我心中有一位好老师叫沈老师，她的个子不高，身材很苗条，又长又黑的头发披

我心中有一位好老师叫沈老师，她的个子不高，身材很苗条，又长又黑的头发披在肩上，大大的眼睛前面戴了一副眼镜，还有一张小小的嘴巴，说起话来非常的温柔，我们班的每一位同学都很喜欢她。
记得有一次，沈老师正在休息，我们班里的有些同学打打闹闹，突然，一阵哭声，一位同学一不小心把腿给摔破了，流了好多血，同学们都吓傻了，其中有一位同学反应比较快，连忙跑到办公室去叫沈老师，沈老师急忙跑到教室，拿了两张纸巾先把腿上的血给止住，背起那位同学就往医务室跑，看着沈老师的背影，沈老师真像妈妈一样去呵护自己的孩子啊!医生涂了药，沈老师才把这位同学送回了教室，还不断的嘱咐她，不要用手去乱碰。
还有一次，沈老师到教室里来叫同学们订正本子，沈老师说：“吴佳蕙，订正。”天哪!怎么会有错的呢?我不好意思的站起来去拿本子，我回到位子上想：哎呀，这道题我不会呀，怎么办呢?有了，去问同学，可是让他们知道我这道题不会做，多没面子呀!我还是去问沈老师吧，到了老师哪儿，我不好意思地说：“沈老师，这道题我不会，你能教我吗?”沈老师笑着说：“当然可以。”她接过本子耐心地跟我讲这道题，说了半天，可我还是有点不太明白，回到位子上，订正了以后，结果还是错的，我以为沈老师会狠狠地批评我一顿，没想到沈老师还是耐心地一遍又一遍地跟我讲，我的脑子终于开窍了，终于把这难题彻底地理解了。沈老师抚摸着我的头说：“只要你认真，什么难题都可以做出来的。”我狠狠地点了点头说：“我知道了，沈老师。”

ผลลัพธ์ (ไทย) 1:

我心中有一位好老师叫沈老师，她的个子不高，身材很苗条，又长又黑的头发披在肩上，大大的眼睛前面戴了一副眼镜，还有一张小小的嘴巴，说起话来非常的温柔，我们班的每一位同学都很喜欢她。 记得有一次，沈老师正在休息，我们班里的有些同学打打闹闹，突然，一阵哭声，一位同学一不小心把腿给摔破了，流了好多血，同学们都吓傻了，其中有一位同学反应比较快，连忙跑到办公室去叫沈老师，沈老师急忙跑到教室，拿了两张纸巾先把腿上的血给止住，背起那位同学就往医务室跑，看着沈老师的背影，沈老师真像妈妈一样去呵护自己的孩子啊!医生涂了药，沈老师才把这位同学送回了教室，还不断的嘱咐她，不要用手去乱碰。 เวลาอื่น เฉินบอกนักเรียนที่จะทบทวนหนังสือที่เรียน เฉินกล่าวว่า: "วู Jiahui แก้ไข "วันซึ่ง! จะข้อผิดพลาดไม่ว่า? ผมขอสถานีถึงเอาสมุด ฉันกลับไปที่นั่งต้องยะจะ: โอ้ ปัญหาถนนนี้ไม่ Ah ฉันไม่? มี การขอนักเรียน แต่ให้พวกเขาทราบปัญหานี้ถนนไม่ทำ มากไม่หน้า Ah ! ฉันยังจะถามเชินของครู การมีครูที่ ฉันเสียใจกล่าวว่า: " ครูเชิน ปัญหาถนนฉันไม่ คุณสามารถสอนค่ะ? " Ms Shen กล่าว ด้วยรอยยิ้ม: "ใช่ ของหลักสูตร "เธอเอาสมุดทนไปกับฉันบอกปัญหานี้ถนน ว่า ได้ครึ่งหนึ่ง ฉันยังเป็นค่อนข้างไม่เกินเข้าใจ สามารถกลับไปนั่ง Shang แก้ไขได้ yihou ผลลัพธ์ยังไม่ถูกต้องของ คิดครูเชินจะให้วิจารณ์ฉันอาหาร ไม่ได้คิดว่า เชินครูยังมีความอดทนไปอีกครั้ง และได้ผ่านฉันบอก ฉันสมอง resuscitation ได้ สุดท้าย ใส่ปัญหานี้ทั้งหมดเพื่อทำความเข้าใจได้ในที่สุด Ms Shen แบบขีดลงหัว และฉันกล่าวว่า: "ตราบเท่าที่คุณจะร้ายแรง และทำอย่างไร "ฉันพยักหน้า: " ฉันมีมัน เชิน ”

