记得五岁的时候，当别人骑自行车飞快地从我面前一闪而过时，我心里痒痒的，

记得五岁的时候，当别人骑自行车飞快地从我面前一闪而过时，我心里痒痒的，就一直缠住妈妈，要她跟我买一辆，可妈妈每次都说：“宝贝，你太小了，才五岁，等你大点再买吧！”“不嘛，不嘛，我就要。”“不行。”我把嘴一撅，哭起来，大声说道：“小气鬼，你自己不会骑自行车，就不让我学，真抠门。”虽然这样缠着想让妈妈动心，但是我每次还是以哭鼻子失败而告终。

ผลลัพธ์ (ไทย) 1:

จำได้ว่า เมื่อผมห้า ในขณะที่คนอื่น ๆ ขี่จักรยานเร็วประกายออกจากผม คันหัวใจของฉัน หลอกหลอน แม่เธอบอกจะซื้อรถ แต่แม่เสมอว่า: "ทารก คุณเล็ก อายุ เพียง 5 ปีให้คุณซื้อ "ไม่ ไม่ ฉันจะไป "" หมายเลข "ฉัน pouted ริมฝีปาก ร้องไห้ ตะโกน: " cheapskate คุณไม่สามารถขี่จักรยาน และจะไม่ให้ฉัน กับราคา "แม้ว่ารอบแม่ การเต้น แต่ฉันยังคงร้องไห้ทุกครั้งที่สิ้นสุดในความล้มเหลว

ผลลัพธ์ (ไทย) 2:

ผมจำได้ว่าอายุห้าปีเมื่อใครบางคนจากจักรยานได้อย่างรวดเร็วประกายในด้านหน้าของฉันล้าสมัยคันหัวใจของฉันได้รับการเข้าไปพัวพันกับแม่ของเธอบอกว่าฉันไปซื้อหนึ่งเป็นแม่ของฉันมักจะกล่าวว่า "ที่รักคุณ ! ขนาดเล็กเกินไปเพียงห้าปีเพื่อให้คุณซื้อเป็นจุดใหญ่ของมัน "." ดีไม่มีดีฉันจะ "," ไม่มี "ฉันปากติดร้องไห้ด้วยเสียงอันดังและพูด :. " cheapskate คุณ ฉันจะไม่ขี่จักรยานจะไม่ปล่อยให้ฉันเรียนรู้ตระหนี่จริงๆ. "แม้ว่าการรบกวนนี้ต้องการที่แม่ของเธอจะถูกล่อลวง แต่ทุกครั้งที่ผมอยู่ในความล้มเหลวประหลาด

ผลลัพธ์ (ไทย) 3:

จำได้ว่าตอนอายุห้าเมื่อมีคนขี่จักรยานอย่างรวดเร็วจากผมแฟลชผ่านหัวใจของฉันมันก็ยังทรมานแม่เธอกับผมจะซื้อรถแต่แม่ก็พูดว่า " ลูกรักคุณมีขนาดเล็กเกินไปที่จะห้าปีรอคุณจุดใหญ่อีก ! ! ! ! ! ! ! " " " " " " " " ไม่ ! ข้าจะ . . . . . . . " ไม่ . . . . . . . ฉันเอาปากทำให้เธอร้องไห้และตะโกนว่า " คนขี้เหนียว , ด้วยตัวคุณเองจะได้ไม่ขี่จักรยานก็ไม่ทำให้ฉันเรียนรู้และขี้เหนียว . . . . . . . ถึงแม้ว่าจะแกล้งเพื่อให้แม่สนใจแต่ทุกครั้งที่ฉันร้องไห้ฟูมฟายหรือโดยความล้มเหลว