628.第628章 【央视的橄榄枝来了！】 挺晚了。 月黑风高。 张烨

628.第628章 【央视的橄榄枝来了！】

挺晚了。

月黑风高。

张烨无所事事地点着鼠标看新闻，因为一百多个敏捷果实下了肚子，他此时还真感觉到很不习惯，以前早习惯了自己身体的反应速度，可如今一下子反应神经骤升，他脑中下达的指令信号瞬间就被超速执行成了动作，造成的结果就是张烨可能刚想到要移动鼠标，手却已经移动出去了，太快了一点，让他不习惯的同时也总有种措手不及的感觉，不太适应呀。

在他的身边，张烨觉得也有几个人估计能达到这种反应速度，比如大刀兄范映芸这个世界级的黑客，张烨看过大刀兄的手速，也见过她跟敌方黑客交锋的场面，她八成没问题。还有饶爱敏这个国术高手或许也行，但这只是张烨的猜测，因为他真没见过饶爱敏动过真功夫动过真格的，平时老饶都是小打小闹，不会怎么跟外人面前显山露水，所以老饶到底什么情况张烨也不晓得，只能猜测。

不管怎么说，她们俩的反应速度肯定是超出常人很多的，但她们不会不习惯，因为人家是货真价实的天赋，或许也是后天一点一点培养训练出来的。张烨却不是，这货是一眨眼的工夫得来的一身敏捷，需要时间消化。

床上影子一动。

“张烨。”辰辰忽然困呼呼地坐起来了。

张烨看过去，“干嘛啊怎么还不睡觉啊？”这话说完，他自己都汗了一下，他还是按照以前的方式说话，可因为反应速度几倍提升，导致他的语速跟动作一样，实在太快了，这一句话他才用了零点几秒就说完了，形象一点就是眨眨眼的时间，连他自己都快听不清自己说什么了。

不方便啊！

这嘴皮子也太快了！

脑子都跟不上我的嘴了啊！

张烨只好极力放慢语速，“怎么了？叫我干嘛？”

辰辰眼皮打架，道：“张烨，你也睡觉。”

张烨嗯道：“我不着急呢，还不困，我再看看新闻。”

辰辰重复道：“张烨，你也睡觉。”

张烨咂嘴，“你睡你的，我这也没开声音，打扰不了你，快点睡快点睡，明天早上还得上学去呢！”后来说着说着语速又上去了，张烨无奈，又故意压下来了一些，“你就别管我了，我得十二点以后睡。”

片刻后，辰辰重新躺下了。

张烨也继续看他的新闻，边看着，脑子里也想着自己的事。也不知过了多久，正想自己今后职业规划想的入神呢，他突然才后知后觉地发现自己身边晃晃悠悠地走过来了一个小影子。

是辰辰。

张烨一愣。

只瞧得辰辰抱着张烨的大羽绒枕头笨拙地走到电脑桌前，眼睛几乎是闭着的，困得要死的感觉，然后她拉了一把小椅子过来，爬上椅子坐下，将枕头放在电脑笔记本旁边一点的位置，脑袋一趴，躺下了，这才又呼呼睡。

张烨无语，“你干嘛？”

辰辰梦呓似的吭叽一声。

“嘿，你躺床上睡去啊。”张烨道：“这么好的床我都留给你睡了，你倒好，还非要躺桌子？起来起来，别这么睡，到时候明天颈椎该落枕了。”说着，就推了辰辰几把，将她给赶紧推醒了。

辰辰抱着枕头坐起来。

张烨没辙道：“我算是服了你了，好吧好吧，我关电脑还不行吗？我也睡觉。”手一捞，将辰辰抱起来，走过去放到床上给她盖好被子，“睡吧。”

他自己则是拿了条毛巾被，去了沙发，躺上去了。

五分钟。

十分钟。

张烨正感觉隐隐有困意袭来的当口，脚下沙发垫子忽然一动，他惊醒似的坐起来，才发现辰辰居然又抱着枕头磨蹭过来了，因为沙发不大，张烨整个人已经躺满了还直不起腿，辰辰就坐到了沙发扶手上，抱着枕头躺在沙发靠背上睡，小脑袋霜打的茄子似的一坠一坠的，随时都要掉下去的感觉。

