李妈妈神色犹豫，可惜却想不出更好的法子，更没有底气，真的叫卢妈妈等人吃

李妈妈神色犹豫，可惜却想不出更好的法子，更没有底气，真的叫卢妈妈等人吃哪种苦头，只得领着蝉丫过去。

顾莲戴了薄纱帷帽，搭着两个丫头的手下了车。

卢妈妈叹了口气，跟了过来。

“小姐坐这儿。”那个红色半袖的丫头，手脚伶俐，抢先把条凳掸了一遍，然后招呼同伴，“麝香，还不快点扶卢妈妈上来!”

卢妈妈与顾莲坐了对面，只是马车狭窄，一面明显坐不下三个人。

麝香不肯上车，笑道：“里面太挤，我在外面踏板上靠靠便是。”

外面已经有了两个赶车的婆子，哪里还能够容得下她?

卢妈妈往里挪了挪，“进来，进来。”招呼红色半袖丫头，“丁香，你只管再坐过来一点，挤不着我，好给麝香留个座儿。”

丁香稍微挪了挪，嘴里却笑道：“平时想和妈妈这样亲近，还不能够，今日妈妈既然发话了，那我可得用力挤一挤才行。”

卢妈妈笑啐，“数你伶俐!”

----拍马屁也是一门学问。

顾莲在心里暗暗记下。

不过麝香却不肯进来，只是笑着摇头。

ผลลัพธ์ (ไทย) 3:

ลีแม่ดูลังเลแต่ไม่คิดว่าเป็นวิธีที่ดีแต่ยังไม่มีความมั่นใจจริงๆเรียกลูแม่รอกินซึ่งเขาต้องพาจักจั่นย่าในอดีต ฮ่า顾莲สวมหมวกม่านมัสลินกับสองสาวจับมือของรถ ฮ่าๆแม่ลูถอนหายใจกับมา ฮ่าๆ " คุณนั่งที่นี่ " สีแดงครึ่งแขนมือและเท้าของผู้หญิงฉลาดจับม้านั่งปัดฝุ่นอีกครั้งแล้วทักทายเพื่อน " ชะมดยังไม่รีบมาช่วยแม่ลูลู " ฮ่า顾莲นั่งตรงข้ามกับแม่แค่รถม้าแคบชัดเจนไม่สามคนนั่งข้าง ฮ่าชะมดไม่ยอมขึ้นรถหัวเราะ " ข้างในแออัดฉันอยู่ข้างนอกเหยียบพิงคือ " ฮ่าๆข้างนอกได้สองคนขับผู้หญิงที่ไหนจะทนเธอฮ่าลูแม่ลงไปกระชาก " เข้ามาเข้ามา " ทักทายสีแดงครึ่งแขนสาวน้อย " กานพลูคุณแค่จะนั่งมานิดหน่อยไม่บีบฉันให้ชะมดอยู่ที่นั่ง " ฮ่ากานพลูเล็กน้อยก็เอาปากก็หัวเราะ " มักจะคิดว่าแม่ใกล้ชิดแบบนี้และยังไม่สามารถพูดได้เนื่องจากวันนี้แม่และฉันมีแรงบีบนั้น " ฮ่าๆลูแม่หัวเราะถุย " นับคุณฉลาด " ฮ่า . . . ประจบเป็นความรู้ ฮ่า顾莲ในใจแอบจด ฮ่าๆแต่กลิ่นไม่เข้ามาแค่ยิ้มและส่ายหน้า