叶紫芸来到无尽荒漠之后，便发现了一些前世的记忆片段。 而肖凝儿的梦境里

叶紫芸来到无尽荒漠之后，便发现了一些前世的记忆片段。

而肖凝儿的梦境里面，居然有她前世进入黑魔森林的场景！

这绝对不是巧合！

这到底是怎么回事？

聂离隐隐地感觉到，自己重生回来绝对不是一件简单的事情！越想越觉得可怕，究竟是谁有这么大的力量，布下这样一个局？

聂离感觉到，自己如果想要解开所有的谜团，第一步是先找到时空妖灵之书，然后前往龙墟界域，在小玲珑世界里面，是永远都不可能找到答案的。

看着肖凝儿那痛苦的神情，聂离忽然明白了什么，自己和肖凝儿的相遇，并不是巧合，肖凝儿的命运和叶紫芸的命运一样，注定要跟自己羁绊在一起，不管怎么样，他会带着叶紫芸和肖凝儿一起，找到一切的答案。

一行人在无尽的荒漠中搜索着，一连搜索了数天。

按照聂离的记忆，沙漠神宫就已经在这附近了。

“聂离，你确定你说的沙漠神宫就在这附近？你看段剑都在天上飞了那么久，搜索了这么多天，却完全没有发现那什么沙漠神宫！”陆飘在一旁郁闷地说道。

“沙漠神宫就在这附近，我们继续找一找！”聂离沉默了片刻，郑重地说道。

“那好吧，我们继续！”见聂离这么笃定，陆飘点头道。

一群人不停地朝四面八方搜索。

聂离眉头紧锁，记忆中的沙漠神宫，就在这附近，可是，为什么他们找了这么多天，就连沙漠神宫的影子都没找到？按理说那么庞大恢宏的沙漠神宫，没道理找了这么久都没发现。

在漫漫黄沙之中走着，聂离仔细地回忆着前世的一切，慢慢地，他仿佛陷入了一种玄奥的意境当中。

一边走着。前世的记忆不断地从脑海中掠过。

前世的他一个人在茫茫的荒漠中走着，身边的人一个接着一个倒下，他也陷入了一种无意识的状态之中，就像是在梦游一般。远处那炽热的太阳之下，一座恢宏巨大的神宫出现在了他的视线里面。

那时候的他，被这座神宫深深地震撼着，他以为那里就是传说中的天堂，神灵住的地方。

他一步一步地朝着沙漠神宫走去。全身都笼罩在金光之中，一路走到沙漠神宫的前面，推开那金色的大门，那耀眼的白光令他无法睁开眼睛，他努力地睁开眼睛，看到了神殿之中恢宏的浮雕，这些浮雕神态各异，有身穿金甲的巨人，有衣无寸缕的少女，也有各种妖异的生物。在这些巨大的雕像下面，一条绵延的道路，一直通往前方。

顺着这条绵延的道路一直向前，走到了大殿最前方的龛台，上面摆满了各种书卷，布满了密密麻麻的文字，其中最中央的地方，赫然便是那本时空妖灵之书。

神秘莫测的时空妖灵之书上，一股奇异的力量缓缓地扩散开来，聂离伸出右手拿起那本时空妖灵之书。从这一刻开始，他的命运就彻底地发生了改变。

……

聂离一直处在这玄之又玄的境界当中，脑海中不断地浮现出这些画面，然后目光茫然地往前走着。

感觉到了聂离的异样。杜泽等人赶紧跟在了聂离的身边，疑惑地看着聂离，不知道发生了什么事情。

陆飘伸手想要去推聂离，想要把聂离叫醒，但是被杜泽阻拦了下来。聂离的状态，好像是处在修炼之中一般。

一路往前走了数千米。聂离突然醒转了过来，睁开眼睛朝前面看去，脚步微微停顿，呆在了当场！

众人顺着聂离的目光朝前面看去，这是一片茫茫的荒漠，哪有什么沙漠神宫的存在，只见荒漠之中，矗立着一座座残破的雕像，很多雕像都已经残缺不堪，被风化得非常严重了。

这些雕像，仿佛已经经历了亿万年，再也辨认不出什么形态了。

入目之处，一片苍凉。

狂风呼啸着，刮起阵阵风沙，就仿佛在诉说着什么，一派废墟景象。

“怎么会这样？”聂离呆呆地看着眼前这一切，前世来到这处沙漠神宫，这里是那般的恢宏雄伟，那座宛如神灵打造的宫殿，所有人都无法将其破坏，但是这一世，来到这同一处地点，这里已经变成了一片废墟。