张烨彻底服了，“你干嘛呀？”

辰辰也不说话，困极了。

“我这不是都关电脑了嘛？”张烨道：“沙发这么挤，你跟我这儿凑什么热闹？你要是不想睡床，我可睡了啊？”

辰辰没动静。

张烨瞅了瞅她，这才有点察觉了，“你是不是想有人挨着你你才睡的着？”虽然小家伙没回答，但张烨已经有数儿了，嗨，你倒是早说啊，我说你怎么老喊着让我睡觉呢，怎么老往我这边跑呢，张烨也哭笑不得起来，以前辰辰跟她大姨住，都是老饶陪着辰辰睡一个床的，现在她大姨去外地了，冷不丁身边没了人，她估计也不习惯，毕竟是个七八岁的小孩子。

张烨又一次抱起她，“走，咱俩都睡床，这回得好好睡觉了啊，不许瞎跑了。”走到床边掀开被窝，先把辰辰放进去，张烨也自己脱了鞋躺进里面，自言自语道：“嘿，还是床舒坦啊。”

辰辰翻了个身，“张烨。”

张烨打哈欠，“又怎么了？”

辰辰嗓音困倦道：“你给我讲故事。”

“嚯，您还真成大爷了啊，你张叔儿我也困着呢啊，这都要睡觉了，讲什么故事啊，而且你不是不爱听我那些童话么，还说我故事幼稚？”张烨哼道。

辰辰道：“张烨，讲故事。”

张烨道：“不管。”

“张烨。”

“行了，别叫了，想听什么？”

“……随便。”

“就怕说随便，我想一想啊，嗯，算了，给你讲一个新故事吧。”张烨拍了拍辰辰的小脑袋，道：“故事名字叫《灰姑娘》，从前，有一个富人的妻子得了重病，在临终前，她把自己的独生女儿叫到身边说：‘乖女儿，妈妈去了以后会在九泉之下守护你、保佑你的。’说完她就闭上眼睛死了。”

辰辰也不知是睡着了还是在听。

张烨就慢慢讲，讲到哪儿了都不知道了，后来自己也睡着了。

……

次日。

清早时分。

耳边是辰辰的声音：“张烨，你起床，我饿了。”

张烨扒拉开她，“别闹，我再睡会儿。”

辰辰不断推他，“张烨，我饿了。”

张烨勉强睁开眼不耐烦地一看表，才六点半钟，马上就闭上眼蒙上被子，“我再睡十分钟。”

辰辰奶声奶气地喊他，“张烨。”

张烨不理她，呼呼大睡。

等再睁眼的时候，都已经快七点了，钻进鼻子里的是一阵香气，再稍稍一分辨，张烨就一下子闻出来了，这是小笼包儿的香味啊，而且还有一股味道，好像是鸡蛋汤？嗯，没错！

咕噜噜，肚子叫唤了。

张烨翻身起来，便看到了办了一个小板凳站在上面，正跟开放式厨房上忙活的辰辰，她正拿筷子翻搅着煮着东西的锅，好像还在往里面撒味精。张烨下床乐道：“哟，真是鸡蛋汤啊？我家里还有鸡蛋呢？行，不错，表现很不错呀，对了，桌子上是小笼包？你跟哪儿买的？”

辰辰不高兴道：“小区外。”

张烨问，“你哪儿来的钱？”

辰辰板着脸道：“你钱包里的钱。”

张烨赶忙上去帮忙，“瞧这小脸儿黑的，还生气了？”

关掉火，辰辰小大人似的拿毛巾擦了擦手，开始盛汤，动作很笨，但却一滴都没有洒出来，盛完她自己的后她就跳下了小凳子，没管张烨的那份，还气道：“张烨，你一点也没有大人样。”

