心惶惶昨夜突感心悸。半夜无眠，披衣在客厅中来回踱步，心堵得慌慌的，延到

心惶惶
昨夜突感心悸。半夜无眠，披衣在客厅中来回踱步，心堵得慌慌的，延到脑子里一阵空白。拉开阳台上的窗帘，夜黑得深沉，夹杂着风雨不停，在暗淡的路灯光里一片冰冷。身子不由打了个寒颤，仿佛那种冰冷透过玻璃窗浸入到骨子里。也许是前世的孽，要在今生的身体里偿还，就这么折磨着生机，让剩下的岁月不得安宁。常说好人有好报，可老天只知道高高在上，又哪管人间的疾与苦。
心悸的感觉仍在。那怕是窗外万家灯火已是看不到一点光亮，睡意仍在天外飘荡。儿时的记忆已矇眬，青春的脚步早已逝去，带着伤与痛在破灭的幻想里苟延残喘，我知道我的脑子还醒着，却不知道我的心是不是睡着了，恍惚间好象把青春丢去了，留下半个灵魂在黑暗中不知所措。
我把心掰开，却发现里面塞满了愧疚。父母的生养之恩、妻子的默默付出，还有朋友的关爱之情，我拿什么去偿还呢？身已病，心已倦，此生再无求，我想把自己卖掉，却不知从哪里得到我想要的东西，我惶惶然看着自己的心正躲在不知的角落里滴血。
多年的失眠已无药可救，日日惶惶向昏黑，不觉已是朱颜瘦，痛苦是时光刮给人类的飓风，却不想折磨得人失去了方向，好在几十年的情感在记忆深处沉甸，无论如何憔悴，逼得自己仍在红尘中奔波，但我的精神世界快到了崩溃的边缘，不知道还能坚持多久。
床头的台灯开了又熄、熄了又开，此夜注定无眠……。

ผลลัพธ์ (ไทย) 1:

心惶惶昨夜突感心悸。半夜无眠，披衣在客厅中来回踱步，心堵得慌慌的，延到脑子里一阵空白。拉开阳台上的窗帘，夜黑得深沉，夹杂着风雨不停，在暗淡的路灯光里一片冰冷。身子不由打了个寒颤，仿佛那种冰冷透过玻璃窗浸入到骨子里。也许是前世的孽，要在今生的身体里偿还，就这么折磨着生机，让剩下的岁月不得安宁。常说好人有好报，可老天只知道高高在上，又哪管人间的疾与苦。心悸的感觉仍在。那怕是窗外万家灯火已是看不到一点光亮，睡意仍在天外飘荡。儿时的记忆已矇眬，青春的脚步早已逝去，带着伤与痛在破灭的幻想里苟延残喘，我知道我的脑子还醒着，却不知道我的心是不是睡着了，恍惚间好象把青春丢去了，留下半个灵魂在黑暗中不知所措。我把心掰开，却发现里面塞满了愧疚。父母的生养之恩、妻子的默默付出，还有朋友的关爱之情，我拿什么去偿还呢？身已病，心已倦，此生再无求，我想把自己卖掉，却不知从哪里得到我想要的东西，我惶惶然看着自己的心正躲在不知的角落里滴血。多年的失眠已无药可救，日日惶惶向昏黑，不觉已是朱颜瘦，痛苦是时光刮给人类的飓风，却不想折磨得人失去了方向，好在几十年的情感在记忆深处沉甸，无论如何憔悴，逼得自己仍在红尘中奔波，但我的精神世界快到了崩溃的边缘，不知道还能坚持多久。โคมไฟข้างเตียง และ ออกไปอีก วาระ โดยคืนนี้นอนไม่หลับ......

ผลลัพธ์ (ไทย) 2:

