世上无难事，只怕有心人 －－读《名人传记丛书－－李白》没有一个中国人不

世上无难事，只怕有心人 －－读《名人传记丛书－－李白》没有一个中国人不知道他，伟大的浪漫主义诗人；没有一个中国人不爱他，他的诗如同天上亮晶晶的繁星；他有“天生我材必有用鸿鹄之志，却无建立事业的报国之门；他不愿“摧眉折腰事权贵”，只求得挥毫狂饮，四方漫游。他就是大唐诗人——李白。 提起李白，那是无人不知，无人不晓啊，可又有谁知道李白的少年时代是怎样的呢，就让我为大家细细分解吧！ 李白，长安人，生于公元701年。或许是困为出生经历的不寻常，他从小就聪明过人，被父亲寄予厚望。在父亲的细心教导下，他五岁就会背诵“六十花甲子”，十岁时就已计遍了《诗》、《书》、《论语》、《孟子》以及《老子》、《庄子》等诸子百家的著作。 由于天资聪颖，悟性很高，小李白读书并不十分用功，加上他生性调皮贪玩，常常从私熟里逃学，跑到外面去玩耍。 这一天，小李白逃学出来在街上闲逛，不知不觉得来到城外。城外阳光明媚，山清水秀，鸟语花香，让小李白憾意不已，他感叹道：“这么好的天气，如果整天在屋里读书多没意思啊！”心情雀跃的他走到一条小溪边，只见溪水清澈见底，顺着山脚蜿蜒流去，小李白饶有兴趣地看着，正准备走到溪水里抓小鱼，忽然听见有“霍霍”的响声，李白循声望去，只见不远外的山脚下，有一座茅屋，屋前有一位满头白发的老婆婆正在大石头上磨一根很粗的铁针，磨得很吃力。 小李白走过去好奇地问道；“老婆婆，您磨铁钉做什么？” “我要把这根铁钉磨成一枚绣花针。”老婆婆抬起头，微笑着回答道。 “什么？这么粗的铁杵也能磨成锈花针？”小李白噔圆了眼睛，感到十分惊讶。 “怎么不可以？滴水可以穿石，愚公可以移山，只要功夫深，铁杵就能磨成绣花针。”婆婆回答得非常肯定。然后，她又低头继续磨起来。 老婆婆的这番话对李白的触动很大。在回家的路上，他反复默念着“只要工夫深，铁杵就能磨成绣花针”这句话。 从这天起，李白像变了个人似的，不再贪玩，不再逃学，开始专心地读起书来。李客（李白的父亲）再也没有听到过私熟老师来说李白逃学的事情，反而经常听到老师夸他勤 奋好学。 之后，李白更是刻苦学习。十五岁那年，李白就能作出很好的诗赋。他的赋方继承了汉赋词藻华丽丰美的特点。 是啊，我小时候也特别调皮贪玩，总不能静下心来做每一件事，觉得每一件事都太难了。现在的我也像李白那样深知老婆婆说的话——只要功夫深,铁棒就能磨成针。

那天，回到家后，我缠着妈妈要她给我买一把小提琴，要求学琴，可妈妈说：“小提琴是很难学的，还是别学了。”可是我不肯罢休，妈妈也就只好答应了。

过了几天，我终于有了一把精致的小提琴，终于又迎来了学琴的日子。平时，我听了那么多的小提琴演奏，可从没有亲手尝试过，可如今真要拉起来，才发现真难啊，以前一直以为一蹭弦就能发出美妙的音乐，可如今看来，我全都想错了。

世上无难事，只怕有心人

ผลลัพธ์ (ไทย) 1:

ไม่มีการ แต่คน - ชุดประวัติดาราอ่าน - Li Bai ไม่จีนไม่รู้เขา ดีของกวีศิลปะจินตนิยม ไม่จีนไม่รักเขา เขาบทกวีเช่นสวรรค์ประกายดาว เขามี "เกิดฉันวัสดุจะสวอนเป็นประโยชน์ เป็นอาชีพไม่ขึ้นของบริการของประตู เขาจำยอม"สิ่งมีประสิทธิภาพอีลิท" เพียงต้องแปรงดื่มสุราดื่ม เสียงที่ใช้งานข้ามเขต เขาเป็นกวีถังไดนาสตี้ – Li Bai ยื่นไบ ถูกเรียก ไม่มีใครรู้ แต่ใครรู้อะไรเกี่ยวกับ Li Bai boyhood ฉันระมัดระวังเสียลงเดี๋ยวนี้ ไบ Li ช้างที่เกิดในโฆษณา 701 ผิดปกติอาจติดประสบการณ์เกิด เขาสูงอัจฉริยะ และตรึง โดยพ่อของเขา ระวังนำบิดา เขาห้าปีของซ้ำ "60 รอบ" และได้รวมกลอนอายุสิบ หนังสือ การ Analects, Mencius และผลงานของนักปรัชญาเช่นลาวซิและจ้วงซิ เพราะการเก่ง มีมากเข้าใจ น้อยอ่าน Li Bai ไม่ยากมาก บวกเขาจะซน และขี้ เล่น มักจากบ่อน้ำ เล่น truant วิ่งอยู่นอกการเล่น ในวันนี้ หลี่เสี่ยวของการหนีเรียนออกมาบนท้องถนน เกินไปโดยไม่รู้ตัวมาเมือง ด้านนอกแดดจะส่องแสง สวย ดอกไม้ น้อย Li Bai ของริเก ร็ต เขาถอนหายใจ และกล่าวว่า: "ดีวัน สิ่งที่น่าเบื่อห้องอ่านหนังสือตลอดทั้งวัน "อารมณ์กระโดดโลดเต้นของเขาไปที่บทความด้านครีก ชัดเจน เท้าคดเคี้ยวไหลไปตามกระแสเห็น เล็ก Li Bai เรามีความสนใจเห็นด้วย มีเตรียมไปกระแสในการจับปลาขนาดเล็ก ทันใดนั้นได้ยินมี" แสนยานุภาพ "เสียง Li Bai ศักดิ์ศรีไปมาแล้ว เห็นเที่ยวนอกเท้าเซี่ย มีกระท่อมนั่ง เคียนอยู่อาศัยมีผมของยายเป็นหินขนาดใหญ่โรงสีซางรากหยาบของเข็มเหล็ก โรงสีได้เป็น labored ไบลี่น้อยเดินผ่าน curiously ถาม "เลดี้ คุณเตาทำเล็บ "" ฉันจะเล็บนี้เป็นเข็มทอง "หญิงชรามองขึ้น แล้วตอบกลับ ด้วยรอยยิ้ม "อะไร" เช่นหนักเหล็กกลางยังสามารถบดเข็มเย็บปักถักร้อยหรือไม่ "Li Baideng เล็ก ๆ รอบตา ประหลาดใจ "ทำไมไม่ น้ำสามารถสวมใส่หิน yugong Yishan เพียงงานเหล็กหนักพอ pestle สามารถพื้นลงเข็มเย็บผ้า "คำตอบของเธอได้ในยืนยัน แล้ว เธอมองลงอีกต่อไปบดค่า ข้อคิดเห็นของยายใน Li Bai มีอารมณ์มาก ทางบ้าน เขาซ้ำอยู่เบื้องหลัง "ตราบใดมืด กลางเหล็กสามารถบด สร้างเป็น" ประโยคนี้ จากวันนี้ไปข้างหน้า Li Bai เป็นคนเปลี่ยนแปลง ไม่สนุก ไม่โดด เริ่มต้นดูดซึมในหนังสือของเธอ Li Ke (Li Bai พ่อ) ไม่เคยได้ยินครูผู้ใหญ่ส่วนตัว s Li Bai truants แต่มักจะได้ยินครูสดุดีเขา studious Zhihou ไบ Li เป็นยากที่จะเรียนรู้ อายุ 15 ปี บทกวีหลี่ไป๋จะสามารถทำให้ดี เขากำหนดให้สืบทอดลักษณะของ Hanfu bombast และลัช ใช่ ผมยังสนุกซนมาก ไม่สามารถปักจะทำทุกอย่าง และคิดว่า ทุกอย่างจะยากเกินไป ตอนนี้ผมรู้ว่าหญิงชราอีกครั้งเป็นไบลี่กล่าวว่า - งานแถบเหล็กหนักพอ เพียงเป็นเข็ม วันหลังกลับบ้าน ฉันให้เธอ pestering แม่ซื้อไวโอลิน เปียโนความต้องการ แต่แม่ของฉัน: "ไวโอลินยากมากที่จะเรียนรู้ และยัง ไม่เรียนรู้ "แต่จะไม่ปล่อยคุณ แม่ของฉันยังมีให้เห็น ไม่กี่วันต่อมา ในที่สุดมีไวโอลินดี เปียโนถูก ushered ในวันสุดท้าย ปกติ ผมฟังมากไวโอลินเล่น แต่ตัวไม่เคยพยายาม แต่ตอนนี้ คุณอยากดึงขึ้น เท่านั้นหายาก เสมอคิดว่า สาย rubbed สามารถทำดนตรี แต่ตอนนี้ ดูเหมือนว่า ผมที่มันไม่ถูกต้องทั้งหมดอะไรในที่ dogged