ผลลัพธ์ (ไทย) 3:

ในหัวใจฉันมีครูที่ดีคือครูชินของเธอไม่สูงมากและมีรูปร่างผอมผมยาวสีดำช่วงไหล่ด้านหน้าตาใหญ่สวมแว่นตาและอีกหนึ่งปากเล็กพูดอย่างอ่อนโยนกับทุกคนในชั้นเรียนมากชอบเธอ

จำได้ว่ามีครั้งหนึ่งครูชินกำลังพักผ่อนในชั้นเรียนนักเรียนบางคนต่อสู้จู่ๆเสียงร้องที่นักเรียนคนหนึ่งเผลอทำให้ขาแตกมีเลือดออกมาเยอะมากกลัวนักเรียนซึ่งมีนักเรียนคนหนึ่งการเปรียบเทียบปฏิกิริยาอย่างรวดเร็วและรีบวิ่งไปที่ห้องไปเรียกนายเชนชินรีบวิ่งไปที่ห้องเรียนของครู ,เอาสองแผ่นกระดาษก่อนให้เลือดบนขาให้มาแบกเพื่อนไปห้องพยาบาลไปมองด้านหลังของอาจารย์ชินชินอาจารย์เป็นเหมือนแม่ที่ต้องดูแลลูกของตนเอง ! ! ! ! ! ! ! หมอใช้ยาครูชินพานักเรียนกลับห้องเรียนและยังต่อเนื่องได้สั่งเธอ , อย่าเอามือไปแตะ

อีกอย่างเชนในชั้นเรียนเพื่อให้นักเรียนเขียนหนังสือและอาจารย์เฉินกล่าวว่า " 吴佳蕙การแก้ไข . . . . . . . พระเจ้า ! ! ! ! ! ! ! ทำไมมีอะไร ? ผมอายเกินกว่าจะลุกขึ้นไปเอาหนังสือที่ฉันกลับมาที่โต๊ะว่า " คำถามนี้ผมไม่ทำอะไร ? ? ? ? ? ? ? ต้องไปถามเพื่อน ,แต่ปล่อยให้พวกเขารู้ว่าฉันกับปัญหานี้ไม่ได้ทำและไม่มีหน้า ! ! ! ! ! ! ! ฉันต้องถามคุณชินไปถึงครูที่ฉันอายที่จะพูด : " ครูชินคำถามนี้ผมจะช่วยสอนฉันหน่อยได้ไหม " " " " " " " " ครูยิ้มและกล่าวว่า " แน่นอน . . . . . . . เธอเอาหนังสือที่ผมพูดอย่างอดทนกับปัญหานี้ว่าฉันยังคงค่อนข้างไม่เข้าใจกลับมาที่โต๊ะหลังจากแก้ไขผลก็ผิดที่ฉันคิดว่าเชนจะให้วิจารณ์ฉันมื้อเดียวและไม่คิดว่าเชนอดทนพูดกับผมอีกครั้งและอีกครั้งสมองฉันก็จะจัดการกับมันได้และในที่สุดก็เข้าใจปัญหานี้อย่างละเอียด นายเชนลูบหัวของฉันและกล่าวว่า :" ถ้าคุณเป็นร้ายแรงปัญหาใดก็สามารถทำออกมาได้ . . . . . . . ฉันพยักหน้าให้เขากล่าวว่า : " ผมเห็นคุณชิน . . . . . . .