慕容雪一噎，在原主的记忆里，无论春夏秋冬，她每次毒发醒来后，身上都盖着

慕容雪一噎，在原主的记忆里，无论春夏秋冬，她每次毒发醒来后，身上都盖着厚厚的锦被，可见她毒发睡着后都会发冷，需要锦被驱寒，欧阳少宸只给她盖这么薄的一条锦被，她当然会冷的发抖了。

当然，欧阳少宸不是照顾她的丫鬟，不知道她昏睡后会冷，没给她多盖锦被，也不能怪他……

望着她郁闷的小脸，欧阳少宸眸底浮现一抹几不可见的浅笑：“你、我同榻而眠，确实损坏了你的闺誉，我可以负责！”

负……负责？他们只是在同一张床上睡了一晚，又没发生什么事情，负什么责？

慕容雪不自然的笑笑：“一件小事而已，不必负责了。”

欧阳少宸眼瞳里的笑意瞬间消散无踪，定定的看着她：“真的不需要我负责？”清越的声音里透着说不清，道不明的情绪。

慕容雪郑重的点点头：“当然是真的！”欧阳少宸救了她一命，她感激他，才不会不识好歹的赖上他！

欧阳少宸漆黑眼瞳里闪掠一抹暗芒，掀开被子下了床，阔步走向衣柜，边走边解自己的里衣扣子。

“欧阳少宸，你干什么？”慕容雪惊呼。

“换衣服！”欧阳少宸头也不回的回答。

慕容雪皱着眉头道：“你就不会拿着衣服去屏风后面换吗？”

欧阳少宸瞟她一眼，一字一顿的道：“这是我房间！”他在这里换衣服天经地义。

慕容雪撇撇嘴，她知道这是他房间，可她不是正坐在他床上吗？她是女子，和他性别不同，他都不知道避一避？

眼看着欧阳少宸解完衣扣，脱下了里衣，露出线条流畅的完美身形，慕容雪急忙转身面向墙壁：他有当着女子面换衣服的习惯，她没有看男子脱衣服的嗜好，他不避，她避！

窸窸窣窣的衣服摩擦声在身后响起，慕容雪置若罔闻，清冷目光径直望着面前墙壁。

突然，一只手拍到了她肩膀上，她回头一望，只见欧阳少宸已经穿好了雪色长袍，衣摆上绣着精致的暗花，大气磅礴，袖口上绣着高贵，神秘的云海图，更添几分清华与尊贵，他手中拿着一套浅青色的长裙，递到了慕容雪面前：“送给你！”

慕容雪的蓝色长裙泡了温泉水，虽然被内力烘干了，却已成了皱巴巴的一团，搭在床尾的锦凳上，不能再穿了，这件长裙对她来说，真是雪中送炭，只是：“你这里怎么会有女子的衣服？”

听着她疑惑不解的询问，欧阳少宸俊美容颜微微阴沉，抓起她的小手，重重将长裙塞进了她手里，一字一顿的道：“这是刚从衣香阁买回来的新衣。”

长裙触手清凉，顺顺滑滑的柔若无物，面料极好，慕容雪撇撇嘴，新衣就新衣，发这么大脾气做什么？

淡淡墨竹香萦绕周身，久久不散，她无奈的抬头看向欧阳少宸：“欧阳世子，我要换衣服了！”

“我知道！”欧阳少宸点点头。

知道你还不出去？男女有别，她可不想当着欧阳少宸的面换衣服。

“你不必这么小心，本世子对又青又涩的小女孩不感兴趣！”

清越声音传入耳中，慕容雪小脸一黑，抓起身边的软枕，砸向欧阳少宸：“我哪里青了？”

ผลลัพธ์ (ไทย) 1:

