“她虽算不上宫里第一聪明人，但是做事向来有脑子，不会用这么笨的手

   “她虽算不上宫里第一聪明人，但是做事向来有脑子，不会用这么笨的手段，再怎么说如今二皇子也还养在她面下，出了这种事对她也没有多大好处。”胡良仪冷笑，“此时最大的得益人是谁？”

    “是……昭贤容。”玉珠惊呼一声，又忙的掩住嘴，“昭贤容为什么要这么做。”

    “这个后宫从来都不缺睚眦必报的女人，”胡良仪露出一个萧瑟的笑意，“我为妃时算计她，如今我落魄了，她这般算计我，再正常不过。她倒算沉得住气，一直也不曾明着找我麻烦，就连算计我的手段也使得这般小心，恐怕这会儿在皇上心中，她才是那受了伤害的人。”

    主仆两正说着话，就听到外面一阵敲门声，玉珠忙去打开门，只见一个蓝衣太监提着一个食盒面带不耐的站在门口，见到她开门便道：“这是胡主子的午膳。”

ผลลัพธ์ (ไทย) 3:

    " แม้ว่าเธอจะไม่ใช่บ้านคนฉลาดทำงานแรกแต่ได้ใช้สมองไม่โง่หมายถึงว่าตอนนี้เจ้าชายอีกสองยังเลี้ยงในใบหน้าของเธอและให้สิ่งนี้กับเธอยังไม่ได้มาก " 胡良仪ยิ้มเยาะ " ในครั้งนี้จะได้รับประโยชน์มากที่สุดเป็นใคร ' ฮ่า     " . . . จ้าวจงฮยอน " จูอุทานเสียงดังและรีบปิดปาก " จ้าวฮยอนให้ทำไมต้องทำแบบนั้น " ฮ่า     " ครั้งนี้ไม่เคยขาดผู้หญิง胡良仪พยาบาท " เผยเป็นรอยยิ้มเยือกเย็น " ข้าเป็นพระสนมเมื่อคิดว่าเธอตอนนี้ฉันน่าสังเวชและคำนวณผมเธอแบบนั้นแต่เป็นปกติอีกครั้ง เธอช่างใจเย็นไม่เมื่อฉันได้มองปัญหาที่แม้แต่ฉันยังทำให้การคำนวณวิธีนี้เกรงว่าฝ่าบาทตอนนี้ในจิตใจเธอคือได้รับบาดเจ็บ " ฮ่า    อาจารย์สองพูดจะได้ยินเสียงเคาะประตูจูรีบไปเปิดประตูและเห็นเป็นสีฟ้าขันทีมีกล่องด้วยไม่อาจทนยืนอยู่ที่ประตูและเห็นเธอเปิดประตูเขากล่าวว่า " นี่เป็นหูของเจ้านายอาหารกลางวัน "