回到英国公府，宋晖把魏箩小心翼翼地交给傅母。 突然换了一个怀抱，她不安

回到英国公府，宋晖把魏箩小心翼翼地交给傅母。

突然换了一个怀抱，她不安稳地哼唧两声，傅母便拍着她的后背哄她，她很快再度睡熟。

傅母抱着魏箩走进英国公府大门，宋晖在门外站立许久，直到看不见人后才转身坐上马车。

马车一路驶回忠义伯府，宋柏业和徐氏不在，祖父忠义伯年事已高，偌大的伯府只靠他一人当家。他想起今天魏箩在珍萃斋说的那番话，思量许久，仍是决定让人去调查当日真相。

忠义伯府的侍卫虽不如英国公府那般训练精良，但若想调查一些事情还是不难的。

不多时便有人回来禀道：“少爷，确有其事。”

宋晖握紧手中定窑斗彩小盖钟，哑声道：“详细的说。”

那侍卫便把当日情形一一复述，包括杜氏联络人牙子；金嬷嬷替她顶罪，最后被国公府的人活活打死；以及杜氏被查出怀有身孕，目下被关在国公府一个小院子里……看来魏箩说的话都是真的，杜氏当真要卖掉她。

这简直不可饶恕。

宋晖听罢沉默良久，毫无预兆地把小盖钟砸出好远！

小盖钟落在地上，四分五裂。底下侍卫噤若寒蝉，谁都不再开口。

良久，他站起来道：“这件事先不要让爹娘知道，等他们从洛阳回来，我亲自告诉他们。”

侍卫说是，见他再没有吩咐，便识趣地退出屋外。

宋晖在厅堂坐了很久，他没有让人进去服侍，丫鬟们也不敢自作主张。

少爷的脾气是最温和的，几乎从不动怒，今日居然气得把茶杯砸了，可见真是火气不小。她们不知里面发生了什么事，暗暗揣测原因，始终猜不出所以然。等到日暮西陲，云蒸霞蔚，堂屋没有点灯，屋里黑透了，他才慢慢从里面走出来。

*

英国公府。

魏箩一觉睡到第二天早晨，睁开眼第一件事就是找自己昨儿买的长命缕。好不容易在妆花枕头底下找到了，连鞋子都顾不得穿便要出门找常弘。

她一头乌发披在身后，更衬得身板儿小巧玲珑，碧纱裙下一双光裸白净的小脚踩在地面，她也不嫌凉，跑得谁都拦不住[穿越]史上第一婚介所。所幸魏昆来得及至，蹲在门口一把把她纳入怀中，搂着她站起来问：“阿箩急哄哄的要去哪儿？”

魏箩握着长命缕，扭了扭身子，“爹爹快带我去找常弘，我有东西要送给他。”

魏昆好奇地抬眉，“什么东西？”

她只好把长命缕拿出来。没想到魏昆看后，居然大大地夸赞她有心，是个懂得照顾弟弟的好姐姐。

清晨天气凉，光着脚走路容易着凉。魏昆便亲自给她穿上红缎绣如意纹鞋子，等她穿好衣服，洗漱完毕，才带她去正房找常弘。正房桌前早已摆上一桌早点，常弘坐在朱漆楠木圆桌后面，端端正正地等着他们。

ผลลัพธ์ (ไทย) 1:

กลับไปบ้านประชาชนไทย ตะกร้าฮุยเพลงอย่างรอบคอบมือ Fu Mu เว่ย ก็เปลี่ยนแขน เธอไม่เชื่อในการกระซิบสอง Fu Mu โรคกลัวเธอกลับเธอและเธอตกลงอย่างรวดเร็วนอนหลับอีกครั้ง ถือ Wei Fu Mu Luo ใส่ประตูบ้านประชาชนไทยเพลงหุยยืนอยู่เป็นเวลานาน ไม่ได้จนกว่าหลังจากเห็นไม่มีใครหันไปรอบ ๆ และนั่งบนรถ ขับรถขนส่งไปกลับไป Bo Fu ยี่จง Baiye เพลง และส่ง Zhong Yi Bo ปู่ของอายุของเขา งานใหญ่บ้านหัวของเขา นึกถึงเขาของฌอง Luo ของ Wei Cui-ชัยกล่าวว่า วันนี้ที่ คิดว่า เป็นเวลานาน หมายเหตุยังคงตัดสินใจเพื่อให้ท่านตรวจสอบในความจริง บอดี้การ์ด Bo Fu ยี่จงกว่าไทยเช่นฝึกเป็นบ้านสาธารณะ แต่ถ้าคุณต้องการตรวจสอบ สิ่งที่ไม่ยาก กลับมาไม่นานหลังจากที่มันได้รับรางวัลเพิ่มเติม: "หลัก ไม่มีอะไรในนั้น ” เพลงหุยถือดิงเล็ก doucai gaizhong ปิดเสียงแทร็ก: "รายละเอียดกล่าวว่า ” กรณีที่หนึ่ง โดยหนึ่งวันทำซ้ำของยาม รวมทั้งติดต่อ du แม่เทเรซาทองเธอ rap และสุดท้าย ถูกตีตาย โดย Guo Fu กงคน และ du พบตั้งครรภ์ ขณะนี้ ถูกจัดขึ้นในกลางบ้านเล็กในบ้าน...... Luo Wei ที่กล่าวว่า เป็นความจริง du จังขายเธอ นี้เป็น unforgivable ฮุยเพลงหลังจากฟังปิดเสียงเป็นเวลานาน สาเหตุ gaizhong น้อยไม่เตือนเพื่อให้ห่างไกล Gaizhong เล็กล้มลงบนพื้นดิน ฉีกขาดออกจากกัน ยามใต้เงียบ ที่จะไม่เปิด เป็นเวลานาน เขายืนขึ้น และกล่าวว่า: "ไม่อนุญาตให้ผู้ปกครองทราบว่าสิ่งนี้ และเมื่อพวกเขากลับจากลั่วหยาง ฉันบอกว่า พวกตน ” องครักษ์กล่าวว่า ที่เขาไม่สั่ง มีดีแนะนำให้ออกจากบ้าน เพลงหุยในโถงนั่งเป็นเวลานาน ไม่ได้ดำรง หญิงสาวไม่กล้าไปคนเดียว หลักเป็นสุดอ่อนอารมณ์ แทบไม่เคยได้รับโกรธ วันนี้ใส่ถ้วยขึ้น ด้วยความโกรธ ความโกรธไม่เล็ก พวกเขาไม่ทราบสิ่งที่เกิดขึ้นในภายใน แอบคาดสาเหตุ ยังคงไม่สามารถหาเหตุผลได้ ตะวันตก เมฆ แสง ห้องมืดในห้อง เขาเดินช้า ๆ จากภายในออก * บ้านประชาชนไทย Luo เว่ยหลับต่อไปจนถึงเช้า เปิดตาของฉัน สิ่งแรกคือการ หาตัวเองซื้อด้ายยาววันนี้ ก็ พบหมอนดอกไม้แต่งหน้า รองเท้าจะสวมใส่ออกกำลังเดินทางเพื่อค้นหาช้างฮ่องกง เธอหัวของผมสีดำหลัง ทำให้ร่างกายมีขนาดเล็ก สีเขียวกระโปรงใต้คู่เปลือยเท้าสีขาวบนพื้นดิน เธอไม่เย็นเกินไป ที่วิ่งหยุดผ่านหน่วยงานหาคู่แรก โชคดี โอกาส นั่งอยู่ที่ประตูพาเธอเข้าไปในแขนของเขา Kun Wei ใส่แขนของเขารอบเธอยืนขึ้น และคำถาม: "ตะกร้าวิ่ง coax จะไปที่ไหน ” Luo เว่ยถือยาวด้าย บิดเกลียว และบิดร่างกาย "พ่อมา และพาฉันไปหาช้างฮ่องกง มีบางอย่างให้กับเขา ” Wei Kun ซอกแซกยกคิ้ว "สิ่งใด ” เธอควักด้ายยาว แต่ Kun เว่ยภายหลัง การสรรเสริญ น้องสาวที่ดีจะรู้ว่าน้องชายของเขา อากาศเย็นในตอนเช้า เดินเท้าเปล่าเป็นหวัดง่าย Kun เว่ยเองสำหรับรูปแบบตะเข็บซาตินสีแดงของเธอบนรองเท้า แต่งตัว ล้าง เธอพาเธอไปห้องพักเพื่อค้นหาช้างฮ่องกง Jackie ได้ก่อนหน้านี้วางบนโต๊ะก่อนตาราง ฮ่องกงช้างเสาร์หลังแล็กเกอร์สีแดงไม้โต๊ะกลม รอสำหรับพวกเขา