ผลลัพธ์ (ไทย) 2:

ไม่มีอะไรที่เป็น unachievable - การอ่าน "ซีรีส์ชีวประวัติคนดัง - ลี่ตากใบ," ไม่มีใครคนจีนไม่รู้จักเขากวีโรแมนติกที่ดีไม่มีคนคนหนึ่งที่จีนไม่ได้รักเขาและบทกวีของเขาเป็นประกายดาวท้องฟ้าเขา นอกจากนี้ "ฉันเกิดมาพร้อมกับหงส์ แต่ไม่มีสาเหตุที่จัดตั้งขึ้นของประตูมีใจรักเขาไม่ต้องการ" ที่จะทำลายน้อมคิ้วสิ่งที่ทรงพลัง "เพียงต้องการที่จะวาดดื่มเหล้าเขาได้รับการโรมมิ่งสี่กวี Tang - ลี่ตากใบ ลิฟท์ลี่ตากใบก็ไม่น่าแปลกใจที่รู้จักกันทุกคนอ่าใครจะรู้ว่าใบสามารถในวัยเด็กว่ามันคืออะไรให้ฉันเพียงแค่ทำลายมันอย่างระมัดระวัง! ตากใบช้างเกิดใน 701 AD บางทีอาจจะเป็นพายุที่เกิดประสบการณ์ที่ผิดปกติและเขาก็ฉลาดมากหวังสูงสำหรับพ่อของเขาในคำแนะนำระวังพ่อของเขาเขาจะท่องห้าปีเก่า "หกสิบใช้เวลาหกทศวรรษที่ผ่านมา" ทั่วอายุสิบขวบได้รับการนับ "บทกวี", "หนังสือ", "กวีนิพนธ์ของขงจื้อ", "Mencius" และ "ฉัน", "Zhuangzi" และงานเขียนอื่น ๆ ของนักปรัชญา. เพราะมีพรสวรรค์มากเข้าใจการศึกษาน้อยลี่ตากใบไม่ได้ยากมากคู่กับเขา ซนซนโดยธรรมชาติมักจะมาจากภาคเอกชนปรุงสุกในการละทิ้งหน้าที่ไปข้างนอกเพื่อเล่น. ในวันนี้น้อยลี่ตากใบละทิ้งหน้าที่ออกบนถนนไม่รู้ได้มาข้างนอก. นอกแดดที่สวยงาม, ดอกไม้, เล็ก ๆ น้อย ๆ เพื่อลี่ตากใบ อิตาลีเสียใจไม่มีที่สิ้นสุดเขาอุทานออกมา "เช่นสภาพอากาศที่ดีถ้าอยู่ในบ้านตลอดทั้งวันอ่านอาน่าเบื่อมากขึ้น! "อารมณ์ดีใจเขาไปกระแสผมเห็นลำธารใสพร้อมเท้าของการไหลคดเคี้ยวเพื่อลี่ตากใบเล็ก ๆ ที่ดูมีความสนใจมีการเตรียมที่จะไปจับปลาในกระแสได้ยินก็" แสนยานุภาพ "เสียงลี่ตากใบแม่มองดูผมเห็นเท้าของเนินเขาไม่ไกลออกไปมีกระท่อมหน้าบ้านมีหญิงชราผมหงอกเป็นเข็มเหล็กก้อนหินสวมหนามากบดมันยากมาก เสี่ยวลี่ตากใบเดินไปและถามอยากรู้อยากเห็น "หญิงชราสิ่งที่คุณสวมใส่เล็บ? "" ฉันต้องการที่จะตอกตะปูพื้นดินรากนี้เป็นเข็ม "หญิงชราเงยหน้าขึ้นยิ้มและตอบว่า." คืออะไร? หนาดังนั้น Tiechu ยังสามารถบดเป็นเข็มเย็บปักถักร้อย? "เติ้งลี่ตากใบดวงตากลมขนาดเล็กประหลาดใจมาก." วิธีที่จะไม่? หยดสวมศิลาออกเสียคนเก่าสามารถย้ายภูเขาตราบใดที่ความพยายามของลึกสามารถบดเป็นเข็ม Tiechu "แม่ของเธอตอบในเชิงบวกมาก. แล้วเธอก็ยังคงที่จะสวมใส่พวกเขาลง. หมายเหตุหญิงชราในลี่ตากใบสัมผัสที่ดี. ระหว่างทางบ้านเขาซ้ำแล้วซ้ำอีกอย่างเงียบ ๆ " ตราบใดที่สิ่งที่มืดสามารถบดเป็น Tiechu เย็บปักถักร้อย เข็ม "ประโยคนี้. จากวันนี้เป็นต้นไปเหมือนคนที่แตกต่างกันเช่นลี่ตากใบ, สนุก, การละทิ้งหน้าที่ไม่เริ่มที่จะมีสมาธิในการอ่านจากหนังสือ. ลีออก (พ่อลี่ตากใบ) ที่ไม่เคยได้ยินส่วนตัว หลังจากที่มันจะสุกครูหลี่สิ่งตากใบละทิ้งหน้าที่ แต่มักจะได้ยินครูยกย่องเขาสำหรับเขาขยัน. หลี่ไป๋เป็นเรื่องยากที่จะเรียนรู้. สิบห้าปีจะสามารถที่จะทำให้บทกวีที่ดีและ Fu ลี่ตากใบและเขา Fu ฮันฝาง Jicheng Fu Hua คุณสมบัติสำนวน Lifeng สหรัฐ yes. อาวัยเด็กของฉันคือความสนุกซนโดยเฉพาะอย่างยิ่งที่เราไม่สามารถหยุดการทำทุกอย่างให้ความรู้สึกทุกอย่างยาก. ตอนนี้ผมยังไม่ทราบว่าหญิงชรากล่าวว่าในขณะลี่ตากใบ . แล้ว - ตราบใดที่ความพยายามของลึก, ลูกกรงเหล็กสามารถบดเป็นเข็มวันนั้นหลังจากกลับมาบ้านผมรบกวนแม่ของเธอซื้อฉันไวโอลินต้องการเปียโน แต่แม่กล่าวว่า "ไวโอลินเป็นเรื่องยากที่จะเรียนรู้ หรือไม่ได้เรียนรู้ "แต่ฉันปฏิเสธที่จะให้แม่ของฉันยังเคยสัญญา. หลังจากนั้นไม่กี่วันผมก็มีไวโอลินดีเปียโนและในที่สุดก็นำไปในวัน. โดยปกติผมได้ยินไวโอลินจำนวนมากดังนั้น อาจจะไม่เคยบุคคลพยายามมัน แต่ตอนนี้คุณต้องการที่จะดึงขึ้นเพียงเพื่อจะพบว่าชีวิตอายากได้คิดเสมอคอร์ด Yiceng สามารถส่งเพลงที่ยอดเยี่ยม แต่ตอนนี้มันดูเหมือนว่าฉันผิดทั้งหมด. ไม่มีอะไรที่เป็นไปไม่ได้ที่ฉันกลัว ปิด

