时间越接近六月，天气就变得越热，陆承余每天开着车上班下班，有些庆幸自己

时间越接近六月，天气就变得越热，陆承余每天开着车上班下班，有些庆幸自己不用天天挤公交车，这种天气在公交站等车，简直就是在煎蛋。

因为毕业论文与答辩已经通过，陆承余他们这一届的毕业典礼在六月一日举行，他得到通知时，已经是五月三十日。记得往年这个时候，不少的家长拿着相机在Q大与穿着学士服的孩子一起合影，毕业生们的脸上也带着喜悦与骄傲。

想到这，陆承余关上邮箱，看着文档上密密麻麻的字，呼了一口气，埋头继续弄计划书。这份计划书他可是查了不少数据，甚至在每天下班后，考察好多市场后，才有了一个大致的想法，直接影响他能否借此在华鼎站稳脚跟，所以他可不想搞砸。

下午陆承余送文件到曹京申办公室，提前说了一号要请假的事情，曹京申知道他要参加毕业典礼，所以也没有为难他，“既然是毕业典礼，当天晚上你们一定会有聚会，你三号再来上班吧。”

“多谢头儿，”陆承余放下文件，笑眯眯的道，“我被你的慷慨感动了。”

“以后让你感动的地方会有很多的，”曹京申抽出一份文件扔向陆承余，头也不抬的说，“别废话了，帮我把这个文件送到总裁室，我等下要去人事部没时间上去。”

一把接住文件，陆承余也不废话，出了办公室的就往电梯间方向走，等进了电梯，他面上的笑意一点点淡了下来。

总裁办公的这一楼，从内到外都透着一股肃穆的味道，让人不自觉间就提起了精神。陆承余敲响总裁室的门，进去就看到严穆正面无表情的在一个本子上写写画画。

见到是他进来，严穆停下笔：“送文件过来的？放在桌上就行。”

陆承余已经习惯老板话少表情僵僵的样子，把文件放下来就准备走，谁知还没有走到门口，又被严穆叫住了。

“后天就是你们学校的毕业典礼，我刚好与你们学校有个研究项目要合作，到时我们一起走。”严穆说完这话，犹豫了一下，又补充了一个问句，“行吗？”这两个字说得有些僵硬，就像是干巴巴挤出来的一样。

“就是不知道能不能同路，”陆承余犹豫了一下，看了眼严穆的脸色，随即改口，“要是老板不嫌麻烦，我们就一起走吧。”

虽然老板面目表情变化率很低，但是他还是能看出，对方是希望自己同意这个建议的。

“那好，一号早上我来接你，”严穆看了眼门的方向，“继续回去工作吧。”

陆承余挑了挑眉梢，不置可否的出了办公室，当然没有忘记带上门。他心里却很清楚，严穆是打算重用自己了，不然不会为他废这些事，也不枉费他这段时间费的精力。

他记得很清楚，前世听说过想潜规则他的那个人发家史。当年这人想与华鼎合作，可惜华鼎老总看不上他，他就去讨好华鼎内部人员。后来，也不知他走的什么路子，还真搭上了华鼎这条大船，赚了一大笔钱，然后才开始在娱乐圈投资。这个人运气好，刚进这个圈子就投资了一部赚钱的电影，然后在娱乐圈也越混越好。

如果不是因为这样，那个人也不能在娱乐圈站得这么稳，最后还把他逼得在圈子里混不下去。

他现在要做的，就是把这人赚钱的源头掐了下去，没有因就没有果，没有钱拿什么投资电影，没有钱与地位，又拿什么潜规则威胁别人？

想到这，陆承余面上露出冷笑，他最喜欢的就是坑死那些过去得罪过他的人了。

哎哟，这么小心眼的自己，真是让他羞愧又死不悔改啊。

陆承余有两个微博，叫承余年年的微博上，每条微博都是一本正经，全是各种有格调上档次的内容，认识他的大学高中校友以及一些熟悉的亲友关注的也是这个微博号。而另一个叫鱼余于的微博上却是各种吐槽，各种猥琐，关注他的也全是网上不认识的人，并且两个号的粉丝都不少，这种装逼与猥琐共存的精分感，陆承余觉得没有半点的不适应，甚至在内心深处有种说不出的舒爽感。

“鱼余于：大老板说要开车与我一起去学校参加毕业会，万一我坐在价值千万的豪车中手足无措失态怎么办，要怎么做才会让人觉得我冷艳高贵，不是没有见过世面的样子？”

很快这条微博下面，又出现了一堆的点赞狂魔，然后就是一堆人贱兮兮的开损，至于类似于“在一起”这种语言，陆承余淡定的忽视了。隔着一条网络，人人都可以随便开玩笑，但是谁当真谁才是傻子。

一号早上，陆承余刚洗漱好换上衣服，放在桌上的手机铃声就响了，他见来电显示是个陌生人，犹豫了一下接起来后，才知道严穆的车已经开到楼下了。

他走到窗前，拉开窗帘往下看了看，就见那辆他羡慕嫉妒恨的迈巴赫停在楼外临时停车位上，严穆笔直的站在车门旁，带着那么点生人勿近的味道。

等他下了楼，走到严穆面前时，严穆的站姿也没有变过，他笑了笑：“不好意思，让你久等了。”