ผลลัพธ์ (ไทย) 2:

กลับไปให้ประชาชนชาวอังกฤษและรัฐบาลเพลงฮุยเว่ย Lo Fu อย่างระมัดระวังเพื่อแม่ การเปลี่ยนแปลงอย่างฉับพลันของอ้อมกอดเธอ whines ไม่ปลอดภัยในสอง Fu แม่จะเกลี้ยกล่อมเธอตบเธอกลับไม่ช้าเธอก็ผล็อยหลับไปอีกครั้ง Fu แม่ Wei ถือตะกร้าเข้าไปในประชาชนชาวอังกฤษและรัฐบาลประตูเพลงฮุยยืนอยู่ที่ประตูเป็นเวลานานจนกระทั่งหลังจากที่เปิดคนที่มองไม่เห็นขับรถ สายการบินหลักความจงรักภักดีขับรถกลับรัฐบาลทางอุตสาหกรรมและเพลงบ่อเสี่ยวไม่ได้เป็นคุณปู่ของความภักดีอายุมากหลักของรัฐบาลมากมุ่งหน้าไปพึ่งพาเขาเพียงอย่างเดียว เขาจำได้ว่าวันนี้ใน Lo Wei Cui Zhen Zhai กล่าวว่าคำพูดไตร่ตรองมาเป็นเวลานานคนยังคงตัดสินใจที่จะสอบสวนความจริงของวันที่ ความจงรักภักดีบ้านยามหลักแม้ว่าจะไม่ให้ประชาชนชาวอังกฤษและรัฐบาลเพื่อให้มีการฝึกอบรม แต่ถ้าคุณต้องการที่จะตรวจสอบอะไรบางอย่างหรือไม่ยาก ในขณะที่น้อยกลับเป็นคนที่แท้จริงกล่าวว่า :. "Master จริง" เพลง Ding Hui clenched มือ doucai หมวกขนาดเล็กระฆังใบ้ช่อง "รายละเอียดกล่าวว่า." ยามใส่ซ้ำกรณีทุกวัน รวมทั้ง Duchenne ติดต่อย่อยฟันจินโมโมสำหรับเธอที่จะลดลงค่าใช้จ่ายและในที่สุดก็บ้านของประชาชนของประเทศที่ตีจนตายและ Duchenne ก็พบว่าตั้งครรภ์หัวของประเทศที่ถูกขังอยู่ในลานเล็ก ๆ ของประชาชนและรัฐบาลมีความคิดเห็น Wei ทองหล่อ ...... บอกว่าเป็นความจริง Duchenne จริงๆต้องการที่จะขายเธอ นี้เป็นเพียงแค่การยกโทษ เพลงฟังฮุยเงียบไปนานโดยไม่มีการเตือนเจาะระฆังหมวกขนาดเล็กที่อยู่ห่างไกล! ระฆังหมวกขนาดเล็กลงบนพื้นดินที่แยกออกจากกัน ภายใต้ยามเงียบที่ไม่ได้พูด เวลานานเขายืนขึ้นและกล่าวว่า :. "พ่อและแม่นี้ไม่ทราบล่วงหน้าเพื่อให้พวกเขากลับมาจากลั่วหยางผมเองบอกพวกเขาว่า" ยามบอกว่าไม่เคยเห็นเขาอีกครั้งบัญชาพวกเขาเล่นมะยมที่จะออกจากบ้าน