Murong หิมะ chokes เจ้าของหน่วยความจำ โดยไม่คำนึงถึงฤดูกาล เมื่อเธอตื่นขึ้นมาทุกครั้งร่างกายมีพิษ ปกคลุม ด้วยผ้าหนา เธอหนาวหลังจากนอนหลับพิษ ต้องจิ้น Qu, OU Yang Chen ครอบคลุมน้อยกว่าเธอบาง จินเป็น แน่นอน เธอถูกสั่น ด้วยความหนาว แน่นอน OU-Yang Chen ไม่การดูแลของสาวน้อยของเธอ ไม่รู้ถ้าเธอจะนอนเย็น ไม่ให้เธอจินครอบคลุมมาก คุณไม่สามารถตำหนิเขา...... ดูใบหน้าของเธอหดหู่ OU Yang Chen โผล่ออกมาที่ท้าย MOU ด้วยรอยยิ้มที่มองไม่เห็นไม่กี่: "คุณนอนบนเตียงเดียวกัน และผมนอน หลับ ไม่ทำลายชื่อเสียงของเพื่อนของคุณ ฉันสามารถดูแลมัน ” ลบ...... รับผิดชอบ พวกเขานอนบนเตียงเดียวสำหรับหนึ่งคืน ไม่ได้สิ่งที่เกิดขึ้น ความรับผิดชอบใด ๆ Murong หิมะของยิ้มเป็นธรรมชาติ: "ขนาดเล็ก ไม่ มีค่าใช้จ่าย ” Ouyang น้อย dissipated ตายิ้มในทันทีโดยไม่ทิ้งร่องรอย เฉินจะมองเธอ: "ไม่จำเป็นจริง ๆ ฉัน "Silvern เสียงปรากฏในผลลัพธ์ ถนนที่ไม่รู้จักของอารมณ์ Murong หิมะอยู่เลยต้อง: "เป็น แน่นอน มันเป็นความจริง "Ouyang เฉินน้อยบันทึกชีวิตของเธอ เธอขอบคุณที่เขา และจะไม่นัยสำคัญขึ้นอยู่กับเขา OU-Yang Chen ประกายตามืดน้อยกวาดกับภูเขามืด โยนกลับครอบคลุมจากเตียง ตู้เสื้อผ้าดีก้าว เดินปุ่มเสื้อผ้าของเรา " Ouyang เฉินน้อย ทำอะไรอยู่ "หมู-รง Xue exclaimed "รับแต่งตัว "OU Yang Chen ไม่ได้กลับน้อยตอบ Murong หิมะ frowned และกล่าวว่า: "คุณจะไม่ได้รับเสื้อผ้าใด ๆ หลังจอจะเปลี่ยนไป ” OU Yang Chen สายตาที่ตาข้างหนึ่งของเธอเล็กน้อย คำหนึ่ง หนึ่งคำ: เป็นห้องพักของฉัน "เขาอยู่ที่นี่เพื่อเปลี่ยนเสื้อผ้าได้ Murong หิมะม้วน เธอรู้ว่า มันเป็นห้องของเขา แต่เธอนั่งบนเตียงของเขา ขวา เธอเป็นผู้หญิง โดน เขาไม่รู้เพื่อหลีกเลี่ยง ดู OU-Yang Chen แก้น้อยเสื้อ buttoned ขึ้น เอาออกเสื้อผ้าของเขา เนียนของร่างกายสมบูรณ์ หมู่-รง Xue รวดเร็วเปิดหน้าผนังเปิดเผย: เขามีนิสัยเปลี่ยนเสื้อผ้าในแผนกผู้หญิง เธอไม่เห็นคนอกแบนงานอดิเรก เขาไม่ หนี เธอ ลึกยามวิ่งออกเสียงเสื้อผ้าหลังเขา Murong หิมะตกหูหนวก เย็นตามองตรงด้านหน้าของผนัง ทันใดนั้น มือเดียวเอาไปมีเธอไหล่ Shang เธอกลับมองเป็น เลื่อย Ouyang น้อยเฉินมีแต่งตัวมีเสื้อคลุมสีหิมะ ใส่เสื้อผ้าปักดีของดอกไม้ งดงาม cuffs Shang ปักกับโนเบิล ความลึกลับของรูปเมฆ เพิ่มกี่นาทีชิงหวา และเอามือเขา แตกต่างกับสีฟ้าตื้นของกระโปรงยาว มอบให้มี Murong หิมะก่อน: "เพื่อคุณ ” ชุดหมูสีฟ้าทำจากน้ำ หิมะ แต่มันแห้ง โดยแรง กลายเป็น ปึกยู่ยี่ วางบนเตียงเก้าอี้ผ้า ไม่ใส่กางเกงสำหรับเธอ ช่วยเหลือ เป็น: "คุณได้เสื้อผ้าของผู้หญิง ” ได้ยินเธอถามงง OU Yang Chen สวยน้อยมืดมน คว้ามือของเธอ และชุดหนักเข้าเธอ มือ คำหนึ่ง หนึ่งคำ: "นี่คือเสื้อผ้าใหม่ที่คุณเพิ่งซื้อจากเซียง Yi GE ” กระโปรงยาวหนวดของเย็น ชุนชุนอะไรลื่นดี และนุ่มผ้า Murong หิมะม้วน เสื้อผ้าใหม่ เสื้อ ผ้าใหม่ เพื่อทำอารมณืความ แสงธูปไม้ไผ่ lingering ทั่วร่างกาย เอ้อระเหย เธอมองขึ้นที่ OU Yang Chen น้อย: "ouyangshizi ฉันต้องการเปลี่ยนแปลง ” "ฉันรู้ว่า "เฉินน้อยเลยต้อง Ouyang รู้คุณไม่ออกไป ผู้ชาย เธออาจไม่ต้องเปลี่ยนเสื้อผ้าหน้าน้อย OU-Yang Chen "คุณไม่จำเป็นต้องระมัดระวังดังนั้น benshizi มีสีดำ และสีเข้มสาวน้อยไม่สนใจ ” เสียงในหู Murong หน้าหิมะที่มืด คว้าหมอนข้าง และถาโถมเข้าใน OU Yang Chen น้อย: "ที่ทำผมสีเขียว ”