“不久，”严穆看了眼腕表，“上车吧，先吃了早饭再过去。”

陆承余拉开副驾驶的门坐了进去，然后给严穆指了一条路，带着他到一家早餐店吃早饭。

早餐铺不大，摆着几张干净的桌子，铺子老板是一对中年夫妻，见到陆承余进来，老板娘笑呵呵的招呼：“小余来了，今天还是老几样？”她见陆承余身后跟着一个气势不凡的人，补问道，“这是你的朋友，可有什么想吃的？”

严穆看了眼小小的早餐铺，然后看向陆承余。

“他的跟我一样，”陆承余拿了两双筷子，带着严穆在一张小桌子上坐下，一边说，一边把筷子递给严穆，“这家店的包子皮薄馅儿多，蛋都是从乡下收来的土鸡蛋，豆浆油条也够味，卫生做得也很好，等下你尝尝就知道了。”

接过筷子，严穆听完陆承余的话，点点头道：“我不挑食。”

老板娘很快把陆承余要的东西端了上来，两笼热腾腾的包子，四根油条，两个鸡蛋，两碗豆浆，外加两小碟看起来清脆可口的泡菜。

然后严穆就看到陆承余吃起油条喝起豆浆来，明明是油腻腻的东西，但是对面的人偏偏能吃得好看又快速，找不到半点一般人吃饭时的难看样子。

忍不住夹了一个包子放进嘴里，竟然是香菇鸡肉馅儿的，吃起来开胃又不腻口，确实比很多大酒店做的味道好。然后他又学着陆承余的样子去吃油条，不过因为从小不爱吃油炸食物，他把一根油条吃完，也没尝出这根油条有什么不凡之处。

“你不吃了？”陆承余吃完自己的早餐，见严穆面前还剩下一个小笼包和一根油条。

“饱了，”严穆擦着嘴，木着表情道：“很好吃。”

这是在解释他不是嫌弃早餐味道，而是因为饱了吃不下？

陆承余不由得多看了眼严穆，莫名觉得眼前的严穆有点呆，这一定是他脑洞开的不对！

非常自然夹起剩下的那个包子吃掉，陆承余才擦着嘴巴起身去付账。

“我给，”严穆见他要去付账，跟着站了起来。

“就当我付油钱了，”陆承余笑着掏出几张零钱付给老板娘，“这么点小钱，老板你就别客气了，以后我们要是一起吃大餐，我肯定不跟你抢。”说到这，他突然想起第一次见到严穆时，刷的那八千多块钱，顿时有那么点肉痛。

“好。”严穆点了点头，把以后一起吃大餐自己付钱的事情，记在了心里。

等两人回到车里后，陆承余从衣兜里摸出两片口香糖，自己塞了一块，分给严穆一块。然后在严穆疑惑的眼神中解释道：“包子味重，有些场合咱们还是要多注意。”

然后，严穆第一次尝试了开车吃口香糖这种事情，感觉上还能接受。

因为陆承余要去大礼堂参加毕业会，还要毕业合照，严穆是去跟研究学院的教授谈事情，所以两人一起赶到学校后，就分开走了。

进了大礼堂，陆承余找到了分给自己班级的号码区，就看到朱广林与张宏已经到了，而陈瑾就坐在两人旁边。

朱广林与张宏看到陆承余，就招呼着他过来坐下，陆承余笑着在三人旁边的空位上坐定，然后道，“你们三个来得早啊。”

“我们两个今天不到六点就起来了，能不早吗？”朱广林摸了摸自己的头发，“在公交车上，差点没把我昨天才剪好的发型挤歪。”

“就你那睡相，昨晚上就没发型了，哪够公交车发挥的啊，”陆承余挑挑眉，“别为你凌乱的发型找借口了。”

“滚你，”朱广林呼了他后背一掌，见陆承余穿着干干净净，浑身上下透着清爽帅哥味儿，仍不住叹气，“果然人帅穿什么都好，连衣服和头发都被衬好看了。”

“你不早知道这是个看脸的社会吗？”张宏凑过来，语气带着点猥琐道，“对了，前几天陈雅还托人打听你的消息，你知道吗？”

坐在旁边的陈瑾听到张宏这句话，面色微微一变，陈雅是他们班的班花，人长得漂亮性格又好，而且还是本地人，听说家里条件也很不错。班上有传言说她喜欢陆承余，虽然没有确认过，但是这几年他发现陈雅对陆承余确实与其他人不同。

也许，就因为这样陆承余才这么看不上他的这份心意吧，没有他还有陈雅，或者是王雅张雅，有这些人，陆承余怎么会看上他？

只有他自己还傻傻的跑去告白，结果除了让彼此都难堪以外，什么都不剩下。

“你在哪听的小道消息，”陆承余无奈摇头道，“陈雅的妈妈认识我妈，因为我换了手机号没告诉她，所以她让陈雅来才打听我消息。你们就别胡说了，小心陈雅巴掌呼你们一脸。”这话半真半假，真的是老一辈的交情，假的是陈雅找他的原因。

他前几天已经明确拒绝陈雅了，但是他却不想拿这种事情作为谈资，这种事情传出去，也许别人会夸他一句有魅力，可是对于女孩子来说，却是十分伤人的一件事。是真男人的，就做不出拿女人感情当谈资的事儿。

