“皇上，”庄络胭眼神微变，忍不住开口道：“皇上，妾并无性命之虞

    “皇上，”庄络胭眼神微变，忍不住开口道：“皇上，妾并无性命之虞，林嫔又伺候您多年，这个惩罚未免重了些。”说完，在皇帝面前跪下。

    “求皇上饶林嫔一命，林大人如今虽已不在朝中任职，但也历任两朝尚书，如今他年事已高，实在受不得丧女之痛。”

    封谨心中明白昭贤容是担心自己此举寒了那些老臣的心，他弯下/身扶起跪在自己面前的女人，看清了她眼中的焦急与担忧。或许她不明白，林家如今已经毫无影响，但是有这份心便难得了。

    “既然昭贤容求情，便饶林氏一命，只是此等罪责实在让人难以忍受，便摘其嫔位，降为末等更衣，迁居静秋阁，撤其牙牌，永不侍寝。”封谨不再看林嫔，“林更衣跪安吧。”

ผลลัพธ์ (ไทย) 3:

     " จักรพรรดิ " จวง胭ไมโครเปลี่ยนเครือข่ายตาอดไม่ได้ที่จะพูด " ฝ่าบาทนางสนมและชีวิตเพศอาจ林嫔และปรนนิบัติคุณปีนี้การลงโทษมันหนักกว่า " แล้วคุกเข่าลงต่อหน้าจักรพรรดิ ฮ่า     " ขอร้องฝ่าบาท饶林บินชีวิตหลินตอนนี้อาจจะไม่รับตำแหน่งในพระราชวังแต่ยังทำหน้าที่สองราชวงศ์ชางและตอนนี้เขาแก่แล้วทนไม่สูญเสียความเจ็บปวดของหญิง " ฮ่า    จดหมายขอรู้ว่าจ้าวฮยอนปล่อยเป็นห่วงตัวเองย้ายเย็นที่ทหารผ่านศึกของหัวใจเขาก้มลงคุกเข่าต่อร่างกายขึ้นมาเองผู้หญิงตรงหน้าเห็นเธอในสายตาของความวิตกกังวลและกังวล บางทีเธออาจจะไม่เข้าใจหลินตอนนี้ไม่มีผลกระทบแต่หัวใจนี้ก็หายากแล้ว ฮ่า     " ตอนนี้จ้าวฮยอนขอร้องให้เขาไว้ชีวิตหลินไว้แต่ความผิดดังกล่าวก็เหลือทนแล้วเลือกตำแหน่งของบินตกปลายฤดูใบไม้ร่วงแต่งตัวเงียบเช่นย้ายศาลถอนของโดมิโนไม่เคยนอนหน้า " จดหมายขอไม่อ่าน林嫔 " หลินแต่งตัวคุกเข่าสงบเถอะ "