我輕輕推門進去，看到他正安靜坐在病床上。他望過來，看到來人是我，便一聲

我輕輕推門進去，看到他正安靜坐在病床上。他望過來，看到來人是我，便一聲不吭地轉頭去看窗外。

他無言的抗拒讓我心如刀絞。

我關上門，沒有靠近他，而是靠在了門上。

“伯賢……”我輕輕叫他。

他依然面無表情地望著窗外，並不看我。

“伯賢，我感冒了。”我自顧自地對他說著話，“大概是病毒性感冒。”

他的眼神垂了下來，清瘦的側臉透著無言的悲傷。

“他們說你現在身體弱，我靠近你的話，一定會傳染給你的。”

我把頭靠在門上，裝作閑聊一樣，勉強微笑著。

而他，終于轉過頭，定定地看向了我。

在病房里，我和他之間隔著一段距離，像是隔著那些被誤解的時光，當中起起伏伏的罅隙隔閡，就硬生生橫貫在眼前這無法具象化的間隔里。

距離不長不短，卻如山的彼岸一般。

滿是無法跨越的徒勞。

你大概不知道，我現在有多想把你抱在懷里，盡我最大所能給你些你曾經期許的溫暖。

但我全身像是帶著惡性病毒一般，靠近你的話，只會讓你受傷。

“感冒痊愈之前，我都不能離你太近。”

他眼里的不解漸漸散去，大概是明白了我在說些什麼。

“不要原諒我，伯賢。”

他重又低下頭，與我錯開了視線。

“也不要再喜歡我了。”

在我配得上你愛我如生命般的情感之前，不要喜歡我了。

“換我來追你吧。”

我看到他瘦弱的身形一僵，緊緊抿住了唇。

“換我對你好，換我照顧你。”

並不是事先想好的話，卻由著那“病毒感冒”的開頭脫口而出。

“換我……來愛你。”

我輕輕笑了。

“你不要太快同意我。最好多拒絕我幾次。”

他听不下去一般別過了臉。

“但是最後，你一定還是要接受我才行。”

窗外的晚霞萬里。明天要是個晴天才好。

“因為，我愛你啊。”

眼前的他，終于控制不住般地，肩膀輕輕顫抖起來。

隔著這樣的距離看他，他真是瘦小。

好想抱抱他啊。

你等我這句話，等了多久呢。

等到你遍體鱗傷，等到你心灰意冷，等到滿世界的花謝又開都不復這炎炎盛夏。

“……別哭啊……伯賢吶……”

他忽然的落淚讓我有些無措，想說的話也無法再繼續。我不敢上前抱他，又不忍心任他這樣獨自哭泣。

別掉眼淚了。為我，不值得的。

他似乎也在強忍著情緒，僅是無聲息地用手擦了擦臉頰。

我實在忍不住，上前走了幾步想要擁住他。

“別……別過來。”他悶聲說道，帶著輕微的鼻音。

“……伯賢，”

“你不是感冒麼。”

“我——”

“所以，別過來。”他始終別著臉不看我。

我不知所措地望著就在我眼前的他，卻是伸手都觸踫不到的距離。

——太遠了。

第二天我去病房時，正好看到泰信哥和幾個工作人員都在。

總是冷清的病房難得人這麼多。

cody忙里忙外地準備著工具，泰信哥還在打著電話。

那個人，則拿著一張紙坐在病床上靜靜地看著。想必是等下記者見面會上要準備的發言。

昨天我就給泰信哥打了電話。即使心中對公司毫無人性的決定怒火再盛，我也只得壓著脾氣懇求他，能不能不要伯賢去見記者，就算一定要開這記者見面會，能不能再緩緩，等他再康復些時日。

這些請求則被對方一口回絕。

“這件事越拖越麻煩，你們的工作也不能再耽誤了。你就別管了，這也是伯賢的意思。他自己也覺得挺對不起你們的，想趕快了結這事。”

對不起什麼。有什麼好對我們抱歉的。

是這個世界欠你太多啊。

此時，我看著眼前沉默安靜的他，心疼得更加厲害。

cody開始給他打理妝容了，似乎想用各種粉飾工具讓他臉色看上去有神采一點。

“啊，這個真是頭疼。”我听到cody的抱怨聲。她正拿著筆刷想要一點一點掩蓋掉伯賢臉上那塊瘀傷。我都能看到他因為疼痛而眉頭微皺的神情。

我那樣不分青紅皂白地打了你，現在其他的人圍著你的傷口忙里忙外，也不是給你上藥讓你療傷，而是掩了你的傷口把你推到所有人面前，叫你強顏歡笑。

他們甚至想要撕下伯賢手腕上的紗布，換成手表遮掩著。幸好醫生還有醫德，阻止了他們的殘忍。

但于是他也只能在這夏天穿了長袖衣衫，逃過眾人探究的眼線。

而他一直一語不發，半點怨色都沒有。

像是對這個世界失去了所有的信心與希望。

“不知道你們這幫小子都怎麼想的！”泰信哥看著伯賢臉上的瘀傷半天用遮瑕都遮得不徹底，指著我罵︰“你們也是藝人！打架還往臉上打！鹿 那小子也是！你看看你這張臉還怎麼去拍戲！”