“聂离，到底怎么回事？这里就是你说的沙漠神宫吗？你不是说沙漠神宫是一座非常恢宏的宫殿吗？怎么是一片废墟？”陆飘疑惑地看向聂离。

杜泽等人也很纳闷，因为在来之前，聂离说过很多次，沙漠神宫非常地恢宏，就像是远古的神祗。

但是，当他们来到这里，看到的场景，却不是那样的。

聂离很可能是从某张宝图，或者某部典籍里面看到，知道了这座沙漠神宫的存在，但是来到这里一看，沙漠神宫早就损毁了，很可能是被妖兽给破坏掉的吧？

他们却不明白，聂离此刻的心情，聂离脑袋很疼，有些事情，他实在有点想不明白，他一路朝前面走去，顺着记忆中的道路，一直向前，走了一小会，差不多应该是神龛的位置了，但是眼前除了一些残破的碎片，什么都没有！连一本经书都找不到，更别说时空妖灵之书了！

时空妖灵之书去了哪里？

莫非时空妖灵之书已经消失了？

聂离感觉到脑袋剧烈地疼痛着，像是要被撕裂了一般，眼前所有的景物不停地扭曲，包括杜泽、陆飘等人，一切都变得不真实了起来。

“啊！”聂离发出凄厉的惨叫，整个脑袋像是被撕裂了一般。

“聂离，聂离你怎么了？”

“聂离！”叶紫芸、肖凝儿等人焦急地呼唤着聂离的名字。

不过聂离渐渐地，有点听不到了，他的意识慢慢地模糊，倒了下去。

沙漠神宫没了。

时空妖灵之书也没了。

这一切究竟是怎么回事？在恐怖剧烈的痛楚之中，聂离的意识，陷入了沉寂的黑暗。

…………………………

一个月后。

光辉之城。

这里依然跟以往一样繁华，熙熙攘攘，天运部落和黑狱世界各个世家的加入，令光辉之城变得比之前更加热闹了，光辉之城的城墙，也比之前高了数米，天空之中，一股股澎湃的力量宛如云团一般，在光辉之城上空涌动。

光辉之城的防护，也比之前要严密得多了，城中已经布置下了五座万魔妖灵大阵，还有种种防御手段，就算碰到更大规模的兽潮，也完全能够抵御了。

圣兰学院演武场，无数的少年正在这里修炼着。

霍霍霍，这些少年每一招每一式，都虎虎生风，操场旁边的树木，都被风吹得猎猎作响。

这些少年修炼的，都是比之前要高等很多的功法，其中有不少都已经是白银级的妖灵师了。

他们，都是光辉之城的未来，当有一天他们都成长起来，将会成为守护光辉之城的力量。在距离操场不远处的地方，一群三四岁的孩子正欢快地玩耍着，不时地传来阵阵银铃般的笑声。

演武场旁边的一棵大树上，一只全身都是金属，金光蹭亮的大鸟，看到这一幕，不禁流露出了一丝会心的笑容，神情跟人类别无二致。

停留了片刻之后，这只大鸟扑棱棱地飞了起来，在天空之中化作一道流光。

城主府。

叶紫芸的别院之中，叶紫芸正在木桶之中洗澡，她的脸上还有着深深的忧郁和伤感之色，已经一个月了，聂离还没有醒来，这段时间她和肖凝儿轮流照顾聂离，现在正轮到肖凝儿守候聂离，她便回来洗了个澡。

她静静地坐在水中，水面上倒映处她那绝美的脸颊，水中她那完美的身材若隐若现。

两滴泪珠从她的脸颊滑落，她很想告诉那个人，自己对他的想念，只是有些话，想说的时候，却已经太晚了。

她的内心充满了痛苦，她跟上苍祈求着，只要聂离能够苏醒过来，哪怕让她付出生命她也愿意！

就在这时，外面突然传来咚咚咚的敲门声，萧雪的声音从外面传了过来：“叶紫芸，聂离他好像有点意识了，凝儿让你快点过去！”