张烨找辙道：“咱俩这不是分工的挺好嘛，大体是张叔儿照顾你，我累了的时候呢，你再照顾我。”

辰辰瞥瞥他，“呵呵。”

“嘿，这汤闻着真不错啊，我也来一碗。”张烨也不客气，自己盛上了。以前辰辰就做过一次饭，张烨知道她会下厨炒菜，虽然动作不熟练想够到炉台也要蹬着凳子才行，可小家伙的厨艺还是可以的，至少比张烨强多了，算是继承了饶爱敏的厨艺基因，“来着，开饭喽。”

辰辰却已经抢着吃上了小笼包。

转眼三个没了。

张烨急了，“给我留几个啊！”

辰辰不听，大口往嘴里塞，“我买的。”

“那还是我的钱呐！”张烨也上筷子去抢，一看抢不过，这货干脆上手了，一把将最后三个抓了过来。

辰辰不干了，“张烨，你给我！”

“哈哈！”张烨大笑。

一顿早餐吃得这叫一个闹腾，一大一小俩人都快打起来了，倒也是“其乐融融”。

饭后，张烨哼着小曲儿送着辰辰上学，把车子听到了学校的马路对面，他才停车，“行了，上学去吧。”

辰辰吃力地推开门下车。

张烨跟后面嘱咐道：“别淘气啊，听老师的话！”

辰辰回头看他，“下午你来不来接我？”

张烨笑道：“来。”

辰辰转身，看见了两个同班同学，就和他们一起过马路进了校门，小家伙的人缘现在也一天比一天好了。

直到辰辰的身影消失在视线，张烨忽然觉得，家里有个孩子其实也挺有意思的。

走吧。

回家睡回笼觉了。

正当他要开车离开的时候，油门还没踩，咚咚咚，侧车窗的玻璃被人敲了敲，外面站着的是个带着笑容的中年男子。

张烨按下车窗，“有事？”

中年人道：“是张烨吧？”

“是我。”张烨以为是来要签名的老百姓。

结果，中年人摸出一张名片来递给他，“我孩子也在实验二小上学，不过是六年级的，昨天我听孩子说了学校的事，觉得你今天估计也会来送孩子，就注意了一下，果然看见你了，你好，本来这件事准备等今天上午上班时间才打算电话联系你的，现在既然碰上了，那就正好了，省了约见面的时间。”

张烨接过名片来一看。

——江源。

央视一套副总监。

这人是央视的领导？？

张烨意外地愣了愣，开门下了车，和他正式握了握手，“原来是江总监。”

江源笑道：“那我先开门见山地说吧，央视一套准备邀请你加盟，不知道你有没有兴趣？”

哈？

央视一套请我去？

张烨的第一感觉是不可思议！

ผลลัพธ์ (ไทย) 1:

628. บทเลข 628 "เป็นกิ่งมะกอกของกล้องวงจรปิดที่นี่ 】 มันจะสาย Moonless จางเย่ไม่ได้ใช้ตำแหน่ง ด้วยเมาส์ดูข่าว เนื่องจากมากกว่า 100 หลายผลไม้เปรียวเซี่ยมีท้อง เขาที่ยังรู้สึกว่าจะไม่ใช่นิสัย yiqian ต้นนิสัยที่ตัวเองมีร่างกายความเร็วปฏิกิริยา สามารถตอนนี้ก็ปฏิกิริยาของระบบประสาททันทีกุหลาบ ที่เขาสมองในการออกของช่วงสัญญาณคำสั่งบนเป็นความเร็วการใช้งานเป็นมีการดำเนินการ เกิดผลคือ มีจางเยอาจเพียงคิดว่า จะเมาส์มือถือ มือเคลื่อนออกมี มีเร็วเกินไปคือ ให้เขาไม่ได้นิสัยของขณะยังรวมการเตรียมแปรรูปความรู้สึก Ah ไม่ดัดแปลงมากเกินไป ที่ด้านซ้ายของเขา จางเย่รู้สึกว่า ประมาณกี่สามารถเข้าถึงความเร็วของการตอบสนอง เช่นพี่น้องดาบพัดลม Yingyun โลกของแฮกเกอร์ จางเย่เห็นดาบพี่มือเร็ว ได้เห็นของเธอเผชิญหน้ากับข้าศึกแฮกเกอร์ฉาก เธอ 80% ไม่มีปัญหา ราว Aimin ศิลปะการต่อสู้โทพฤษภาคมยัง แต่นี้เป็นเพียงการคาดเดาที่เตียว ye เพราะเขาไม่เห็นกุ้ง Aimin Rao มีจริง มักจะอายุราวมีบิ่น วิธีไม่เบิกก่อนบุคคลภายนอก เพื่อจางเย่ไม่รู้จะว่าเก่าอะไหล่ สามารถคาดเดาเท่านั้น อย่างไรก็ตาม ความเร็วของปฏิกิริยาทั้งสองต้องมากความเหนือ แต่ไม่ ใช้ เพราะเขามีความสามารถจริง บางที 1.1 ฝึกอบรมมะรืน จางเย่ไม่ ได้พริบตาจากด่วน ต้องการเวลาในการย่อย เงาที่เคลื่อนไหวบนเตียง "จางเย่ "เฉินเฉินนั่งขึ้นวงศ์ย่อยแดงก็ติด 张烨看过去，“干嘛啊怎么还不睡觉啊？”这话说完，他自己都汗了一下，他还是按照以前的方式说话，可因为反应速度几倍提升，导致他的语速跟动作一样，实在太快了，这一句话他才用了零点几秒就说完了，形象一点就是眨眨眼的时间，连他自己都快听不清自己说什么了。 不方便啊！ 这嘴皮子也太快了！ 脑子都跟不上我的嘴了啊！ 张烨只好极力放慢语速，“怎么了？叫我干嘛？” 辰辰眼皮打架，道：“张烨，你也睡觉。” 张烨嗯道：“我不着急呢，还不困，我再看看新闻。” 辰辰重复道：“张烨，你也睡觉。” 张烨咂嘴，“你睡你的，我这也没开声音，打扰不了你，快点睡快点睡，明天早上还得上学去呢！”后来说着说着语速又上去了，张烨无奈，又故意压下来了一些，“你就别管我了，我得十二点以后睡。” 片刻后，辰辰重新躺下了。 张烨也继续看他的新闻，边看着，脑子里也想着自己的事。