子去了，有再来的时候；杨柳枯了，有再青的时候；桃花谢了，有再开的时候

燕子去了，有再来的时候；杨柳枯了，有再青的时候；桃花谢了，有再开的时候。但是，聪明的，你告诉我，我们的日子为什么一去不复返呢？——是有人偷了他们罢：那是谁？又藏在何处呢？是他们自己逃走了罢：现在又到了哪里呢？
我不知道他们给了我多少日子；但我的手确乎是渐渐空虚了。在默默里算着，八千多日子已经从我手中溜去；像针尖上一滴水滴在大海里，我的日子滴在时间的流里，没有声音，也没有影子。我不禁头涔涔而泪潸潸了。
去的尽管去了，来的尽管来着；去来的中间，又怎样地匆匆呢？早上我起来的时候，小屋里射进两三方斜斜的太阳。太阳他有脚啊，轻轻悄悄地挪移了；我也茫茫然跟着旋转。于是——洗手的时候，日子从水盆里过去；吃饭的时候，日子从饭碗里过去；默默时，便从凝然的双眼前过去。我觉察他去的匆匆了，伸出手遮挽时，他又从遮挽着的手边过去，天黑时，我躺在床上，他便伶伶俐俐地从我身上跨过，从我脚边飞去了。等我睁开眼和太阳再见，这算又溜走了一日。我掩着面叹息。但是新来的日子的影儿又开始在叹息里闪过了。
在逃去如飞的日子里，在千门万户的世界里的我能做些什么呢？只有徘徊罢了，只有匆匆罢了；在八千多日的匆匆里，除徘徊外，又剩些什么呢？过去的日子如轻烟，被微风吹散了，如薄雾，被初阳蒸融了；我留着些什么痕迹呢？我何曾留着像游丝样的痕迹呢？我赤裸裸来到这世界，转眼间也将赤裸裸的回去罢？但不能平的，为什么偏要白白走这一遭啊？
你聪明的，告诉我，我们的日子为什么一去不复返呢？
１９２２年３月２８日
（原载１９２２年４月１１日《时事新报·文学旬刊》第３４期）

ผลลัพธ์ (ไทย) 1:

สวอลโล่ เมื่อวิลโลว์ทูล เขียวอีกเมื่อพีช ขอบคุณอีกครั้ง อย่างไรก็ตาม ฉลาด บอกฉัน ทำไมควรส่งคืนวันของเราหรือไม่ -ใครขโมยพวกเขา: ใครเป็นหรือไม่ และซ่อนอะไร พวกเขาหนี: ไปที่ไหน ผมไม่ทราบว่ากี่วันค่ะ แต่มือจริง ๆ กำลังว่าง ในความเงียบ ฉันพบว่า มากกว่า 8000 วันได้ฝ่อไปจากฉัน เหมือนเข็มบนในมหาสมุทร ฝากชีวิตของฉันลงในแม่น้ำเวลา ไม่มีเสียงไม่มีเงา หน้าผากของฉันเพื่อ baptise และน้ำตาไหลลงแก้มของฉัน ไปข้างหน้า ว่า ระหว่าง วิ่งอะไรได้ ได้รับค่าในตอนเช้า ห้องโดยสารเป็นสองหรือสาม slanting ซัน มือ เบา ๆ crept ลับ ๆ ล่อ ๆ ซันของฉัน blankly หมุน ดังนั้น – เมื่อซักผ้ามือ เสื้อผ้าปิดในช่วงเย็นเวลาเสื้อผ้าปิดถ้วยในความเงียบ จากสายตาของก่อนของฉัน ฉันสามารถรู้สึกรีบของเขา เมื่อคุณยืมมือกุม เขาช่วยถือของเลย เมื่อมันเป็นสีดำ ฉันโกหกในเตียง เขาหลิงหลี่ Lingli จากร่างกายของฉัน จากเท้าของฉันไป เปิดตา และซันอีก มันจะเล็ดรอดไปหนึ่งวัน ผมฝังหน้าแยกกันของฉัน แต่เงาของวันใหม่เริ่มถอนใจอ่อนประกายอีกครั้ง วันบิน พันครัวเรือนในโลกของสิ่งที่สามารถทำเกี่ยวกับเรื่องนี้ เฉพาะ ลังเลเท่านั้นวิ่ง วิ่ง ยกเว้นหลงภายนอก และส่วนของมันมากกว่า 8000 วัน อดีตเป็นควัน พัดลม เช่นหมอก ซัน-thaw ที่ฉันทำอะไร ฉันเคยได้ทิ้งร่องรอยทั้งหมดเช่น Gossamer มี ฉันได้มาโลกนี้มีร่องรอยการนุ่งน้อยห่มน้อยไปกลับ แต่ไม่แบน ทำไมทำเราไปเวลานี้หรือไม่ คุณ wise บอกฉัน ทำไมควรวันเรากลับบ้าง 28 มีนาคม ค.ศ. 1922 (ฉบับเดือน 11 เมษายน 1922, 34th ในนิตยสาร PC ย่อยปัจจุบันวรรณกรรมสมุดกิจการ)