“聂离有意识了？”叶紫芸呆愣了一下，她顾不得其他，赶紧从水中站了起来，跳动的水珠从她白皙的肌肤上落了下来，她赶紧收拾了一下，穿上衣服之后走出了房门。

走出房门之后，叶紫芸立即朝着城主府另一处别院掠去。

城主府的另一处别院之中。

聂离躺在床上，双目紧闭着，脸上不时地会流露出一丝丝的痛苦之色。

叶紫芸回去之后，肖凝儿一直守在聂离的身边，这一月时间，她完全没有休息好，美丽的脸颊上多了几分憔悴之色，眼睛红肿着，明显是哭过，那葱白的双手紧紧握着聂离的手，她尝试着将自己的一丝灵魂力渡到聂离的体内，她感觉到聂离的手动了一下，便赶紧让萧雪去叫叶紫芸了。

之前聂离的身上，力量仿佛被抽空了一般，不管她们用什么方法都没有用，但是现在，她感觉到力量正在慢慢地回到聂离的体内，她赶紧擦掉了脸颊上的眼泪，尝试将更多的灵魂力渡到聂离的体内。(未完待续。)

ผลลัพธ์ (ไทย) 3:

叶紫芸ไม่มีที่สิ้นสุดทะเลทรายมาหลังจากพบว่ามีชิ้นส่วนของความทรงจำในอดีต

肖凝และความฝันของเด็กนั้นก็มีอดีตที่เธอเข้ามาในป่าปีศาจสีดำของฉาก ! ! ! ! ! ! !

มันเป็นเรื่องบังเอิญ ! ! ! ! ! ! !

มันเกิดอะไรขึ้นกันแน่ ? ? ? ? ? ? ?

ไม่ได้จากที่ไม่แน่ใจว่าตัวเองเกิดมาไม่ใช่เรื่องง่าย ! ! ! ! ! ! ! ยิ่งคิดก็ยิ่งน่ากลัวเป็นใครมีความแข็งแรงมากและตั้งค่าเป็นในสำนักงาน ?

ไม่ได้ไปรู้สึกถ้าคุณต้องการที่จะแก้ปัญหาเหล่านี้ทั้งหมดเป็นขั้นตอนแรกก่อนจะหาเวลา妖灵แล้วมุ่งหน้าไปทางตลาดหนังสือของมังกรในขอบเขตที่เล็กๆน้อยๆโดยภายในของโลกจะพบคำตอบ

มองไปที่ลูกชาย肖凝เจ็บปวดนั้นดูจากอะไรนี่ก็เข้าใจตัวเองและลูกชาย肖凝เจอและบังเอิญว่าลูกชาย叶紫芸肖凝โชคชะตาและโชคชะตาที่ถูกกำหนดให้กับตัวเองกับโซ่ตรวนที่ไม่ว่าจะยังไงเขาก็จะพา叶紫芸และ肖凝กับเด็กหาคำตอบสำหรับทุกอย่าง

เป็นคนเดินเท้าในทะเลทรายไม่มีที่สิ้นสุดในการค้นหาและการค้นหาสำหรับสองสามวัน จากความทรงจำครับ

ตามทะเลทรายที่ศาลเจ้าอยู่ในบ้าน

" คุณแน่ใจนะว่าคุณไม่ได้ไปที่ศาลเจ้าของทะเลทรายในบริเวณนี้ ? ? ? ? ? ? ? คุณเห็น段剑จะบินไปในท้องฟ้าได้นานหลายวันในการค้นหาก็ไม่พบอะไรที่ศาลเจ้าทะเลทราย ! ! ! ! ! ! !" " " " " " " เขากล่าวอย่างหดหู่ที่ลอยอยู่ในทะเล

" " " " " " ศาลเจ้าในทะเลทรายในบริเวณนี้เรายังคงหา ! ! ! ! ! ! ! " " " " " " " ไม่จากที่เงียบไปครู่หนึ่งอย่างเคร่งขรึมกล่าวว่า

" งั้นไปกันเถอะ ! ! ! ! ! ! ! " " " " " " " จากที่เห็นนะว่ามันลอยลู่พยักหน้า





คนตลอดเวลาในทุกทิศทางในการค้นหา

พี่มุ่ยจากหน่วยความจำของทะเลทรายในศาลเจ้าในบริเวณนี้แต่ทำไมพวกเขามาหลายวันมากแม้แต่ทะเลทรายที่ศาลเจ้าก็ไม่พบเงาของ ? ? ? ? ? ? ? จริงๆแล้วเป็นทะเลทรายขนาดใหญ่งดงามศาลเจ้าไม่สมเหตุสมผลเลยหามานานมากแล้วยังไม่พบ

