我始终愿意相信、 每一个人都拥有他自己的长途汽车、 正如每一辆长途汽车

我始终愿意相信、 每一个人都拥有他自己的长途汽车、 正如每一辆长途汽车都该有它自己的故事。 只是、 车门并非为每一个人打开、 也并非每一个人都愿意上这辆车。 如同我们的心房并非为每一个人打开。 一个又一个客上车又下车、 统统都成为了过客、 车子里上演着各种各样的故事然后奔赴不同的结局

ผลลัพธ์ (ไทย) 1:

ฉันเชื่อเสมอว่า คนมีรถของตัวเอง โค้ชทุกควรมีเรื่องราวของตนเอง เท่านั้น ประตูไม่ได้สำหรับทุกคนที่เปิด ไม่เป็นคนเต็มใจที่จะไปรถ หัวใจของเราจะไม่เปิดสำหรับทุกคน ผู้โดยสารทั้งหมดได้รับการเปิด และปิด ทีหนึ่งก็เป็นผู้โดยสาร รถยนต์ และแบ่งระยะต่าง ๆ ของเรื่องราว และลงท้ายที่แตกต่างกันไป

ผลลัพธ์ (ไทย) 2:

ฉันมักจะชอบที่จะเชื่อว่าทุกคนมีโค้ชของตัวเองเป็นโค้ชคือการที่แต่ละคนมีเรื่องราวของตัวเอง แต่ประตูไม่ได้เปิดให้ทุกคนและทุกคนไม่เต็มใจที่จะได้รับในรถ ตามที่ระบุไว้ในห้องโถงเปิดของเราไม่ได้สำหรับทุกคน หนึ่งหลังจากที่ผู้โดยสารบนรถบัสอีกและได้รับการออกทั้งหมดได้กลายเป็นรถที่ผ่านการจัดแสดงความหลากหลายของเรื่องราวและจากนั้นก็เดินไปยังผลลัพธ์ที่แตกต่าง

ผลลัพธ์ (ไทย) 3:

ฉันก็เต็มใจที่จะเชื่อ , แต่ละคนของตัวเองเป็นทุกคันและรถโค้ช , รถโค้ชจะต้องมีเรื่องราวของตัวเอง ที่ไม่ได้เป็นเพียงแค่แต่ละคนและประตูเปิดและก็ไม่ใช่ทุกคนที่จะเข้าไปในรถ เราไม่ได้เป็นเหมือนหัวใจของแต่ละบุคคลจะเปิด อีกหนึ่งรถก็ลงจากรถและผู้โดยสารทั้งหมดเป็นผู้โดยสารในรถ , กับความหลากหลายของเรื่องราวที่แตกต่างกันและไปสิ้นสุดที่