ผลลัพธ์ (ไทย) 2:

นกนางแอ่นอาจจะหายไปกลับมาอีกครั้งต้นวิลโลว์และมีสีเขียวอีกดอกพีชจางหายไปพวกเขาจะบานอีกครั้ง แต่ฉลาดบอกฉันทำไมวันของเราไม่เคยที่จะกลับมา? - คนที่พวกเขาได้ถูกขโมย: ใครว่าคืออะไร? ในกรณีที่เขาไม่ซ่อน? พวกเขาจะนัดหยุดงานและตอนนี้อยู่ที่ไหน
ผมไม่ทราบว่ากี่วันพวกเขาให้ฉัน แต่มือของฉันจะได้รับที่ว่างเปล่า นับขึ้นอย่างเงียบ ๆ มากกว่าแปดพันวันแล้วเลื่อนไปจากข้าพเจ้าเหมือนหยดน้ำที่ปลายลงไปในมหาสมุทรวันของฉันจะหยดในกระแสของเวลาที่ไม่มีเสียงไม่มีเงา หน้าผากของฉันและน้ำตาหยดลงแก้มของฉัน
แม้จะไปจะมาข้างหน้าแม้ว่า; กลางที่จะมาถึงและวิธีการที่จะวิ่งได้หรือไม่ เมื่อผมตื่นขึ้นมาในตอนเช้าพวกเขายิงเข้าไปในห้องเล็ก ๆ ในสองหรือสามอาทิตย์เอียง ดวงอาทิตย์มีฟุตอาเบา ๆ และลอบผมยังสับสนปฏิวัติของเขา ดังนั้น - ล้างมือของคุณเมื่อผ่านวันออกจากอ่าง; อาหารเย็นวันสุดท้ายจากชามเมื่อความเงียบเริ่มต้นก่อนที่จะจ้องมองกับในอดีตที่ผ่านมา ฉันรู้สึกได้ว่าเขารีบตอนนี้ยืดออกมือจะถือเมื่อเขาครอบคลุมและจากการแปรงฟันที่ผ่านมาเมื่อมันได้รับความมืดผมก็นอนอยู่บนเตียงเขาโหยงก้าวข้ามจากฉันจากเท้าของฉันจะบิน ไป ฉันเปิดตาของฉันและดวงอาทิตย์อีกครั้งหนึ่งทั้งวันได้หายไป ผมถอนหายใจให้ทั่วใบหน้าของเธอ แต่วันใหม่ของเด็กเงาเริ่มกระพริบที่ผ่านมาในถอนหายใจ
วันที่บินในการหลบหนีของพวกเขาในโลกที่คึกคักนี้สิ่งที่ฉันจะทำอย่างไร เพียงเติมเพียงโฉบวิ่งไม่มีอะไรรีบร้อนใน 8000 นอกเหนือไปจากการเดินออกไปข้างนอก แต่สิ่งที่เหลือได้หรือไม่ กว่าวันที่ผ่านมาเช่นควันปลิวไปตามสายลมและสายหมอกโดยดวงอาทิตย์ตอนเช้าหรือระเหยฉันให้สิ่งที่มีร่องรอยที่ทั้งหมดหรือไม่ มีฉันเคยทิ้งร่องรอยใด ๆ ใยแมงมุมที่ทั้งหมดหรือไม่ ฉันมาที่โลกนี้เปลือยกายและในไม่ช้าก็จะเปลือยเปล่า? มันไม่ยุติธรรมทำไมเราหาอะไร ah?
คุณฉลาดบอกฉันทำไมวันของเราไม่เคยที่จะกลับมา?
28 มีนาคม 1922
(ตีพิมพ์ใน 11 เมษายน 1922 "สถานการณ์ปัจจุบันวรรณกรรม Xunkan" ในหน้า 34)

