妃嫔这职业 第63章 诡异发生一个宫女被杖毙算不得什么,一个胆敢冒犯主子名讳被杖毙的宫女更算不得什么,唯一特别的也不过是这个宫女是皇上开口杖毙的。 “我当是个什么玩意儿,原来是个没脑子的,”淑贵妃回到自己宫里,躺坐在贵妃榻上,语带嘲讽道,“一个小小的才人,竟然让自己身边宫女叫那么个名字,还当着这么多人的面叫出来,也不知是真没脑子还是没把庄络胭放在眼中。” 菱纱替她捏着肩,小声附和道:“不过是个玩意儿,娘娘又何必在意。” “她可是既善舞又能泡茶,”淑贵妃嗤笑出声,取下手腕上的玉镯扔到一边,闭上眼睛,“那庄络胭也是个沉得住气的,自个儿名字被一个宫女冒犯了,还脸色不变,也难怪被皇上遗忘后还能复宠。” “谁知她是什么用意,没准想装贤良大度呢,”菱纱道,“奴婢瞧着这个昭贤容也不是个简单的。” “她若是简单,马婕妤当初不会落得那个下场,庄婕妤也不会直接被皇上撤了牌子,”淑贵妃打了个哈欠,“不过与皇后比起来,她的心计还差得远,且瞧瞧皇上又能宠她多久。” 菱纱见其困了,便不再多言,只是更加小心的伺候,心里却隐隐觉得,那个昭贤容不是那么简单。可转念想娘娘的手段,便又觉得是自己多想了。 ยานลูจ้วง มนต์ชื่อแม่ผมที่เป็นระดับซับซ้อนมากที่สุด กด yutanpo ถูกพิงเธอในความกลัวเก้าอี้ มองตกแต่งหรูบริสุทธิ์บ้าน ถอนหายใจเบา ๆ "เมฆค้างคืน "มือลงต้มในผู้หญิง ย่านสวนเสาร์ขึ้นตรง นิพจน์ขยายตัวรุนแรง ยุนสิ popped ใน พระสเติร์น จะเกี่ยวกับคำถาม: "จักรพรรดินี สิ่งไม่ถูกต้องหรือไม่ ” "พยายามตรวจสอบซองตายว่าพรสวรรค์เจนภายใต้ผิวของ, " ย่านสวนยืนขึ้น, "ให้คนอื่นให้ผลรวมของเงินหลักประกันครอบครัว เป็นทาสเป็นผู้บริสุทธิ์ ” ยุนสิต่ำกว่าหนึ่ง ย่านสวนยืนอยู่หน้าต่าง ไม่ช่วยแต่ว่า: "พระองค์เจ้าข้า มันถูกแช่แข็ง แต่ไม่ได้อยู่ในด้านหน้าของหน้าต่างเป็นเวลานานได้ ” "มาอยู่ ฉันรู้ว่าคุณไป "ย่านสวนให้มือและมองหน้าต่างโบกหิมะถอนหายใจอีกครั้ง และปิดตา "จักรพรรดินี ชิเจียนจากตัวข้อความ จักรพรรดิวันนี้เปิดแบรนด์ของคุณ "รอยยิ้มเบาฟูมา ยานลูเป็นของขวัญ จักรพรรดิเป็นพิเศษ kouyu เย็น หลักเคยร่างกายอ่อนแอ ไม่ขับรถ ” ยานลูพยักหน้าจ้วง "ได้มากขึ้น ” ในฮาเร็ม ไม่ปกติคน ดังนั้นถ้าเธอต้องการ โดยเฉพาะอย่างยิ่งห้องไฟ จะเรียนรู้ไม่ปกติกับคนเหล่านี้ ถ้าถือสามมุมมองของสังคมที่ผ่านมา แต่เขาตายอย่างไรไม่ทราบ คนกลัวตาย เธอ เกินไป ดังนั้นเธอต้องเป็นเกรซ น้อยเพื่อจักรพรรดิได้จำน้ำหนักบาง เธออาจมีอยู่ในการระงับ เสียชีวิตในวันที่ดีกว่าไม่ 后宫女人就算再擅长某一物又能怎么样,皇帝的爱好不会永远不变,而女人也不会永远不老,汉时跳得倾城绝艳掌上舞的赵飞燕不也输给了比不上自己的赵合德么,输了后的日子不也不比往日。让她失宠的是亲妹妹尚且如此,莫说她现在的处境。 后宫的女人实属不易,所以她也同情不了别人,只能想着怎么让自己好好活下去。 福宝见自家主子神情有异,也不敢多问,只能安静的站在一旁。也不知主子想了什么,神情变得格外认真,不由的绷紧了腰杆。 “我要沐浴更衣,让人下去准备。”