หัวใจความตื่นตระหนก
เมื่อคืนก็รู้สึกใจสั่นหัวใจ กลางดึกโดยไม่ต้องนอนเดินไปมาในห้องนั่งเล่นแต่งตัวกระชากหัวใจเป็นหวางหวางส่วนขยายที่จะระเบิดสมองว่างเปล่า วาดผ้าม่านระเบียงคืนลึกผสมกับลมและฝนเก็บไว้ในแสงสลัวในทางที่หนาวเย็น ร่างกายไม่สามารถช่วยตัวสั่นเช่นถ้าแช่อยู่ในชนิดของความหนาวเย็นกับกระดูกผ่านหน้าต่าง บางทีอาจจะเป็นบาปที่ผ่านมาจะได้รับการชำระคืนในชีวิตของร่างกายนี้เพื่อทรมานชีวิตเพื่อให้ส่วนที่เหลืออีกปีของความสงบไม่มี มักจะกล่าวว่าดีหันสมควรอื่นเราสามารถรู้จักพระเจ้าสูงเหนือและที่ควบคุมโรคของมนุษย์และความทุกข์ทรมาน
รู้สึกใจสั่นยังคงมี แม้หน้าต่างสว่างคือการเห็นแสงน้อยยังคงล่องลอยบนท้องฟ้าง่วงนอน ทรงจำวัยเด็กมีความสลัวก้าวของเยาวชนที่หายไปนานกับความเจ็บปวดและความเจ็บปวดอิทธิพลในภาพลวงตาแตกฉันรู้ว่าสมองของฉันยังคงตื่น แต่ไม่ทราบว่าหัวใจของฉันไม่ได้นอนหลับดีมึนงง เช่นเยาวชนหายไปทิ้งครึ่งชีวิตจมอยู่ในความมืด
ฉันยากจนหัวใจของเขา แต่พบว่ามันเต็มไปด้วยความรู้สึกผิด ให้กำเนิดพระคุณพ่อแม่เงียบของภรรยาที่จะต้องจ่ายเช่นเดียวกับความมีน้ำใจของเพื่อนที่สิ่งที่ฉันจะไปชำระคืนได้หรือไม่ ร่างกายได้รับป่วยหัวใจเหนื่อยไม่แสวงหาชีวิตนี้ผมต้องการที่จะขายตัวเอง แต่ผมไม่ทราบว่าสิ่งที่ฉันต้องการที่จะได้รับจากการที่ผมได้ดูการเต้นของหัวใจของตัวเองเป็นที่หลบซ่อนตัวอยู่ในเลือดอย่างไร้จุดหมายมุมที่ไม่รู้จัก
ปีได้นอนไม่หลับที่รักษาไม่หายวันความหวาดกลัวที่จะมืดเพียงเพื่อหาคิ้วบางอาการปวดเป็นเวลาที่จะขูดมนุษย์พายุเฮอริเคน แต่ไม่ต้องทรมานคนสูญเสียทางของพวกเขาและโชคดีทศวรรษที่ผ่านมาของอารมณ์ความรู้สึกในความทรงจำ ลึกซีดเซียว ChenDian แล้วบังคับให้ตัวเองยังคงวิ่งไปรอบ ๆ โลกมนุษย์ แต่โลกแห่งจิตวิญญาณของฉันอยู่ใกล้ปากของการล่มสลายผมไม่ทราบว่ามันยาวสามารถถือ
โคมไฟข้างเตียงเปิดและนำออกมาใส่ออกงานเปิดอีกวาระนี้คืนนอนไม่หลับ .......

ผลลัพธ์ (ไทย) 3:

ทำให้หัวใจเมื่อคืนก็รู้สึกใจสั่น เที่ยงคืนไม่นอนห่อเดินกลับไปกลับมาอยู่ในห้องนั่งเล่นของหัวใจบล็อกจึงมีช่องว่างที่ขยายเข้าไปในจิตใจ เปิดม่านที่ระเบียงที่น่ากลัวคืนที่ลึกซึ้งและผสมกับลมและฝนหยุดในที่มืดแสงไฟถนนที่เย็น ตัวไม่ได้ไปตีเย็นราวกับมองผ่านทางหน้าต่างที่แช่ในที่เย็นถึงกระดูก อาจจะเคยเห็นในชีวิตนี้ในร่างกายของพวกเขาจะต้องจ่ายจะต้องทรมานกับชีวิตและปล่อยให้ส่วนที่เหลือของชีวิตไม่สงบ มักจะกล่าวว่าคนดีจะเหนือกว่าพระเจ้าเท่านั้นที่รู้และที่ควบคุมโรคและทุกข์ของมนุษย์รู้สึกใจสั่นอยู่ แม้แต่ในที่แสงจากหน้าต่างก็เห็นเป็นจุดของแสงที่ลอยอยู่ในท้องฟ้าง่วง ความทรงจำในวัยเด็กที่ได้ตายไปแล้วในความสลัวของเยาวชนฝีเท้าด้วยความเจ็บและปวดในหน้าอกในจินตนาการหรอกผมรู้ว่าสมองฉันยังตื่นอยู่แต่ไม่รู้ว่าหัวใจของฉันมันไม่ได้หลับเหมือนใจลอยออกไปทิ้งให้เยาวชนและครึ่งวิญญาณที่สูญเสียในที่มืดฉันให้หัวใจจะแตกแต่ก็พบว่ามันเป็นหนาตากับความรู้สึกผิด พระคุณของพ่อแม่บุตรภรรยาและจ่ายอย่างเงียบๆและเพื่อนรัก , สิ่งที่ฉันสามารถทำได้เพื่อจ่าย ? ? ? ? ? ? ? เขาป่วยหัวใจได้ไม่เหนื่อยในชีวิตนี้เราต้องการที่จะขายแต่ไม่รู้ว่าจะได้รับสิ่งที่ฉันต้องการและฉันประหวั่นหวาดกลัวมองที่หัวใจของเขาถูกซ่อนอยู่ในมุมที่ไม่รู้ว่าเลือดปีของการนอนไม่หลับได้ทุกวันไม่กลัวต่อความมืดและรู้สึกว่ามีบางใบหน้าที่เจ็บปวดคือเวลาพายุพัดให้กับมนุษย์แต่ไม่อยากทรมานคนสูญเสียทางอารมณ์เพื่อทศวรรษที่ผ่านมาในความทรงจำลึกๆจิตใจก็บังคับให้ตัวเองอยู่ในสถานที่ที่ไปมาแต่จิตวิญญาณของฉันโลกเกือบล่มสลายและไม่รู้จะทนไปได้อีกนานแค่ไหนโต๊ะโคมไฟหัวเตียงเปิดและปิด , ปิดและเปิดคืนนี้ไม่ได้นอนแน่ . . . . . . . . . . . . . .