我任由他發火。此刻我眼里也只有那個人的樣子了。

“伯賢，”我低聲叫他。

他看著發言稿的眼神游移了一下，但終是沒有看我。

“你一定要去麼。”

他沒應聲。

“伯賢。”我堅持不懈地叫他。

他終于放下手里的紙，輕嘆了一聲。

“你別管我了。”

我剛想說什麼，泰信哥****話來。

“是啊你管好你自己吧！晚上阿樂帶你去跟張導演吃個飯，你自己也準備準備。”

我聞言不禁皺眉︰“干嘛要去吃飯。”

“你這邊亂七八糟的事，臉上還掛了彩，放了人劇組好幾天鴿子，難道不去給人道個歉麼！今天伯賢見面會結束，你明天就去復工吧。”

我沉默了一會兒，不想再去探討晚上那無聊的飯局。

“你真的決定了麼。”我望著伯賢，問道。

他理著袖口，點了點頭。

強迫了你那麼多次，我確實應該尊重你的選擇。

但是假如我知道到時候會是這樣的結果，當時就算綁了你去逃亡，也要把你帶離這紛亂的世界。

“進度確實耽誤了不少。這兩天劇組去了外地拍戲，等你也不是，撤回劇組也不是。大明星你真是讓我們頭疼不少啊。”

眼前虛胖的男人喝著酒。他仰頭一飲而盡，身旁的阿樂踫了踫我，我只得趕緊上前再給他滿上一杯。

“抱歉啊張導，我們這邊出了點問題。燦烈這個樣子，也不好出現在鏡頭前啊。”阿樂在一旁圓場，整個飯局上他那有意拿手肘踫我的動作就沒停過。我悶悶說了聲︰“對不起啊張導。”心思卻早不在這兒了。

不知道伯賢那邊怎麼樣了。

張導看我依然神色不對，大概也知道藝人臉上掛了彩也算不小的事，沒再繼續責怪。

“明天能復工就行了。”

“還是張導為人大度！”阿樂要敬張導，我自然也跟著一同舉杯。

玻璃杯相撞，叮當一聲，橙黃的液體隨著踫撞遙遙晃晃。

陪著張導和劇組的幾個人喝了一晚上，結果是我不得不起身去洗手間對著馬桶吐了一通。

吐出來後似乎清醒不少，頭疼的感覺卻越發強烈。

我呆滯地靠在隔間里的門上，混亂的腦海中卻襯得一個念頭無比清晰。在酒精的作用下，似乎我此刻了結整個世界也都會毫不拖泥帶水。

我笨拙地掏出手機，卻覺得打出的每個字都在眼前清晰無比。

“我們分手吧。”

我一字一句敲下這短信。

然後發給了夏言。

按下發送的瞬間，亂麻一般的心似乎平靜了些許，這句話帶來的愧疚與自責也被我拋至腦後。

我果然一直都是個自私的人啊，是那個只想著自己幸福的卑鄙的人啊。

我腦海中，不對，是我的整顆心髒里，都是邊伯賢。

自私也好。那這次，就讓我只看著你吧。只待在你身邊。

只愛著你好了。

我呆呆地靠了一會兒，打算起身回飯局。手機還未收進兜里，就在手中震了起來。

本以為是夏言打來了電話，接起來才發現是泰信哥。

“喂，哥。”我迷迷糊糊地應著電話。

“燦烈，伯賢跟你在一起麼？”那邊的語氣十分焦急。

我一愣，頓時清醒了幾分，“沒啊，我在飯局上呢。他怎麼了？”

“哎呀怎麼也不在你那兒。”泰信哥有些懊惱，這話卻讓我心里愈發不安。

“他到底怎麼了？”我急忙問道。

“伯賢他，他失蹤了！”

ผลลัพธ์ (ไทย) 1:

ฉัน輕輕เดลคาร์เมนความคืบหน้าเห็นเขาอ่านความรู้สึกบางสิ่งบางอย่างที่นั่งบนเตียง เขาดูอนาคต เห็นฉันในอนาคต โดย Sheng ดอาจ หัวมองออกไปนอกหน้าต่าง เขาไม่สามารถต้านทาน絞จับหัวใจเช่นมีด ฉันเกี่ยวกับเดลคาร์เมน ใกล้เขา แต่ประตู "ซีอาน Bo..." ฉัน輕輕ถามเขา นอกจากนี้เขายังเป็นจริงไม่หน้ามองออกจากหน้าต่าง และดูที่ฉันไม่ "ซีอาน Bo ผมจับเย็น "ผมและใช่เขากล่าวว่า เมื่อได้งานกล่าวว่า อาจจะเป็นไวรัสหวัด ” มาใต้ตา drooped ลีเคียงข้างเขาหน้ามาไม่พูดถึงเศร้า "พวกเขาบอกคุณอพาร์ทเมนท์ในสนามอ่อนแอ ฉันใกล้คุณกล่าวว่า รูปภาพบางอย่าง: 傳ย้อมเพื่อคุณ ” ฉันร่วมหัวของเธอที่ประตู ติดตั้งหลักสูตรรุ่นแช閑 อ่านค่า ด้วยรอยยิ้ม และจะหาเขา 終ในดอาจ ผ่านหัว ต่อผม ในห้องพักโรงพยาบาล พนักงานของเขาแยกจากกัน โดยระยะทาง เช่นผ่านโซลูชันเหล่า誤เมื่อแสง เมื่อดาวน์แตกแยกเขา ทันที Heng กวนตา นี้ไม่สามารถเห็นภาพในการแยกได้ ระยะทางไม่ยาวไม่สั้น แต่ถ้าอีกด้านหนึ่งของภูเขา ที่สมบูรณ์แบบเป็นการออกแรงรับรู้ไม่ข้าม คุณคงไม่ทราบเท่าใดต้องถือคุณในอพาร์ตเมนต์ตกแต่งใน懷 盡ที่ฉันสามารถให้คุณอบอุ่นบางก็บางทีระยะเวลาพระคัมภีร์ แต่มาแบบเต็มตัวในภาพเป็นไวรัสร้าย กล่าวว่า คุณเพียงต้องการจับส้นเท้าของคุณ "เย็นจนฉันไม่สามารถกับคุณบินบรัสเซลส์ ” ตาของเขาทั้งพิศวงทั้งมหัศจรรย์เจียนเจียนกระจาย คงรู้ว่าผมพูดถึง "ไม่諒เดิมฉัน ซีอาน Bo ” เขาโค้งศีรษะอีก ส่วนที่เหลือผมไม่ถูกต้องออกจากความคิดเห็นออนไลน์ "ไม่ชอบฉันอีกต่อไป ” ผมของคุณรักฉันเหมือนเดิมรู้สึกเหมือนจริง ไม่ถูกใจฉัน "มองฉันจับขึ้นกับคุณในอนาคต ” ผมเห็นร่างผอมแข็ง 緊緊 pursed ริมฝีปากของเขา "มุมมองผมใช่สวัสดี มุมมองที่ผมทำเมื่อถูกจ้างคุณ ” ไม่ไปดีว่า แต่ตามใบสั่ง "ไวรัสเย็น" คำนำหน้าเช่นจากปากของคุณ "มุมมองฉัน...... รักคุณในอนาคต ” 輕輕ฉันหัวเราะ "คุณไม่เห็นด้วยกับฉัน ที่สุดปฏิเสธไม่ฉันทั้งสองเวลา ” เขาจะไม่ฟัง และไม่ทั่วใบหน้า "แต่ในที่สุด คุณยังจะยอมรับฉัน ” อาทิตย์ในประเทศนอกหน้าต่าง ถ้าวันดีวันพรุ่งนี้จะดี "เพราะ ผมรักคุณ ” หน้าเขา 終ควบคุมเช่น 輕輕สองส่ายขึ้นไหล่ ผ่านรูปแบบหลักสูตรระยะนี้จะเห็นเขา เขาจะผอมจริง ๆ อยากกอดเขา คุณ ฉันพูดคำนี้ นาน รอจนกว่าคุณทั่วสนาม鱗ส้น รอจนกว่าคุณจะลง รอ謝โลกสมบูรณ์แบบดอกไม้ที่เปิดกลับฤดูร้อนนี้ “…… อย่าร้องไห้ ซีอาน Bo ยกเว้..." เขาน้ำตาให้ฉันไม่สามารถวัด ก็กล่าวว่า ไม่繼續อีก ยังไปกอดเขา และไม่สามารถทนให้เขาหลักสูตรแบบนี้ร้องไห้คนเดียว ไม่น้ำตาตาของเรา ทำไมฉัน จะ เขาจะมีความแข็งแรงทนอารมณ์ มีเฉพาะดอกเบี้ยไม่ sheng เช็ดหน้า ด้วย頰มือของเขา จริงของฉัน วิธีใช้จริงมา และเอาขั้นตอนดังกล่าวไป擁รอบ ๆ ตัวเขา "ไม่...... ไม่อนาคต "เขากล่าวว่า เชิงชาย นำ輕ไมโคร-twang “…… ซีอาน Bo," "คุณไม่เย็นนั้น ” “我——” "ดังนั้น คุณไม่ได้อนาคต "เขาเริ่ม終ไม่เผชิญหน้าโดยไม่ได้มองที่ฉัน ฉันดูเขาอยู่หน้าฉัน แต่ไม่สามารถรอระยะห่างมือ觸สัมผัส ——太遠了。 第二天我去病房時，正好看到泰信哥和幾個工作人員都在。 總是冷清的病房難得人這麼多。 cody忙里忙外地準備著工具，泰信哥還在打著電話。 那個人，則拿著一張紙坐在病床上靜靜地看著。想必是等下記者見面會上要準備的發言。 昨天我就給泰信哥打了電話。即使心中對公司毫無人性的決定怒火再盛，我也只得壓著脾氣懇求他，能不能不要伯賢去見記者，就算一定要開這記者見面會，能不能再緩緩，等他再康復些時日。 這些請求則被對方一口回絕。 “這件事越拖越麻煩，你們的工作也不能再耽誤了。你就別管了，這也是伯賢的意思。他自己也覺得挺對不起你們的，想趕快了結這事。” 對不起什麼。有什麼好對我們抱歉的。 是這個世界欠你太多啊。 此時，我看著眼前沉默安靜的他，心疼得更加厲害。 cody開始給他打理妝容了，似乎想用各種粉飾工具讓他臉色看上去有神采一點。 “啊，這個真是頭疼。”我听到cody的抱怨聲。她正拿著筆刷想要一點一點掩蓋掉伯賢臉上那塊瘀傷。我都能看到他因為疼痛而眉頭微皺的神情。 我那樣不分青紅皂白地打了你，現在其他的人圍著你的傷口忙里忙外，也不是給你上藥讓你療傷，而是掩了你的傷口把你推到所有人面前，叫你強顏歡笑。 พวกเขาจะต้องฉีกออกซีอาน Bo มือ紗ผ้า ซ่อนมุมมองในนาฬิกา โชคดีมีเครื่องดื่มงานเลี้ยงและงานเลี้ยงเครื่องดื่มเยอรมนียังคง ป้องกันการ殘ของพวกเขา แต่เขาจะสามารถสวมใส่เสื้อผ้าแขนยาวฤดูร้อน หนีผ่านสายตาประชาชนสำรวจคนออนไลน์ เขามีการสั่งไม่ให้ปล่อย สีแค้นเล็กน้อยครึ่งจะไม่ เหมือนจริงนี้ โลกสูญเสียขั้วความเชื่อความหวังทั้งหมด "ฉันไม่ทราบว่าคุณชาย幫นี้คิด "มิสเตอร์ทักษิณดูซีอาน Bo บนใบหน้า และปลายส้นเท้าแตกเสียหายครึ่งวันใช้คอนซีลเลอร์มืด徹 罵หมายถึงฉัน: " จะแสดง การต่อสู้ยังคงอยู่บนหน้า เดียร์เด็กเกินไป