ผลลัพธ์ (ไทย) 2:

Murong หิมะสำลักหลังจากที่มาของหน่วยความจำโดยไม่คำนึงถึงฤดูกาลในแต่ละครั้งที่เธอตื่นขึ้นมาพิษที่ถูกปกคลุมไปด้วยหนา Jinbei ดังนั้นผมของเธอผล็อยหลับไปหลังจากที่พิษจะเย็นคุณต้องขับรถ Jinbei ฮันโอวหยางเฉินเพียงให้เธอปกบางเพื่อ Jinbei เธอจะตัวสั่นเย็นอย่างแน่นอน

แน่นอนเฉินโอวหยางได้ดูแลแม่บ้านของเธอเธอจะไม่ทราบว่าเย็นหลังจากนอนหลับไม่ได้ให้เธอให้มากกว่าที่ครอบคลุม Jinbei ไม่ได้เป็นความผิดของเขา ......

มองไปที่ใบหน้าเล็ก ๆ ของเธอมีความสุขเฉินโอวหยางตาน้อยลงสัมผัสพื้นผิวด้านล่างของไม่กี่ทำไม่ได้ รอยยิ้มที่มองเห็น "คุณและฉันนอนอยู่บนเตียงเดียวกันและนอนหลับได้รับความเสียหายจริงๆชื่อเสียงของ Boudoir ของคุณที่ผมสามารถรับผิดชอบ!"

เชิงลบ ...... รับผิดชอบ? พวกเขาเพียงแค่นอนหลับอยู่บนเตียงเดียวกันสำหรับหนึ่งคืนสิ่งที่เกิดขึ้นไม่ได้ใด ๆ แบกรับความรับผิดชอบใด ๆ

Murong หิมะรอยยิ้มเป็นธรรมชาติ: ". สิ่งเล็ก ๆ แต่ไม่ได้มีความรับผิดชอบ"

นักเรียนต่อตาโอวหยางเฉินยิ้มกระจายขณะที่จะมองไปที่เธอ: "ผมไม่จำเป็นต้องเป็นผู้รับผิดชอบ?" ที่ชัดเจนและ เสียงเผยให้เห็นอารมณ์ความรู้สึกที่อธิบายไม่ได้

Murong หิมะเคร่งขรึมพยักหน้า: "แน่นอนว่าเป็นความจริง." โอวหยางเฉินช่วยชีวิตเธอไว้เธอก็ขอบคุณเขาก็จะไม่ Bushihaodai พึ่งพาเขา!