ผลลัพธ์ (ไทย) 3:

กลืนไปและมีเวลาเมื่อหลิวแห้งและมีเวลาที่จะเป็นสีเขียวดอกท้อและมีเวลาอีก แต่คุณเป็นคนบอกฉันว่าเวลาของเราหายไป ? ? ? ? ? ? ? - มีคนขโมยพวกมันเป็นใคร ? ? ? ? ? ? ? เขาจะซ่อนมันไว้ที่ไหน ? บางทีพวกเขาจะหนีไปเองแต่ตอนนี้พวกเขาอยู่ที่ไหนกัน ?

ไม่รู้จะกี่วันให้ผมแต่ผมรู้สึกว่ามือของฉันมันว่างเปล่า อยู่เงียบๆมากกว่า 8 , 000 วันได้หลุดลอยไปจากมือแม่เหมือนเข็มหยดหนึ่งในทะเล , วันของฉันหยดลงในกระแสของเวลาไม่มีเสียงและเงาผมอดไม่ได้ที่จะหัวซิบและน้ำตา

ไปแม้ว่าจะมาช่วยเข้ามาตรงกลางแล้วรีบเร่ง ? ? ? ? ? ? ? เมื่อฉันตื่นขึ้นมาในตอนเช้าของแสงเข้าไปในห้องเล็กๆสองหรือสามเอียงซัน เขามีเท้าอ่าดวงอาทิตย์ค่อยๆลับๆล่อๆ ; ฉันยังเปิดมันอย่างว่างเปล่า ดังนั้นการล้างมือเมื่อวันที่จากพื้นที่ในอดีต ; เวลาค่ำวันจากไปในชามเงียบเมื่อตาก่อนที่สุดท้ายจากฉัน ผมสังเกตว่าเขาไปเร็วและเอื้อมมือดึงปกเมื่อเขาเอื้อมมือมือในช่วงเย็นขณะที่ผมนอนอยู่บนเตียงเขาว่องไวก้าวหน้ากว่าจากฉันไปจากเท้าของฉันไป เมื่อฉันลืมตาและดวงอาทิตย์ที่เห็นอีกวันหนึ่งทั้งหมดได้หายไป ฉันซ่อนใบหน้า . . . . . แต่เงาของวันใหม่อีกครั้งเริ่มแวบเข้ามาในใน . . . . .

วันบินหนีใน 1 , 000 ล้านครัวเรือนในโลกของสิ่งที่ฉันสามารถทำอะไร ? ? ? ? ? ? ? แต่ลังเลรีบเร่งในช่วงแปดพันวันยกเว้นไปหวั่นไหวแต่ยังเหลืออะไร ? ? ? ? ? ? ? วันที่ผ่านมาเหมือนควันที่ปลิวไปตามสายลมเหมือนหมอกระเหยโดยเช้าวันอาทิตย์ทิ้งฉันแล้วมาร์ค ? ? ? ? ? ? ? ผมเคยทิ้งเหมือนใยแมงมุมชนิดของเครื่องหมาย ? ? ? ? ? ? ? ฉันเกิดมาในโลกนี้ก็จะโจมตีกลับแต่ไม่แบนทำไมต้องสีขาวเดินไม่เจออ่ะ ? ? ? ? ? ? ?
คุณฉลาด , บอกฉันว่าเวลาของเราหายไป ? ? ? ? ? ? ?





( วันที่ 28 มีนาคมพ.ศ. 2465 โดยวันที่ 11 เมษายนพ.ศ. 2465 " งานใหม่ " . . . . . . . ที่34 วรรณกรรมทุกเวที )