เพลงฮุ่ยนั่งอยู่ในห้องโถงเป็นเวลานานเขาก็ไม่ปล่อยให้ไปรับใช้สาวที่มีความกลัวที่จะเป็นเจ้าของ อารมณ์โทเป็นอ่อนโยนส่วนใหญ่แทบจะไม่เคยโกรธโกรธจริงวันนี้ทุบถ้วยโกรธมองเห็นจริงๆไม่เล็ก พวกเขาไม่ทราบว่าเกิดอะไรขึ้นภายในแอบผมคิดว่าเหตุผลที่มักจะคิดว่าทำไม รอจนกว่าจะถึงเวลาพระอาทิตย์ตกตะวันตกเมฆนึ่งเซี่ยเหว่ย, ห้องหลักจะไม่ติดสีเข้มห้องพอเขาอย่างช้าๆจากภายในออก * อังกฤษบ้านของประชาชน Wei ทองหล่อนอนหลับจนถึงเช้าวันรุ่งขึ้นเปิดตาของเขาสิ่งแรกคือการหาหัวข้อของคุณเองที่เรียกว่าเมื่อวานนี้เพื่อซื้อยืนยาว สุดท้ายพบใต้หมอนดอกไม้แต่งหน้าและแม้กระทั่งการปฏิเสธที่จะสวมใส่รองเท้ามักจะต้องออกไปมองที่ดี ผมของเธอพาดอยู่เบื้องหลังอูฟาขนาดเล็กมากขึ้นและ Chende เด็กร่างกาย, พิตต์ม่านหนึ่งคู่เปลือยเท้าเล็ก ๆ น้อย ๆ อ่อนบนพื้นดินที่เธอไม่เย็นเกินไปไม่มีใครสามารถที่จะป้องกันไม่ให้วิ่ง [ผ่าน] ประวัติศาสตร์ของหน่วยงานการออกเดทครั้งแรก . โชคดีที่ Weikun มีเวลาที่จะนั่งยองประตูเข้าไปในอ้อมแขนของเธอรอบ ๆ ตัวเธอลุกขึ้นยืนและถาม: "ตะกร้ากังวล Donghonghong ว่าจะไปที่ไหน" Wei ตะกร้าถือสาขายืนยาวร่างกายบิดบิด " พ่อพาฉันไปที่ช้าง Hong ฉันมีบางสิ่งบางอย่างให้กับเขา. " Weikun ลิฟท์อยากรู้อยากเห็นคิ้ว" คืออะไร " เธอต้องมีชีวิตอยู่ Strand ยาวออก ผมไม่ได้คาดหวังที่จะเห็นเหว่ยคุนจริงมากสรรเสริญหัวใจของเธอรู้วิธีที่จะดูแลน้องชายของเขาเป็นน้องสาวที่ดี มีอากาศเย็นในตอนเช้าเท้าเปล่าเดินไปง่ายเป็นหวัด Weikun เองจะสวมใส่ผ้าซาตินสีแดงของเธอปักรองเท้า Ruyi, รอให้เธอได้รับการแต่งตัวล้างเสร็จแล้วก็มักจะพาเธอไปที่บ้านหลังใหญ่ที่ดูดี ตาราง Jeongbang แล้วใส่บนโต๊ะโดยเร็วที่สุดเท่าที่เป็นไปได้มักจะนั่งอยู่ในสีแดงเคลือบพีบีฮ่องกงตารางรอบด้านหลังตรงและรอพวกเขาอยู่

ผลลัพธ์ (ไทย) 3:

กลับไปอังกฤษในนราธิวาส , 宋晖ใส่ตะกร้า Taka ค่อยให้แม่เจิมเปลี่ยนเป็นกอดที่เธอไม่สบายใจในการสนองต่อสองแม่ก็ลูบหลังของเธอทำให้เธอหลับไปอีกครั้งในเร็วๆนี้แม่ถือตะกร้าเดินเข้าไปเจิมในจังหวัดนราธิวาส ( อังกฤษ宋晖ยืนอยู่นอกประตูนานมากจนไม่เจอคนก่อนที่จะหันกลับไปนั่งบนรถม้ารถตลอดทาง回忠义 " สระบุรี宋柏业และซูไม่ได้อยู่ที่ปู่ของเขา " " ใหญ่ " โดยเฉพาะคนที่เขาดูแลบ้าน เขาจำได้ว่าวันนี้ฝนตกหนักมากในเจินเว่ยไจ๋กล่าวว่าคำพูดของคิดอยู่นานก็ตัดสินใจที่จะไปตรวจสอบความจริงในวันนั้น" รัฐบาลอังกฤษ " เขาอาจจะน้อยกว่าในจังหวัดนราธิวาสที่ผ่านการฝึกอบรมมาอย่างดีแต่ถ้ามันยังไม่ยากที่จะตรวจสอบบางส่วนในไม่ช้าก็มีคนมาได้ยินเขาพูดว่า " นี่มัน . . . . . . .สีฝาครอบขนาดเล็กที่ถือในมือ宋晖ติงระฆังใบ้ " บอกรายละเอียด . . . . . . .บอดี้การ์ดก็เอาวันนั้นหนึ่งหนึ่งย้ำสถานการณ์รวมถึงการติดต่อพ่อค้าคนกลาง ; ทองแม่ของเธอมันและในที่สุดก็ถูกพวกประเทศที่นราธิวาสเสียชีวิตและดูพบว่าใต้ท้องและถูกขังในจังหวัดนราธิวาสในลานเล็กๆในประเทศ . . . . . . . . . . . . . . ดูเหมือนว่า " กระเช้าพูดความจริงและการจะขายเธอมันให้อภัยไม่ได้宋晖ได้ยินก็เงียบไปสักพักไม่มีลางใส่หมวกเล็กนาฬิกาตีไกลดี ! ! ! ! ! ! !หมวกเล็กนาฬิกาหล่นลงบนพื้นกระจัดกระจาย ภายใต้ความเงียบในยามที่ทุกคนไม่พูดเป็นเวลานานและเขายืนขึ้นและกล่าวว่า " อย่าให้พ่อแม่รู้สิ่งนี้ , และเพื่อให้พวกเขาจากลั่วหยางมาฉันบอกพวกเขาเอง . . . . . . .ยามที่เห็นเขาไม่ได้สั่งให้เขาได้รับคำสั่งจากภายนอก宋晖ในห้องนั่งเป็นเวลานานที่เขาไม่เคยให้ใครเข้าไปรับใช้ชนชั้นล่างไม่กล้าตัดสินใจเองคุณชายอารมณ์ที่อ่อนโยนมากที่สุดและตอนนี้ฉันแทบจะไม่เคยโกรธและโกรธมากที่เอาถ้วยพังมันเป็นอารมณ์ที่ไม่เล็กที่มองเห็นได้ พวกเขาไม่รู้ว่ามันเกิดอะไรขึ้นก็เดาเหตุผลได้เสมอไม่เดาว่าทำไม รอจนกว่าพระอาทิตย์ตกชายแดนตะวันตกและงดงามในห้องไม่มีไฟในห้องมืดมากและเขาก็ค่อยๆเดินออกมาจากข้างใน* * * * * * *อังกฤษในจังหวัดนราธิวาสTaka ตะกร้านอนถึงเช้าวันที่สองลืมตาที่หนึ่งสิ่งตัวเองเมื่อวานหาซื้อด้ายยาว ดอกไม้ใต้หมอนแต่งหน้าง่ายต่อการค้นหาและแม้แต่รองเท้ายังไม่มีใส่จะต้องออกไปและพบ常弘ผมสีดำที่ด้านหลังเธอมีเด็กเล็กยิ่งมีซับในกระโปรงไหมพรมสีเขียวคู่ล่างเปลือยเท้าขาวเหยียบลงบนพื้นดินที่เธอไม่ได้รู้สึกเย็นที่ทุกคนหยุดวิ่ง [ ผ่าน ] ที่หนึ่งการแต่งงานโดยในประวัติศาสตร์ โชคดีที่魏昆เวลาไปอยู่หน้าประตูจะกอดเธอในอ้อมแขนและกอดเธอลุกขึ้นยืนแล้วพูดว่า " ข้าคือตะกร้าด่วนจะไปที่ไหน ? ? ? ? ? ? "ทากะถือตะกร้าด้ายยาวบิดตัว " พ่อรีบพาข้าไปหา常弘 , ฉันมีบางอย่างจะให้เขา . . . . . . .魏昆ยกคิ้วอย่างสงสัย " มีอะไร ? "เธอต้องเอาด้ายยาวออกมา ไม่คิดว่า魏昆หลังจากที่เห็นเธอมีมากเกินกว่าจะเป็นพี่สาวที่ดีรู้วิธีที่จะดูแลน้องชายอากาศเย็นในตอนเช้าและเดินด้วยเท้าเปล่าหนาวได้อย่างง่ายดาย 魏昆จะมอบมันให้กับเธอเองผ้าซาตินสีแดงปักลายรองเท้าที่คุณใส่และเมื่อเธอสวมใส่เสื้อผ้าที่ดีและล้างเสร็จจะพาเธอไปที่ห้องอาจารย์ใหญ่หา常弘 ห้องที่โต๊ะแล้ววางที่โต๊ะก่อน常弘 Province คุสุโนกินั่งโต๊ะข้างหลังตรงรอพวกเขา