เฉินโอวหยางมืดน้อยนักเรียนต่อตาสัมผัส Shanlue ของภูเขาสีเข้มเปิดผ้าห่มออกจากเตียงที่ก้าวเข้าไปในตู้เสื้อผ้าเดินโซลูชั่นปุ่มเสื้อของตัวเอง

"โอวหยางเฉินคุณกำลังทำอะไร?" Murong หิมะอุทาน

"การเปลี่ยนเสื้อผ้า!" โอวหยางเฉินตอบโดยไม่หันกลับมามอง

Murong หิมะมุ่ย: "คุณจะไม่ได้แบกเสื้อผ้าของพวกเขาที่จะไปหลังหน้าจอและเปลี่ยนเป็น"

โอวหยางเฉินเหลือบมองไปที่เธอเน้นหนักในแต่ละพยางค์: "นี่คือห้องของฉัน!" ที่นี่เขาแต่งตัวถูกต้องและเหมาะสม

Murong หิมะเม้มริมฝีปากของเขาเธอรู้ว่ามันเป็นห้องของเขาที่เธอกำลังนั่งอยู่บนเตียงของเขาก็ไม่ได้หรือไม่ เธอเป็นผู้หญิงคนหนึ่งและเขาก็เป็นเพศที่แตกต่างกันเขาไม่ทราบว่าการปรับขึ้นหรือไม่?

เห็นเฉินโอวหยางโซลูชั่นที่สมบูรณ์น้อยติดกระดุมถอดเสื้อของเขาเผยให้เห็นเส้นเรียบของร่างกายที่สมบูรณ์แบบ Murong หิมะรีบหันใบหน้าไปที่ผนัง: เขามีนิสัยของการเปลี่ยนเสื้อผ้าในด้านหน้าของใบหน้าของผู้หญิงที่เธอไม่ได้มองคนงานอดิเรกเปลื้องผ้า เขาไม่ได้หลีกเลี่ยงการหลีกเลี่ยงของเธอ!

ทำให้เกิดเสียงกรอบแกรบของเสื้อผ้าถูเสียงฟังอยู่ข้างหลังเขาหันหู Murong หิมะสายตาเย็นชามองตรงด้านหน้าของผนัง

ทันใดนั้นมือที่จะใช้เวลาอยู่บนไหล่ของเธอเธอหันกลับไปมองและเห็นโอวหยางเฉินได้ใส่เสื้อคลุมสีหิมะปักด้วยลวดลายดอกไม้ที่ละเอียดอ่อนในการปิดล้อม, Majestic, โนเบิลปักบนเสื้อที่แผนที่เมฆลึกลับและอื่น ๆ เพิ่มบิตของ Tsinghua และโดดเด่นในมือของเขาชุดสีฟ้าอ่อนมอบไว้ในด้านหน้า Murong หิมะ: "ส่งคุณ!"

Murong หิมะชุดสีฟ้าร้อนแช่น้ำแห้งขึ้นแม้ว่ากองกำลังภายใน แล้วกลายเป็นยู่ยี่นั่งในกลุ่มม้านั่งปลายเตียงคำไม่ได้สวมใส่ชุดนี้สำหรับเธอในเวลาที่เหมาะสมจริงๆเพียง: "คุณมาที่นี่วิธีเสื้อผ้าของหญิงนั้นจะ?"

ฟัง เธองงงวยสอบถามรายละเอียดเพิ่มเติมโอวหยางเฉินใบหน้าหล่อมืดมนเล็กน้อยน้อยคว้ามือของเธอชุดที่หนักไปอยู่ในมือของเธอเน้นหนักในแต่ละพยางค์ "นี่เป็นเพียงแค่ซื้อธูปเสื้อผ้า เสื้อผ้าใหม่. "

ชุดหนวดเย็น CIS นุ่มลื่นโดยไม่ต้องสารเนื้อผ้าที่ดีเยี่ยม Murong หิมะขดริมฝีปากของเขาเสื้อผ้าใหม่บนเสื้อผ้าที่ทำเช่นอารมณ์ใหญ่ทำอย่างไร

ทั้งร่างกายไม้ไผ่ลมธูปอ้อยอิ่งอ้อยอิ่งมองขึ้นไปทำอะไรไม่ถูกเธอโอวหยางเฉิน: ". โอวหยาง Seiko ผมต้องการที่จะเปลี่ยนเสื้อผ้า"

"ผมรู้ว่า" โอวหยางเฉินพยักหน้า !.