也不知过了多久，正想自己今后职业规划想的入神呢，他突然才后知后觉地发现自己身边晃晃悠悠地走过来了一个小影子。 是辰辰。 张烨一愣。 只瞧得辰辰抱着张烨的大羽绒枕头笨拙地走到电脑桌前，眼睛几乎是闭着的，困得要死的感觉，然后她拉了一把小椅子过来，爬上椅子坐下，将枕头放在电脑笔记本旁边一点的位置，脑袋一趴，躺下了，这才又呼呼睡。 张烨无语，“你干嘛？” 辰辰梦呓似的吭叽一声。 “嘿，你躺床上睡去啊。”张烨道：“这么好的床我都留给你睡了，你倒好，还非要躺桌子？起来起来，别这么睡，到时候明天颈椎该落枕了。”说着，就推了辰辰几把，将她给赶紧推醒了。 辰辰抱着枕头坐起来。 张烨没辙道：“我算是服了你了，好吧好吧，我关电脑还不行吗？我也睡觉。”手一捞，将辰辰抱起来，走过去放到床上给她盖好被子，“睡吧。” 他自己则是拿了条毛巾被，去了沙发，躺上去了。 五分钟。 十分钟。 张烨正感觉隐隐有困意袭来的当口，脚下沙发垫子忽然一动，他惊醒似的坐起来，才发现辰辰居然又抱着枕头磨蹭过来了，因为沙发不大，张烨整个人已经躺满了还直不起腿，辰辰就坐到了沙发扶手上，抱着枕头躺在沙发靠背上睡，小脑袋霜打的茄子似的一坠一坠的，随时都要掉下去的感觉。 张烨彻底服了，“你干嘛呀？” 辰辰也不说话，困极了。 “我这不是都关电脑了嘛？”张烨道：“沙发这么挤，你跟我这儿凑什么热闹？你要是不想睡床，我可睡了啊？” 辰辰没动静。 张烨瞅了瞅她，这才有点察觉了，“你是不是想有人挨着你你才睡的着？”虽然小家伙没回答，但张烨已经有数儿了，嗨，你倒是早说啊，我说你怎么老喊着让我睡觉呢，怎么老往我这边跑呢，张烨也哭笑不得起来，以前辰辰跟她大姨住，都是老饶陪着辰辰睡一个床的，现在她大姨去外地了，冷不丁身边没了人，她估计也不习惯，毕竟是个七八岁的小孩子。 张烨又一次抱起她，“走，咱俩都睡床，这回得好好睡觉了啊，不许瞎跑了。”走到床边掀开被窝，先把辰辰放进去，张烨也自己脱了鞋躺进里面，自言自语道：“嘿，还是床舒坦啊。” 辰辰翻了个身，“张烨。” 张烨打哈欠，“又怎么了？” 辰辰嗓音困倦道：“你给我讲故事。” “嚯，您还真成大爷了啊，你张叔儿我也困着呢啊，这都要睡觉了，讲什么故事啊，而且你不是不爱听我那些童话么，还说我故事幼稚？”张烨哼道。 辰辰道：“张烨，讲故事。” 张烨道：“不管。” “张烨。” “行了，别叫了，想听什么？” “……随便。” “就怕说随便，我想一想啊，嗯，算了，给你讲一个新故事吧。”张烨拍了拍辰辰的小脑袋，道：“故事名字叫《灰姑娘》，从前，有一个富人的妻子得了重病，在临终前，她把自己的独生女儿叫到身边说：‘乖女儿，妈妈去了以后会在九泉之下守护你、保佑你的。’说完她就闭上眼睛死了。” 辰辰也不知是睡着了还是在听。 张烨就慢慢讲，讲到哪儿了都不知道了，后来自己也睡着了。 …… 次日。 清早时分。 耳边是辰辰的声音：“张烨，你起床，我饿了。” 张烨扒拉开她，“别闹，我再睡会儿。” 辰辰不断推他，“张烨，我饿了。” 张烨勉强睁开眼不耐烦地一看表，才六点半钟，马上就闭上眼蒙上被子，“我再睡十分钟。” 辰辰奶声奶气地喊他，“张烨。” 张烨不理她，呼呼大睡。 等再睁眼的时候，都已经快七点了，钻进鼻子里的是一阵香气，再稍稍一分辨，张烨就一下子闻出来了，这是小笼包儿的香味啊，而且还有一股味道，好像是鸡蛋汤？嗯，没错！ 咕噜噜，肚子叫唤了。 张烨翻身起来，便看到了办了一个小板凳站在上面，正跟开放式厨房上忙活的辰辰，她正拿筷子翻搅着煮着东西的锅，好像还在往里面撒味精。张烨下床乐道：“哟，真是鸡蛋汤啊？我家里还有鸡蛋呢？行，不错，表现很不错呀，对了，桌子上是小笼包？你跟哪儿买的？”
辰辰不高兴道：“小区外。”

