“她可是既善舞又能泡茶，”淑贵妃嗤笑出声,取下手腕上的玉镯扔到一边，闭

“她可是既善舞又能泡茶，”淑贵妃嗤笑出声,取下手腕上的玉镯扔到一边，闭上眼睛，“那庄络胭也是个沉得住气的，自个儿名字被一个宫女冒犯了，还脸色不变，也难怪被皇上遗忘后还能复宠。”

    “谁知她是什么用意，没准想装贤良大度呢，”菱纱道，“奴婢瞧着这个昭贤容也不是个简单的。”

    “她若是简单，马婕妤当初不会落得那个下场，庄婕妤也不会直接被皇上撤了牌子，”淑贵妃打了个哈欠，“不过与皇后比起来，她的心计还差得远，且瞧瞧皇上又能宠她多久。”

    菱纱见其困了，便不再多言，只是更加小心的伺候，心里却隐隐觉得，那个昭贤容不是那么简单。可转念想娘娘的手段，便又觉得是自己多想了。

ผลลัพธ์ (ไทย) 3:

" แต่เธอทั้งดีเต้นได้ชา " ซุกพระสนมหัวเราะเสียงเอาข้อมือสร้อยข้อมือโยนข้างหลับตา " มันจ้วงเครือข่าย胭เป็นอดทนและตัวเองชื่อนางสนมที่ขัดใจยังดูไม่เปลี่ยนแปลงไม่น่าแปลกใจที่ถูกลืมอีกครั้งหลังจากจักรพรรดิสามารถสัตว์เลี้ยง " ฮ่า     " ใครรู้ว่าเธอหมายถึงอะไรบางทีอยากใส่คุณธรรมใจกว้างเลย " หลิงเส้นด้าย " ทาสนี้จ้าวมองฮยอนปล่อยไม่ได้ง่ายๆ " ฮ่า     " ถ้าเธอง่ายม้าต้นเดิมไม่ได้ลดลงแบบนี้ต้นจวงยังไม่ตรงถูกฝ่าบาทเอาป้าย " ซุกเมียน้อยหาว " แต่เทียบกับราชินีและการคำนวณของเธอยังห่างไกลและดูฝ่าบาทยังสามารถสัตว์เลี้ยงของเธอแค่ไหน " ฮ่า   เส้นด้าย หลิงเห็นมันง่วงก็ไม่พูดอะไรมากแค่ระวังมากขึ้นรอแต่ในหัวใจเป็นลมรู้สึกว่าจ้าวฮยอนปล่อยไม่ง่าย แต่ก็คิดว่าแม่วิธีการก็รู้สึกว่าตัวเองคิด