陈瑾听到这，脸上已经带上苦笑，这个男人总是这样，做什么事情都彬彬有礼。他忽然明白过来，也许陆承余对他，就跟对其他女同学一样，只不过是他自己可笑的动心了。

他觉得自己有些讨厌陆承余这样的人，也许他需要的是一个只对他好的男人，而不是陆承余这样的

ผลลัพธ์ (ไทย) 1:

时间越接近六月，天气就变得越热，陆承余每天开着车上班下班，有些庆幸自己不用天天挤公交车，这种天气在公交站等车，简直就是在煎蛋。 因为毕业论文与答辩已经通过，陆承余他们这一届的毕业典礼在六月一日举行，他得到通知时，已经是五月三十日。记得往年这个时候，不少的家长拿着相机在Q大与穿着学士服的孩子一起合影，毕业生们的脸上也带着喜悦与骄傲。 想到这，陆承余关上邮箱，看着文档上密密麻麻的字，呼了一口气，埋头继续弄计划书。这份计划书他可是查了不少数据，甚至在每天下班后，考察好多市场后，才有了一个大致的想法，直接影响他能否借此在华鼎站稳脚跟，所以他可不想搞砸。 下午陆承余送文件到曹京申办公室，提前说了一号要请假的事情，曹京申知道他要参加毕业典礼，所以也没有为难他， "既然是毕业典礼，当天晚上你们一定会有聚会，你三号再来上班吧。” "多谢头儿，" 陆承余放下文件，笑眯眯的道， "我被你的慷慨感动了。” "以后让你感动的地方会有很多的，" 曹京申抽出一份文件扔向陆承余，头也不抬的说， "别废话了，帮我把这个文件送到总裁室，我等下要去人事部没时间上去。” 一把接住文件，陆承余也不废话，出了办公室的就往电梯间方向走，等进了电梯，他面上的笑意一点点淡了下来。 总裁办公的这一楼，从内到外都透着一股肃穆的味道，让人不自觉间就提起了精神。陆承余敲响总裁室的门，进去就看到严穆正面无表情的在一个本子上写写画画。 见到是他进来，严穆停下笔： "送文件过来的？放在桌上就行。” 陆承余已经习惯老板话少表情僵僵的样子，把文件放下来就准备走，谁知还没有走到门口，又被严穆叫住了。 "后天就是你们学校的毕业典礼，我刚好与你们学校有个研究项目要合作，到时我们一起走。"严穆说完这话，犹豫了一下，又补充了一个问句，" 行吗？ "这两个字说得有些僵硬，就像是干巴巴挤出来的一样。 "就是不知道能不能同路，" 陆承余犹豫了一下，看了眼严穆的脸色，随即改口， "要是老板不嫌麻烦，我们就一起走吧。” 虽然老板面目表情变化率很低，但是他还是能看出，对方是希望自己同意这个建议的。 "那好，一号早上我来接你，" 严穆看了眼门的方向， "继续回去工作吧。” 陆承余挑了挑眉梢，不置可否的出了办公室，当然没有忘记带上门。他心里却很清楚，严穆是打算重用自己了，不然不会为他废这些事，也不枉费他这段时间费的精力。 他记得很清楚，前世听说过想潜规则他的那个人发家史。当年这人想与华鼎合作，可惜华鼎老总看不上他，他就去讨好华鼎内部人员。后来，也不知他走的什么路子，还真搭上了华鼎这条大船，赚了一大笔钱，然后才开始在娱乐圈投资。这个人运气好，刚进这个圈子就投资了一部赚钱的电影，然后在娱乐圈也越混越好。 如果不是因为这样，那个人也不能在娱乐圈站得这么稳，最后还把他逼得在圈子里混不下去。 他现在要做的，就是把这人赚钱的源头掐了下去，没有因就没有果，没有钱拿什么投资电影，没有钱与地位，又拿什么潜规则威胁别人？ 想到这，陆承余面上露出冷笑，他最喜欢的就是坑死那些过去得罪过他的人了。 哎哟，这么小心眼的自己，真是让他羞愧又死不悔改啊。 陆承余有两个微博，叫承余年年的微博上，每条微博都是一本正经，全是各种有格调上档次的内容，认识他的大学高中校友以及一些熟悉的亲友关注的也是这个微博号。而另一个叫鱼余于的微博上却是各种吐槽，各种猥琐，关注他的也全是网上不认识的人，并且两个号的粉丝都不少，这种装逼与猥琐共存的精分感，陆承余觉得没有半点的不适应，甚至在内心深处有种说不出的舒爽感。 "鱼余于：大老板说要开车与我一起去学校参加毕业会，万一我坐在价值千万的豪车中手足无措失态怎么办，要怎么做才会让人觉得我冷艳高贵，不是没有见过世面的样子？" 这种语言，陆承余淡定的忽视了。很快这条微博下面，又出现了一堆的点赞狂魔，然后就是一堆人贱兮兮的开损，至于类似于 "在一起"隔着一条网络，人人都可以随便开玩笑，但是谁当真谁才是傻子。 一号早上，陆承余刚洗漱好换上衣服，放在桌上的手机铃声就响了，他见来电显示是个陌生人，犹豫了一下接起来后，才知道严穆的车已经开到楼下了。 他走到窗前，拉开窗帘往下看了看，就见那辆他羡慕嫉妒恨的迈巴赫停在楼外临时停车位上，严穆笔直的站在车门旁，带着那么点生人勿近的味道。 