封谨进内屋时，见平日里伺候昭充仪的两个丫头神情忧虑的站在床边，

    封谨进内屋时，见平日里伺候昭充仪的两个丫头神情忧虑的站在床边，眼角还有些红肿，看着像是哭过。

    听竹瞧见了皇上，忙试着眼角的泪，跪了下来。

    “都起来吧，”封谨走到床边坐下，看着床上面色有些苍白的女子，“太医说，你们主子什么时候醒来。”

    “回皇上，太医说只需半个时辰，可是现在都快一个时辰了，”听竹哽咽道，“原本主子今儿早上起床有些头疼，奴婢便劝着主子出去走走，哪里知道竟遇到这种事，求皇上降罪。”

    封谨凝视着床上之 ...   ［本章未完，请点击下一页继续阅读！］

ผลลัพธ์ (ไทย) 2:

    เมื่อปิดต้องการที่จะเข้าสู่ภายในบ้านให้ดู Zhao ค่าใช้จ่ายวันธรรมดาให้บริการทั้งสองสาวมองห่วงเมตรยืนอยู่ข้างเตียง, ดวงตาของเขายังคงบวมบางมองเช่นร้องไห้     ฟังไม้ไผ่เห็นจักรพรรดิยุ่งพยายามที่จะฉีกตาของเขาคุกเข่าลง     "ทุกอย่างอยู่ด้วยกันตอนนี้" ตราอยากจะนั่งลงที่เตียงมองที่เตียงมองผู้หญิงที่อ่อนน้อย "หมอจักรพรรดิบอกว่าเมื่อคุณตื่นขึ้นมาโท." "     กลับไปที่จักรพรรดิแพทย์จักรวรรดิกล่าวว่าเพียงแค่ครึ่งชั่วโมง แต่ตอนนี้ เกือบชั่วโมงและ "ฟังสำลักไม้ไผ่" ต้นฉบับเช้าบังอาจที่จะได้รับอาการปวดหัวบางกดทาสโทจะไปเดินเล่นทราบว่าจริงพบสิ่งนั้นขอให้พระมหากษัตริย์ของการลงโทษ. "     ปิดผนึกเกียรติจ้อง เตียง ... [บทยังไม่เสร็จให้คลิกถัดไปเพื่อดำเนินการต่อการอ่าน! ]

ผลลัพธ์ (ไทย) 3:

    จดหมายขอเข้าไปภายในห้องเมื่อเห็นจ้าววันธรรมดารอบรรจุเครื่องมือสองสาวสีหน้ากังวลยืนอยู่ข้างเตียงดวงตามีสีแดงดูเหมือนจะร้องไห้ ฮ่า    ฟังไม้ไผ่เห็นจักรพรรดิยุ่งพยายามดวงตาน้ำตาคุกเข่าลง ฮ่า     " ลุกขึ้น " จดหมายขอเดินไปนั่งลงที่เตียงมองใบหน้าซีดเซียวของหญิงสาวบนเตียง " หมอหลวงบอกว่าเจ้านายของเจ้าเมื่อตื่น " ฮ่า     " กลับไปฝ่าบาทหมอหลวงบอกว่าแค่ครึ่งชั่วโมงแต่ตอนนี้เกือบจะหนึ่งชั่วโมงแล้ว " เสียงสะอื้นไม้ไผ่ " เดิมอาจารย์วันนี้ตื่นเช้าปวดหัวกับเจ้านายและข้าราชการก็ชวนไปเดินเล่นที่รู้ว่าได้เจอแบบนี้ขอให้พระราชาลงโทษ " ฮ่า    จดหมายขอจ้องบนเตียง . . . . . . .    [ บทนี้ยังไม่พร้อมโปรดคลิกหน้าถัดไปอ่านต่อ . ]