“恭送皇后娘娘，”淑贵妃微笑着目送皇后离开，待步辇离开几步远后，

   “恭送皇后娘娘，”淑贵妃微笑着目送皇后离开，待步辇离开几步远后，面上的笑渐渐淡了下来，转头似笑非笑的看向贤贵妃，“贤贵妃倒是心疼昭贤容。”说完，也不待贤贵妃说话便上了步辇离开。

    宁妃沉默的看着三人言语交锋，待三人都离开后，才上了自己的步辇，回头看了眼熙和宫的大门，宫灯在夜风中微微摇晃，有种说不出的清冷。

    熙和宫再度安静下来，封谨坐在外室的椅子上，直到新上的茶再也冒不出热气，他也没有动一下。

    “皇上，夜深了。”作为皇帝身边的贴身总管，尽管高德忠知道皇上心绪难平，也要出言劝慰。

    “朕知道，”封谨站起身，就在高德忠以为他要离开时，却见到他转身又进了内室。

ผลลัพธ์ (ไทย) 3:

    " พาราชินี " พระสนมซุกยิ้มเห็นราชินีไปอยู่ก้าวไม่กี่ก้าวเขาไปหลังจากยิ้มบนหน้าค่อยๆซีดลงและหันไปมองฮยอนของขวัญหลวง " ฮยอนพระสนมก็เป็นทุกข์จ้าวฮยอนปล่อย " พูดจบก็ไม่รอฮยอนพูดก็เอนกายบนรถม้าออกจากขั้นตอน ฮ่า   เจ้าหญิง หนิงเงียบมองสามคนคำพูดการเผชิญหน้าอยู่ 3 คนจากไปก่อนขั้นตอนของเขาบนรถม้าหันไปมองฮีและวังประตูโคมไฟในคืนลมสั่นเล็กน้อยและมีชนิดพูดไม่ออกเย็น ฮ่า    ฮีและพระราชวังอีกครั้งเงียบและจดหมายขอนั่งบนเก้าอี้นอกห้องจนกว่าใหม่ในชาจะไม่ใช้ความร้อนเขายังไม่ขยับ ฮ่า     " ฝ่าบาทดึกแล้ว " เป็นจักรพรรดิของผู้จัดการส่วนตัวแม้จะรู้ว่าฝ่าบาท高德忠อารมณ์ยากที่จะแบนจะพูดปลอบ ฮ่า     " ผมรู้ " จดหมายขอลุกขึ้นใน高德忠คิดว่าเขาจะจากไปแต่เมื่อเห็นเขาหันหลังกลับเข้าไปในห้อง