等他下了楼，走到严穆面前时，严穆的站姿也没有变过，他笑了笑： "不好意思，让你久等了。” "不久，" 严穆看了眼腕表， "上车吧，先吃了早饭再过去。” 陆承余拉开副驾驶的门坐了进去，然后给严穆指了一条路，带着他到一家早餐店吃早饭。 "小余来了，今天还是老几样？" 早餐铺不大，摆着几张干净的桌子，铺子老板是一对中年夫妻，见到陆承余进来，老板娘笑呵呵的招呼：她见陆承余身后跟着一个气势不凡的人，补问道， "这是你的朋友，可有什么想吃的？" 严穆看了眼小小的早餐铺，然后看向陆承余。 "他的跟我一样，" 陆承余拿了两双筷子，带着严穆在一张小桌子上坐下，一边说，一边把筷子递给严穆， "这家店的包子皮薄馅儿多，蛋都是从乡下收来的土鸡蛋，豆浆油条也够味，卫生做得也很好，等下你尝尝就知道了。” 接过筷子，严穆听完陆承余的话，点点头道： "我不挑食。” 老板娘很快把陆承余要的东西端了上来，两笼热腾腾的包子，四根油条，两个鸡蛋，两碗豆浆，外加两小碟看起来清脆可口的泡菜。 然后严穆就看到陆承余吃起油条喝起豆浆来，明明是油腻腻的东西，但是对面的人偏偏能吃得好看又快速，找不到半点一般人吃饭时的难看样子。 忍不住夹了一个包子放进嘴里，竟然是香菇鸡肉馅儿的，吃起来开胃又不腻口，确实比很多大酒店做的味道好。然后他又学着陆承余的样子去吃油条，不过因为从小不爱吃油炸食物，他把一根油条吃完，也没尝出这根油条有什么不凡之处。 陆承余吃完自己的早餐，见严穆面前还剩下一个小笼包和一根油条。 "你不吃了？" "饱了，" 严穆擦着嘴，木着表情道： "很好吃。” 这是在解释他不是嫌弃早餐味道，而是因为饱了吃不下？ 陆承余不由得多看了眼严穆，莫名觉得眼前的严穆有点呆，这一定是他脑洞开的不对！ 非常自然夹起剩下的那个包子吃掉，陆承余才擦着嘴巴起身去付账。 严穆见他要去付账，跟着站了起来。 "我给，" "就当我付油钱了，" 陆承余笑着掏出几张零钱付给老板娘， "这么点小钱，老板你就别客气了，以后我们要是一起吃大餐，我肯定不跟你抢。"说到这，他突然想起第一次见到严穆时，刷的那八千多块钱，顿时有那么点肉痛。 "好。"严穆点了点头，把以后一起吃大餐自己付钱的事情，记在了心里。 等两人回到车里后，陆承余从衣兜里摸出两片口香糖，自己塞了一块，分给严穆一块。然后在严穆疑惑的眼神中解释道： "包子味重，有些场合咱们还是要多注意。” 然后，严穆第一次尝试了开车吃口香糖这种事情，感觉上还能接受。 因为陆承余要去大礼堂参加毕业会，还要毕业合照，严穆是去跟研究学院的教授谈事情，所以两人一起赶到学校后，就分开走了。 进了大礼堂，陆承余找到了分给自己班级的号码区，就看到朱广林与张宏已经到了，而陈瑾就坐在两人旁边。 朱广林与张宏看到陆承余，就招呼着他过来坐下，陆承余笑着在三人旁边的空位上坐定，然后道， "你们三个来得早啊。” "我们两个今天不到六点就起来了，能不早吗？" 朱广林摸了摸自己的头发， "在公交车上，差点没把我昨天才剪好的发型挤歪。” "就你那睡相，昨晚上就没发型了，哪够公交车发挥的啊，" 陆承余挑挑眉， "别为你凌乱的发型找借口了。” "滚你，" 朱广林呼了他后背一掌，见陆承余穿着干干净净，浑身上下透着清爽帅哥味儿，仍不住叹气， "果然人帅穿什么都好，连衣服和头发都被衬好看了。” "你不早知道这是个看脸的社会吗？" 张宏凑过来，语气带着点猥琐道， "对了，前几天陈雅还托人打听你的消息，你知道吗？" 坐在旁边的陈瑾听到张宏这句话，面色微微一变，陈雅是他们班的班花，人长得漂亮性格又好，而且还是本地人，听说家里条件也很不错。班上有传言说她喜欢陆承余，虽然没有确认过，但是这几年他发现陈雅对陆承余确实与其他人不同。 也许，就因为这样陆承余才这么看不上他的这份心意吧，没有他还有陈雅，或者是王雅张雅，有这些人，陆承余怎么会看上他？ 只有他自己还傻傻的跑去告白，结果除了让彼此都难堪以外，什么都不剩下。 "你在哪听的小道消息，" 陆承余无奈摇头道， "陈雅的妈妈认识我妈，因为我换了手机号没告诉她，所以她让陈雅来才打听我消息。你们就别胡说了，小心陈雅巴掌呼你们一脸。"这话半真半假，真的是老一辈的交情，假的是陈雅找他的原因。 他前几天已经明确拒绝陈雅了，但是他却不想拿这种事情作为谈资，这种事情传出去，也许别人会夸他一句有魅力，可是对于女孩子来说，却是十分伤人的一件事。是真男人的，就做不出拿女人感情当谈资的事儿。 陈瑾听到这，脸上已经带上苦笑，这个男人总是这样，做什么事情都彬彬有礼。他忽然明白过来，也许陆承余对他，就跟对其他女同学一样，只不过是他自己可笑的动心了。 他觉得自己有些讨厌陆承余这样的人，也许他需要的是一个只对他好的男人，而不是陆承余这样的