วิธีทำดูจางนี้คุณหน้ายังคงที่จะเล่น ” ฉันให้เขาปล่อยไฟ ตอนนี้ ตาของฉันจะเฉพาะบุคคลของหลักสูตรรุ่น "ซีอาน Bo ฉันเรียกต่ำเชิงเขา เขาได้ดูการออกออกในนามของตาวิ่งบิต แต่終ไม่ได้มองที่ฉัน "คุณต้องไป ” เขาเป็นเชิงไม่หยิง "ซีอาน Bo "ฉันตลอดเวลา堅บอก ย้าย終เขาลงกระดาษของเขา เชิง嘆輕 "คุณไม่ได้ฉัน ” อยากจะบอกทำไม มิสเตอร์ทักษิณ剛 *** ว่า แล้ว "ใช่ คุณจะดูแลคุณเอง เพลงคืนพาคุณไป fukutani จางสำหรับโรงแรม อุปกรณ์มาตรฐานอุปกรณ์มาตรฐานของคุณเอง ” บทความที่ผมไม่สามารถช่วยเหลือแต่คิ้วโจว: "ทำไมคุณกำลังจะมีกลอเรีย ” "คุณ zhebianpw 亂เจ็ดหรือแปดสิ่งไม่ดี เพียงสีบนใบหน้า ใส่ทีม Opera Bastille 鴿คนดีทั้งวัน ยากที่ไม่ให้ขอโทษไม่เคลื่อนที่อย่างมีมนุษยธรรม ซีอาน Bo ดูวันนี้ Club Med ที่ใช้ลำแสง คุณจะไปพรุ่งนี้จะลอง ” ผมเงียบสำหรับ Club Med เอ้อ ไม่ต้องการวิจัย และอภิปรายตอนเย็นที่ไม่สามารถพูดคุยกับบริการ "จริง ๆ คุณตัดสินใจจะทำ "ผมมองที่ซีอาน Bo ถนนพบ 他理著袖口，點了點頭。 強迫了你那麼多次，我確實應該尊重你的選擇。 但是假如我知道到時候會是這樣的結果，當時就算綁了你去逃亡，也要把你帶離這紛亂的世界。 “進度確實耽誤了不少。這兩天劇組去了外地拍戲，等你也不是，撤回劇組也不是。大明星你真是讓我們頭疼不少啊。” 眼前虛胖的男人喝著酒。他仰頭一飲而盡，身旁的阿樂踫了踫我，我只得趕緊上前再給他滿上一杯。 “抱歉啊張導，我們這邊出了點問題。燦烈這個樣子，也不好出現在鏡頭前啊。”阿樂在一旁圓場，整個飯局上他那有意拿手肘踫我的動作就沒停過。我悶悶說了聲︰“對不起啊張導。”心思卻早不在這兒了。 不知道伯賢那邊怎麼樣了。 張導看我依然神色不對，大概也知道藝人臉上掛了彩也算不小的事，沒再繼續責怪。 “明天能復工就行了。” “還是張導為人大度！”阿樂要敬張導，我自然也跟著一同舉杯。 玻璃杯相撞，叮當一聲，橙黃的液體隨著踫撞遙遙晃晃。 陪著張導和劇組的幾個人喝了一晚上，結果是我不得不起身去洗手間對著馬桶吐了一通。 吐出來後似乎清醒不少，頭疼的感覺卻越發強烈。 我呆滯地靠在隔間里的門上，混亂的腦海中卻襯得一個念頭無比清晰。在酒精的作用下，似乎我此刻了結整個世界也都會毫不拖泥帶水。 我笨拙地掏出手機，卻覺得打出的每個字都在眼前清晰無比。 “我們分手吧。” 我一字一句敲下這短信。 然後發給了夏言。 按下發送的瞬間，亂麻一般的心似乎平靜了些許，這句話帶來的愧疚與自責也被我拋至腦後。 我果然一直都是個自私的人啊，是那個只想著自己幸福的卑鄙的人啊。 我腦海中，不對，是我的整顆心髒里，都是邊伯賢。 自私也好。那這次，就讓我只看著你吧。只待在你身邊。 只愛著你好了。 我呆呆地靠了一會兒，打算起身回飯局。手機還未收進兜里，就在手中震了起來。 本以為是夏言打來了電話，接起來才發現是泰信哥。 “喂，哥。”我迷迷糊糊地應著電話。 “燦烈，伯賢跟你在一起麼？”那邊的語氣十分焦急。 我一愣，頓時清醒了幾分，“沒啊，我在飯局上呢。他怎麼了？” “哎呀怎麼也不在你那兒。”泰信哥有些懊惱，這話卻讓我心里愈發不安。 “他到底怎麼了？”我急忙問道。 “伯賢他，他失蹤了！”