张烨问，“你哪儿来的钱？”

辰辰板着脸道：“你钱包里的钱。”

张烨赶忙上去帮忙，“瞧这小脸儿黑的，还生气了？”

关掉火，辰辰小大人似的拿毛巾擦了擦手，开始盛汤，动作很笨，但却一滴都没有洒出来，盛完她自己的后她就跳下了小凳子，没管张烨的那份，还气道：“张烨，你一点也没有大人样。”

张烨找辙道：“咱俩这不是分工的挺好嘛，大体是张叔儿照顾你，我累了的时候呢，你再照顾我。”

辰辰瞥瞥他，“呵呵。”

“嘿，这汤闻着真不错啊，我也来一碗。”张烨也不客气，自己盛上了。以前辰辰就做过一次饭，张烨知道她会下厨炒菜，虽然动作不熟练想够到炉台也要蹬着凳子才行，可小家伙的厨艺还是可以的，至少比张烨强多了，算是继承了饶爱敏的厨艺基因，“来着，开饭喽。”

辰辰却已经抢着吃上了小笼包。

转眼三个没了。

张烨急了，“给我留几个啊！”

辰辰不听，大口往嘴里塞，“我买的。”

“那还是我的钱呐！”张烨也上筷子去抢，一看抢不过，这货干脆上手了，一把将最后三个抓了过来。

辰辰不干了，“张烨，你给我！”

“哈哈！”张烨大笑。

一顿早餐吃得这叫一个闹腾，一大一小俩人都快打起来了，倒也是“其乐融融”。

饭后，张烨哼着小曲儿送着辰辰上学，把车子听到了学校的马路对面，他才停车，“行了，上学去吧。”

辰辰吃力地推开门下车。

张烨跟后面嘱咐道：“别淘气啊，听老师的话！”

辰辰回头看他，“下午你来不来接我？”

张烨笑道：“来。”

辰辰转身，看见了两个同班同学，就和他们一起过马路进了校门，小家伙的人缘现在也一天比一天好了。

直到辰辰的身影消失在视线，张烨忽然觉得，家里有个孩子其实也挺有意思的。

走吧。

回家睡回笼觉了。

正当他要开车离开的时候，油门还没踩，咚咚咚，侧车窗的玻璃被人敲了敲，外面站着的是个带着笑容的中年男子。

张烨按下车窗，“有事？”

中年人道：“是张烨吧？”

“是我。”张烨以为是来要签名的老百姓。

结果，中年人摸出一张名片来递给他，“我孩子也在实验二小上学，不过是六年级的，昨天我听孩子说了学校的事，觉得你今天估计也会来送孩子，就注意了一下，果然看见你了，你好，本来这件事准备等今天上午上班时间才打算电话联系你的，现在既然碰上了，那就正好了，省了约见面的时间。”

张烨接过名片来一看。

——江源。

央视一套副总监。

这人是央视的领导？？

张烨意外地愣了愣，开门下了车，和他正式握了握手，“原来是江总监。”

江源笑道：“那我先开门见山地说吧，央视一套准备邀请你加盟，不知道你有没有兴趣？”

哈？

央视一套请我去？

张烨的第一感觉是不可思议！

ผลลัพธ์ (ไทย) 3:

[ กล้องวงจรปิด 628 บทที่628 มะกอกมา ! ! ! ! ! ! ! ]ก็สายแล้วแสงจันทร์ใช้เมาส์ของคุณเพื่อดูสถานที่ที่张烨กับข่าวเพราะมีความคล่องตัวมากกว่า 100 ผลไม้ลงในท้องเขาก็ยังรู้สึกไม่คุ้นเคยกับร่างกายของตัวเองก่อนจะใช้ความเร็วในการเกิดปฏิกิริยาการตอบสนองของเส้นประสาทและตอนนี้ก็เพิ่มสูงขึ้นจากคําสั่งสัญญาณจากสมองเขาทันทีโดยเร่งดำเนินการให้เป็นผลของการกระทำคือ张烨อาจจะเพิ่งคิดจะเลื่อนเมาส์ไปแต่มือก็เลื่อนออกเร็วไปหน่อยทำให้เขาไม่คุ้นเคยนอกจากนี้ยังโดยมีความรู้สึกที่ไม่คุ้นเคย ?ข้างๆเขา张烨ยังรู้สึกว่าหลายๆคนคาดว่าจะสามารถบรรลุนี้ความเร็วในการเกิดปฏิกิริยาเช่นดาบใหญ่ระดับโลกนี้พี่范映芸แฮกเกอร์张烨เห็นดาบของพี่ชายที่ความเร็วในมือก็เห็นเธอต่อสู้กับศัตรูในฉากที่แฮกเกอร์เธอคงไม่มีปัญหา มี饶爱敏ผู้เชี่ยวชาญศิลปะการต่อสู้นี้อาจจะทำแต่มันก็เป็นแค่การคาดเดา张烨เพราะเขาไม่เคยรู้จักแตะต้อง饶爱敏จริงสัมผัสจริงปกติเก่าเราได้เล็กน้อยและไม่พูดกับคนแปลกหน้าตัวอย่างแล้วว่าอะไร张烨เก่าเราไม่รู้แต่เดาว่ายังไงก็ตามพวกเขาและความเร็วในการตอบสนองจะเป็นเหนือผู้คนจํานวนมาก , แต่พวกเขาไม่คุ้นเคยกับพวกเขาเป็นสิ่งที่จริงอาจจะได้รับของขวัญที่ได้รับการฝึกอบรมจากหนึ่งจุดหนึ่งจุด 张烨ไม่ใช่ชั่วพริบตานี้เป็นสินค้าที่ต้องมีความคล่องตัวต้องใช้เวลาย่อยเงาบนเตียงนิ่ง" " " " " " 张烨 " . . . . . . วิวง่วงก็ลุกขึ้นนั่งด้วยความโกรธ张烨ดู " แล้วทำไมยังไม่นอน ? ? ? ? ? ? ? ? " " " " " " " พูดจบเขาก็เหงื่อแตกไปตามวิธีการที่ก่อนหน้านี้เขายังพูดได้ไม่กี่ครั้งเพราะความเร็วในการเกิดปฏิกิริยาขึ้นทำให้เขาพูดและการกระทำที่มากเกินไปได้อย่างรวดเร็วซึ่งเป็นคำที่เขาได้ใช้เป็นหนึ่งในไม่กี่วินาทีแล้วภาพที่จุดหนึ่งของเวลากระพริบตาแม้แต่เขาจะไม่ได้ยินเสียงตัวเองพูดไม่ค่อยสะดวก ! ! ! ! ! ! !มันพูดเร็วจัง ! ! ! ! ! ! !สมองของพวกเขาไม่ตรงกับปากผม . . . . . . . ! ! ! ! ! ! !张烨ต้องพยายามพูดช้า " เกิดอะไรขึ้น ? ? ? ? ? ? ? " เรียกฉันว่าอะไรนะ ? ? ? ? ?เฉินเฉินกล่าวว่า " 张烨เปลือกตาสู้คุณก็นอน . . . . . . .张烨ก็กล่าวว่า " ผมไม่กังวลกับเรื่องนี้และยังไม่ง่วงผมจะดูข่าว . . . . . . .เฉินเฉินกล่าวว่า " 张烨ซ้ำคุณยังหลับอยู่ . . . . . . .张烨ตบปาก " คุณหลับคุณผมก็ไม่ได้เปิดเสียงรบกวนคุณไม่ได้รีบนอนรีบนอนพรุ่งนี้ต้องไปโรงเรียน ! ! ! ! ! ! ! แล้วพูดแล้วพูดอีก张烨ขึ้นแต่มันจงใจจะกดทับลงมาบ้าง " คุณจะปล่อยให้ฉันตายและฉันต้องนอนสิบสองทีหลัง . . . . . . .