ผลลัพธ์ (ไทย) 3:

เวลาใกล้มิถุนายนอากาศยิ่งร้อนกว่า陆承ทุกวันขับรถไปทำงานทุกวันไม่ต้องบีบตัวเองบางคนโชคดีรถสภาพอากาศในป้ายรถเมล์รอรถเป็นไข่ดาว ฮ่าๆเพราะวิทยานิพนธ์และตอบได้มากกว่า陆承พวกเขาผ่านเทอมนี้จัดขึ้นในวันที่ 1 มิถุนายนพิธีจบการศึกษาเขาได้รับการแจ้งเตือนเมื่อมีวันที่ 30 พฤษภาคม จำได้ว่าปกติในช่วงเวลานี้พ่อแม่หลายคนถือกล้องใหญ่ใน Q กับเสื้อคลุมเด็กถ่ายรูปบัณฑิตก็ทำให้ใบหน้าของพาความสุขและความภาคภูมิใจ ฮ่าๆคิดถึงมันมากกว่า陆承ปิดกล่องจดหมายดูเอกสารมากมายในคำหายใจออกยังคงได้รับหนังสือในโครงการ แต่ข้อเสนอนี้เขาตรวจสอบข้อมูลมากมายแม้ในการตรวจสอบตลาดทุกวันหลังเลิกงานมากหลังจากมีความคิดทั่วไปเขาจะใช้อิทธิพลโดยตรงในจุดหมายปลายทางตั้งหลักเขาจึงไม่อยากจะยุ่ง ฮ่า陆承บ่ายกว่าส่งไฟล์ไปยังสำนักงาน曹京申ล่วงหน้าว่าเบอร์หนึ่งต้องไปทำ曹京申รู้ว่าเขาจะเข้าร่วมพิธีจบการศึกษาจึงไม่ทำให้เขา " ตั้งแต่จบคืนนั้นคุณต้องมีปาร์ตี้และคุณสามกลับมาทำงานเถอะ " ฮ่าๆ " ขอบคุณหัวหน้า " 陆承ยูวางไฟล์ยิ้มว่า " ผมถูกคุณใจดี . ฮ่าๆ" หลังจากช่วยให้คุณย้ายสถานที่จะมี " 曹京申ดึงเอกสารโยนมากกว่า陆承โดยไม่เงยหน้า " หยุดพูดไร้สาระช่วยฉันเอาไฟล์นี้ไปที่ห้องประธานและผมต้องไปแผนกบุคลากรไม่มีเวลาขึ้นไป " ฮ่าๆหยิบจับเอกสาร陆承ยูไม่ไร้สาระออกจากสำนักงานไปที่ลิฟต์รอทิศทางเดินเข้าไปในลิฟต์เขารอยยิ้มบนใบหน้าซีดลงเล็กน้อย ฮ่าประธานสำนักงานอาคารนี้จากภายในสู่ภายนอกมีกลิ่นกลิ่นเคร่งขรึมคนไม่ได้ตั้งใจพูดถึงจิตวิญญาณ 陆承ประธานยูดังขึ้นประตูห้องเข้าไปก็เห็นยันมูบวกไม่แสดงออกในหนังสือเขียน ฮ่าๆเห็นเขาเข้ามาเข้มงวดมูเขียนหยุด " ส่งเอกสารมาล่ะ บนโต๊ะก็โอเค " ฮ่า陆承ยูได้ใช้คำพูดสีหน้าเจ้านายน้อยแข็งและโยนไฟล์ลงก็พร้อมที่จะไปใครรู้ยังไม่ได้เดินไปที่ประตูและถูกเข้มงวดมูเรียก ฮ่าๆ " วันมะรืนคุณพิธีจบการศึกษาของโรงเรียนฉันกับโรงเรียนของคุณมีเพียงโครงการวิจัยต้องการความร่วมมือเราจะเดินไปด้วยกัน " ยันมูพูดจบเขาลังเลและเพิ่มคำถาม " ได้ไหม " สองคนนี้พูดค่อนข้างแข็งเหมือนแห้งบีบออกมา ฮ่าๆ " คือไม่รู้ว่าสามารถสหาย " มากกว่า陆承ลังเลมองไปที่เข้มงวดของมูสีหน้าเปลี่ยนทันที " ถ้าเจ้านายไม่รังเกียจเราก็เดินไปด้วยกัน " ฮ่าๆแต่เจ้านายสีหน้าการเปลี่ยนแปลงอัตราต่ำมากแต่เขาก็ยังเห็นอีกฝ่ายเป็นตัวเองต้องการที่จะเห็นด้วยกับข้อเสนอของ ฮ่าๆ " ดี 1 ตอนเช้าผมมารับคุณ " ยันมูรินโญ่มองไปในทิศทางของประตู " กลับมาทำงานเถอะ " ฮ่า陆承ยูเลือกเลือกคิ้วบ้านออกจากสำนักงานแน่นอนไม่ได้ลืมปิดประตู