ผลลัพธ์ (ไทย) 2:

ผมค่อยๆดันประตูและเห็นเขานั่งเงียบ ๆ อยู่บนเตียง เขามองไปเห็นมาให้ฉันจากนั้นก็หันเงียบที่จะมองออกไปนอกหน้าต่าง เขาให้ฉันพูดต่อต้านความเจ็บปวด ฉันปิดประตูไม่ได้ใกล้ชิดกับเขา แต่พิงประตู "โบอิม ...... " ผมบอกเขาเบา ๆ เขายังคงมอง blankly ออกไปนอกหน้าต่างที่ไม่ได้มองมาที่ฉัน "ปีเตอร์อิมฉันมีความหนาวเย็น." ฉันก็แค่ให้พูดกับเขาว่า "มันอาจจะเป็นไวรัสที่มีอากาศเย็น." ดวงตาของเขา drooped ใบหน้าด้านข้างติดมันเผยให้เห็นความเศร้าโศกเงียบ "พวกเขาบอกว่าคุณกำลังร่างกายอ่อนแอผมใกล้ชิดกับคุณจะถูกส่งไปยังคุณ." ฉันมุ่งหน้าไปยืนพิงประตูทำท่าจะแชทเช่นแทบจะไม่ยิ้ม และในที่สุดเขาก็หันศีรษะของเขาจะได้รับการพิจารณาจะดูกับผม ในวอร์ดระหว่างเรากับเขาในระยะไกลเช่นเดียวกับผู้ที่ได้รับการเข้าใจผิดข้ามเวลาช่องว่างระหว่าง ups และดาวน์ของความบาดหมางทรานส์ทันทีในหน้านี้ไม่สามารถเป็นช่วงเวลาที่เป็นรูปเป็นร่าง ทั้งยาวหรือระยะสั้น ๆ แต่อีกด้านหนึ่งของภูเขาโดยทั่วไป เต็มไปด้วยความไร้ประโยชน์ผ่านไม่ได้ คุณอาจไม่ทราบว่าฉันต้องการที่จะถือคุณอยู่ในอ้อมแขนของฉันทำของฉันดีที่สุดเพื่อให้คุณได้สิ่งที่คุณมีความคาดหวังของความอบอุ่น แต่เช่นเดียวกับร่างกายของฉันกับไวรัสหินโดยทั่วไปจะใกล้ชิดกับคุณจะทำให้คุณเจ็บ "ก่อนที่จะรักษาเย็นฉันไม่สามารถเข้ามาใกล้เกินไป." ดวงตาของเขางงงวยแยกย้ายกันไปเรื่อย ๆ อาจจะเข้าใจสิ่งที่ฉันพูด "ไม่ยกโทษให้ฉันบ่อหยิน." เขามองลงมาอีกครั้งและผมก็ถูกย้ายออกไปจากสายตา "ไม่ชอบฉันอีกครั้ง". ฉันสมควรได้รับคุณรักฉันเป็นอารมณ์เหมือนมีชีวิตก่อนที่จะไม่ชอบฉัน "ฉันจะไล่ล่าคุณเปลี่ยนมัน." ผมเห็นบางร่างกายของเขาแข็งแน่นกล่าวว่า pursing ริมฝีปาก "สำหรับผมสวัสดีสำหรับผมที่จะดูแลคุณ." ไม่ได้คำอุปาทาน แต่ที่จุดเริ่มต้นของไวรัส "เย็น" โพล่งออก "สำหรับผม ...... ผมรักคุณ." ฉันหัวเราะเบา ๆ "คุณไม่เห็นด้วยกับฉันเร็วเกินไป. ที่ดีที่สุดที่จะปฏิเสธฉันไม่กี่ครั้ง." เขาไม่ได้ไปกว่าทั่วไปไม่ใบหน้า "แต่ในท้ายที่สุดแล้วคุณยังจะต้องยอมรับงานของฉัน." หน้าต่างแห่งท้องฟ้าพระอาทิตย์ตก หากในวันพรุ่งนี้วันแดดที่คุณจะไป "เพราะผมรักคุณอา." ในด้านหน้าของเขาในที่สุดก็ไม่สามารถควบคุมอูฐไหล่สั่นเล็กน้อย ข้ามเช่นระยะทางที่จะเห็นเขาเขาเป็นบางจริงๆ อยากจะกอดเขาอา คุณรอคำพูดของฉันและนานแค่ไหน รอจนกว่าคุณสีดำและสีฟ้าจนกว่าคุณจะผิดหวังรอจนกว่าดอกจางหายไปทั่วโลกและไม่ได้เปิดอีกครั้งช่วงฤดูร้อนนี้ร้อน "อย่าร้องไห้อา ...... ...... ...... บ่อหยินนา" เขาก็น้ำตาดังนั้นฉันมีบางอย่างไร้ที่ติอยากจะบอกว่าไม่สามารถดำเนินการต่อ ฉันยังไม่ได้ก้าวไปข้างหน้าจะถือเขาทนไม่ได้ที่จะปล่อยให้เขาอยู่คนเดียวเพื่อให้ร้องไห้ ไม่หลั่งน้ำตา สำหรับผมไม่คุ้มค่า ดูเหมือนว่าเขาจะได้กลับสำลักอารมณ์เพียงอย่างเงียบ ๆ มือลูบแก้ม ฉันไม่สามารถช่วยคุณต้องการที่จะเดินไม่กี่ก้าวไปข้างหน้าและกอดเขา "อย่า ...... ไม่ได้มา." เขากล่าวว่าในลำคอด้วยหางเสียงเล็กน้อย "...... ปีเตอร์หยิน" "คุณไม่เย็นมัน". "ผม -" "ดังนั้นไม่ต้องมา" เขามักจะไม่มองมาที่ฉันกับหน้าตรง ฉันรู้ว่าสิ่งที่จะทำมองเขาในด้านหน้าของฉัน แต่มันก็ไม่ถึงระยะสัมผัสปิงปองทั้งหมด - ไกลเกินไป วันรุ่งขึ้นผมไปห้องพักเพียงเพื่อดูพี่ชาย Yasunobu และเจ้าหน้าที่หลายอยู่ในสถานที่ ร้างเสมอวอร์ดคนที่หายากมาก cody เล่นปาหี่เครื่องมือพร้อมสนาม Yasunobu พี่ชายยังโทรหา ชายคนนั้นแล้วเอาชิ้นส่วนของกระดาษนั่งอยู่บนเตียงดูเงียบ ๆ สันนิษฐานว่าเพื่อตอบสนองกับผู้สื่อข่าวและลำโพงอื่น ๆ ในที่ประชุมที่จะต้องเตรียม เมื่อวานนี้ผมได้ให้โทรศัพท์ Yasunobu โกตา แม้หัวใจของความโกรธ Sheng ทารุณการตัดสินใจของ บริษัท ฯ อีกครั้งฉันยังมีอารมณ์กดขอร้องให้เขาไม่สามารถมองเห็นผู้สื่อข่าวหยินบ่อแม้ว่าเราจะต้องเปิดรายงานนี้จะได้พบสามารถแล้วค่อยๆเพื่อให้เขากลับมาฟื้นฟูสมรรถภาพ บางเวลา การร้องขอเหล่านี้ถูกหาเรื่องแต่ละอื่น ๆ "มันเป็นความล่าช้ามากขึ้นลำบากมากขึ้น, การทำงานของคุณสามารถชะลอไม่. คุณไม่สามารถควบคุมและนี่คือความหมายหลักของหยินและเขายังรู้สึกเสียใจมากสำหรับคุณที่อยากจะจัดการเรื่องนี้โดยเร็วที่สุดเท่าที่เป็นไปได้." ฉันขอโทษสิ่งที่ มีอะไรที่ดีสำหรับเราเสียใจ เป็นโลกที่เป็นหนี้คุณอามาก ณ จุดนี้ผมก็จ้องมองที่เขาเงียบเงียบสงบมีความสุขมีประสิทธิภาพมากขึ้น cody เริ่มต้นให้เขาใช้เวลาแต่งหน้าดูแลและดูเหมือนว่าจะต้องการที่จะปัดสวะที่มีความหลากหลายของเครื่องมือที่จะช่วยให้ใบหน้าของเขาดูเหมือนจะมีลักษณะเล็ก ๆ น้อย ๆ "อานี้เป็นจริงปวดหัว." ผมได้ยินบ่น cody เธอเป็นคนที่ถือแปรงที่คุณต้องการซ่อนออกมานิด ๆ หน่อย ๆ ของชิ้นส่วนหลักหยินใบหน้าช้ำ ฉันสามารถเห็นเขาในความเจ็บปวดและเหว่ยโจวดูคิ้ว ผมทำโดยไม่คำนึงถึงตีตามอำเภอใจคุณและตอนนี้คนอื่น ๆ รอบ ๆ ตัวคุณเล่นปาหี่แผลและไม่เป็นมันที่จะให้ยาที่จะทำให้คุณรักษา แต่จะครอบคลุมถึงบาดแผลของคุณผลักดันให้คุณในหน้าของทุกคนเรียกร้อง คุณบังคับให้รอยยิ้ม พวกเขายังต้องการที่จะฉีกข้อมือผ้ากอซหลักหยินแทนที่ปกนาฬิกา โชคดีที่แพทย์ยังจริยธรรมการป้องกันความโหดร้ายของพวกเขา แต่เขาเท่านั้นที่สามารถสวมใส่เสื้อผ้าแขนยาวในช่วงฤดูร้อนนี้หนีอายไลเนอร์สอบถามรายละเอียดเพิ่มเติมทั้งหมด และเขาได้กล่าวว่าไม่มีอะไรไม่ได้สีไม่พอใจน้อยที่สุด เช่นเดียวกับในโลกนี้เราได้สูญเสียทุกความเชื่อมั่นและความหวัง "ผมไม่ทราบว่าพวกคุณมีความคิดเด็ก!" Yasunobu พี่ชายปีเตอร์หยินครึ่งหนึ่งมองไปที่รอยฟกช้ำบนใบหน้าของเขาด้วยคอนซีลเลอร์เพื่อให้ครอบคลุมทั้งหมดไม่เพียงพอชี้มาที่ผมสาปแช่ง︰ "นอกจากนี้คุณยังศิลปินต่อสู้ยังตีให้เข้าหน้า! ผู้ชายกวางเกินไป! คุณจะเห็นใบหน้าของคุณ แต่ยังวิธีการยิง! "ผมปล่อยให้เขาโกรธ ในขณะที่ตาของฉันเพียงเงยหน้าขึ้นมองคนนั้น "ปีเตอร์หยิน" ฉันร้องไห้เขาแผ่วเบา เขามองไปที่ดวงตาของการพูดเดินเล็กน้อย แต่ท้ายที่สุดไม่ได้มองมาที่ฉัน "คุณต้องไปมัน." เขาไม่ได้ตอบ "บ่อหยิน." ผมบอกเขาอย่างไม่ลดละ ในที่สุดเขาก็ใส่ลงกระดาษของเขาถอนหายใจเสียงดัง "ไม่ต้องกังวลเกี่ยวกับฉัน." ผมกำลังจะบอกว่าพี่ชาย Yasunobu คำ **** "ใช่อาคุณจัดการตัวเอง! ตอนเย็นเพลงกับผู้กำกับจางพาคุณกินอาหารคุณยังเตรียมความพร้อมตัวเอง." ผมได้ยินมานี้ผมไม่สามารถช่วย แต่ขมวดคิ้ว︰ "ทำไมไปรับประทานอาหารค่ำ." "คุณระเบียบที่นี่สิ่งที่ใบหน้าของเขาเชื่อมโยงยังคงเป็นสีที่ใส่นกพิราบลูกเรือคนเป็นเวลาหลายวันไม่ให้มันจะขอโทษ! บ่อฮยอนจะได้พบกับจุดสิ้นสุดในวันนี้คุณจะไปกลับไปทำงานวันพรุ่งนี้. "ผมเป็นคนเงียบสำหรับเด็กผมไม่ต้องการที่จะไปการอภิปรายที่น่าเบื่ออาหารค่ำในคืนนั้น "คุณตัดสินใจจริงๆยัง." ผมมองไปที่ปีเตอร์อิมเขาถาม เหตุผลของเขากุญแจมือที่พยักหน้า บังคับให้คุณเพื่อให้หลายต่อหลายครั้งที่ผมควรเคารพทางเลือกของคุณ แต่ถ้าผมรู้ว่าเวลาที่จะได้รับผลเช่นเมื่อคุณไปที่จะหลบหนีผูกแม้ว่าคุณจะต้องใช้เวลาห่างจากโลกวุ่นวายนี้ "ความคืบหน้าเป็นที่แน่นอนจำนวนมากที่มีการสูญเสีย. นี้สองวันลูกเรือถ่ายทำไปสนามเพื่อให้คุณไม่ได้ถอนตัวจากทีมงานไม่ได้เป็นดาราใหญ่จริงๆคุณให้มากปวดหัวอา." อาการบวมคนหน้าการดื่มไวน์ เขาระบายศีรษะของเขาข้างปิงปองเพลงอาหรับ pong ฉันฉันได้ก้าวไปข้างหน้าได้อย่างรวดเร็วเพื่อให้เขาถ้วยเต็มรูปแบบ "ขอโทษอาจางด้านข้างของเรามีปัญหาบางอย่าง. สามารถโกหกเช่นนี้ไม่ได้เป็นอาดีปรากฏในหน้ากล้อง." เป็นเพลง rounders ในด้านที่ปิงปองอาหารค่ำทั้งข้อศอกความตั้งใจของเขาที่จะดำเนินการไม่มีการหยุดฉัน เกินไป ฉันเสียงอู้อี้︰กล่าวว่า "ขอโทษอาจาง." ความคิดจะไม่เล็งเห็นที่นี่ หยินบ่อไม่ทราบว่ามีชนิด จางยังคงมองมาที่ฉันผิดอาจจะรู้ว่าใบหน้าของศิลปินที่เชื่อมโยงกับสีถือได้ว่าไม่มีสิ่งเล็ก ๆ ที่ไม่ได้ดำเนินการต่อไปตำหนิ "พรุ่งนี้สามารถกลับไปทำงานในบรรทัด." "หรือจางคนใจกว้าง!" เพลงอาหรับจางจิงผมตามธรรมชาติตามด้วยขนมปังปิ้ง แก้วกริ๊งชนได้ยินของเหลวสีส้มกับปิงปองตีพยักหน้าห่างไกล วอชิงตันโพสต์และอีกหลายคนที่มาพร้อมกับลูกเรือที่จะดื่มในคืนหนึ่งผลที่ได้คือผมจะต้องได้รับการขึ้นไปเข้าห้องน้ำในด้านหน้าของห้องน้ำจะอาเจียนผ่าน ดูเหมือนว่าชัดเจนจะคายมาก แต่มากขึ้นและรู้สึกปวดศีรษะรุนแรงมากขึ้น ผมก็ยืนพิงประตูช่องซบเซาใจวุ่นวาย แต่ Chende ความคิดที่ชัดเจนมาก ภายใต้อิทธิพลของเครื่องดื่มแอลกอฮอล์ที่ดูเหมือนว่าตอนนี้ฉันสละโลกทั้งโลกจะไม่ลากเท้า ผมเอาออกงุ่มง่ามโทรศัพท์ แต่ที่เล่นทุกคำมีความชัดเจนในสายตา "เราเลิก." ฉัน Qiaoxia คำเดียวข้อความนี้ แล้วส่งคำสั่งในช่วงฤดูร้อน กดส่งทันทีหัวใจที่ดูเหมือนว่าจะรับประทานอาหารโดยทั่วไปสงบเล็ก ๆ น้อย ๆ คำเหล่านี้นำฉันรู้สึกผิดและสำนึกผิดได้รับการโยนไปทางด้านหลังของศีรษะ ผมได้รับเสมอเป็นคนที่เห็นแก่ตัวอาใช่เพียงคนน่ารังเกียจความสุขของตัวเองอา ใจของฉันไม่มีหัวใจทั้งหมดของฉันสกปรกขอบเป็นหยินหลัก หรือเห็นแก่ตัว ดีเวลานี้ให้ฉันเพียงแค่มองไปที่คุณ เพียงแค่อยู่เคียงข้างคุณ เพียงแค่รักสวัสดี ผมสามารถที่จะพึ่งพาในขณะที่จะได้กลับไปรับประทานอาหารค่ำ โทรศัพท์ยังไม่ได้รับการจดทะเบียนเป็นกระเป๋าของเขาเพียงแค่อยู่ในมือของช็อตอีกครั้ง เซี่ยยันคิดว่านี้คือโทรศัพท์ที่รับเพียงเพื่อจะพบว่าพี่ชาย Yasunobu "เฮ้พี่ชาย". ผมสะดุดควรโทรศัพท์ "ไม่สามารถโกหกปีเตอร์หยินกับคุณได้หรือไม่" มีน้ำเสียงเป็นกังวลมาก ฉันประหลาดใจสักครู่ก็ตื่นขึ้นเล็กน้อย "ไม่ ah, ฉันทำในช่วงอาหารค่ำ. วิธีการที่เขาเป็น?" "โอ้วิธีการที่ไม่ได้อยู่ในสถานที่ของคุณ." พี่ชาย Yasunobu ผิดหวังบางคำพูดเหล่านี้ทำให้ฉันหัวใจไม่สบายใจมากขึ้น "เขาในท้ายที่สุดได้อย่างไร" ฉันถามอย่างรวดเร็ว "บ่อหยินเขาหายไป!"