ฉันรู้ว่าคุณไม่ได้ออกไป? ชายและหญิงมีความแตกต่างที่เธอไม่ต้องการที่จะเผชิญในด้านหน้าของเฉินโอวหยางน้อยเสื้อผ้า

"คุณไม่ได้ที่จะให้ความระมัดระวังของ Seiko นี้และสาวน้อยสีเขียวและฝาดไม่สนใจ"

เสียงชัดเจนมากขึ้นในหูสีดำเล็ก ๆ น้อย ๆ ใบหน้า Murong หิมะคว้าหมอนนุ่มรอบปอนด์โอวหยางเฉิน: "ฉัน หม่นหมอง? "

ผลลัพธ์ (ไทย) 3:

หนึ่งในเจ้าของ慕容雪สำลักในความทรงจำไม่ว่าจะเป็นฤดูใบไม้ผลิฤดูร้อนฤดูใบไม้ร่วงและฤดูหนาวเมื่อเธอตื่นขึ้นมายาในร่างกายที่ถูกปกคลุมด้วยหนาของจินถูกยาเห็นเธอหลับอยู่จะต้องถูกเย็นและจินเท่านั้นที่ทำให้เธออบอุ่นและ欧阳少宸ฝาบางมากที่จินถูกแน่นอนเธอจะหนาวสั่นได้แน่นอน欧阳少宸ดูแลเธอไม่ใช่แม่บ้านที่ไม่รู้ว่าเธอจะหลับแล้วจะหนาวไม่ได้ทำให้เธอสร้างจินจะไม่โทษเขา . . . . . . . . . . . . . .ดูเธอเศร้าๆที่ปลายเปิดมาไม่กี่欧阳少宸ด้วยรอยยิ้ม : " คุณไม่สามารถมองเห็นได้แต่นอนร่วมเตียงเคียงหมอนและฉันก็ทำลายชื่อเสียงของเธอที่คุณ , ผมจะรับผิดชอบ ! ! ! ! ! ! ! " " " " " " "ลบ . . . . . . . . . . . . . . รับผิดชอบ ? ? ? ? ? ? ? พวกเขาก็แค่เตียงเดียวนอน 1 คืนยังไม่ได้ลบอะไรรับผิดชอบสิ่งที่เกิดขึ้น ? ? ? ? ? ? ?慕容雪ไม่เป็นธรรมชาติพร้อมรอยยิ้ม : " เรื่องเล็กๆน้อยๆก็ไม่ต้องรับผิดชอบ . . . . . . .欧阳少宸รอยยิ้มในดวงตาหายไปในทันทีที่ตัดสินว่ามองเธอ " ไม่จำเป็นต้องให้ฉันรับผิดชอบ ? ? ? ? ? ? ? " " " " " " " สีเงินของน้ำเสียงบอกอารมณ์ที่ไม่รู้慕容雪เคร่งขรึมพยักหน้า " ใช่ ! ! ! ! ! ! ! " " " " " " " 欧阳少宸ช่วยชีวิตเธอเธอขอบคุณเขาและเขาจะดีหรือไม่ดี ! ! ! ! ! ! !ดวงตาสีดำเป็นประกาย欧阳少宸กวาดเช็ดเข้มหนามยกผ้าห่มลุกจากเตียงและเดินบนตู้เสื้อผ้าเดินโซลูชั่นกระดุมเสื้อของตนเอง" " " " " " 欧阳少宸 , คุณกำลังทำอะไร ? ? ? ? ? ? ? " " " " " " " 慕容雪อุทาน" เปลี่ยนเสื้อผ้า ! ! ! ! ! ! ! " " " " " " " 欧阳少宸ตอบโดยไม่ได้มองกลับไป慕容雪ขมวดคิ้วกล่าวว่า " คุณจะเอาเสื้อผ้าไปเปลี่ยนหลังจอ ? ? ? ? ? ? ? " " " " " " "欧阳少宸มองเธอแวบเดียวอย่างช้าๆ " นี่ห้องฉัน ! ! ! ! ! ! ! " " " " " " " เขาเปลี่ยนเสื้อผ้าที่นี่เท่านั้น慕容雪ขดริมฝีปากเธอจะรู้ว่านี่เป็นห้องของเขาแต่เธอไม่ได้นั่งอยู่บนเตียงของเขา ? ? ? ? ? ? ? เธอจะเป็นผู้หญิงและเพศของเขา , เขาจะไม่รู้ซ่อนอยู่ ? ? ? ? ? ? ?