一盏离愁孤灯伫立在窗口我在门后假装你人还没走旧地如重游月圆更寂寞夜半清

一盏离愁孤灯伫立在窗口
我在门后假装你人还没走
旧地如重游月圆更寂寞
夜半清醒的烛火不忍苛责我
一壶漂泊浪迹天涯难入喉
你走之后酒暖回忆思念瘦
水向东流时间怎么偷
花开就一次成熟我却错过
谁在用琵琶弹奏一曲东风破
岁月在墙上剥落看见小时候
犹记得那年我们都还很年幼
而如今琴声幽幽我的等候你没听过
谁在用琵琶弹奏一曲东风破
枫叶将故事染色结局我看透
篱笆外的古道我牵着你走过
荒烟漫草的年头就连分手都很沉默
一壶漂泊浪迹天涯难入喉
你走之后酒暖回忆思念瘦
水向东流时间怎么偷
花开就一次成熟我却错过
谁在用琵琶弹奏一曲东风破
岁月在墙上剥落看见小时候
犹记得那年我们都还很年幼
而如今琴声幽幽我的等候你没听过
谁在用琵琶弹奏一曲东风破
枫叶将故事染色结局我看透
篱笆外的古道我牵着你走过
荒烟漫草的年头就连分手都
谁在用琵琶弹奏一曲东风破
岁月在墙上剥落看见小时候
犹记得那年我们都还很年幼
而如今琴声幽幽我的等候你没听过
谁在用琵琶弹奏一曲东风破
枫叶将故事染色结局我看透
篱笆外的古道我牵着你走过
荒烟漫草的年头
就
连
分手都很沉默

ผลลัพธ์ (ไทย) 1:

ยืนโดดเดี่ยวโคมไฟโคมไฟมืดมน โดยหน้าต่างผมเดินในประตู และทำเป็นยังไม่ได้Lonelier เป็นดวงจันทร์โดดเดี่ยวมากขึ้นไม่ยากฉันเทียนชัดเจนเที่ยงคืนดริฟท์ กับหม้อของข้ามเข้าไปในคอหลังจากที่คุณ ออกจากไวน์ราคาหน่วยความจำบาง และน้ำไหลตะวันออกเวลาวิธีการขโมยบลูมได้เป็นผู้ใหญ่ แต่คิดถึงผู้เล่นมากกว่าลูทท่ามกลางสายลมตะวันออกเสียปีที่ตกเป็นชิ้นบนผนังเป็นเด็กผมจำได้ว่า ปีนั้นเราก็ยังเด็กมากตอนนี้ เสียงเบาความหวังของฉันเป็นคุณไม่เคยได้ยินผู้เล่นมากกว่าลูทท่ามกลางสายลมตะวันออกเสียเมเปิ้ลลีฟภัตตาคารย้อมจบขวาเรื่องทางเราพาคุณผ่านถนนรั้วในวันที่อ้างว้าง และหญ้าทำลายขึ้นแม้ มากกว่าเงียบดริฟท์ กับหม้อของข้ามเข้าไปในคอหลังจากที่คุณ ออกจากไวน์ราคาหน่วยความจำบาง และน้ำไหลตะวันออกเวลาวิธีการขโมยบลูมได้เป็นผู้ใหญ่ แต่คิดถึงผู้เล่นมากกว่าลูทท่ามกลางสายลมตะวันออกเสียปีที่ตกเป็นชิ้นบนผนังเป็นเด็กผมจำได้ว่า ปีนั้นเราก็ยังเด็กมากตอนนี้ เสียงเบาความหวังของฉันเป็นคุณไม่เคยได้ยินผู้เล่นมากกว่าลูทท่ามกลางสายลมตะวันออกเสียเมเปิ้ลลีฟภัตตาคารย้อมจบขวาเรื่องทางเราพาคุณผ่านถนนรั้วใน desolate และหญ้าวันแม้แต่การผู้เล่นมากกว่าลูทท่ามกลางสายลมตะวันออกเสียปีที่ตกเป็นชิ้นบนผนังเป็นเด็กผมจำได้ว่า ปีนั้นเราก็ยังเด็กมากตอนนี้ เสียงเบาความหวังของฉันเป็นคุณไม่เคยได้ยินผู้เล่นมากกว่าลูทท่ามกลางสายลมตะวันออกเสียเมเปิ้ลลีฟภัตตาคารย้อมจบขวาเรื่องทางเราพาคุณผ่านถนนรั้วในวันที่อ้างว้าง และหญ้าบนแม้สลายเงียบ

ผลลัพธ์ (ไทย) 3:

แสงสว่างที่ฉันยืนอยู่หลังประตูหน้าต่าง

ผมแกล้งทำเป็นว่าคุณไม่ได้ไป

ยิ่งเหงามากขึ้นกว่าเก่าเหมือนพระจันทร์เต็มดวงตอนเที่ยงคืนผมตื่นไม่เต็มที่ของเทียนในหม้อลอยเดินทางเข้าไปยาก





คอคุณไปหลังจากที่ไวน์ความทรงจำที่อบอุ่น

คิดถึงบางน้ำไหลไปทางทิศตะวันออกเวลาขโมยอะไร

ดอกไม้ผู้ใหญ่ฉันสักครั้งแต่ใครที่พลาด

เล่นกับพิณลมตะวันออกแตกเวลาเห็นเด็กบนผนังลอก

จำได้ว่าปีนั้นเรายังเด็กมาก

แต่ตอนนี้เสียงลมผมรอคุณไม่ได้ยิน

ใครกำลังเล่นพิณเล่นเมเปิ้ลย้อมลมตะวันออกแตก

เรื่องราวจะจบฉันมองรั้วถนนผมจับมือคุณเดินผ่านทุ่งหญ้ารกร้างมานาน

แม้ความเงียบคือแยกล่องลอยกับหม้อเดินทางเข้าไปยากคอคุณไปหลังจากที่ไวน์ความทรงจำที่อบอุ่น

คิดถึงบางน้ำไหลไปทางตะวันออกจะมาขโมยเวลาออกดอกครั้งเดียว





ผมก็ไม่ได้เป็นผู้ใหญ่ที่ใช้เล่นพิณลมตะวันออกแตกเวลาเห็นบนผนังลอก

ตอนเด็กๆจำได้ว่าปีนั้นเรายังเด็กมาก

แต่ตอนนี้ชินเสียงลมคุณไม่ได้ยินที่ฉันรอใครอยู่ด้วยพิณ

เล่นเมเปิ้ลย้อมลมตะวันออกแตกเรื่องราวจะจบฉันมองรั้วถนน

ฉันพาเธอเดินผ่านทุ่งหญ้ารกร้างและปีแม้เลิกกันมา

ใครที่เล่นผ่านพิณเพลงลมตะวันออกเสียเวลาบนผนังลอก


เห็นเด็กยิวจำได้ว่าปีที่แล้วเราก็ยังเด็กมาก

ตอนนี้ผมรอเสียงลมไม่เคยได้ยินใครใช้พิณ

เล่นเมเปิ้ลย้อมลมตะวันออกแตกเรื่องราวจะจบฉันมองรั้วถนน

ฉันพาเธอเดินผ่านทุ่งหญ้ารกร้าง







คุณปีแม้ความเงียบคือแยก