我脚底踩着风火轮，在天空中飞来飞去，高兴极了。正在这时，只听见妈妈焦急

我脚底踩着风火轮，在天空中飞来飞去，高兴极了。正在这时，只听见妈妈焦急地喊：“雯雯,雯雯快起来。”我才慢慢地睁开眼睛，原来，刚刚的事情全是梦啊，我起床了妈妈严肃地对我说：“雯雯,已经放假好几天了，今天不能再出去玩了。要先写作业，然后把《清凉的风》读完。”我痛快地答应了。
妈妈走后，我把作业拿了出来，认真地做着。10分钟，20分钟，30分钟，40分钟过去了，我终于写完了。我把作业检查了一遍，发现做错了一题，于是,我把这题改正了。
接着，我把《清凉的风》拿了出来，认真的读着。作者高兴时，我也跟着一起高兴,故事悲伤的事时，我也会情不自禁地流泪，那泪水像断了线的珠子往下落，我花了一小时的时间。把《清凉的风》这本书读完。妈妈回到了家，看我的作业没做错一道题，读书又认真,就竖起大拇指，夸奖了我。
我的心情真高兴，妈妈夸奖了我，下次，我还要认真写作业，争取再得到妈妈的表扬!

ผลลัพธ์ (ไทย) 2:

ฉันก้าวเท้าล้อร้อนที่บินอยู่บนท้องฟ้าที่มีความสุขมาก ". Wenwen Wenwen ได้รับการขึ้น" เพียงแค่นั้นเท่านั้นที่จะได้ยินแม่ของเธออย่างใจจดใจจ่อตะโกน :. ฉันค่อยๆเปิดตาของเขาเดิมเพียงแค่สิ่งที่ทั้งเป็นความฝัน ah, ฉันได้แม่ของฉันบอกกับผมอย่างจริงจัง "Wenwen มีวันหยุดหลายวันและในวันนี้จะไม่สามารถออกไปเล่น. บ้านก่อนแล้วสไตล์" เย็น "การอ่าน." ผมเห็นด้วยอย่างง่ายดาย
แม่ซ้ายที่ฉันเอาออกงานอย่างจริงจังทำ 10 นาที 20 นาที, 30 นาที, 40 นาทีต่อมาในที่สุดผมก็เสร็จ ผมเอางานในการตรวจสอบอีกครั้งและพบว่าคำถามผิดดังนั้นฉันนำปัญหาที่เกิดขึ้นได้รับการแก้ไข
แล้วฉันใส่ "ลมเย็น" เอาออกอ่านอย่างจริงจัง เมื่อผู้เขียนมีความสุขดีใจที่ฉันตามไปเมื่อสิ่งที่เรื่องเศร้าฉันจะไม่ช่วย แต่ร้องไห้น้ำตาที่เหมือนสตริงหักลูกปัดตกผมใช้เวลาหนึ่งชั่วโมง ว่า "ลมเย็น" หนังสือเล่มนี้จะอ่าน แม่ของเธอกลับบ้านเห็นงานของฉันไม่ได้ทำคำถามการอ่านและร้ายแรงก็ Thumbs up สรรเสริญฉัน
ผมรู้สึกมีความสุขจริงๆแม่ของฉันฉันยกย่องในครั้งต่อไปผมจะทำการบ้านอย่างจริงจังต่อสู้อีกครั้งที่จะได้รับการยกย่องแม่ของเธอ!

ผลลัพธ์ (ไทย) 3:

เท้าของฉันเหยียบล้อไฟและบินในท้องฟ้าและมีความสุขมาก ตอนนี้กังวลแค่ได้ยินเสียงแม่ตะโกนว่า " เหวินเหวินเหวินเหวินได้เร็วขึ้น . . . . . . . ฉันค่อยๆลืมตาขึ้นเพราะทุกอย่างเป็นเพียงความฝันที่ฉันตื่นแต่เช้าแม่เลยบอกว่า " เหวินเหวิน , มีวันหยุดหลายวันและวันนี้ไม่ได้ออกไปเล่น ต้องเขียนงานแล้ว " " " " " " " " " อ่านจบสายลมเย็น . . . . . . . ผมพร้อมที่จะเห็นด้วย

แม่ทิ้งฉันให้งานออกมาทำอย่างจริงจัง 10 นาที 20 นาที 30 นาที 40 นาทีผ่านไปและฉันก็เสร็จ ผมส่งการบ้านเพื่อตรวจสอบอีกครั้งและพบผิดเป็นปัญหาผมทิ้งปัญหานี้ได้รับการแก้ไข

งั้นฉันใส่ " เย็นลมออกมาได้จริงจังกับการอ่าน ผู้เขียนยินดีเมื่อฉันก็มีความสุขไปกับเรื่องราวความเศร้าของเรื่องที่ผมจะสามารถช่วยได้แต่ร้องไห้น้ำตาเป็นสายหักเม็ดจมฉันใช้เวลา 1 ชั่วโมง " ลมเย็น " หนังสือเล่มนี้เป็นหนังสือที่อ่านได้ แม่กลับมาบ้านเห็นผมมีงานทำที่การอ่านและเริ่มจริงจังให้นิ้วหัวแม่มือขึ้นสำหรับฉัน

ผมรู้สึกดีใจมากที่แม่ชื่นชมผมคราวหน้าผมจะทำการบ้านให้ดีเพื่อที่จะได้รับการยกย่องของแม่ ! ! ! ! ! ! !