我想，这是个速度过剩的时代。似乎极少见到被时代大浪抛出很远的龟类，甚至

我想，这是个速度过剩的时代。
似乎极少见到被时代大浪抛出很远的龟类，甚至连不疾不徐正常前行的人都所剩无几了，只有一窝蜂高举着“时不待我，只争朝夕”大标语的人们在马不停蹄地冲锋。
“不惹眼，不闹腾，也不勉强自己。做一个落后于时代的人，凝视内心。”阿久悠的这句话被和着尘泥踏在足下，取而代之的是挤破头地想要“惹眼”“闹腾”，是无保留地与自己较劲，恨不得以至上的速度亲自引领时代的浪潮的新时尚。于是意大利的“慢生活”被国人视若怪事，北大教师夫妻归隐山林被鄙为逃避，甚至连“不想在路上奔跑，只想坐在路旁鼓掌”的小女孩也遭遇重重质疑。
我想，这个时代是病了。患上了“速度至上”病的我们丢失了频率正常的生活步伐，随之一起遗失的，还有冷静的判断力、柔情的幸福观以及面目清晰的自己。

ผลลัพธ์ (ไทย) 1:

ผมคิดว่า นี่คือเวลาของความเร็วเกินดูเหมือนว่าหายากเหล่านี้วันคลื่นลูกใหญ่ที่ไกลมากในบางกรณี แม้กระทั่งคนซ้ายมีเจตนาเดินปกติ เฉพาะฝูงถือสโลแกน "เวลา ยึดวัน" คน scrambling เพื่อเร่ง"ไม่สะดุด ดี ไม่บังคับตัวเอง คนด้านหลังเวลาและดูภายใน "O ยูนาน ประโยคนี้ และฝุ่นในเท้า แทนที่จะสนใจการ"สะดุดตา" "เฮฮา" แข่งขันกับตัวเองโดยไม่ต้องสำรอง ไม่สามารถรอ ถึงเวลานำบุคคลเช่นเดียว กับความเร็วของคลื่นของแฟชั่นใหม่ ของอิตาลี "ชีวิตช้า" ถือว่าแปลก อาจารย์มหาวิทยาลัยสามีฐานภูเขาอาศรมสำหรับหนี ไม่ได้ "ไม่ต้องการเรียกใช้บนท้องถนน เพียงแค่ต้องการนั่งที่ริมถนน โดยโห่ร้องสนับสนุน" สาวน้อยยังได้รับคำถามหนักขึ้นผมคิดว่า ยุคนี้เป็นป่วย ทุกข์ทรมานจาก "อันดับแรก" เราสูญเสียความถี่ของก้าวปกติของชีวิต ร่วมกับวิจารณญาณหายไป และความสงบ ความสุขวิธีการชำระเงินและใบหน้าชัดเจนตัวเอง

ผลลัพธ์ (ไทย) 2:

ผมคิดว่านี่เป็นยุคของความเร็วส่วนเกิน
อายุดูเหมือนว่าจะไม่ค่อยเห็นคลื่นขนาดใหญ่โยนเต่าไกลมากแม้ค่อยๆคนแถวหน้าปกติจะวิ่งออกไปเพียงถือ Rush "จะรอให้ผมยึดวัน" สโลแกนของคนใหญ่ ในการโจมตีไม่หยุด
"ไม่สะดุดตาไม่ซนไม่ได้บังคับตัวเอง. ให้หลังครั้งที่มีคนหัวใจจ้อง." ยาวสบายคำพูดเหล่านี้ได้รับการขี่ในโคลนและฝุ่นด้วยขั้นตอนเดียวเพื่อต้องการที่จะบดขยี้แทนที่ด้วย "สะดุดตา "" ซน "เป็นอย่างตรงไปตรงกับการแข่งขันของพวกเขาเช่นเดียวกับความกังวลที่จะเพิ่มความเร็วในบุคคลชั้นนำของคลื่นลูกใหม่ของยุคแฟชั่น ดังนั้นอิตาลี "ชีวิตช้า" ถูกมองว่าเป็นคนแปลกครูมหาวิทยาลัยปักกิ่งเป็นคู่บ้านนอก Hermitage ป่าเพื่อหลีกเลี่ยงแม้ "ไม่ต้องการที่จะทำงานอยู่บนท้องถนนเพียงแค่นั่งตบมือถนน" สาวน้อยยังประสบสอบสวนอย่างหนัก
ผมคิดว่ายุคนี้ป่วย ทุกข์ทรมานจากโรคความเร็ว "ครั้งแรก" เราสูญเสียความถี่ก้าวปกติของชีวิตพร้อมกับการสูญเสียที่เกิดขึ้นเช่นเดียวกับการตัดสินสงบแนวคิดของความสุขและความอ่อนโยนใบหน้าล้างตัวเอง

ผลลัพธ์ (ไทย) 3:

ฉันคิดว่ามันเป็นยุคของความเร็วส่วนเกินดูเหมือนจะไม่ค่อยเห็นทะเลไกลโดยเวลาโยนเต่าเดินช้ามันเป็นเรื่องง่ายสำหรับคู่ปกติแม้คนน้อยของพวกเขาเท่านั้นที่ถือ " เวลาไม่รอฉันยึดวัน " ป้ายใหญ่ที่ไม่หยุดคิด" ไม่เด่นไม่ร้องก็จะไม่บังคับให้ตัวเอง เป็นคนล้าหลังจ้องมองหัวใจ . . . . . . . โอคุณประโยคนี้มานานและมีฝุ่นและโคลนถูกเหยียบอยู่ใต้เท้าและถูกแทนที่ด้วยการบีบหัวที่จะ " สร้าง " " " " " " " ดัง " เป็นไม่อั้นกับตัวเราเองก็จะใช้ความเร็วสูงสุดที่ ushered ในยุคของแฟชั่นใหม่ของคลื่น " อิตาลี " ชีวิตช้า " โดยประชาชนที่ดูแปลกและครูปัตตานีถูกดูถูกและอาศรมในป่าเพื่อหนีและแม้ " ไม่ได้จะมาขวางทางวิ่งแค่อยากนั่งอยู่ข้างทางปรบมือ " สาวน้อยยังพบข้อสงสัยฉันคิดว่านี้คือเวลาที่ป่วย ทุกข์ทรมานจาก " โรคที่ความเร็วสูงสุด " เราสูญเสียความถี่ปกติของชีวิตที่ก้าวไปพร้อมกับความสงบอ่อนโยนและการตัดสินใจและแนวคิดของความสุขที่แท้จริงและชัดเจนในตัวเอง