ดูเสร็จ欧阳少宸โซลูชั่นเสื้อและถอดเสื้อเผยให้เห็นรูปร่างที่สมบูรณ์แบบของเส้นเรียบ , 慕容雪รีบหันไปที่ผนัง : เขามีผู้หญิงเปลี่ยนเสื้อผ้าต่อหน้าพระพักตร์นิสัยเธอไม่ได้ดูผู้ชายถอดเสื้อเขาไม่ได้หลีกเลี่ยงงานอดิเรกที่เธอหลบ ! ! ! ! ! ! !สำรองสำรองเถอะ " เสียงเสียดสีของเสื้อผ้าข้างหลังดังขึ้น慕容雪ไม่สนใจสายตามองตรงไปที่ผนังเย็นทันใดนั้นมือข้างหนึ่งจับที่ไหล่ของเธอที่เธอหันกลับไปดูก็เห็น欧阳少宸ใส่สีขาวชายเสื้อเย็บปักถักร้อยเงาประณีต , งดงาม , ข้อมือปักเหนือโนเบิลลึกลับในทะเลรูปที่เพิ่มบิตของ Tsinghua University และศักดิ์ศรีที่เขาถืออยู่ในมือเป็นชุดสีฟ้าอ่อนกระโปรงยาว , ให้慕容雪ก่อน " ให้คุณ ! ! ! ! ! ! ! " " " " " " "ชุดสีฟ้า慕容雪บ่อน้ำพุร้อนแต่ถูกแรงน้ำแห้งและย่นได้กลายเป็นที่พาดอยู่บนเก้าอี้ปลายเตียงของจินไม่ได้หมวกอีกต่อไปชุดสําหรับเธอถูกยิงที่แขนเพียง : " คุณทำไมถึงมีเสื้อผ้าของผู้หญิง ? ? ? ? ? ? ? " " " " " " "ฟังแล้วงงถาม欧阳少宸จุนความงาม颜微微มืดคว้ามือเล็กๆของเธอจะยาวมากไว้ในมือของเธออย่างช้าๆ " นี่เพิ่งกลับมาจาก GE ซื้อเสื้อผ้าชุดใหม่ . . . . . . .กระโปรงยาวหนวดเย็นเรียบลื่นนุ่มเหมือนผ้าที่ยอดเยี่ยม , สิ่งที่ไร้慕容雪ขดริมฝีปากได้เสื้อผ้าชุดใหม่ , เสื้อผ้าใหม่ , โกรธอะไร ? ? ? ? ? ? ?กลิ่นหอมอ่อนไม้ไผ่จริงอยู่ในร่างกายนานไปเธอต้องเงยหน้ามอง " ความ欧阳少宸 Ou Yang , ฉันต้องเปลี่ยนเสื้อผ้า ! ! ! ! ! ! !" ผมรู้ ! ! ! ! ! ! ! " " " " " " " 欧阳少宸พยักหน้าว่าคุณยังไม่ไปเหรอ ? ความแตกต่างระหว่างเพศที่เธอไม่อยากให้เปลี่ยนเสื้อผ้าต่อหน้าพระพักตร์ของ欧阳少宸" คุณไม่ต้องเป็นห่วงเรื่องนี้เป็นสีฟ้าและความฝาดของสาวน้อยไม่สนใจ ! ! ! ! ! ! ! " " " " " " "ดีกว่าเสียงจะผ่านเข้าไปในหูและใบหน้า慕容雪รอบตัวเป็นสีดำและคว้าหมอนนุ่มบน欧阳少宸 : " ที่ผมเป็นสีเขียว ? ? ? ? ? ? ? " " " " " " "