ผลลัพธ์ (ไทย) 3:

ไม่มีอะไรยากสำหรับคนที่ตั้งใจอ่านหนังสือ - ประวัติดารา - - " ไม่มีหลี่ไป๋จีนไม่รู้เขามหากวีโรแมนติกไม่มีคนจีนคนหนึ่งที่ไม่ได้รักเขาและบทกวีของเขาเป็นเหมือนดวงดาวระยิบระยับในท้องฟ้าเขามี " ผมก็มีงานต้องแขวนและความทะเยอทะยานแต่ไม่มีสร้างอาชีพของประเทศประตูเขาไม่เต็มใจ " 摧眉折腰ที่มีประสิทธิภาพสิ่ง " พบเพียงสุราสัญจรแปรงสี่ เขาเป็นกวีหลี่ไป๋ - ต้าถัง พูดถึงหลี่ไป๋ที่ไม่มีใครไม่รู้จักอ่าแต่ใครรู้หลี่ไป๋วัยเด็กเป็นยังไงจะให้ฉันให้คุณระวังเน่านะ หลี่ไป๋ฉางอันคนเกิดปีค.ศ. 701 อาจเป็นเพราะเกิดประสบการณ์ที่ผิดปกติของวัยเด็กของเขาและจะฉลาดและถูกพ่อมีความหวังสูง ที่พ่อสอนต่อไประวังเขาจะท่อง " อายุห้าหกสิบดอกไม้ชื่อ " เมื่ออายุ 10 ปีได้นับครั้ง " บทกวี " และ " หนังสือ " และ " คำสอนของขงจื๊อและเม่งจื๊อ " และ " พ่อ " และ " จวงจื่อ " ผลงานของโรงเรียนต่างๆเช่น เพราะเป็นคนฉลาดและมีพรสวรรค์หลี่ไป๋ไม่ขยันอ่านน้อยบวกกับเขามีนิสัยซุกซนขี้เล่นจากในส่วนตัวมักจะสุกโดดเรียนไปเล่นข้างนอกไป วันนี้เล็กหลี่ไป๋โดดเรียนออกมาเดินบนถนนนอกเมืองโดยไม่รู้ตัวได้ ข้างนอกแดดและสวยงามดอกไม้สีขาวที่ทำให้หลี่เสียใจอิตาลีไม่เสื่อมคลายเขาถอนหายใจ " สภาพอากาศแบบนี้ถ้าในห้องอ่านหนังสือทั้งวันน่าเบื่อ " อารมณ์ตื่นเต้นเขาเดินมาถึงลำธารเห็นลำธารน้ำใสไหลคดเคี้ยวไปตามภูเขาลี่สีขาวมองดูด้วยความสนใจที่เตรียมไปจับปลาในลำธารพลันได้ยินเสียง " แวบ " เสียงของหลี่ไป๋ตามบารมีไปไม่ไกลจากเห็นตีนเขามีกระท่อมด้านหน้ามีชายชราผมขาวกำลังบดหินบนหัวเสาเข็มเหล็กบดหยาบและหนัก หลี่ไป๋ไปถามอย่างสงสัย " หญิงชรา磨铁เล็บคุณทำอะไร" ฉันต้องการที่จะนำมันบดเล็บชิ้นปักเข็ม " หญิงชราเงยหน้าขึ้นและยิ้มตอบ " อะไร นี้หนาจะบดดอกไม้ซาตินสนิมเข็ม " หลี่白噔รอบตาและประหลาดใจ " ทำไมจะไม่ล่ะ น้ำสามารถใส่หินลุงยูสามารถย้ายภูเขาตราบเท่าที่ความพยายามลึกจะเป็นซาตินปักเข็ม " คุณแม่ตอบมากว่า จากนั้นเธอก็ก้มลงไปบดขึ้น คำพูดของหญิงชรากับไป๋ได้อารมณ์มาก ระหว่างทางกลับบ้านเขาซ้ำย้ำ " ตราบใดที่เวลาลึกจะเป็นซาตินปักเข็ม " ประโยคนี้ จากวันนั้นหลี่ไป๋เหมือนเปลี่ยนได้เองเหมือนของไม่เล่นไม่โดดงานเริ่มอ่านอย่างตั้งใจ 李客 ( บิดาของหลี่ไป๋ ) ไม่เคยได้ยินครูสุกส่วนตัวสำหรับสิ่งที่หลี่ไป๋โดดเรียนแต่มักจะได้ยินอาจารย์สรรเสริญเขาขยันเรียน หลังจากเรียนหนักมากขึ้นเป็นหลี่ไป๋ 15 ปีจะทำให้ดีบทกวีของหลี่ไป๋ ฝ่ายฮันฮกฟูของเขาสืบทอดลักษณะของดอกไม้ที่เขียวชอุ่ม ใช่ฉันเป็นเด็กก็ซนมากขี้เล่นและไม่สามารถปักหลักทำแต่ละสิ่งและคิดว่าทุกอย่างที่ยากเกินไป ตอนนี้ผมก็เหมือนรู้ดีว่าหญิงชราพูด -- ตราบเท่าที่ความพยายามลึกจะเป็นเข็มเหล็ก ฮ่าๆวันนั้นหลังจากกลับมาบ้านผมแกล้งแม่เธอจะให้ฉันซื้อไวโอลินต้องเรียนแต่แม่บอกว่า " ไวโอลินเป็นยากที่จะเรียนหรือไม่เรียนแล้ว " แต่ผมจะไม่ทิ้งแม่ก็จะต้องเห็นด้วย ฮ่าๆหลังจากนั้นไม่กี่วันผมก็มีเอาสวยงามก็เรียนไวโอลินต้อนรับวัน ปกติผมฟังมากไวโอลินแต่ไม่เคยลองเองแต่ตอนนี้ต้องดึงขึ้นและพบว่ามันยากอ่าเคยคิดว่าเป็นกับสายสามารถส่งเพลงที่ยอดเยี่ยมแต่ตอนนี้ดูเหมือนว่าฉันจะคิดผิด ฮ่าๆไม่มีอะไรยากสำหรับคนที่ตั้งใจ