庄络胭微笑着看了眼福宝,一个转身盈盈在软椅上坐下。 封谨处理完政事已经到亥时,他有些疲倦的靠在御辇椅背上,闭眼听着雪花打在华盖上的簌簌声,不知怎么的就想到腊八宴时昭贤容白色狐裘上的鲜红。 也许是因为那抹红色太过艳丽,才让他记得那么清楚。缓缓的睁开眼,封谨开口:“高德忠,离熙和宫还有多远。” “回皇上,过了前面的荷花池便是熙和宫了,”高德忠低声回答,转眼却发现荷花池边散发着诡异的蓝光,一闪一闪的,在黑夜里显得格外骇人。 身边有两个胆小的宫女已经尖叫起来,他沉下脸道:“都闭嘴,吵吵嚷嚷成何体统?!” 封谨面色平静的看着那忽闪忽闪的蓝火,“高德忠,你带人去看看。”说完,就见一行人提着宫灯走了过来,为首的便是扶着宫女手匆匆走来的庄络胭。 见庄络胭看见自己松了一口气的表情,封谨眉梢微动,下了步辇,“天这么冷,爱妃怎么出来了?” 待对方走近,封谨才看到庄络胭额头还冒着细汗,朱钗乱摇,就连一件狐裘也没有穿,便知其是匆匆赶来,解□上的披风披在庄络胭身上,“朕无碍,你不必担心。” “妾在宫门口听到尖叫声,所以便出来看看,”庄络胭也不说是担心皇帝,面色尴尬的躲闪着皇帝的视线,“让皇上看笑话了。” 在宫门口?她又在等自己了,难怪能这么快赶来,捂着对方冰凉的手,封谨露出微笑,“朕知你心意。” 庄络胭头埋得更低了。 高德忠带着几个太监走近荷花池边,面色微变,因为池水靠岸的地方漂着一个宫女,瞧着已经没命了,那些诡异的蓝火正在这个女人身上燃烧,但是这个女人身上却没有烧焦的痕迹。 这诡异的一幕让高德忠身后的几个太监吓白了脸,高德忠倒平静许多,也不去碰那具尸体,转身向皇帝行去,见昭贤容也赶了过来,便向两人行礼后道:“皇上,奴才在池子里发现了不干净的东西,请皇上移驾。” 这诡异的一面不少人瞧见了,只怕不到明日就会传得沸沸扬扬。 封谨伸手拦住庄络胭的双眼,语气平静道:“好好清理一下。” “是,皇上。”高德忠看了眼被皇上护着的昭贤容,面色不变的退了下去。 遇到这么晦气的事情,皇上也没有对昭贤容有半点不满,昭贤容不可小觑。 跟着皇帝回到熙和宫,庄络胭掩饰不住眼中的不安,“皇上,发生了什么事情?” 封谨拍拍她的手背,“不是多大的事情,高德忠会处理,天儿完了,安歇吧。” 待两人躺到了床上,庄络胭靠在封谨的胸口,好半晌后突然听到封谨问她,“睡不着?” “皇上也没睡?”庄络胭扭了扭身子,没睡着的情况下保持一个姿势也是狠辛苦的。 “嗯,后日便要开朝了,那些来朝贺的小国使臣也要开始回去了,以往如高美这种贫寒小国每次拿赏赐比朝贡还要多,爱妃有何想法?”封谨突然开口问。 “高美国?”庄络胭愣了一下,继而道,“前些日子妾的宫女还说,高美太子给妾送过礼,皇上不提,妾都忘了。” “哦,”封谨语气微微抬高,“朕倒不知道高美太子这般识趣,他都送什么了?” “妾也没看,听说是几支老人参,算不得什么特别珍贵的东西,”庄络胭撇了撇嘴,满不在乎道,“还说让妾美言,妾又不知他们是什么意思,美言什么?”
封谨低笑出声,高美国只怕是因为自己对待他们没有先帝热情,心里不安才想着讨好后妃。恐怕庄络胭不是唯一被讨好的,只不过能这么明晃晃说出来的只有这个傻女人罢了。
“老参也算是稀罕物件儿了,亏你说得如萝卜似的,”封谨笑着把庄络胭往怀里搂了楼,“看来是朕太过宠你了。”
“妾有皇上,还需要那些东西做什么?”庄络胭轻哼一声,“反正妾有皇上呢。”
封谨听到这话,心头微动,终究只是轻轻拍拍庄络胭的背,慢慢开口:“你自然还有朕。”
庄络胭又往皇帝怀中拱了拱,两人谁也看不见谁的表情,但举止却是亲昵无比,仿若极相爱的两人。
时间不知又过了多久,庄络胭已经睡得迷迷糊糊,似乎听到身边想起轻轻的一声叹息,待她睁开眼,却又觉得是自己错觉了。
熙和宫外的荷花池旁,高德忠面色平静的看着被打捞上来的宫女,“可认清了,确定是柔妃宫里的太监?”
“回公公,千真万确。”一个小太监回答道,“奴才与这个宫女认识呢。”
高德忠又看了眼那个宫女,“既然如此,就让柔妃宫里的人来认认吧。”
“抬下去,让人好好查查。”高德忠用手在鼻子前扇了扇,待宫女被抬走,他冷笑两声,“这后宫的人,胆子是越发大了。”
这后宫中什么怪事没见过,就这么点事情,还真吓不了几个人。
眼瞧着不是针对柔妃就是昭贤容使的手段,可不管是谁,这事儿恐怕都牵扯不到昭贤容身上了。
毕竟,今晚皇上的举动,已经明确表示要此事与昭贤容无关了。
การแปล กรุณารอสักครู่..