เขาอยู่แต่ที่ชัดเจนเข้มงวดมูจะใช้เองหรือจะให้เขาเสียสิ่งเหล่านี้ยังไม่เสียค่าพลังงานของเขาในช่วงเวลานี้ ฮ่าๆเขาจำได้ดีชาติก่อนเคยได้ยินคนที่คิดกฎประวัติศาสตร์ เมื่อผู้ชายต้องการความร่วมมือกับจุดหมายปลายทางแต่จุดหมายปลายทางคุณดูเขาไม่ได้เขาไปประจบกับจุดหมายปลายทางภายใน ต่อมาไม่รู้ว่าเขาเดินทางอะไรก็จับจุดหมายปลายทางเรือลำใหญ่นี้และได้รับเงินก้อนใหญ่ก่อนที่จะเริ่มลงทุนในธุรกิจบันเทิง ผู้ชายที่โชคดีเพิ่งเข้าวงกลมนี้จะลงทุนในส่วนของภาพยนตร์ทำเงินแล้วในแวดวงบันเทิงยังได้รับดีกว่าและดีกว่า ฮ่าๆถ้าไม่ใช่เพราะคนในวงการบันเทิงยังไม่สามารถยืนมั่นคงมากและในที่สุดก็บังคับให้เขาต้องอยู่ในแวดวงไม่รอด ฮ่าๆเขาต้องทำตอนนี้และคือเอาคนแหล่งทำเงินหยิกลงไปไม่ได้เพราะไม่มีผลอะไรและไม่มีเงินลงทุนหนังไม่มีเงินและตำแหน่งอะไรและใช้กฎคุกคามคนอื่น ฮ่าๆคิดถึงมันมากกว่า陆承ปรากฏบนพื้นผิวยิ้มเยาะเขาชอบมากที่สุดคือหลุมที่เคยทำร้ายคนของเขาตายได้ ฮ่าๆโอ๊ยแบบนี้ระวังตาของตัวเองมันทำให้เขาอายก็เปลี่ยนเลยอ่า ฮ่า陆承กว่าสองปีเรียกซึงยู Twitter microblogging Twitter อย่างเป็นทางการในแต่ละเป็นทั้งหมดมีสไตล์เกรดต่างๆเนื้อหาของมหาวิทยาลัยศิษย์เก่าโรงเรียนมัธยมที่รู้จักเขาและบางคุ้นเคยญาติกังวลเป็น microblogging นี้หมายเลขและอีกหนึ่งในของปลาที่เรียกว่ายูบน Twitter คือคายลามกต่างๆทุกชนิดและความสนใจทั้งหมดของเขาออนไลน์ไม่ได้รู้จักคนและแฟนๆทุกคนมากวันที่สองนี้บังคับให้โหลดน่าสมเพชและอยู่ร่วม陆承อสุจิแบ่งความรู้สึกมากกว่าคิดว่าไม่มีที่เปรียบเทียบกันไม่ได้แม้ลึกๆมีไม่ได้พูดเพื่อให้ความรู้สึกผ่อนคลาย ฮ่าๆ " ปลามากกว่าในบอสใหญ่บอกว่าต้องขับรถไปโรงเรียนกับผมเรียนจบจะถ้าผมนั่งอยู่ในรถมูลค่า 10 ล้านกลัวเสียมารยาทอย่างไรจะทำอะไรจะทำให้คนคิดว่าฉันเย็นสูงส่งไม่เห็นโลกอย่างไร " ฮ่าๆเร็วๆนี้ tweets ด้านล่างอีกครั้งกองชานไซโคจุดและแล้วคือกองคนฐานนิ้วมือเปิดการสูญเสียสำหรับคล้ายกับ " ด้วยกัน " ภาษามากกว่า陆承ความไม่สนใจ ข้ามเครือข่ายหนึ่งทุกคนสามารถพูดเล่นแต่ใครพูดจริงใครเป็นคนโง่ ฮ่าๆเป็นเช้าวันที่陆承ดียูกังอาบน้ำเปลี่ยนเสื้อผ้าที่วางไว้บนโต๊ะเสียงโทรศัพท์ดังขึ้นเขาเห็น Caller ID เป็นคนแปลกหน้าลังเลตอบมันก่อนที่จะรู้ว่าเข้มงวดมูได้ขับรถรถข้างล่าง ฮ่าๆเขาเดินไปที่หน้าต่างและเปิดม่านมองลงไปก็เห็นรถเขาอิจฉาเกลียดมายบัคจอดนอกอาคารที่จอดรถชั่วคราวและเข้มงวดเขายืนอยู่ตรงประตูข้างเอาแล้วเกิดกลิ่นไม่ใกล้จุด ฮ่าๆรอเขาลงบันไดไปยันหน้ามูเมื่อเขายืนยันไม่มีการเปลี่ยนแปลงเขายิ้มและกล่าวว่า " ขอโทษที่ให้รอนาน " ฮ่าๆ " ไม่นาน " ยันมูมองนาฬิกาข้อมือ " ขึ้นมาก่อนกินอาหารเช้าก่อนไป " ฮ่า陆承กว่านักบินผู้ช่วยนั่งเปิดประตูเข้าไปข้างในแล้วให้เข้มงวดมูชี้เส้นทางและพาเขาไปกินอาหารเช้าอาหารเช้าที่ร้าน ฮ่าๆเช้าร้านใหญ่อยู่ไม่กี่ชิ้นสะอาดของร้านเป็นโต๊ะเจ้านายวัยกลางคนคู่หนึ่งคู่陆承余进来เห็นเจ้านายยิ้มทักทาย " เล็กได้ทำต่อวันนี้หรือใครเป็นอย่างไร" เธอเห็น陆承ยูตามด้วยที่น่าทึ่งคนซ่อมถาม " นี่เพื่อนคุณสามารถมีอะไรกินไหม " ฮ่าเยนมูมองอาหารเช้าร้านเล็กๆแล้วมอง陆承ยู ฮ่าๆ " เขาเหมือนผม " 陆承ยูเอาตะเกียบสองคู่กับยันมูบนโต๊ะเล็กนั่งลงกล่าวพลางเอาตะเกียบให้เข้มงวดมู " ร้านซาลาเปาไส้ไข่เปลือกบางกว่าจะรวบรวมมาจากประเทศดินไข่น้ำเต้าหู้ปาท่องโก๋พอรสชาติและสุขภาพทำได้ดีเดี๋ยวลองเพื่อรู้ " ฮ่าๆเอาตะเกียบยันมู陆承ฟังมากกว่าพูดน้อยพยักหน้า " ผมไม่ได้จู้จี้ " ฮ่าๆเจ้านายรีบเอา陆承ยูต้องการสิ่งที่สิ้นสุดขึ้นสองกรงนึ่งซาลาเปาปาท่องโก๋สี่รากสองไข่นมถั่วเหลืองสองบวกสองจานกรอบอร่อยกิมจิดู ฮ่าๆแล้วจะเห็น陆承เข้มงวดมูมากกว่ากินดื่มน้ำเต้าหู้ปาท่องโก๋มาอย่างชัดเจนคือสิ่งที่ตรงข้ามกับเลี่ยนแต่คนต้องกินต้องดูดีและรวดเร็วหาสักนิดบุคคลทั่วไปเมื่อรับประทานอาหารหน้าตาน่าเกลียด ฮ่าๆอดไม่ได้ที่จะหยิกเป็นซาลาเปาเข้าปากมันเป็นไส้เห็ดหอมไก่กินเหล้าปากและไม่เลี่ยนแน่นอนกว่าหลายโรงแรมทำรสชาติดี จากนั้นเขาก็เรียนรู้陆承ยูดูไปกินปาท่องโก๋แต่เพราะเป็นเด็กไม่ชอบอาหารทอดปาท่องโก๋เขาใส่รากเสร็จยังไม่ได้ลิ้มรสมันรากปาท่องโก๋มีอะไรโดดเด่นมาก ฮ่าๆ " คุณไม่กินเหรอ " 陆承กว่าอาหารเช้ากินเองเห็นยันต่อหน้ามูเหลือเป็นซาลาเปาปาท่องโก๋และราก ฮ่าๆ " อิ่ม " ยันมูเช็ดปากด้วยสีหน้าไม้ว่า " อร่อย " ฮ่าๆที่อธิบายว่าเขาไม่ได้รังเกียจกลิ่นอาหารเช้าแต่เพราะอิ่มไม่กินเหรอ ฮ่า陆承ยูโดยไม่รู้ตัวหลายมองยันมูรู้สึกสายตาลึกลับยันมูอยู่นิดหน่อยมันต้องเป็นเขาสมองที่เปิดไม่ ฮ่าๆธรรมชาติมากยกที่เหลือที่陆承ซาลาเปากินกว่าจะเช็ดปากลุกขึ้นไปจ่ายฮ่าๆ " ฉันให้ " เหยียนมูเห็นเขาต้องไปจ่ายตามลุกขึ้นยืน ฮ่าๆ " เมื่อฉันจ่ายสำหรับก๊าซและ " 陆承ยูยิ้มหยิบตั๋วเปลี่ยนจ่ายมาดาม " ดังนั้นจุดเงินเจ้านายคุณจะไม่ลังเลหลังจากนั้นถ้าเรากินข้าวด้วยกันฉันก็ไม่แย่งกับคุณ " แบบนี้เขาก็นึกถึงครั้งแรกที่เจอเขาที่เข้มงวดเมื่อแปรงแปดพันเหรียญก็หยิกเล็กน้อย ฮ่าๆ " ดี " เข้มงวดเขาพยักหน้าให้กับตัวเองหลังจากกินอาหารจ่ายเกิดขึ้นในจิตใจของเรา ฮ่าๆกลับมาในรถ 2 คนหลังมากกว่า陆承จากกระเป๋าเขาออกมาสองชิ้นเองชิ้นหมากฝรั่งยัดให้เข้มงวด穆一บล็อกแล้วที่สงสัยในสายตาของพ่อเขาอธิบายว่า " ซาลาเปารสหนักบางสถานการณ์เราก็ต้องให้ความสนใจกับ " ฮ่าๆแล้วยันมูแรกพยายามขับรถกินหมากฝรั่งแบบนี้รู้สึกจะยังยอมรับ ฮ่าๆเพราะ陆承ยูต้องไปหอประชุมเรียนจบจบจะต้องถ่ายรูปไปยันมูกับอาจารย์ของสถาบันศึกษาธุรกิจดังนั้นทั้งคู่มาถึงโรงเรียนแล้วแยกไป ฮ่าๆเข้าไปในหอประชุม陆承ยูพบในหมู่เพื่อนร่วมชั้นของพวกเขาหมายเลขพื้นที่จะเห็น朱广林และจางฮองได้เดินทางมาถึงและเฉินนั่งอยู่ข้างๆ 2 คน ฮ่า朱广林และจางฮองเห็น陆承ยูจะเรียกเขามานั่ง陆承ยูหัวเราะในสามคนนั่งข้างๆที่นั่งแล้ว " คุณสามมาเร็วจัง " ฮ่าๆ " เราสองวันนี้ไม่ถึง 6 โมงตื่นไม่เช้าเหรอ " 朱广林สัมผัสผมของพวกเขา " ในรถเกือบไม่ได้ส่งฉันเมื่อวานเพิ่งตัดทรงผมบีบเบี้ยว " ฮ่าๆ " ก็คุณมันน่ารักเมื่อคืนไม่มีทรงผมซึ่งพอรถเล่นอ่า " 陆承ยูยกคิ้ว " อย่าให้คุณทรงผมเป็นระเบียบหาข้อแก้ตัว " ฮ่ากลิ้ง " คุณ " 朱广林เรียกเขาด้วย陆承ด้านหลังเห็นยูใส่สะอาดร่างกายด้วยกลิ่นสดชื่นหล่อยังไม่หยุดถอนหายใจ" ก็ผู้ชายหล่อใส่อะไรดีแม้แต่เสื้อผ้าและผมถูกซับดูดีขึ้นได้ " ฮ่าๆ " คุณไม่ได้รู้ว่ามันเป็นใบหน้าของสังคมเห็นไหม " จางฮองมาน้ำเสียงจุดลามก " ใช่วันก่อนยังถามคุณทรัสตีหวงเฉินนี่ข่าวคุณรู้มั้ย " ฮ่าๆนั่งข้างๆได้ยินประโยคนี้ของเฉินจางซีดเล็กน้อยเปลี่ยนเป็นหวงเฉินนี่เรียนในชั้นเรียนของพวกเขาและพวกเขาดูดีบุคลิกดีและหรือเจ้าของภาษาได้ยินบ้านสภาพดี ชั้นเรียนมีข่าวลือว่าเธอชอบ陆承ยูแม้จะไม่ยืนยันแต่มันหลายปีเขาพบว่าหวงเฉินนี่สำหรับ陆承ยูก็แตกต่างจากคนอื่น ฮ่าๆบางทีก็เพราะมันดูไม่陆承ยูในความปรารถนาของเขาตอนนี้ไม่ได้เขายังหวงเฉินนี่หรือคือ王雅张雅มีคนเหล่านี้陆承ยูจะชอบเขา ฮ่าๆแต่เขายังโง่ไปสารภาพผลนอกจากทำให้ทั้งคู่อึดอัดเกินไม่มีอะไรเหลือ ฮ่าๆ " คุณอยู่ไหนฟังนินทา " มากกว่า陆承หมดหนทางส่ายหน้าหวงเฉินนี่แม่รู้จักแม่ผมเพราะผมเปลี่ยนเบอร์มือถือของคุณไม่ได้บอกเธอดังนั้นเธอจะถามฉันให้陈雅来ข่าว คุณไร้สาระระวังหวงเฉินนี่ตบใบหน้าเรียกคุณ " พูดความจริงครึ่งเดียวมันเป็นรุ่นเก่าของมิตรภาพปลอมเป็นหวงเฉินนี่หาเขาทำไม ฮ่าๆเขาเมื่อไม่กี่วันก่อนได้ปฏิเสธที่จะหวงเฉินนี่ชัดเจนแล้วแต่เขาก็ไม่อยากจะเอาสิ่งนี้เป็นสิ่งที่ออกมาพูดแบบนี้คนอื่นอาจจะยกย่องเขาเป็นเสน่ห์แต่สำหรับสาวเป็นสิ่งหนึ่งที่เจ็บปวดมาก เป็นผู้ชายจริงๆจะไม่ทำเอาอารมณ์เมื่อพูดถึงเรื่องผู้หญิง ฮ่าเฉินได้ยินนี้ได้นำรอยยิ้มบนใบหน้าชายผู้นี้มักจะทำในสิ่งที่จะสุภาพ เขาก็เข้าใจบางที陆承ยูกับเขาและกับนักเรียนหญิงอื่นเหมือนกันแต่เป็นเขาเชิญไร้สาระ ฮ่าๆเขารู้สึกเกลียด陆承บางกว่าคนแบบนั้นบางทีเขาอาจต้องการเพียงให้เขาเป็นผู้ชายที่ดีไม่ใช่陆承มากกว่าเช่น