อยู่ในทะเลทรายทรายเดินเลยจากความทรงจำในอดีตทั้งหมดอย่างช้าๆดูเหมือนเขาจะตกอยู่ในอารมณ์ที่ปรากฏใน

เธอเดินเข้ามา ความทรงจำในชีวิตอย่างต่อเนื่องจากในหัวแปรง

ในชาติก่อนเขาเป็นคนเดียวในทะเลทรายที่กว้างใหญ่เดินข้างคนหนึ่งล้มลงเขาก็อยู่ในสถานะที่ไม่สติที่เหมือนกำลังเดินละเมออยู่ทั่วไป ไกลก็ร้อนภายใต้ดวงอาทิตย์ที่งดงามของศาลเจ้าขนาดใหญ่ที่ปรากฏในสายตาของเขา .

เวลาที่เขาได้รับของศาลเจ้าแห่งนี้สั่นลึกเขาคิดว่าที่นั่นคือสวรรค์ในตำนานของพระเจ้าอยู่ ,

ขั้นตอนโดยขั้นตอนที่เขามุ่งหน้าไปที่ศาลเจ้าในทะเลทราย ร่างกายถูกปกคลุมด้วยทอง .เดินมาถึงด้านหน้าของศาลเจ้าทะเลทรายสีทองและผลักประตูแสงสีขาวเจิดจ้าที่ทำให้เขาไม่สามารถลืมตาขึ้นมาเขาพยายามลืมตาขึ้นและเห็นในวัดที่งดงามลายนูนซึ่งมีการแสดงออกที่แตกต่างกันและมีเสื้อผ้าสวมเกราะยักษ์ไม่มีนิ้วล็อคสาวก็มีชนิดที่แตกต่างกันของสิ่งมีชีวิตที่แปลก ที่ด้านล่างของรูปปั้นขนาดมหึมาที่ยืดของถนนที่มุ่งตรงไปข้างหน้า

ไปตามถนนเส้นนี้ไปเดินมาถึงวัดที่ด้านหน้าของศาลเจ้าบนโต๊ะเต็มไปด้วยหนังสือที่เต็มไปด้วยข้อความหนาแน่นมากที่สุดซึ่งเป็นสถานที่ศูนย์กลางในพื้นที่และเวลาของหนังสือเล่มนี้妖灵

เวลา妖灵ลึกลับของหนังสือแปลกพลังค่อยๆกระจายออกมาจากแขนข้างขวาของเขาไม่ได้รับเวลาของหนังสือเล่มนั้น妖灵 เริ่มจากช่วงเวลานี้ชีวิตของเขาก็เปลี่ยนไปโดยสิ้นเชิง

. . . . . . . . . . . . . .

ไม่ได้อยู่ในดินแดนลึกลับนี้อยู่ในหัวตลอดเวลาที่เห็นภาพเหล่านี้แล้วสายตาของเขาที่เดินอย่างไร้จุดหมาย

รู้สึกว่าไม่แตกต่างจาก 杜泽 et al . ได้ทันทีกับที่ไม่ได้อยู่ข้างๆงงดูไม่ไปก็ไม่รู้ว่าเกิดอะไรขึ้น

อยากไปลอยลู่เอื้อมมือไปดันไม่ทิ้งให้ห่างจาก杜泽ไม่ปลุกแต่ถูกหยุดลง ไม่ใช่จากรัฐดูเหมือนจะอยู่ในวิทยาศาสตร์ทั่วไป

ตลอดทางเดินพันเมตร ไม่ทิ้งก็มาลืมตามองไปด้านหน้าเล็กน้อยเพื่อหยุดฝีเท้าอยู่ในจุด ! ! ! ! ! ! !

ลงจากสายตาของทุกคนไม่ได้มองไปด้านหน้าซึ่งเป็นทะเลทรายกว้างใหญ่ซึ่งมีศาลเจ้าอยู่ในทะเลทรายในทะเลทรายเห็นยืนแถวทำลายรูปปั้น , รูปปั้นมากมายได้แตกและผุมากแล้ว

รูปปั้นเหล่านี้ดูเหมือนจะได้รับหลายร้อยล้านปีไม่สามารถบอกอะไรได้ในรูปแบบ

เห็นสถานที่อันรกร้าง

สายลม , สายลมพัดทราย ,