แล้ววิวจะนอน张烨ของเขาก็ยังคงดูข่าวดูในหัวก็คิดเรื่องของตัวเอง ไม่รู้ว่าอีกนานแค่ไหนจะคิดว่าเขาวางแผนอาชีพในอนาคตของเขาแล้วเขาก็พบว่าตัวเองสั่นอย่างที่คุณเดินในเงาขนาดเล็กเป็นวิว张烨มึนงงแค่เห็นเธอกอด张烨วิวใหญ่และหมอนขนนกที่เก้ๆกังๆเดินไปที่โต๊ะคอมตาเกือบปิดรู้สึกง่วงนอนจะตายก่อนที่เธอจะลากเก้าอี้เล็กๆมาและปีนขึ้นไปบนเก้าอี้นั่งถือหมอนอยู่ข้างคอมพิวเตอร์โน้ตบุ๊คและสถานที่จุดหัวลงไปนอนและนั่นก็งีบหลับ张烨พูดไม่ออก " ทำไมคุณ ?การเขียนหรือพูดโง่ๆเหมือนเฉินเฉินพูดด้วยเสียง ." นี่เธอนอนบนเตียง . . . . . . . 张烨กล่าวว่า " ดีจังได้นอนเตียงที่ผมมีให้คุณ , คุณเป็นคนดีไม่ควรนอนที่โต๊ะ ? ? ? ? ? ? ? ลุกขึ้นลุกขึ้นไม่ต้องนอนแล้วพรุ่งนี้ต้องคอแข็งคอ . . . . . . . แล้วเขาก็ผลักให้วิวไม่กี่ที่เธอจะให้รีบตื่นหมอนกอดนั่งวิว张烨หมดหวังและกล่าวว่า : " ผมจะเอาคุณ , โอเค , ฉันปิดคอมพิวเตอร์ยังไม่ได้ ? ? ? ? ? ? ? " " " " " " " ผมก็นอน . . . . . . . มือข้างหนึ่งคว้าวิวจะขึ้นเดินขึ้นนอนบนเตียงห่มผ้าให้เธอ " นอนเถอะ . . . . . . .เขาจะเอาผ้าห่มออกไปนอนบนโซฟาห้านาทีสิบนาที张烨正รู้สึกรู้สึกง่วงเวลาที่เท้าเบาะโซฟาก็ขยับลุกขึ้นนั่งเขาตื่นเขาก็พบว่าหมอนกอดเฉินเฉินก็ยังอู้มาเพราะโซฟาที่น้อยคนได้นอนเต็ม张烨ทั้งหมดยังไม่ตรงขาวิวนั่งลงที่โซฟาหมอนกอดนอนบนที่เท้าแขนนอนบนโซฟาที่พนักพิงที่หัวเล็กคล้ายจี้มะเขือฟรอสต์ที่ตกได้ทุกเมื่อที่รู้สึกว่ากำลังจะตก张烨สมบูรณ์เอาชนะ " ทำอะไรน่ะ ? "วิวง่วงมากแต่ไม่พูด ," ผมไม่ได้จะปิดคอม . . . . . . . ? ? ? ? ? ? ? " " " " " " " 张烨 " โซฟาแออัดมากคุณกับผมที่นี่คึกคักอะไรกัน ? ? ? ? ? ? ? ถ้าเธอไม่อยากนอนบนเตียงฉันสามารถนอนได้ . . . . . . . " " " " " " " ? ? ? ? ? ? ?วิวไม่มีเสียง张烨จ้องเธอนั่นมันมีอะไรเห็น " คุณต้องการใครอยู่ข้างๆคุณที่คุณจะนอน ? ? ? ? ? ? ? " " " " " " " แต่เจ้าตัวไม่ตอบแต่张烨ได้หลายลูก , เฮ้ , คุณก็พูดกับผมว่าทำไมคุณต้องตะโกนให้ผมนอนด้วยวิธีเก่าที่ต่อฉันควรจะวิ่ง张烨ก็หัวเราะขึ้นก่อนน้าเฉินเฉินกับเธออยู่ที่เก่าเรากับวิวนอนหนึ่งเตียงและตอนนี้เธอออกไปนอกเมืองซิ้มข้างจู่ๆก็ไม่มีใครที่เธอจะไม่มีนิสัยเป็นเด็กเจ็ดหรือแปด张烨อุ้มเธอไว้ในอ้อมแขนอีกครั้ง " ไปเราสองคนต้องนอนเตียงนี้ . . . . . . . ห้ามวิ่งตาบอด . . . . . . . ไปที่ด้านข้างของเตียงดึงผ้าห่มให้วิว张烨ตัวเองยังใส่รองเท้าอยู่ในบ้าน